ညေရာင္ရဲ႔ ကကြက္(အပိုင္း၁)

အက ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ ေလးလက္မေလာက္ျမင့္တဲ႔ pencil heel ဖိနပ္က ေရခ်ယ္လ္ ကိုယ္ခႏၶာႏြ႔ဲ႔ႏြဲ႔ကို လွလွပပ ထိန္းေပးေနတယ္...။ ေမာင္ေလးက ခဏနားရေအာင္ဆိုျပီး ေရခ်ယ္လ္ကို လာေခၚသြားတယ္...။ ေစာေစာက စေပါ႔လုိက္ နီယြန္မီးအစိမ္းေတြ အနီေတြက တီးလံုးနဲ႔အလိုက္ စည္းခ်က္ညီညီ အကၾကမ္းျပင္ေပၚ ရႈပ္ရွက္ခတ္ေနတာေတာင္မွ မူးေနာက္မေနဘဲ.... ထိုင္ခံုရွိရာဆီသြားေတာ့မွ ေျခလွမ္းေတြယိမ္းယိုင္ေနတယ္..။ ေသခ်ာတယ္ ေရခ်ယ္လ္ေသာက္လိုက္တာ ငါးခြက္ထက္မနည္းဘူးဆိုတာ...။

အမွန္ေတာ့ ဒီညက အမ်ိဳးတစ္ေယာက္လက္ထပ္ပြဲ ညေနဒင္နာေကၽြးတာပါ...။ အမ်ိဳးဆိုေပမယ့္ နည္းနည္းေတာ့ ေ၀းပါတယ္... ဒါေပမယ့္ လူခ်င္းေတာ့ ရင္းရင္းနီးနီးရိွပါတယ္...။ ပြဲတစ္ခုလံုးမွာေရခ်ယ္လ္တို႔ အေဒၚနဲ႔ ေမာင္ႏွမေတြရွိတဲ႔ ၀ိုင္းႏွစ္၀ိုင္းပဲ...စည္ကားဆူညံေနတယ္...။ တျခား၀ိုင္းကလူေတြေတာင္ ကြက္ၾကည့္ ကြက္ၾကည့္ လုပ္ေနၾကတယ္..။ ၾကည့္ပါျပီေကာ...ပြဲစလို႔ ဟင္းပြဲေတြမလာေသးဘူး ငါးမုန္႔ေၾကာ္နဲ႔ သီဟိုေစ႔ေလွာ္ နဲ႔ျမည္းလိုက္ၾကတာ...လာခ်ေပးတဲ႔ Black Label ပုလင္းက တစ္၀က္က်ိဳးခ်င္ေနျပီ..။ ဒင္နာျပီးေတာ့ ကလပ္ဆက္သြားၾကမယ္ဆိုျပီး ကလပ္ကိုဘယ္လိုေရာက္လို႔ေရာက္သြားမွန္း ေရခ်ယ္လ္ သတိရတခ်က္ မရတခ်က္ပါပဲ...။ မွတ္မိလိုက္တာေတာ့ ကလပ္၀င္၀င္ခ်င္း ဆိုဖာေပၚမွာ ပစ္လွဲထိုင္ခ် လိုက္တာပဲ...။ ေနာက္ေတာ့ အက၀ိုင္းထဲေရာက္သြားၾကတယ္... ဒီလိုက်ေတာ့လဲ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ေျခေထာက္ေတြက စည္းခ်က္နဲ႔အတူ ကကြက္ထဲနစ္၀င္လို႔...။

