ကၽြန္မဘ၀မွာ ပထမဦးဆံုးေသာ ဘိုမရုပ္ကေလး..။ ေမေမ ဟိုဖက္ကမ္း(မယ္ဆိုင္)မွာ ေစ်းသြား၀ယ္ေတာ့ ကၽြန္မအတြက္၀ယ္လာေပးခဲ႔တာ...။ ဆယ္လက္မေလာက္ပဲျမင့္တဲ႔ ဘိုမရုပ္ေလးက လွဲအိပ္ထားရင္ မ်က္ေတာင္ေတြက သူ႔အလိုလိုမွိတ္သြားတယ္ ျပန္ေထာင္လိုက္ရင္ မ်က္လံုးေလးပြင့္လာတယ္..။ မ်က္ဆံျပာျပာ ဇာဖဲျပားၾကိဳးေလးနဲ႔ႏွစ္ဖက္ခြဲျပီးခ်ည္ထားတဲ႔ ေရႊေရာင္ဆံပင္ကေလး ဂါ၀န္ေလးနဲ႔ ...ဂါ၀န္အေရာင္ေလးကို ကၽြန္မ မမွတ္မိေတာ့ဘူး..။ ကၽြန္မ ကေလးဘ၀တုန္းက တစ္ခုတည္းေသာ အရုပ္ကေလးေပါ့...။ တေန႔တေန႔ ပ်ဥ္အိမ္ေနာက္ဖက္မွာ သင္ဖ်ဴးေလးခင္းျပီး ေဆာ့လိုက္ရတာ အေမာေပါ့..။ တခါတေလ တစ္ေယာက္တည္း တခါတခါ သူငယ္ခ်င္းနန္းေဖါင္းနဲ႔ေဆာ့ၾကတယ္...။ အဲအရုပ္အျပင္ အိုးပုပ္ေတြဘာေတြကလည္း အမ်ားၾကီးေပါ့..။ ကစားစရာေတြကို ေဆာ့ျပီးမသိမ္းဘဲ ဒီတိုင္းပစ္ထားလို႔ဆိုျပီး အဖြားက ကၽြန္မ ကစားစရာေတြ ပလဲထားတဲ႔ သင္ဖ်ဴးဖ်ာကို ဒီတိုင္းလိတ္ျပီး အရုပ္ေတြေရာ အိုးပုပ္ေတြေရာ အကုန္အမိႈက္ပံုးထဲထည့္ပစ္တယ္...။ အဲတုန္းက အမိႈက္ကို ေခ်ာင္းထဲပဲ သြားသြန္ပစ္လိုက္တာဆိုေတာ့ ကၽြန္မဘိုမေလး ေရနစ္ရွာေရာေပါ့...။ ေကာင္းကံေထာက္မစြာ တေယာက္ေယာက္က ေကာက္ရျပီး ကၽြန္မလိုပဲ သူ႔ကိုခ်စ္ခင္ယုယစြာေဆာ့ကစားမယ့္ ပိုင္ရွင္အသစ္ေလးနဲ႔ ေတြ႔ပါေစ..။ ကၽြန္မ ဘိုမရုပ္ကေလး ပါသြားခဲ႔တယ္...။ ေမေမကလဲ ထပ္မ၀ယ္ေပးေတာ့ဘူး...။ အဲခ်ိန္တုန္းက သိပ္မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္ ကၽြန္မေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ထိခိုက္သြားခဲ႔တယ္....။ ကိုယ္အၾကိဳက္ႏွစ္သက္ဆံုး အရုပ္ကေလးကို အဖြားက အဲလိုလုပ္ပစ္လိုက္တာကိုးး...။ အဖြားတို႔စိ္တ္ကတမ်ိဳးပဲ ကြန္ျမဴနစ္ရဲ႔အေငြ႔အသက္ေတြက လႊမ္းတုန္းကိုးး..။ တစ္ဦးတည္းေသာ ေျမးေလးဆိုျပီးလဲ တယုတယၾကင္နာရေကာင္းမွန္းမသိဘူး...။ အလိုလိုက္ရေကာင္းမွန္းမသိဘူးေပါ့..။ အဖိုးက်ေတာ့ အဖြားေလာက္မဆိုးဘူး မုန္႔ဖုိုးေပးတယ္ လိုခ်င္တာရွိလဲ ပူဆာလို႔ရတယ္...။
