တိမ္ျပာျပာ စေနေန႔.....

 

သည္ေန႔ ကၽြန္မအလုပ္နားရက္ …။ ပံုမွန္ေတာ့ စေနကိုေန႔တစ္၀က္ရံုးတက္ရေပမယ့္ သည္စေနကေတာ့ အစိုးရရံုးပိတ္ရက္နဲ႔တိုက္သြား၍ စေနတနဂၤေႏြႏွစ္ရက္ဆက္သြားသည္…။ အိမ္အလုပ္မ်ားကို အ၀တ္ေလွ်ာ္ဖို႔ကလြဲျပီး မနက္ေစာေစာကတည္းလုပ္ထားခဲ႔ျပီးျပီ….။ ကၽြန္မတို႔ေနသည့္ တိုက္ေရွ႔မွ ဗာဒံပင္ခပ္အုပ္အုပ္ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ကေလးမွာ မုန္႔ဟင္းခါးတစ္ပြဲမွာျပီး ေစာင့္ေနလိုက္သည္…။ ေမာင္တို႔ရံုးက လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္တစ္ေယာက္ တိုက္ခန္းအသစ္၀ယ္ျဖစ္သြားလို႔ အိမ္သစ္တက္ ဘုရားအေနကဇာတင္ ဖိတ္ထား၍ ေမာင္တို႔ရံုးမွ စီနီယာအစ္မတစ္ေယာက္ ၀င္အေခၚကိုေစာင့္ေနျခင္းပင္…။ ခ်ိန္းထားသည္က ကိုးနာရီခြဲ…။ သူမ်ားေတြဘယ္ေလာက္ပဲ ရံုးပိတ္ရက္ရွိရွိ ေမာင္တို႔ရံုးကေတာ့ ဆန္႔က်င္စြာ တနဂၤေႏြမွလြဲ၍ အလုပ္ဆင္းရပါသည္…။ ဒါကလည္း သေဌးရဲ႔မူကုိ မလြန္ဆန္ခဲ႔ရာက ေမာင္တို႔အတြက္ ပိတ္ရက္ဆိုတာ သတ္သတ္မွတ္မွတ္မရွိေတာ့…။ မုန္႔္ဟင္းခါးကုန္ခါနီးေတာ့ ကၽြန္မ နာရီကိုၾကည့္မိသည္ ကိုးနာရီခြဲဖို႔ ငါးမိႏွစ္ပဲလိုေတာ့သည္…။ ထိုစဥ္ လက္ေပြ႔အိတ္ထဲမွ သီခ်င္းသံေလးျမည္လာသည္…။ ကၽြန္မက ring tone ကိုခြဲျခားထည့္ထားျခင္းေၾကာင့္ပင္ ေမာင့္ဆီကဖုန္းမွန္းတန္းသိလိုက္သည္…။ 

“မီ…ဘယ္မွာလဲအခု…ေအာက္ဆင္းေစာင့္ေနျပီလား”

“အင္း.. မီအခုတိုက္ေရွ႔ကဆိုင္မွာ မုန္႔ဟင္းခါးစားရင္းေစာင့္ေနတာ…”

“အင္းအင္း ေစာင့္ရင္းလည္း ၾကည့္ေနဦးေနာ္ မခ်ိဳက အိမ္ကထြက္လာေနျပီ မီးပြိဳင့္မိေနတယ္ တေအာင့္ေနရင္ သူေရာက္လိမ္႔မယ္”

“အင္းပါ…”

ေမာင္ဖုန္းခ်ေတာ့ ကၽြန္မမုန္႔ဟင္းခါးဖိုးၾကိဳရွင္းထားရင္း ေရေႏြးပူပူကိုမႈတ္ကာ ခပ္ေျဖးေျဖးေသာက္ေနလိုက္သည္..။ ျဖတ္လာသမွ် အငွားကားေတြကို အဆက္မျပတ္ၾကည့္ေနေသာ္လည္း မခ်ိဳပါသည့္ကားကိုမေတြ႔မိေသး…။ ေမာင့္ဆီကဖုန္းသံထပ္ျမည္လာခဲ႔သည္…။

“မီ…မခ်ိဳက ကိုယ္တို႔တုိက္ေရွ႔က ေဆးဆိုင္ေရွ႔ေရာက္ေနျပီတဲ႔ မီက ခုဘယ္မွာလဲ..”

