ဒီႏွစ္ပိုင္းမွာ အသိထဲကေရာ အမ်ိဳးထဲကပါ ဆီးခ်ိဳေရာဂါနဲ႔ ဆံုးသြားၾကတယ္....။ အမ်ိဳးဆိုတာ က်မအေဖရဲ႔ညီ ဦးေလးပါ...။ အေဖကေေတာ့ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ဆံုးသြားေတာ့ အေဖ့ဆီမွာ ဒီေရာဂါအေမြေတြရွိ မရွိမသိရေပမယ့္ က်န္ေမာင္ႏွမေတြကေတာ့ ဆီးခ်ိဳေသြးခ်ိဳေရာဂါကို ကန္ထရိုက္ဆြဲထားသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္...။ အေဖတို႔မွာ ေမာင္ႏွမဆယ္ေယာက္ရွိတယ္.... ခုဒီဦးေလးဆံုးသြားေတာ့ သံုးေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္....။ ဒီေရာဂါက မ်ိဳးရိုးလိုက္တတ္ေတာ့ က်မတို႔လည္း အေဖဗီဇကေနရႏိုင္တယ္ေလ... ဂရုေတာ့စိုက္ရမယ္...။ လူတစ္ေယာက္မွာ က်န္းမွာေရးက အေရးၾကီးဆံုးပဲေလ....။ လူက်န္းမာမွသာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို အေကာင္ထည္ေဖာ္ႏိုင္ မယ္ေလ...။ တစ္ခါတစ္ေလ အပ်င္းၾကီးျပီး ရာသီေပၚ ဗိုင္းရပ္စ္ေတြပ်႔ံႏွံ႔ရင္ ငါလည္းဖ်ားရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ အိမ္မွာ ဇိမ္နဲ႔ႏွပ္ပစ္မယ္လို႔ စိတ္ရူးေပါက္တတ္ေသး....။ တကယ္တမ္းဖ်ားနာလာရင္ ေနလို႔ထိုင္လို႔မေကာင္းတဲ႔အျပင္ အစားအေသာက္လည္းပ်က္ဦးမယ္...။ ခုေခတ္ခ်ိန္မွာ အစားအစာေတြက က်မတို႔ငယ္ငယ္တုန္းကလို လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြ သိပ္မစားရေတာ့ဘူူး..။ ဘာမဆို ရယ္ဒီမိတ္ေတြ တာရွည္ထားခံတဲ႔ေဆးထည့္ထားတဲ႔ အစားအေသာက္ေတြခ်ည္းျဖစ္ေနေတာ့ ေရာဂါေတြလည္း ကိုယ္မၾကားမသိဖူးတာေတြ အထူးအဆန္းေတြ ျဖစ္ျဖစ္ေနၾကတယ္...။ က်မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လည္း ခဏခဏေနမေကာင္းျဖစ္တတ္တယ္...။ သူကအစာအိမ္ေရာဂါရိွတယ္... ပါးစပ္ခါးတယ္ဆိုျပီး ဘာမွမစားေတာ့ပိုဆိုးေရာ...။ ဒီထက္ပိုဆိုးတာက အိမ္မွာ ခ်က္ျပဳတ္မစားဘဲ အျပင္စာေတြခ်ည္း နိစၥဓူ၀၀ယ္စာေနတာပဲ...။ အျပင္စာေတြက သန္႔တာမဟုတ္ဘူး ျဖစ္သလို ခ်က္ထားၾကမယ္....။ ခံတြင္းမေကာင္းဘူးဆိုျပီး အခ်ဥ္အစပ္ေတြစားခ်င္စားလိုက္မယ္...။ အသုပ္ဆိုတာ ဆိုးေဆးပါတဲ႔ ငရုတ္ဆီနဲ႔ အဲဒါပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတာ...။ အခု စီပိုးေတြ ဘီပိုးေတြကလဲ ျဖစ္မွျဖစ္ပဲ...။ ခုလို ကိုယ္ခံအားနည္းေနခ်ိန္မွာ ေရာဂါပိုျပီးကူးစက္လြယ္တာေပါ့...။ ခက္ကတာ သူတို႔က ဆန္ျပဳတ္ကအစ အျပင္ဆိုင္မွာ ၀ယ္ေသာက္တယ္...။ တကယ္ဆို ကိုယ့္က်န္းမာေရးအတြက္ အိမ္မွာ သန္႔သန္႔ေလး ၾကက္ေပါင္ေလးတစ္ပိုင္းနဲ႔ ဆန္ေလးျပဳတ္ထားလိုက္ လတ္ဆတ္သန႔္ရွင္းျပီး ပူပူေႏြးေႏြးလည္းေသာက္ရေတာ့ ဘယ္ေလာက္အရသာရွိလိုက္သလဲ....