ကၽြန္မတို႔အိမ္ေရွ႔ေဘးဖက္အဖီေလးမွာ အုပ္က်င္းရြာက မေကြးသားဦးမင္းၾကည္တို႔ညီအစ္ကိုေတြ အငွားယူျပီး အပ္ခ်ဳပ္ဆိုင္ဖြင့္တယ္...။ ေယာက္်ားအ၀တ္အစားေတြ အဓိက စစ္တပ္က စစ္၀တ္စံုေတြကိုခ်ဳပ္တာမ်ားတယ္...။ ေန႔လည္ေန႔ခင္းဆို ကၽြန္မက အဲဦးေလးေတြဆိုင္နားမွာ ရစ္သီရစ္သီနဲ႔ မေကြးထြက္ကပ္ေၾကးၾကီးေတြနဲ႔ သူတို႔ပိတ္စညွပ္တာကို ၾကည့္တယ္။ အဲက ပိုထြက္လာတဲ႔ ပိတ္စအပိုင္းအစေတြကိုယူျပီး အရုပ္လုပ္တယ္...။ ပိတ္ျဖဴေလးကိုလိတ္ ထက္ပိုင္းေခါက္လိုက္တယ္ ျပီးေတာ့ခ်ိဳးထားတဲ႔ထက္ပိုင္းအလည္မွာ ေနာက္ထပ္ ပိတ္လိတ္ေလး ထပ္ထည့္ေတာ့ အရုပ္က ကိုယ္နဲ႔လက္နဲ႔ျဖစ္သြားျပီ...။ ဦးမင္းၾကည္က ပန္းခ်ီလဲဆြဲေတာ့ ကၽြန္မအရုပ္ကို မ်က္လံုးေတြ မ်က္ေတာင္ေကာ့ေကာ့ေလးေတြ ပါးစပ္ေတြဆြဲေပးတယ္..။ အပ္ခ်ည္အနက္နဲ႔ ဆံပင္ေတြထည့္ေပးတယ္...။ ကၽြန္မေလ..အရုပ္ကေလးကို သိပ္သေဘာက်တာပဲ...။ ပိတ္အစအေရာင္ေတြ အပြင့္အကြက္ေတြကို ဦးမင္းၾကည္တို႔ အမိ္ႈက္ထုပ္ထဲသြားေမႊျပီး ေရြးယူ အရုပ္မေလးအတြက္ ဂါ၀န္ေတြ အက်ီၤေတြ ထမီေတြလုပ္ေပးတယ္...။ ကပ္ေၾကးနဲ႔ကြကိုယ္ ဂါ၀န္ပံုေတြညွပ္ လည္ပင္းေပါက္ေဖာက္ျပီး ၀တ္ေပးနဲ႔ ဟုတ္လို႔ပဲ...။ အဲလို ငယ္ကတည္းက ဖက္ရွင္၀ါသနာက မေသးခဲ႔ဘူး...။
ကၽြန္မတို႔မိသားစုေနတဲ႔ အိမ္က အဖိုးတို႔အုတ္တိုက္(ႏွစ္ထပ္အိမ္ၾကီး)မေဆာက္ခင္က ယာယီေဆာက္ထားတဲ႔ ပ်ဥ္ခ်ပ္ေတြနဲ႔သစ္သားအိမ္ေလးပါ...။ ေန႔လည္ဖက္ ကၽြန္မက အဲသစ္သားအိမ္အေပၚထပ္မွာပဲေဆာ့ေလ့ရွိတယ္...။ ခုနကေျပာတဲ႔ ပိတ္စအရုပ္ကေလးေတြကို အိမ္ေဆာက္ေပးတယ္ ဧည့္ခန္းမွာ စားပြဲထို္င္ခံုေတြလုပ္ေပးတယ္...။ ေမေမတုိ႔ေစ်းေရာင္းထဲထဲက မလိုေတာ့တဲ႔ ကပ္ထူစကၠဴဗူးေတြကို အိမ္လုပ္ အဲကပ္ထူနဲ႔ပဲ ေလွကားထစ္ေတြခ်ိဳး စားပြဲထိုင္ခံုလုပ္တယ္ အခန္းေတြကန္႔တယ္ ကုတင္ေလးေတြလုပ္ေပးတယ္...