“ဟင္ ..ဟုတ္လား ဒါဆို မီရွာလိုက္ဦးမယ္ ဒါပဲေနာ္ေမာင္ ေတာ္ၾကာေတြ႔ၾကမယ္…”

ကၽြန္မၾကည့္ေနသည့္ၾကားက အငွားကားကေလးက ကၽြန္မထိုင္သည့္ မုန္႔ဟင္းခါးဆိုင္ႏွင့္တစ္ဆိုင္ေက်ာ္က ေဆးဆိုင္ေရွ႔တြင္ေရာက္ႏွင့္ကာ ေစာင့္ေနသည္…။ ကၽြန္မ ကားနာေရာက္သြားေတာ့ မခ်ိဳက ကၽြန္မတို႔တိုက္ခန္းကို ေမာ့ၾကည့္ရွာေဖြေနသည္..။

“အစ္မ…မီေရာက္ျပီ…” 

ကၽြန္မကားတံခါးကိုဖြင့္ျပီး ၀င္ထိုင္လိုက္သည္…။ သမီးကေလးတစ္ေယာက္အေမ မခ်ိဳကေတာ့ ျမင္ေနက်တိုင္း မ်က္ႏွာမွာ ဘာမွ်သိပ္ျခယ္သမထားဘဲ ခရမ္တစ္မ်ိဳးကိုသာ ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ကေလး လူးထားျပီး အသားေရာင္ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆးကို ခပ္ဖြဖြသာတင္ထားသည္…။ မခ်ိဳျပံဳးလိုက္လွ်င္ ေဖြးခနဲေပၚလာတတ္ေသာ သြားတက္ေတြကို ကၽြန္မသိပ္သေဘာက်သည္…။ ကၽြန္မထက္အသက္သံုးႏွစ္ၾကီးျပီး အရပ္လည္းပိုရွည္ ခႏၶာကိုယ္ဖြဲ႔စည္းပံုပါထြားေသာ မခ်ိဳ ..ရုပ္ရွင္မင္းသမီး စိုးျမတ္သူဇာလို ကိုယ္လံုးကိုယ္ေပါက္ႏွင့္ျဖစ္သည္…။ အနက္ေရာင္ေျပာင္ခ်ည္လံုခ်ည္ကို အျဖဴအနက္စပ္ ေရခဲသားခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့တြဲတြဲပြပြ ဘေလာက္စ္အက်ၤီကို၀တ္ဆင္ထားေသာ မခ်ိဳသည္ သူမ၏ ကိုယ္ပိုင္စတိုင္လ္ကို ထိန္းထားျမဲ…။

“ေစာေစာစီးစီး ေနပူလြန္းလို႔ညီမေရ…ထီးယူလာရတယ္…” မခ်ိဳက နီညိဳရင့္ေရာင္ ခ်ာလီထီးကို ကိုင္ထားရင္းေျပာသည္…။ 

ဟုတ္ပါရဲ႔ ေဖေဖာ္၀ါရီဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ငယ္စဥ္အခါက ႏွင္းေတြပိန္းပိတ္ေနေအာင္က်လို႔ အေႏြးထည္ေတြအထပ္ထပ္ ေျခအိတ္ေတြ၀တ္ သိုးေမႊးဦးထုပ္ေတြေစာင္းရနဲ႔..။ ခုေတာ့ ေဆာင္းဆိုတာ ရာဇ၀င္ထဲမ်ားက်န္ခဲ႔ေလသလားမေျပာတတ္ေတာ့…။ မနက္ မိုးလင္း ေနထြက္တာနဲ႔ လူက ေခၽြးျပိဳက္ျပိဳက္က်ေနျပီ…။ ခုလိုရာသီမ်ိဳးမွာ မဂၤလာပြဲေတြ အလွဴပြဲေတြသြားဖို႔ လွတပတျပင္ဆင္လူလိမ္းဖို႔ဆိုတာ စိတ္မပါခ်င္စရာပါ…။ ေရခ်ိဳးျပီး အ၀တ္မလဲခင္ပဲ ေခၽြးကျပန္ထြက္ျပီဆိုေတာ့ …။ အဲလိုအိုက္စပ္လြန္းလို႔လည္း ပန္းႏုေရာင္အေပ်ာ့သားေပၚမွာ ခဲေရာင္အလံုးကေလးေတြပါသည့္ လံုခ်ည္ကို ခဲေရာင္တီရွပ္အတိုကေလးနဲ႔႔ပဲတြဲ၀တ္လာခဲ႔လိုက္ေတာ့သည္..။ မခ်ိဳလိုပဲ ကၽြန္မလည္း မ်က္ႏွာေတြကို မိတ္ကပ္လူးရမွာ မၾကိဳက္လို႔ ခပ္ေျပာင္ေျပာင္ကေလးမွာ ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆး ပန္းေဖ်ာ့ေရာင္ကိုသာဆိုးခဲ႔သည္..။

