Childhood @ Colorful Dream

ေႏြဦးရဲ႔ သာယာလွပတဲ႔ နံနက္ခင္းေလးတစ္ခုမွာေပါ့ ေရႊ၀ါေရာင္ပန္းပြင့္ေတြနဲ႔အတူ ငါအိပ္မက္တစ္ခုကို စတင္မက္ခဲ႔တယ္...။ ငါ့ အိပ္မက္ေတြ ခ်ိဳျမိန္ေနလိုက္ပံုမ်ား Monday born is easy life ဆိုတဲ႔အတိုင္းပါပဲ...။ ကလန္ကလား အရပ္ရယ္ ၀ုိင္းစက္စက္ မ်က္လံုးေတြနဲ႔ အေဆာ့မက္သလို လူေၾကာက္တတ္တဲ႔ ေကာင္မေလးဟာ ငါ့ ငယ္စဥ္က ပံုရိပ္တစ္ခုေပါ့...။ ငါပိုင္ဆိုင္ထားတဲ႔ ေႏြးေထြးျပီးၾကင္နာတတ္တဲ႔ မိသားစုေလးထဲက အေဖဆိုတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ ေပ်ာက္ရွသြားခဲ႔တာ ငါရွစ္ႏွစ္အရြယ္မွာေပါ့...။ ငါဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္မွာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားတဲ႔အေဖကို ျပန္ရခဲ႔ေပမယ့္ ရင္မဆိုင္ရဲခဲ့ဘူး...။ အေဖ ငါတို႔ဆီက အျပီးအပိုင္ထြက္ခြာသြားခ်ိန္မွာ ဆြံ႔အေနတဲ႔ မ်က္၀န္းေတြကဆင့္ သံုးရာသီ အခါလည္မွာ ငါ့ရင္ဘတ္ထဲက ေရခဲျပင္ေတြ အရည္ေပ်ာ္စီးထြက္သြားလိမ္႔မယ္ဆိုတာ ငါကိုယ္တိုင္ေတာင္ ေတြးမထားခဲ႔မိတာပါ.. အဲဒါ ငါရဲ႔ အနက္ေရာင္အိပ္မက္တခ်ိဳ႔ပါပဲ...။ ငါ႔ရဲ႔ အ၀ါေရာင္အိပ္မက္ေတြထဲမွာ International TV presenter တစ္ေယာက္ ျပီးေတာ့... ေ၀ဟင္မွာ ေပ်ာ္ေမြ႔တဲ႔ Air Hostess လဲျဖစ္ခ်င္ခဲ႔ေလရဲ႔....။ ဒါေပမယ့္ေပါ့.... အေရာင္ေျပာင္းလာတဲ႔ ပန္းႏုေရာင္ေတြ စိတ္ကူးနဲ႔ လက္ေတြ႔ဘ၀အေၾကာင္း ငါ့ကိုသင္ၾကားေပးခဲ႔တယ္...။ ငါ့ရဲ႔ ငယ္စဥ္ အိပ္မက္ေတြကို အေရာင္တင္ဖုိ႔ “ေပၚလီယာနာ”လဲ ငါ႔ဘ၀ရဲ႔မီးအိမ္ရွင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႔ဖူးတယ္...။ ေကာ္ဖီဆိုင္ပိုင္ရွင္တစ္ေယာက္ ပရဟိတ ေဂဟာထူေထာင္ႏုိင္သူ တစ္ေယာက္ ျဖစ္ခြင့္ရခ်င္ေနတာ ငါ့ရဲ႔လတ္တေလာ အိပ္မက္ေတြပါ..။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ငါဟာ မိုးျပာေရာင္အိပ္မက္အသစ္နဲ႔ dare to dream လို႔ ေအာ္ဟစ္ေနခ်င္ေသးတယ္...။ ေရႊ၀ါေရာင္ ပြင့္ခ်ပ္ေတြနဲ႔ အစျပဳခဲ႔တဲ႔ ငါ့အိပ္မက္ေတြ အၾကိမ္ၾကိမ္ အေရာင္ေျပာင္း ေရာင္စံုအိပ္မက္ေတြနဲ႔ ငါေလွ်ာက္လွမ္းခဲ႔တာ... ဘုရားေရ.... အႏွစ္သံုးဆယ္တိုင္ခဲ႔ျပီတဲ႔...။ အိုး!!!! “Chocolate” ငါ႔ရဲ႔အညိဳေရာင္အိပ္မက္ေလးေရ... မင္းကိုလည္း ခ်န္ထားလို႔မျဖစ္ဘူးေလ...။ ။ HNS(TG)

၂၀၀၅ ခုႏွစ္တုန္းက က်မေမြးေန႔အတြက္ ေတာင္ၾကီၤးက သူငယ္ခ်င္းေလး လက္ေဆာင္အျဖစ္ေရးေပးခဲ႔တဲ႔ ကဗ်ာေလးျဖစ္ပါတယ္...။