။ ကၽြန္မအရုပ္မေလးကေလ ကၽြန္မလုပ္ေပးလို႔ အိမ္တေဆာင္မီးတေျပာင္နဲ႔ကို တခမ္းတနားေနရတာပါ...။ ဗလာစာအုပ္အေဟာင္းေတြထဲက စကၠဴေတြကို အမွ်င္ေလးေတြညွပ္ ေပတံနဲ႔လိ္မ္ေအာင္ ဆြဲဆန္႔တယ္.. အဲဒီစကၠဴပန္းစည္းေတြကို အရုပ္မေလးရဲ႔ ဧည့္ခန္းမွာ ပန္းအုိးထိုးထားေပးေသးတယ္...။ အရုပ္ေတြနဲ႔စကားေျပာလိုက္္ ေဆာ့လိုက္ပါပဲ...။ ကၽြန္မဟာ ေတာ္ေတာ္ေတာ့ အေဆာ့မက္ခဲ႔တဲ႔ ကေလးမေလးပါ...။ ေတာမွာ ကေလးဘ၀ေလးကို ျဖတ္သန္းခဲ႔ရလို႔လည္း သိပ္ေက်နပ္တာပဲ...။ ေျမၾကီးေတြ သဲေတြနဲ႔ေဆာ့ရတယ္ သစ္ပင္တက္တယ္ ေတာေတြေတာင္ေတြ လယ္ေတြထဲ ေလွ်ာက္သြားရတယ္ လူၾကီးေတြမသိေအာင္ ျမစ္ေတြေခ်ာင္းေတြထဲ ဆင္းကူးခဲ႔လို႔လဲ ေရကူးအလိုလုိ တတ္သြားခဲ႔တယ္...။ သဘာ၀ေတာေတာင္ေရေျမနဲ႔ ထိစပ္ခဲ႔ရလို႔ ေက်နပ္မိတယ္...။ ဒါနဲ႔တင္ လူျဖစ္ရက်ိဳးက တ၀က္နပ္သြားပါျပီ...။
အဲအရုပ္ပိစိေကြးေလးေဆာ့ျပီး တဆင့္ ေခါင္းအံုးေတြ ခြအံုးေတြကို အႏွီးေတြအ၀တ္ေတြပတ္ျပီး ကေလးလုပ္ကစားေသးတယ္...။ ကေလးအေမကလဲလုပ္ေသးတာ ဗိုက္ထဲ ေခါင္းအံုးေလးထည့္ ဗိုက္ၾကီးသည္လုပ္... ကေလးေမြး အဲကေလးကို အႏွီးေလးပတ္ေပး ကေလးကို ပုခက္ထဲထည့္သိပ္ရနဲ႔ေပါ့ အို...စံုေနေအာင္ေဆာ့တာပါပဲ...။ အဲ ေနာက္ပိုင္း နဲနဲၾကီးလာေတာ့ အရုပ္ထက္ အိုးပုပ္ေတြေဆာ့တယ္ ဟင္းခ်က္တယ္ တကယ့္မီးနဲ႔ခ်က္တယ္ ဖေယာင္းတိုင္မီးေမႊးျပီး ဖေယာင္းခဲေတြနဲ႔ဆီလုပ္ သစ္ရြက္စိမး္ေလးေတြကိုေၾကာ္တယ္...။ သစ္ရြက္ႏုေလးေတြကို ပါးပါးလွီးျပီး ေခါက္ဆြဲလုပ္တယ္...။ ေခါက္ဆြဲေရေဖ်ာ္ဖို႔ ဇကာစစ္ကို ပုလင္းအဖံုးတခု ကိုအေပါက္ေလးေတြေဖာက္ ၀ါးေခ်ာင္းေသးေသးကိုထိပ္ေလးခြဲျပီး အဲအဖံုးမွာညွပ္လိုက္တယ္ ဒါဆိုလက္ကိုင္ေလးျဖစ္သြားျပီ ။ ေျမနီေတြကိုအရည္ေဖ်ာ္ျပီး လက္ဖက္ရည္ လုပ္ေရာင္းတယ္...