မခ်ိဳက ကၽြန္မလက္ထဲက ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ကိုလွမ္းၾကည့္ေတာ့…

“ေအာ္… ေက်ာ္တို႔ေမာင္ႏွမအတြက္ေလ… သူတို႔တိုက္ခန္းသစ္ကေလးေျပာင္းေနေတာ့ အိုးခြက္ပန္းကန္ေတြလိုမွာပဲဆိုျပီး ၀ယ္ခဲ႔လိုက္တာ အစ္မ… ျပီးေတာ့ အရင္ မီတို႔ရပ္ကြက္မွာ ေနတုန္းက သူတို႔အိမ္မွာ... မီးဖုိေခ်ာင္ပစၥည္းေတြ ေလာက္ေလာက္ငင သိပ္မရွိတာေတြ႔တာနဲ႔ ဒါပဲ၀ယ္လိုက္တာ”

“ေကာင္းတယ္ ေကာင္းတယ္ ညီမ….” 

ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္စီးတဲ႔အငွားကားက ျမိဳ႔ျပင္အထြက္ဖက္မွာရွိသည့္ ေမာင္တို႔ရံုးခန္းကို ကားမ်ားစြာၾကားက တအိအိႏွင့္ေတာ့ ေမာင္းႏွင္ေနေလသည္…။ လွည္းတန္းမီးပြိဳင့္တြင္ ခါတိုင္းရံုးဖြင့္ရက္ေတြကလို ကားပိတ္ေပမယ့္ အခ်ိန္ၾကာၾကာသိပ္မေစာင့္လိုက္ရပါ..။ ကၽြန္မႏွင့္မခ်ိဳလည္း ကားပိတ္ျခင္းကို ဥေပကၡာျပဳကာ လာမည့္ေႏြပိတ္ရက္မွာ မခ်ိဳတို႔ မိသားစုလိုက္ ခရီးထြက္ၾကမည့္အေၾကာင္းကို စကားေကာင္းေနၾကသည္…။

ကၽြန္မတို႔ မေရာက္ခင္ ငါးမိနစ္အလိုမွာ ေမာင္ဖုန္းဆက္လာေသးသည္…။ ေရာက္ခါနီးေနပါျပီဟုေျပာေတာ့ ဖုန္းျပန္ခ်သြားသည္…။ ရံုးက ပိတ္ဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါျပီတဲ႔….။ ေက်ာ္တို႔ေျပာင္းသြားသည့္ လိပ္စာကို မသြားတတ္လို႔ ခုလို ရံုးကလူေတြနဲ႔အစံုအလင္ တစုတစည္းထဲကားငွားသြားဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾကျခင္းပင္…။ ကၽြန္မတို႔ေရာက္ေတာ့… ေမာင္တို႔ရံုးက ကားမေရာက္ေသး၍ နာရီ၀က္ခန္႔ေစာင့္ရေသးသည္..။ မခ်ိဳက ရံုးက ပိုတဲ႔ ထမင္းခ်ိဳင့္တစ္ခ်ိဳင့္ကို ဖြင့္စားေနျပီ…။

“မခ်ိဳ မနက္စာမစားခဲ႔ဘူးလားဗ်… ဒီလိုမွန္းသိ ကၽြန္ေတာ္ခ်န္ထားေပးပါတယ္ မနက္က မီ..ၾကက္ေၾကာ္နဲ႔ ျမင္းခြာရြက္သုပ္လုပ္ေပးလိုက္တာ…  ဟိုေကာင္ေတြလုစားတာနဲ႔တင္ေျပာင္ေရာ…”

“ေအးဟာ…ငါလည္း အိမ္မွာ ကေလးအတြက္လုပ္ေနတာနဲ႔ မနက္စာမစားခဲ႔လိုက္ေတာ့တာ ဒီေရာက္ေတာ့ နင္တို႔ခ်ိဳင့္ကို ဓါးျမတုိက္မယ္ေပါ့”

မခ်ိဳတို႔က ရံုးပိုင္းမို႔ ေမာင္တို႔ Marketing အဖြဲ႔လို အစိုးရရံုးပိတ္ရက္ကို ရံုးတက္စရာမလိုေပ…။