၀ိုင္းရွိရာဆီေရာက္ေတာ့ ခံုအျမင့္အ၀ိုင္းေပၚထုိင္ခ်တာ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ျဖစ္ေနလုိ႔ ေမာင္ေလးကလွမ္းထိန္းေပး လိုက္တယ္...။ ေရခ်ယ္လ္တို႔ကလပ္လာတာ ဘာအေႏွာက္အယွက္မွ ေၾကာက္စရာမလို တစ္၀မ္းကြဲေမာင္ေတြက ေလးေယာက္ပါတယ္... ညီမကသံုးေယာက္ အန္ကယ္က ႏွစ္ေယာက္ အန္တီက တစ္တေယာက္... လူအင္အားကေတာင့္ျပီးသား ေဘးမွာ ထိန္းေပးမယ့္သူေတြက အဆင္သင့္........။ ေရခ်ယ္လ္တို႔ စကေတာ့ လူေတြသိပ္ေတာင္မရွိေသးဘူး.... တေျဖးေျဖးညဥ့္နက္လာမွ ေကာင္ေလးေတြ ေကာင္မေလးေတြ တဖြဲဖြဲေရာက္လာၾကတာ...။ သီခ်င္းဆိုတာ ကတာေတာ့ ေရခ်ယ္လ္တို႔ေမာင္ႏွမေတြက ၀ါသနာပါျပီးသား အင္း....ပါရမီလည္းပါတယ္ ေျပာရမယ္...။ အဲဒါေတြတတ္တာ ဘယ္မွာမွသင္ခဲ႔လို႔မဟုတ္ဘူး...။ ဒီလုိပဲ အိမ္မွာ ေခြေတြငွားၾကည့္ရင္းနဲ႔တတ္တာ...။ ေရခ်ယ္လ့္အၾကိဳက္ဆံုးအကေခြကေတာ့ ဂ်က္ဆီကာ အယ္လ္ဘာ သရုပ္ေဆာင္ထားတဲ႔ “Honey” ဆိုတဲ႔ဇာတ္လမ္းေလးပဲ...။ အဲဒီကားထဲက ကကြက္ေတြကို အိမ္မွာဖြင့္ၾကည့္ရင္းနဲ႔လည္း လိုက္ကလုိက္တာပဲ...။ “Honey” ထဲက ဂ်က္ဆီကာရဲ႔ စတိုင္လ္ကိုလဲ ေရခ်ယ္လ္သိပ္သေဘာက်တယ္...။ ျပီးေတာ့ ေရခ်ယ္လ္အျမဲၾကည့္ျဖစ္တဲ႔ကားထဲမွာ “Shall We Dance” လဲပါတယ္...။

အာေခါင္ေျခာက္လာလို႔ ေရသန္႔ဗူးကိုေမာ့ခ်လိုက္တယ္...။ ေမာင္ေလးက လာဖက္ထားျပီး ရေသးရဲ႔လားလို႔ ေမးတယ္... ေရခ်ယ္လ္လက္ကာျပလိုက္ေတာ့ အကၾကမ္းျပင္ဆီသူျပန္သြားလိုက္တယ္... ။ အန္ကယ္ေလးတို႔က ၀ိုင္ေသာက္ျပီး အက၀ိုင္းေတြဆီ ၾကည့္ေနၾကတယ္...။ ခဏေလာက္ေမွးလိုက္ရင္ေကာင္းမယ္...။ နံရံကိုမွီရင္း ေရခ်ယ္လ္ ကေနတဲ႔သူေတြကိုၾကည့္လိုက္တယ္...။ စကပ္တိုတို ျမီးေကာင္ေပါက္မေလးေတြ ျမဴးထူးစြာ ကခုန္ေနၾကတယ္...ဒီကလပ္က Class ေတာ့ရိွတယ္...ေတေလဂ်ပိုးေတြ သိပ္လာေလ့မရွိဘူး...။ ျပီးေတာ့ ၀ိုင္းတိုင္းမွာ ေဘာဒီခပ္ေတာင့္ေတာင့္နဲ႔ ၀ိတ္တာေတြကိုထားေပးတယ္...။ ျပႆနာျဖစ္ရင္ လူထိန္းႏိုင္ေလာက္တဲ႔ ကိုယ္ခံပညာကၽြမ္းက်င္သူေတြကို လက္ေရြးစင္ခန႔္ထားပံုရပါတယ္...။ မ်ားေသာအားျဖင့္ Stress သိပ္မ်ားသူေတြ ထြက္ေပါက္လာရွာတဲ႔ သီးသန္႔ေနရာေလးလည္းျဖစ္တယ္...။ ကခုန္ျပီး ထြက္ေပါက္ရွာလိုသူေတြအတြက္ေပါ့...။ ေရခ်ယ္လ္တို႔ေမာင္ႏွမေတြက သီခ်င္းလည္းအဆိုေကာင္းတာ့ တခါတေလဆို ကာရာအုိေကမွာသြားသြားဟစ္တတ္ၾကတယ္...။

