တနင်္ဂနွေအကြိုလက်ဆောင်.....

ေရာ့ ... အိန္ဂ်ယ္.. ယူသြား.... ကိုယ့္ရဲ႔ တနဂၤေႏြအၾကိဳလက္ေဆာင္

တခါတခါကိုယ့္ေဘးမွာ ဘယ္သူမွမရွိ(မင္းမရွိေတာ့ဘူး)ဘူးဆိုတာ ေသခ်ာေစခဲ့တဲ႔အခ်ိန္က်ရင္ သိမ္ငယ္မႈေတြက ၾကမ္းရွစြာ အလုိလို စီးေမ်ာ၀င္လာၾကတယ္…။ တကယ္ေတာ့ မင္းဟာ ကိုယ့္ႏွလံုးသားတစ္ခုတည္းအတြက္မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္စိတ္အတြက္ပါ အင္အားတစ္ခုျဖစ္ေစတယ္…။ အေတြးေလးတစ္ခုတည္းနဲ႔ပါ…။

ေဆာင္းရနံ႔ေတြခပ္ေငြ႔ေငြ႔ေလး ၀င္ေရာက္လာခဲ႔ျပီျဖစ္ေပမယ့္ အထီးက်န္မႈရဲ႔ အပူရွိန္ေတြက ေနမင္းနဲ႔အျပိဳင္ရွိလွတယ္…။ 

မင္းအေၾကာင္းအက္ေဆးေလးေတြကို မင္းေတာ့မသိဘူး… တိုးတိုးတိတ္တိတ္လာဖတ္တတ္တဲ႔ သူတခိ်ဳ႔ေတာင္မွကိုယ့္ကို ဂရုဏာတက္သူတက္… မင္းပါတဲ႔ အက္ေဆးေတြကို စြဲလန္းသူကစြဲလန္းနဲ႔ ရွိေနၾကေလရဲ႕…။ ကိုယ့္ကိုလည္း ေတာ္ေတာ္လြမ္းတတ္သူပဲလို႔ သနားဂရုဏာတက္ရာက ခ်စ္ခင္သက္၀င္သူလည္းရွိရဲ႔…။ သူတို႔လည္းဖတ္ရင္း ဖတ္ရင္းနဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ဟာ တကယ္အျပင္မွာ ရွိသလားလို႔ သိခ်င္စိတ္ေတြျပင္းျပေနေလရဲ႔….။

ဘုရားသခင္ ဖန္ဆင္းေပးတဲ႔ ပန္းသီးေလးတစ္လံုးကို စားသံုးျပီးတဲ႔ေနာက္….ကိုယ့္ရဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ဟာ ဘယ္သူဘယ္၀ါျဖစ္ပါတယ္လို႔ အားလံုးျမင္ေအာင္ ကိုယ္ျပသပိုင္ခြင့္မရွိေတာ့ပါဘူး…။ ကိုယ္ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မိတဲ႔ ပန္ဒိုရာေသတၱာေလးထဲမွာ ဘာရိွလည္းလို႔ ျပန္ေျပာျပလို႔မရသလိုမ်ိဳးေပါ့….။ 

တကယ္တမ္းေနစိမ္႔ႏိုင္လြန္းသူက ကိုယ္မဟုတ္ပါဘူး… မင္းရယ္ပါ…အိန္ဂ်ယ္………။

စာမ်က္ႏွာေပါင္းေျမာက္မ်ားစြာ စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာေသာ မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ငိုျပေနတာေတာင္မွ စာနာေသာအားျဖင့္ တခါကေလးမွ်ေတာင္ လာမႏႈတ္ဆက္ခဲ႔ဖူးဘူးေနာ္….။ ထားပါေလ…ကိုယ့္ကို ရက္စက္တတ္ေသာ တကိုယ္ေကာင္းဆန္ေသာ မာနၾကီးေသာ… မိန္းမတစ္ေယာက္လို႔ျမင္တာ မင္းတစ္ေယာက္တည္းမွမဟုတ္ဘဲ…။

ကိုယ္ျဖတ္ေက်ာ္ရဦးမွာပါ…… ဟုတ္တယ္ ရွည္လ်ားေသာ ခရီးအရွည္ၾကီးဆီသို႔ ကိုယ္အထီးက်န္စြာ တစ္ေယာက္တည္း ေရွ႔ဆက္ရဦးမွာပါ…။ 

မိုးေငြ႔