“မမီ….လက္ဖက္ရည္ေသာက္ဦးမလားဗ်… မခ်ိဳအတြက္ကၽြန္ေတာ္သြားမွာမလို႔”

 ေမာင့္ရံုးက အလုပ္သမားကေလးလာေမးေတာ့ ကၽြန္မ ေမာင့္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ေသးသည္…။ ေမာင္က ခပ္ေအးေအးပင္ ဖုန္းကို ကလိေနသည္…။

“အင္း ေမာင္ေလး တစ္ခြက္မွာခဲ႔လိုက္ေနာ္…”

“အင္းးး …အစားေသာက္ဆို စိတ္ခ်ရတယ္ေနာ္ ဘာမွမလြတ္ခ်င္ဘူး… မုန္႔ဟင္းခါးစားခဲ႔တယ္ဆို”

ေမာင္က ကၽြန္မကို လံုး၀မၾကည့္ဘဲ ဖုန္းစခရင္မ္ကိုသာ သည္းၾကီးမဲၾကီးၾကည့္ျပီး လွမ္းေျပာျဖစ္ေအာင္ ေျပာလိုက္ေသးသည္…။ ကၽြန္မကိုလွမ္းမၾကည့္ေပမယ့္ ေမာင္ကကၽြန္မ မ်က္ေစာင္းကို အလြတ္ရေနေလာက္ပါျပီ…။

“ဟဲ႔…ေမာင္မ်ိဳးမင္းထင္ ကလဲကြယ္ ေသာက္ပါေစ…ႏို႔မို႔ဆို ငါတစ္ေယာက္ထဲေသာက္ေနရမွာ…”

“အစ္မညီမ  အဲဒီအစားေသာက္ငမ္းေနတာနဲ႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔၀လာေနျပီ… ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ပံုပ်က္ပန္းပ်က္ျဖစ္လာရင္ ထားပစ္ခဲ႔မွာ… အဲခါက် ….” 

သူ႔စကားမဆံုးခင္မွာပဲ ကၽြန္မသူ႔လက္ဖ်ံကို ခပ္စပ္စပ္ကေလး တစ္ခ်က္ရိုက္လိုက္သည္…။

“ေမာင္…ေနာ္.. ကိုယ့္ဘာသာကိုပဲျပန္ၾကည့္ဦး ဒီဗိုက္ရႊဲၾကီးကို ဘယ္ေကာင္မေလးကလာၾကိဳက္မွာလဲ”

“ဟာ… ကိုယ့္ကို စိန္မေခၚနဲ႔ေနာ္… ေကာင္မေလးေတြပါလာမွ မီမငိုနဲ႔…” 

“အဲဒါပဲ ကိုယ့္တိုင္က စိတ္ပါေနတယ္ေျပာပါ ဟြန္႔…”

