အေတြးစမ်ား

ဒီသၾကၤန္ပိတ္ရက္မွာ ပို႔စ္မ်ားမ်ားတင္ဖို႔အတြက္ စာေတြေရးႏိုင္လိမ္႔မယ္လို႔ ေမွ်ာ္မွန္းထားခဲ႔တာ...။ တကယ္တမ္း အင္တာနက္အဆင္မေျပတာနဲ႔ ေခါင္းထဲ ဘာမွထြက္မလာတာနဲ႔... ေရေရရာရာ ဘာမွမေရးျဖစ္ခဲ႔ဘူး...။ က်မ ဘေလာ့ဂ္ေလာကထဲေရာက္တဲ႔ သက္တမ္း တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ကာလမွာ... ေရးထားခဲ႔သမွ်ျပန္ျပီး သံုးသပ္ေလ့လာၾကည့္ေတာ့...ဘာမွသိပ္အားရစရာမရွိခဲ႔ဘူး...။ ဘယ္လိုအားနည္းခ်က္ေတြမ်ားရွိေနသလဲလို႔ ျပန္စမ္းစစ္ၾကည့္ေတာ့... အဓိက ကက်မစာဖတ္သူေတြကို ဦးစားေပးလိုက္တာပါပဲ...။ က်မ ဘေလာ့ဂ္ေရးတိုင္း ႏိုင္းႏိုင္းစေနတို႔လို ဘေလာ႔ဂ္ဂါၾကီးေတြကို သိပ္အားက်ျပီး သူတို႔လိုျဖစ္ခ်င္တာလဲပါခဲ႔တယ္...။ ကိုယ့္စတိုင္နဲ႔မဟုတ္ဘဲ သူမ်ားပံုစံကို ကူးခ်သလိုျဖစ္ေနတယ္...။ ဥပမာဗ်ာ.... က်မဘေလာ့ထဲကို ၀င္လာဖတ္ရင္ မဂၢဇင္းတစ္အုပ္ကို ဖတ္ရသလို က႑စံုစံုလင္လင္ပါေစခ်င္တယ္...။ ဘာသာျပန္၊ ၀တၳဳ၊ လူမႈေရးရာ၊ ဘာသာေရး၊ ေဆာင္းပါး၊ ဟင္းခ်က္နည္း စသျဖင့္ အစံုေရးခ်င္ေနတယ္...။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုဘာကို အားသန္သလဲဆိုတာကို သတိမမူမိဘူး...။ အစံုုတင္ခ်င္တာပဲရွိေနတယ္...။ “ပံုရိပ္မ်ားအခင္းအက်င္း” ဆိုတဲ႔ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာဆိုရင္ က်မအားနည္းခ်က္ကို ထင္ထင္ရွားရွား ေတြ႔ျမင္ၾကပါလိမ္႔မယ္...။ ဓါတ္ပံုပညာပိုင္း ညံ့ဖ်င္းတာရယ္... ဓါတ္ပံုတခိ်ဳ႔ကိုဘာသာျပန္တာေတြမွာ လိုအပ္ခ်က္ေတြအမ်ားၾကီးရွိေနပါတယ္...။ ဒီေတာ့ က်မဘာကို အားသန္သလဲ က်မဘာကိုေရးခ်င္ေနသလဲ... ကိုယ့္ကိုယ္ကုိ ေမးခြန္းျပန္ထုတ္ၾကည့္လိုက္တယ္...။ က်မဘာကို ေရးခ်င္ပါလိ္မ္႔..။ အဲဒါပဲ လူဆိုတာ မေသခင္အခ်ိန္ထိေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ရွာေဖြေတြ႔ရွိသြားဖို႔လိုတယ္တဲ႔...။ ေသလြန္သြားသည္အထိ ကိုယ္ဘာျဖစ္ခ်င္မွန္းမသိ ဘာလိုခ်င္မွန္းမသိ ကိုယ့္ကို္ယ္ကို ရွာမေတြ႔တဲ႔ သူေတြမ်ား ဒုနဲ႔ေဒးပါပဲ...။ အဲဒီစာရင္းထဲ က်မပါမသြားခ်င္ဘူး အမွန္းတို္င္း၀န္ခံရရင္...