။ အထူးသျဖင့္ မၾကာခဏဗိုက္ေအာင့္တတ္ေတာ့ အစာအိမ္ထဲမွာ အနာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမယ္ ေရာင္ရမ္းေနမယ္ဆိုရင္ တစ္ပတ္လံုးအစာၾကမ္းမစားဘဲ ဆန္ျပဳတ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးကို တစ္ပတ္လံုးေသာက္လိုက္ရင္ ေဆးေတာင္ကူဆရာမလိုဘဲ သက္သာတယ္...။ က်မလည္းဆရာေတြ ေျပာတာမွတ္ထားတာပါ...။ ကိုယ္ကေတာ့အၾကံဥာဏ္ေပးတာပဲ လုိက္လုပ္မလုပ္ေတာ့ သူတို႔အပိုင္းျဖစ္သြားျပီ...။ လူတစ္ေယာက္မွာ က်န္းမာေရးဗဟုသုတေတာ့ရွိသင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္....။ က်မျမင္ေတြ႔ေနရတာေတာ့ ေခါင္းကိုက္ရင္ ႏွာေစးရင္ပဲ အနာဂ်က္ဆင္ ပါရာစီတာေမာ ဘာမီတြမ္ ဒီေဆးေတြကိုပဲသံုးေနၾကတုန္း....။ ဒီေဆးေတြက ကြမ္းယာဆိုင္မွာ အလြယ္တကူ၀ယ္ေသာက္ႏိုင္တဲ႔ ေဆးမီတိုလိုျဖစ္ေနပါတယ္....။ တကယ္ေတာ့ သူ႔ထက္ generation ျမင့္တဲ႔ ေဆးေတြကို က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြ ညႊန္ၾကားတဲ႔အတိုင္း ေသာက္သင့္ပါတယ္....။ ကိုယ့္ဘာသာကို ရမ္းသမ္းမကုသင့္ဘူး...။ မေန႔က က်မအေဒၚအငယ္ ငိုယိုျပီးဖုန္းဆက္လာပါတယ္....။ တစ္ကိုယ္လံုးနာေနလို႔တဲ႔...။ နက္ျဖန္မန္းသြားမယ့္ အေစာဆံုးေလယာဥ္လက္မွတ္ရေအာင္လုပ္ေပးပါဆိုလို႔....။ သူ႔ခင္မ်ာ ေမြးထားတာကသားႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကသေဘာၤလိုက္ေနတယ္... ေနာက္တစ္ေယာက္က second mate ေျဖေနတယ္...။ သားေတြဆိုေတာ့ သမီးေတြေလာက္ေတာ့ အေမအတြက္ အေဖာ္မရဘူးေပါ့...။ ခုလိုေနထိုင္မေကာင္းတဲ႔ အခ်ိန္မွာလည္းမနားရဘူး...။ လုပ္ေနက်အိမ္အလုပ္ေတြကိုလုပ္ရတယ္... ေယာက္က်ားစားဖို႔ သားစားဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္ေပးရတယ္...။ အေဒၚကနဂိုထဲက က်ည္းေပါင္းလည္းတက္ဖူးတယ္...။ ေလးဖက္နာကလည္းရွိတယ္...။ ခုေလာေလာဆယ္ျဖစ္ေနတာက လည္ပင္းမွာ အက်ိတ္ျဖစ္ေနတာ...။ အက်ိတ္ေၾကာင့္လား ေလးဖက္နာေၾကာင့္လားေတာ့မသိဘူး တစ္ကိုယ္လံုးနာေနတယ္ပဲေျပာေနတယ္...။ ဒါကို သူ႔ေယာက္က်ားက တကယ္မနာပဲ လုပ္ယူတယ္လို႔စြပ္စြဲတယ္..။ ဒီေတာ့ အေဒၚ့ခင္မ်ာ မနားရတဲ႔အျပင္ အာေပးမယ့္သူမရွိ... အဲလိုလဲအေျပာခံရေတာ့ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ျပီး ငိုတာျဖစ္မယ္...။ အဲဒါေတြခက္တာပါ...။ အေနာက္တိုင္းနဲ႔ အေရွ႔ကြာတာ အဲဒါေတြပဲ...။ က်မတို႔ အာရွမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ျပီ ဆိုရင္မီးဖုိေခ်ာင္၀င္ရမယ္ အိမ္အလုပ္အကုန္လုံုးအစအဆံုးလုပ္ရမယ္လို႔ အေသသတ္မွတ္ထားၾကတာကိုး...