ေမာင္က ကၽြန္မေနာက္တစ္ၾကိမ္ထိုးလိုက္သည့္ မ်က္ေစာင္းႏွင့္ ႏႈတ္ခမ္းစုလိုက္သည္ကို ၾကည့္ရင္း တဟားဟားႏွင့္ရယ္ကာ လက္ထဲကဖုန္းကိုစားပြဲေပၚခ်ရင္း… စားပြဲအံဆြဲေလးကို ဆြဲထုတ္ကာ အျပာေရာင္လက္သည္းညွပ္ကေလးတစ္ခုကို ထုတ္လိုက္သည္…။ ကၽြန္မအျမင္ေတြအားလံုးေ၀၀ါးျပီး အဲသည္အျပာေရာင္ လက္သည္းညွပ္ကေလးတစ္ခုသာ ၾကည္လင္ျပတ္သားစြာေပၚလြင္ေနသည္…။ ေမာင္က လက္ညည္းညွပ္ကေလးျဖင့္ သူ႔လက္သည္းေဘးနားက အသားမာေတြကို ညွပ္ထုတ္ေနသည္…။ သူမ အေရွ႔မွာေရာက္ေနသည့္ လက္ဖက္ရည္ခြက္ကို ေကာက္ကာ တစ္ငံုငံုလိုက္ရင္း … သည္လက္သည္းညွပ္ေလး ေမာင့္ဆီမွာ ခုခ်ိန္ထိရွိေနတုန္းပါပဲလား….လြန္ခဲ႔သည့္ တစ္္ႏွစ္ေက်ာ္ခန္႔ကတည္းက ကၽြန္မ အဲသည္လက္သည္းညွပ္ေၾကာင့္ အေတြးေပါင္းမ်ားစြာ ေယာက္ယက္ခတ္ခဲ႔ဖူးသည္… တစ္ေယာက္တည္းၾကိတ္ကာ  စိတ္အေႏွာက္ယွက္ေတြျဖစ္ခဲ႔ဖူးသည္….။ အဲသည္တုန္းက ေမာင္ကေတာ့ ခပ္ေပါ့ေပါ့ပင္ ဘာမွမဟုတ္သလို ကၽြန္မသိခ်င္သည့္ ဘာေၾကာင့္ေမာင့္ဆီမွာ လက္သည္းညွပ္ကေလး ရွိေနေသးသလဲဆိုတာကို ရွင္းျပခဲ႔ဖူးျဖစ္ေပမယ့္… ထိုခ်ိန္က ေမာင္ေျဖခဲ႔သည္မွာ ကၽြန္မလိုခ်င္ေသာ အေျဖမ်ိဳးမဟုတ္ခဲ႔….။ ကၽြန္မ မၾကိဳက္ေသာ အရာတစ္ခုကို ခုလိုအခ်ိန္ၾကာၾကာထိ ေမာင္သိမ္းမထားသင့္ဘူး မဟုတ္လား….။ ဘာလဲ သည္လက္သည္းညွပ္ကေလးဟာ ခုခ်ိန္ထိေမာင့္အတြက္ အေရးပါအရာေရာက္သည့္ အမွတ္တရပစၥည္းတစ္ခုျဖစ္ေနတာလား သူမ အရမ္းကိုမုန္းခဲ႔သည့္ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ေပးသည့္ ပစၥည္း ေမာင့္ဆီမွာ ရွိကိုရွိမေနသင့္ေတာ့ပါ….ကၽြန္မကို အတၱၾကီးတယ္ပဲ စြပ္စြဲခ်င္စြပ္စြဲ ေလာဘၾကီးတယ္ပဲေျပာေျပာ… အခ်စ္ကိုေတာ့ ဘယ္သူႏွင့္မွ မွ်ေ၀မခံစားခ်င္ပါ….။

“ကားေရာက္ျပီဗ်ိဳ႔….တံခါးေတြပိတ္မယ္…”

အျပင္ဖက္မွ ကားဒရိုင္ဘာဆီက အသံၾကားေတာ့မွ ကၽြန္မအေတြးစေတြျပတ္သြားသည္…။ ေမာင္လည္း လက္သည္းညွပ္ကေလးကို အံဆြဲထဲျပန္သိမ္းရင္း အေနာက္ဖက္က အနက္ေရာင္ လြယ္အိတ္ကို ေကာက္လြယ္လိုက္သည္…။ ကၽြန္မဘာျဖစ္ေနသလဲ ဘာေတြးေနသလဲဆိုတာ ေမာင္နည္းနည္းကေလးမွ ရိပ္မိဟန္မတူပါ….။

“ကဲ… သြားစို႔မီ…. ဗိုက္လည္းဆာလွျပီ…ဟိုေရာက္ရင္ ငေက်ာ္တို႔ ၾကက္ဆီထမင္းကုိ အပီတြယ္မယ့္သူေတြခ်ည္းပဲ…”

ေမာင္ရယ္ ေမာင့္စီနီယာအစ္ကိုႏွစ္ေယာက္ရယ္ မခ်ိဳႏွင့္ကၽြန္မရယ္ ကားတစ္စီးစုငွားကာ ေက်ာ္တို႔ အိမ္ရွိသည့္ အုပ္က်င္းဖက္ကုိ ထြက္လာလိုက္ၾကသည္…။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ေက်ာ့္အိမ္ကိုတစ္ခါေရာက္ဖူးထားသည့္ အစ္ကိုတစ္ယာက္က သူသြားတတ္သည့္အတုိင္း ေခၚသြားရာ နီးစပ္ရာလမ္းကိုေက်ာ္ျပီး ေစ်းထဲလည္းျဖတ္ရ က်ဴးေက်ာ္ရက္ကြက္တစ္ခုကုိလည္းျဖတ္ျပီးမွသာ ေက်ာ္တို႔ေနသည့္ အိမ္ယာကိုေရာက္ေတာ့သည္….။ ေနမြန္းမတည့္ေသးေပမယ့္လည္း ဆယ့္တစ္နာရီအခ်ိန္မွာ ေနမင္းကေတာ့ က်စ္က်စ္ေတာက္ပူ ေနေတာ့သည္…။ ေတာ္ေသးသည္ မခ်ိဳ၏ ခ်ာလီထီးႏွင့္ကပ္ျပီးလိုက္လာရလို႔ ကၽြန္မေနပူသက္သာ ေနခဲ႔သည္…။ က်န္သည့္ ေယာက်ာ္းေလးေတြကေတာ့ ေနပူထဲေလွ်ာက္ပါေစ….။