ေရခ်ယ္လ္ခုလိုမူးေနခ်ိန္မွာ တစ္ေယာက္ေသာသူကိုေတာ့ သတိရမိပါရဲ႔...။ သူကေတာ့ကမၻာၾကီးရဲ႔ တစ္ေနရာရာမွာေရာက္ေနတဲ႔ မိန္းကေလးေတြ အရက္၊ ဘီယာေသာက္တာကို လံုး၀မႏွစ္သက္လက္မခံႏိုင္တဲ႔ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ေပါ့...။ ခုေခတ္မွာေတာ့ ခပ္ရွားရွား လူငယ္ေလးတစ္ေယာက္ေပါ့..။ ခုခ်ိန္ဆို သူကင္မရာတစ္လံုးနဲ႔ ျမိဳ႔အႏွံ႔ဓါတ္ပံုေတြ ေလွ်ာက္ရိုက္ျပီး အိမ္ျပန္ေရာက္ခ်ိန္ေပါ့...။ ကြန္ပ်ဴတာဖြင့္ထားျပီး အနားမွာမရွိဘဲ ဟင္းခ်က္ခ်င္ခ်က္ေနမယ္ ဒါမွမဟုတ္ သူ အိပ္ယာခင္းေတြလဲခ်င္လဲေနမယ္...။ အေမွာင္ထဲ မ်က္လံုးမွိတ္ထားလ်က္က ေရခ်ယ္လ္ျပံဳးမိလိုက္ေသး...။ ခုခ်ိန္...ေရခ်ယ္လ္သူ႕ဆီဖုန္းေခၚလိုက္ရင္ သူေဒါကန္မွာ ေသခ်ာတယ္...။ ဘယ္လိုျဖစ္ျပီး ဆူညံေနတဲ႔ ကလပ္ထဲကို ဒီခ်ိန္ထိရွိေနသလဲ.... မိန္းကေလးျဖစ္ျပီး မိန္းမ...မပီသတာေလာက္ကိုယ္မၾကိဳက္တာမရွိဘူး...စသျဖင့္ သူ တစ္ဗစ္ေတာက္ေတာက္ေျပာမွာ အမွန္ပင္..။ လူငယ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ပါလ်က္ ဒီေကာင္ေလးဟာ... အဖိုးအိုေပါက္စလိုပဲ... လူငယ္လံုး၀မဆန္ဘူး...။ တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ဒီလူငယ္ေလးနဲ႔ တြဲကခ်င္ေသးရဲ႔...။

ဘာလို႔ ကလပ္တက္ရင္ ပ်က္စီးျပီလို႔ အေသတြက္ခ်က္ထားၾကသလဲ... အင္းေလ...ေယဘူယ်အားျဖင့္ေတာ့ မွန္ပါတယ္...။ ဒါေပမယ့္ အားလံုးကို ၀ါးလံုးရွည္နဲ႔ေတာ့ မရမ္းသင့္ဘူးလို႔ ေရခ်ယ္လ္ေတာ့ယူဆတယ္..။ တခ်ိဳ႔ မိန္းကေလးေတြ အရက္ေသာက္၊ စီးကရက္ေသာက္ျပီး မူးရူးေနေသာင္းက်န္းေနတာေတြ၊ စား၀တ္ေနေရး အတြက္ ခႏၶာကိုယ္ကိုရင္းျပီး လႈပ္ရွားေနရသူေတြ၊ ၀ါသနာအရရူးသြပ္လို႔ လာျပီးကၾကတာေတြ၊ စိတ္ထြက္ေပါက္ လာရွာၾကသူေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးအဖံုဖံုရွိၾကပါတယ္...။ ေရခ်ယ္လ္တို႔ေမာင္ႏွမတစ္စုကေတာ့ ေပ်ာ္ခ်င္လို႔ အကကို ၀ါသနာပါလို႔ကို လာလာျဖစ္ေနၾကတာပါ.....။

မိုးေငြ႔

မွတ္ခ်က္။ ဒီ၀တၳဳတိုေလးဟာ က်မရဲ႔ “မိုးေငြ႔ႏွင့္အတူ” ဘေလာ့ဂ္ကို အစအဆံုးဖန္တီးေပးခဲ႔တဲ႔ “ေခါင္”ရဲ႔ အၾကိဳက္ဆံုး ၀တၳဳတိုေလးျဖစ္လို႔ ခုလုိျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္လာတဲ႔ Welcoming အမွတ္တရအေနနဲ႔ ျပန္တင္လိုက္ျခင္းျဖစ္ပါတယ္...။