။ ဒီေတာ့ ပိတ္ရက္အတြင္းမွာ အလုပ္မရွိေတာ့ အိပ္လိုက္စားလိုက္ တီဗီၾကည့္လိုက္နဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ့ Movie 5 နဲ႔ MRTV4 အစီအစဥ္ေတြၾကည့္ရင္း ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္း ရဲ႔ အင္တာဗ်ဴးေလးကို သြားၾကည့္လိုက္မိတယ္..။ အင္တာဗ်ဴး၀ါးရဲ႔ေမးခြန္းတိုင္းက သိပ္ေကာင္းသလို ျဖဴျဖဴေက်ာ္သိန္းျပန္ေျဖနဲ႔ အေျဖေတြကလဲ သိပ္ကိုလွပါတယ္..။ အေမရိကားမွာ တင္ဆက္တဲ႔ Britney Spear ရဲ႔ Concert ကိုသြားၾကည့္ခဲ႔ရတဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳနဲ႔ အဆိုေတာ္ဘ၀အေၾကာင္းေတြ ဘာစီးရီးေတြလုပ္ေနသလဲ စတဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြပါ...။ ေနာက္ စင္ေပၚမွာ တင္ဆက္ရတဲ႔ Performer ေတြျဖစ္တဲ႔ အေလွ်ာက္ Performence အပိုင္းေတြနဲ႔ ျဖဴျဖဴရဲ႔ ထူးျခားတဲ႔ costume design ေတြအေၾကာင္းေပါ့...။ အႏုပညာရွင္ဆိုတာ ကိုယ့္၀ိဥာဥ္မွာ ဆည္းပူးေနတဲ႔ ကိုယ္ကၽြမ္းက်င္၀ါသနာပါရာ တတ္ေျမာက္တဲ႔ အႏုပညာကို တြန္႔ဆုတ္မႈမရိွ အတုိက္အခိုက္ အခက္ခဲၾကားက ရဲရဲ၀႔ံ၀ံ႔ခ်ျပရမယ္....ဒါမွ အႏုပညာရွင္ပီသမယ္။ အဲဒီမွာ က်မၾကိဳက္တဲ႔ စကားေလးတစ္ခုက ျဖဴျဖဴေျပာသြားတာ “သူဟာပရိတ္သတ္အၾကိဳက္ကုို ဘယ္ေတာ့မွ ဦးစားမေပးဘူး...သူၾကိဳက္တာကိုပဲ သူလုပ္လိုက္တယ္... အဲဒီအေပၚမွာ ပရိတ္သတ္နဲ႔ သူနဲ႔ ရင္ခုန္သံခ်င္း ထပ္တူညီသြားတယ္” ဆိုတာပဲ....။ ဒီလိုပဲ က်မတို႔ စာေရးသူ(စာေရး၀ါသနာပါသူ) အေနနဲ႔လည္း ကိုယ္အားသန္ရာ ရင္ဘတ္ထဲကထြက္လာတဲ႔ ကိုယ္ေရးခ်င္တဲ႔စာကိုပဲ ေရးခ်ေဖာ္ျပသင့္ပါတယ္...။ မခင္ဦးေမရဲ႔ review ဆိုတဲ႔ပို႔စ္မွာ ေျပာသြားသလိုေပါ့ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းသာတာကိုပဲ ေရးေတာ့မယ္ ... စာဖတ္သူေတြ ၾကိဳက္ၾကိဳက္မၾကိဳက္ၾကိဳက္...။ တစ္ခါတစ္ခါ ကြန္မန္႔ေတြေမွ်ာ္ရတာလဲ ကုိယ္ကိုယ္ကို ရွက္လာသလို...။ ႏိုင္းႏိုင္းစေနဆိုရင္ ဘာသာျပန္ေတြပဲတင္လြန္းအားၾကီးလို႔ စာဖတ္သူတခ်ိဳ႔ ျပစ္တင္ရႈံ႔ခ် တုိက္ခိုက္တာကို မၾကာခဏလိုလိုခံရပါတယ္...။ သူေျပာသလိုပဲ သူသည္ ဘာသာျပန္ကိုပဲ အားသန္သည္... အျခား ကဗ်ာေတြ ခံစားမႈပိုင္းေတြကို သူမေရးတတ္ဘူး...