ေက်ာ္တို႔တိုက္ခန္းက ေဆာက္ျပီးခါစအသစ္စက္စက္ေတာ့မဟုတ္ေပ…တိုက္ႏွစ္လံုးတြဲကို အလည္ေလွကားႏွင့္ ဆက္ထားသည္…။ ေက်ာ္တို႔က ေလးလႊာ ဘယ္ဖက္ခန္းမွာျဖစ္သည္…။ အခန္းက သိပ္အက်ယ္ၾကီးမဟုတ္ေပမယ့္.. ေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ေနဖုိ႔ရာ သင့္ေလ်ာ္သည့္ အက်ယ္ေတာ့ျဖစ္သည္..။ ၀င္၀င္ခ်င္း ဧည့္ခန္း ဘုရားခန္း ႏွင့္ အိပ္ခန္းႏွစ္ခန္းပါသည္…မီးဖိုေခ်ာင္ႏွင့္ အိပ္ခန္းၾကားမွာ ေရခ်ိဳးခန္းအိမ္သာရွိသည္…။ စတုရန္းပံုက်က် တိုက္ခန္းကို ကြန္ဒိုစတိုင္လ္မ်ိဳးေဆာက္ထားသည္…။ ကၽြန္မတို႔ေရာက္ေတာ့ ေက်ာ့္ညီမေလးက ေျပးထြက္လာျပီး ဧည့္ခံပါသည္…။ ကုံးထက္ ၾကက္ဆီထမင္းႏွင့္ျဖစ္သည္…။ ဆာေနၾကျပီမို႔ ေယာက်ာ္းေလးေတြက ႏွစ္ပြဲစားႏိုင္ၾကသည္…။ ေက်ာ္က အညာက သူ႔အေဖယူလာသည့္ အမဲေျခာက္ေၾကာ္တစ္ပြဲပါခ်ေပးလို႔…ထမင္းစားျပီးေတာ့ အၾကမ္းရည္ပူပူနဲ႔ အမဲေျခာက္ေၾကာ္ပန္းကိုသာ လက္ေတြက၀ဲေနၾကေတာ့သည္..။ ေနပူပူႏွင့္မို႔ စားျပီးျပီးခ်င္း မျပန္ၾကေသးဘဲ အသီးပြဲ အခ်ိဳပြဲစားၾကရင္း ယပ္ကေလးခပ္ကာ နားေနလိုက္ၾကေသးသည္….။ တစ္နာရီေက်ာ္ေတာ့ ေက်ာ္တို႔ေမာင္ႏွမကို ႏႈတ္ဆက္ျပီး ကားငွားဖို႔ လမ္းမေပၚထိ ေက်ာ္ကိုယ္တိုင္လိုက္ပို႔သည္…။ သူ႔လိုက္ပို႔ေတာ့လည္း သူ႔တိုက္ခန္းႏွင့္ လမ္းမၾကီးက သိပ္မေလွ်ာက္ရ သံလမ္းေက်ာ္တာႏွင့္ ဗဟိုလမ္းမကုိေရာက္ျပီ….။

ကၽြန္မတို႔အိမ္မျပန္ၾကေသးဘဲ… မခ်ိဳက သူ႔သမီးအတြက္ ေျမနီကုန္းစီးတီးမတ္မွာ စာေရးကိရိယာ၀င္၀ယ္မယ္ဆိုလို႔ ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ပါလိုက္လာခဲ႔လိုက္သည္…။ စီးတီးမတ္ထဲေရာက္မွပဲ လူက သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္…။ 

