Monday, 18 November 2013

ကြယ်ကြွေချိန်အခိုက်အတန့်.....




သူနဲ႔ကၽြန္မ စေတြ႔ေတာ့ ေဆာင္းဦးေပါက္ခ်ိန္ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္းပိုင္းေလးမွာပါ...။ ေဆာင္းအဂါၤရပ္နဲ႔ တူတဲ႔အရာေတြပေပ်ာက္ေနတဲ႔ ဘုရားစူးေဆာင္းရာသီပါ....။ တခ်က္တခ်က္ တိုက္ခတ္ လာခဲ႔တဲ႔ ေလေျပေအးေလးေတြနဲ႔ ေဆာင္းပန္းရနံ႔ေမႊးပ်ံ႕ပ်ံ႕တခ်ိဳ႕ေၾကာင့္သာေပါ့...။ 

သူဟာ ကၽြန္မရွိရာဆီကို ေျပေျပျပစ္ျပစ္ရွိလွတဲ႔ ေကာင္းကင္ယံထက္ကေန ဖ်တ္ခနဲေၾကြက်လာခဲ႔တဲ႔ ၾကယ္မႈန္ကေလးတစ္လံုးေပါ့...။ သူကေျပာတယ္ ထံုအီေမႊးပ်ံ႕လြန္းတဲ႔ ႏွင္းဆီရနံ႔တခိ်ဳ႕ရဲ႕ ဆြဲေဆာင္မႈေၾကာင့္ ေၾကြက်ရတာပါတဲ႔...။

အဲဒီေန႔က ကၽြန္မရဲ႕ဥယ်ာဥ္ျခံထဲက ပန္းခင္းထဲမယ္ သူထိုင္ရင္း ကၽြန္မကို ကဗ်ာလိုလို လွပသက္၀င္တဲ႔ စကားလံုးတခ်ိဳ႕ကို ရြတ္ဆိုျပခဲ႔တယ္…။ ၾကည့္စမ္း ကၽြန္မ ဒီလို တစ္ေယာက္ေယာက္ကရြတ္ျပတဲ႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ နားမေထာင္ရတာဘယ္ေလာက္ၾကာခဲ႔ျပီလဲ…။


“လေရာင္အနမ္းမွာ ႏွင္းဆီလန္းမယ္ဆို

လအစင္းတရာငါဖန္ဆင္းထားျပီ

ဒီေကာင္းကင္ထံလမင္းကဗ်ာ ငါစပ္ဆိုေနမွာပါ”

“ဆူးေတာ့လဲဆူးေပါ့

ၾကယ္ေတြျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြလဲ

ဆူးထိပ္ကႏွင္းဆီကေတာ့

တိတ္တိတ္ေလးပဲ မသိလိုက္ပါဘူး”

“အာရုံမိုးေသာက္ေရာက္

ႏွင္းဆီရနံ႔သင္းသင္းရယ္

ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ရယ္က

ဒဏ္ရာျပင္းျပင္းေတြကို သက္သာေစတယ္ေလ” 


တကယ္ေတာ့သူဟာ… စကားေျပာညက္ေညာသူတစ္ေယာက္ေတာ့မဟုတ္ေပမယ့္…. မိန္းမတစ္ေယာက္ကို ဘယ္လိုျဖားေယာင္းရမလဲဆိုတာကိုေတာ့ ကၽြမ္းက်င္ပံုရပါတယ္…။  

သူေျပာျပတဲ႔ အနက္ေရာင္ေကာ္ဖီအေၾကာင္း အနီရင့္ရင့္ လက္သည္းရွည္ေတြအေၾကာင္း အနီရင့္ေရာင္ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံုအေၾကာင္း သူ႔ေသြးနဲ႔ေလာင္းမွလန္းမယ့္ ႏွင္းဆီေတြအေၾကာင္း ၾကယ္ေၾကြေတြအေၾကာင္းကို နားေထာင္ရင္း ကၽြန္မတဒဂၤနစ္ေျမာသြားခဲ႔ရတယ္…။ 

ၾကယ္ေၾကြတစ္ပြင့္လို သူဖ်တ္ခနဲေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ႔အခါ အိပ္မက္ကလန႔္ႏိုးလာရတဲ႔ ခံစားမႈမ်ိဳး ကၽြန္မရခဲ႔တယ္…။  

ကၽြန္မတို႔ရဲ႔ဆံုေတြ႔မႈဟာ အိပ္မက္လား တကယ္လား…….။ 

တခါတခါ လက္ေတြ႔ဘ၀နဲ႔ ကင္းလြတ္သြားတတ္တဲ႔ ကၽြန္မရဲ႔စိတ္အာရံုေတြကို ျပန္စုစည္းရင္း…. ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ “ၾကယ္ေၾကြေသာက္ရင္ အလြမ္းေပ်ာက္တယ္”ဆိုတဲ႔ကဗ်ာကို သြားအမွတ္ရမိလိုက္တယ္…။ 

အကယ္၍ ကၽြန္မဟာ…သူေျပာသလို သူ႔ရဲ႔ ႏွင္းဆီနက္တစ္ပြင့္ျဖစ္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ သူဟာ ကၽြန္မႏွစ္ျခိဳက္စြာေသာက္တတ္တဲ႔ အနက္ေရာင္ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ေပါ့ဟုတ္လား…။ ႏွင္းဆီဆိုတာ ဆူးေတြနဲ႔ျခံရံထားတဲ႔ ပန္းတစ္ပြင့္ ကိုင္လိုက္ထိလိုက္တာနဲ႔ ဆူးစူးမယ္ဆိုတာ သူသိသလို အနက္ေရာင္ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ဟာလည္း ခါးသက္မယ္ဆိုတာ ကၽြန္မနားလည္ထားပါတယ္…။ သခ်ာၤနည္းအရဆို ကၽြန္မနဲ႔သူက ပိုင္းေ၀နဲ႔ ပိုင္းေျခ  ေက်ျပီးသားပဲ မဟုတ္လား…။ 



မိုးေငြ႔



4 comments:

ပဥာက္ said...

ႏွစ္ျခဳိတ္စြာဖတ္သြားပါတယ္ခင္ဗ်ာ

Aunty Tint said...

'ၾကယ္ေႂကြေသာက္ရင္ အလြမ္းေပ်ာက္တယ္' တဲ့လား မိုးေငြ႔ေရ.. ႏူးညံ့လွပတဲ့ စာသားေလးေတြနဲ႔ စီခ်ယ္ထားတဲ့ အက္ေဆးေလးအားေပးသြားၿပီ..
စိတ္ဓာတ္အစဥ္ၾကည္လင္ေအးျမပါေစကြယ္။

ေမတၱာျဖင့္
အန္တီတင့္

Yoemyaykya said...

အို ပိုင္းေ၀နဲ႕ ပိုင္းေၿခ ေက်ၿပီးသားတဲ့လား။ ႏွင္းဆီနက္နဲ႕ ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္ ေရာစပ္သြားခဲ့ပါတယ္မမ

ေႏြေတးရွင္ (မင္းဧရာ) said...

သိပ္ကဗ်ာဆန္တဲ့
အက္ေဆးေလး
ေတြ ေငး ကာခံစားသြားတယ္ ။