။ အဲဒီလိုိ အၾကိမ္ၾကိမ္၀န္ခံထားခဲ့လည္းပဲ...ေျပာခံေနရဆဲပါပဲ...။ ဒါကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ေရးသူ အေတာ္မ်ားမ်ားၾကံဳရတဲ႔ ျပႆနာတစ္ခုပါပဲ...။ စီေဘာက္မွာ မဟုတ္က ဟုတ္ကေတြလာေရးမယ္... ဆဲဆိုခ်င္ဆိုသြားမယ္... ခနဲ႔တဲ႔တဲ႔ေရးသြားမယ္... အစံုေပါ့ဗ်ာ...။ တခ်ိဳ႔ က်မရဲ႔သူငယ္ခ်င္း ကဗ်ာဆရာေတြဆို သူတို႔ကဗ်ာေတြ အကူးခ်ခံရတာေတြရွိေသးရဲ႔...။ တကယ္ေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြဟာ စာေရးရတာကို အေသအေၾက ၀ါသနာပါလြန္းလို႔သာ အခ်ိန္အကုန္ခံ ေငြကုန္ခံ လိုင္းမေကာင္းရတဲ႔ၾကားထဲက (က်မတို႔ျမန္မာျပည္ကဘေလာ႔ဂ္ဂါေတြေျပာပါတယ္)ညမုိးပဲခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ စြန္႔စားျပီး ေရးေနၾကရတာပါ...။ ေရးတယ္ဆိုတာကလဲ အလကားသက္သက္ ကီးဘုတ္ေပၚ လက္ေခ်ာင္းေလးေရာက္တာနဲ႔ စာေတြ သူ႔အလုိလို ထြက္လာတာမဟုတ္ဘူးေလ...။ ေခါင္းထဲက ထြက္လာတဲ႔စာကို ထြက္လာတဲ႔ အခ်ိန္အခါနဲ႔ ကိုယ္ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႔ေရာက္တာနဲ႔လည္း တိုက္ဆိုင္ဦးမွ....။ က်မတို႔ဆီမွာက လက္ေတာ့ကိုယ္စီနဲ႔ အင္တာနက္လိုင္းကို ဘံုးေပါလေအာ သံုးခြင့္ရၾကတာမွမဟုတ္ဘဲ...။ အဲေလ...ေျပာရင္းနဲ႔ ဘယ္ေတြေရာက္ကုန္လည္းမသိဘူး...။ အေတြးေတြလည္းေခ်ာ္ကုန္ျပီ...။ ေအာ္...ေျပာရဦးမယ္...က်မ ဘေလာက္ေရးတဲ႔ သက္တမ္းတေလွ်ာက္ေတာ့ တဂ္ပို႔စ္တစ္ခါမွ ေရးခိုင္းတာမခံရေသးဘူး...။ ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ က်မအဲဒါကို အေၾကာက္ဆံုးပဲ (သူမ်ားေတြကိုေတာ့ တဂ္ဖူးတယ္) ။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ က်မသူတို႔ေရးခိုင္းတာ မေရးႏုိင္မွာ သိပ္စုိးရိမ္ပါတယ္...။ အင္းးး...အေတြးစေတြဆြဲထုတ္တာ နဲနဲရွည္သြားတယ္...သီးခံေပးၾကပါလို႔ မေျပာလုိေတာ့ပါဘူး...။ က်မ ဒီေန႔ထိ ကို္ယ္၀ါသနာပါရာ စာေရးျခင္းကို ခုလို ဘေလာ့ဂ္ေပၚတင္ႏိုင္ေအာင္ အေကာင္ထည္ေဖာ္ ဖန္တီးေပးခဲ႔တဲ႔ ေမာ္စကုိက က်မေမာင္ေလးကို ဘယ္ေတာ့မွမေမ႔ပါဘူး...။ မိုးေငြ႔