ဒီမနက် အလုပ်သွားရင်း ကားပေါ်မှာ နားကျပ်လေးနဲ့နားထောင်ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိုညီထွဋ်ရဲ့ “ကောင်းကင်ရဲ့အလင်း”...။ ဒီသီချင်းကို နားထောင်ခဲ့ဖူးတာ ဆယ်စုနှစ်တစ်ခုတောင် တော်တော်ကျော်ခဲ့ပြီ...။ ခုပြန်နားထောင်တော့ စကားလုံးတွေတစ်လုံးချင်းဆီက ရင်ထဲထိကို ခံစားသက်ဝင်လို့လာပြန်တယ်...။
...တလောကလုံးနဲ့ နှိုင်းယှဉ် ကိုယ်အချစ်ဆုံးကမင်းလေး ရှေ့မှာ ဘာတွေဖြစ်မလဲ မစဉ်းစားဘူး မင်းလက်တွဲပြီးသွားမယ် ဒါဟာ ကံကောင်းခြင်းလို့ပဲ မှတ်ယူ...ဘာတွေလိုအပ်ဦးမလဲ ချစ်သူရယ်...တကယ်ဆို ငါမင်းမရှိရင် မဖြစ်တာပါ အချိန်တွေတိုင်းမှာ မင်းကလိုအပ်လို့ အမှောင်တွေဖယ် လမ်းပြပါ အလင်းရောင်ရယ်...ကိုယ်ဟာ ကယ်တင်ဖို့လိုနေတယ်...
မိုးငွေ့
No comments:
Post a Comment