မွန္တံခါးကေလးရဲ႔အတြင္းဖက္ကိုေရာက္သည္ႏွင့္ ေလေအးေပးစက္မွ ေအးစိမ္႔ေနေသာေလ၏ ဆီးေပြ႔ၾကိဳလိုက္ျခင္းကိုခံစားရင္း လူက ေခြခနဲေတာင္ အိပ္ခ်ပစ္လုိက္ခ်င္ေတာ့သည္…။ ကၽြန္မတို႔ ေပၚျပဴလာ စာေရးကိရိယာဆိုင္ထဲ စာအုပ္ေတြ ေလွ်ာက္ၾကည့္ၾကသည္…။ ကၽြန္မက မဂၢဇင္းစာအုပ္တန္းမွာ တရစ္၀ဲ၀ဲ…။ ေမာင္ကေတာ့ ၀တၳဳစာအုပ္တန္းမွာ….။ InStyle ေဖေဖာ္၀ါရီထုတ္က ၁၂၅၀၀ က်ပ္တဲ႔… ။ ႏို၀င္ဘာလ နဲ႔ ဒီဇင္ဘာလထုတ္လက္က်န္ေတြကို ေကာက္ကိုင္လွန္ၾကည့္ေတာ့ ဘာမွဖတ္စရာသိပ္မပါ…။ ေစ်းႏႈန္းကေတာ့ ခုႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ပဲက်န္ေတာ့သည္…။ က်န္သည့္ Glamour တို႔ Vogue တို႔လည္းရွိသည္…။ 

“ယူမလို႔လား InStyle ယူေလ… ကိုယ္၀ယ္ေပးမယ္…”

ခ်ည္တံုခ်တံုျဖစ္ေနသည့္ ကၽြန္မေနာက္ကေန ေမာင့္အသံထြက္လာသည္…။

“ေတာ္ပါျပီ… ခုခ်က္ခ်င္းမဖတ္လဲျဖစ္တာပဲ… ေနာက္တစ္လ ေစ်းေလွ်ာ့မွပဲ၀ယ္ေတာ့မယ္… ေမာင္မွတ္ထားေပးေနာ္… Jesica Alber  ရဲ႔မ်က္ႏွာဖံုးနဲ႔ေနာ္… အထဲကလည္း မီၾကိဳက္တဲ႔ ဖက္ရွင္စတိုင္လ္ေတြခ်ည္းပဲ ဖတ္စရာေတြလည္းမ်ားတယ္…”

“ေအာ္ကဲ… ၾကိဳက္ရင္ခုပဲယူလိုက္ေလ… ကိုယ္၀ယ္ေပးပါ့မယ္ဆို..”

“ဟင့္အင္း ႏွေျမာစရာ…ေနာက္လမွ၀ယ္ေတာ့မယ္ကြယ္…ေနာ္ ေနာ္….ကဲပါ လာဟုိဖက္မွာ ဓါတ္ပံုစာအုပ္ေတြသြားၾကည့္ရေအာင္… ဗူးေလးတစ္ခုထဲမွာ သံုးအုပ္လားသိဘူးပါတယ္ ပါကင္ေလးလည္းမဆိုးဘူး လက္ေဆာင္ေပးလို႔ေကာင္းတယ္ လာမယ့္လက် မဂၤလာေဆာင္ရွိတယ္ေလ အဲဒါေလးေပးရင္ေကာင္းမလားလို႔….”

ကၽြန္မက ေမာင့္လက္ကို ေကာ္ဖီခြက္ေတြ ဓါတ္ပံုစာအုပ္ေတြ ဓါတ္ပံုအလွကပ္စကၠဴေတြရွိသည္ေနရာကို အတင္းဆြဲေခၚသြားလိုက္ေတာ့သည္…။ ေမာင္က သူဖတ္ဖို႔ Times မဂၢဇင္း တစ္အုပ္ရယ္ ရံုးမွာသံုးဖို႔ ေဘာ္လ္ပင္တစ္ေခ်ာင္း၀ယ္သည္…။ ၀ယ္ျပီးေတာ့ မခ်ိဳႏွင့္ကၽြန္မတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေပၚျပဴလာေဘးက Love Boat ထိုင္းေခါက္ဆြဲဆိုင္မွာ ေကာ္ဖီေအးတစ္ေယာက္တစ္ခြက္မွာေသာက္ၾကရင္း အလႅာပ သလႅာပေျပာလိုက္ၾကတာ ညေနသံုးနာရီေက်ာ္မွ မခ်ိဳလည္းျပန္သြားသည္….။ 