။ ျခံေနာက္ေဖးက ေႏြဦးမေပါက္ခင္ သရက္ပြင့္ေလးေတြေမႊးလာၾကျပီဆို သရက္ပြင့္ေၾကြေလးေတြဟာလည္း ကၽြန္မတို႔အိုးပုပ္ကစားစရာအတြက္ ဟင္းတစ္မယ္ျဖစ္ခဲ႔တယ္..။ ျခံစည္းရိုးနားက ေဘာင္ေဘာင္သီး (အဲလိုေခၚတယ္ထင္တာပဲ ၀ါးေျပာင္းထဲထည့္ျပီး ေသနပ္ပစ္သလိုေဖါက္ၾကတာေလ) အဲအသီးမွည့္ျပီဆို ခူးျပီး ရည္ထဲထည့္စိမ္ထားရင္ ပန္းခရမ္းရင့္ေရာင္ေလးရတယ္ အဲဒါကို ေဖ်ာ္ရည္ေလးလုပ္တယ္..။ သူ႔အရြက္ကိုေခ်ျပီး ေရေဖ်ာ္ရင္လဲ ခၽြဲပစ္ပစ္အစိမ္းေရာင္အရည္ရတယ္ သူ႔ကိုလည္း ေဖ်ာ္ရည္လုပ္ေပါ့...။ အဲကတည္းက ဟင္းခ်က္၀ါသနာဆိုတာလည္း ပါလာခဲ႔ျပီေလ...။ ကၽြန္မ အိုးပုပ္ကို ဆယ္တန္းေအာင္တဲ႔အထိ ကစားခဲ႔တယ္ဆို ယံုၾကမလား...။ ဆယ္တန္းေအာင္လို႔ အိမ္ကိုေျခာက္လျပန္ေနေတာ့ ညီမေလးနဲ႔အိမ္မွာေဆာ့ေသးတယ္...။ ကၽြန္မနဲ႔ ကၽြန္မညီမအငယ္ဆံုးက ကိုးႏွစ္ေက်ာ္ဆယ္ႏွစ္ကြာပါတယ္။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ ဆယ္ရွစ္ႏွစ္က်ာ္ေလာက္က ေမေမ စလံုးမွာ အလုပ္သြားလုပ္ေတာ့ အရုပ္ၾကိဳက္တဲ႔ ကၽြန္မကို ေမေမက Mc.Donald မွာ မုန္႔ေတြ၀ယ္စားျပီး ဘာဘီရုပ္ေလးရေအာင္ယူခဲ႔ေပးတယ္...။ အဲဘာဘီရုပ္ေလးကို ကၽြန္မခုထိသိမ္းထားတုန္းပဲ...။ ကၽြန္မငယ္ငယ္က အဖြားအမိႈက္ပံုးထဲစြန္႔ပစ္လိုက္တဲ႔ ဘုိမရုပ္ထက္ေတာ့ ပိုလွပိုေခ်ာပိုေခတ္မီွေပါ့...။ ကၽြန္မဟာ အရုပ္ေဆာ့ရမယ့္အရြယ္မဟုတ္ေတာ့ေပမယ့္ ဘာဘီေလးကိုၾကည့္ျပီး ငယ္စဥ္က ကၽြန္မရဲ႔ ဘုိမေလးကို ေတာ္ေတာ္ေလးလြမ္းသြားခဲ႔တယ္...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘုိမေလးဟာ ပထမဦးဆံုး ကၽြန္မကေလးဘ၀မွာ ကၽြန္မစိတ္ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ဖို႔ ကၽြန္မအတြက္ ကစားေဖာ္ေလးအျဖင့္ အခ်ိန္အတိုင္းတာတစ္ခုထိ ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ခဲ႔လို႔ေလ...။
မိုးေငြ႔