ကၽြန္မက ဗားကရာလမ္းေပၚက အလွကုန္ဆိုင္ကိုသြားၾကည့္ခ်င္တာေၾကာင့္ စီတီးမတ္ကေန ကၽြန္မတို႔ ဆက္ျပီးလမ္းေလွ်ာက္ သြားလုိက္ၾကသည္…။ အသစ္ဖြင့္ေသာ ထိုအလွကုန္ႏွင့္အိမ္သံုးပစၥည္းဆိုင္မွာ က်ယ္က်ယ္၀န္း၀န္းျဖင့္ နဂိုဆိုင္ကုိထပ္ခ်ဲ႔ကာ ေခါင္းအစေျခအဆံုး ငါးရာတန္မွ သိန္းဂဏန္းအထိ အမ်ိဳးေပါင္းစံုတင္ထားေလသည္…။ ေရေမႊးမ်ိဳးစံု ကိုယ္လိမ္းေပါင္ဒါ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ Lotion  ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆး skin care စသည္အျပင္ fancy ကိြစိကြစေသးေသးမႊားမႊားမ်ားလည္းပါေသးသည္….။ ကၽြန္မကေတာ့ ႏႈတ္ခမ္းဆိုးေဆးေကာင္တာမွ ကၽြန္မၾကိဳက္ေသာ အသားေရာင္ ပန္းေဖ်ာ့ေရာင္ ပန္းခရမး္ေဖ်ာ့ေရာင္ Mac ႏႈတ္ခမ္းဆီေတာင့္ေတြကို ေငးေမာေနမိသည္..။ ေစ်းႏႈန္းေမးၾကည့္ေတာ့ ႏွစ္ေသာင္းခြဲပါတဲ႔…။ ဘုရားေရ…ေစ်းၾကီးလိုက္တာ။  ဒါနဲ႔ တျခားေကာင္တာေတြဖက္ေလွ်ာက္ၾကည့္… မိတ္ကပ္ရည္ေတြ မိတ္ကပ္ကိတ္ေတြကလိမ္းေနက်မဟုတ္ေတာ့ သိပ္စိတ္မ၀င္စားျဖစ္…။  မ်က္ႏွာကို skin care ပဲလုပ္တာမို႔ toner အတြက္ အိမ္မွာ ၀ါဂြမ္းကေလးေတြ တစ္ခုႏွစ္ခုပဲက်န္ေတာ့သည္ကို သတိရသျဖင့္ ၀ါဂြမ္းတစ္ထုပ္ လက္ေဆးဆပ္ျပာရည္တစ္ဗူးယူျပီး ျပန္ထြက္လာေတာ့…. လက္သည္းေျခသည္းအလွဆင္တဲ႔ ေကာင္တာမွာ အရုပ္မ်ိဳးစံုပံုႏွင့္ လက္သည္းညွပ္ကေလးေတြကို ခ်စ္စဖြယ္ ခ်ိတ္ထားသည္ကို ၾကည့္ျဖစ္လိုက္ေသးသည္…။ ၀က္ရုပ္ကေလးေတြ ေၾကာက္ရုပ္ကေလးေတြ ငွက္ရုပ္ကေလးေတြႏွင့္ လက္သည္းညွပ္ႏွင့္ပင္မတူေတာ့ေခ်…။ ေမာင့္အလုပ္အံဆြဲထဲက အျပာေရာက္လက္သည္းညွပ္ကေလးကေတာ့ ကၽြန္မအေတြးထဲ ေခါင္းထဲ စြဲထင္က်န္ေနတုန္း… လိုက္ပါလာေနတုန္းေပါ့….။ ထိုစဥ္ ကၽြန္မလက္ကို ေမာင္က ခပ္ဖြဖြလာဆုတ္ကိုင္ဆြဲေခၚျပီး ေငြရွင္းေကာင္တာဖက္ထြက္လာခဲ႔လိုက္သည္…။ ထြက္လာခါနီး အရုပ္မ်ိဳးစံုႏွင့္ လက္သည္းညွပ္ကေလးေတြဆီကို ကၽြန္မလွမ္းၾကည့္ျပီး တစ္ခ်က္ျပံဳးမိသြားေသးသည္…။ ကၽြန္မအေတြးထဲမေတာ့ အျပာေရာင္လက္သည္းညွပ္အစား ပန္းေရာင္ ၀က္ရုပ္ကေလးႏွင့္ လက္သည္းညွပ္ကို ၀ယ္ျပီး အစားထိုးလိုက္ခ်င္စိတ္သာရွိေတာ့သည္…။

သူတို႔ႏွစ္ေယာက္အေၾကာင္းကို ဒီမွာ ေရးခဲ႔ဖူးပါတယ္...။

မိုးေငြ႔