။ ေယာက္က်ားေတြက ရွာမေကၽြးႏိုင္ေတာ့ရင္ေတာ့ မိန္းမကိုကူဖို႔မေျပာနဲ႔ အိမ္ဦးခန္းမွာ အခန္႔သားေနေနတာမ်ိဳးကိုေတာ့ က်မမႏွစ္ျမိဳ႔ပါဘူး...။ အဲဒီလိုခြဲျခားတာကို ျပင္သင့္ျပီလို႔ထင္ပါတယ္....။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္လင္မယားဆိုတာ ဆိုးတူေကာင္းဖက္အတူေပါင္းလာျပီးေတာ့မွ ဘာမဆို ေဖးေဖးမမ မွ်မွ်တတ လုပ္စရာရိွတာအတူ ခြဲေ၀လုပ္သင့္တယ္ထင္ပါတယ္...။ ဒါနဲ႔ ဆက္ပါဦးမယ္...။ မန္းမွာက က်မတို႔ ဦးေလးခြဲစိပ္ဆရာ၀န္ၾကီးရွိတယ္...။ အဲဒီမွာ အေဒၚကသူ႔ေရာဂါကို သြားကုဖို႔ ဟိုရက္ေတြကတည္းကေျပာထားျပီးသား...။ က်မအေမကို အေဖာ္ေခၚသြားမယ္ေပါ့....။ အေမကလည္းသူ႔ညီမကို အေဖာ္လိုက္ေပးမယ္ေျပာထားေပမယ့္ ခုလိုျမန္ျမန္ဆန္ဆန္သြားလိမ္႔မယ္ မထင္ထားဘူးေပါ့...။ အေဒၚလည္း မခံစားႏိုင္လြန္းလို႔ခ်က္ခ်င္းသြားမယ္ျဖစ္သြားတာေနမွာ...။ တေလာကလည္း ဦးေလးတစ္ေယာက္လိမ္႔က်လို႔ ခါးရိုးထိျပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္တာနဲ႔ ေဆးရံုတင္လိုက္ရတယ္...။ ဓါတ္မွန္ရိုက္ၾကည့္ေတာ့ အရိုးပါးေနတယ္ေျပာတယ္...။ တီဗီမွာ က်န္မာေရးက႑က အရိုးအဆစ္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးတာ နားေထာင္လိုက္ရတယ္...။ လူၾကီးေတြအေတာ္မ်ားမ်ား အရိုးပါးေရာဂါျဖစ္ၾကတယ္...။ အဓိကက ကယ္စီယမ္နည္းလို႔ျဖစ္ၾကတာ...။ လူတစ္ေယာက္မွာ ေန႔စဥ္လိုအပ္တဲ႔ ကယ္လ္စီယမ္ကိုစားေပးရတယ္...။ ဥပမာ ႏြားႏို႔ေသာက္ေပးတာတို႔ ငါးကေလးေၾကာ္စားတာတို႔ေပါ့...။ အာရွဘက္ကလူေတြဟာ ၾကမ္းျပင္မွာအထိုင္မ်ားတဲ႔အတြက္ ဒူးက်ည္းေပါင္းအျဖစ္မ်ားတယ္...။ အေနာက္တိုင္းသားေတြကေတာ့ တင္ပဆံုက်ည္းေပါင္းျဖစ္ၾကသတဲ႔...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္................... လူတစ္ေယာက္ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္လာရင္... ေဆးကုတာလည္းကုေပမယ့္ အေရးၾကီးတာစိတ္ဓါတ္လည္းပါေသးတယ္...။ စိတ္အားငယ္ရင္ စိတ္က်ေနရင္နဂိုေရာဂါနဲ႔ ေပါင္းျပီးပိုဆိုးသြားေရာ....။ အနားမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစြာနဲ႔ အားေပးႏွစ္သိမ္႔ေပးမယ့္သူရွိေနရင္ ေဆးတစ္ခြက္ပါပဲ....။ ဘာနဲ႔မွလဲလို႔မရတဲ႔ ဘယ္မွာမွရွာလို႔မရတဲ႔ အားေဆးတစ္ခြက္ပါပဲ...။
မိုးေငြ႔
5 comments:
ကိုယ္ရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ၾကံ့ခိုင္မႈ၊ ေဘးက အားေပးသူရဲ႕ တြန္းအားေပးမႈကလည္း ေရာဂါေပ်ာက္ဖို႕ အင္အားတစ္ခု ေပါ့ေနာ္..
မမိုးေရ
ကိုယ္တိုင္ျဖစ္သလို ကိုယ္ခ်င္းစားေပးႏိုင္ဖို႔ဆိုတဲ့ သူေတြ႔ရခဲမယ္ထင္တယ္။ အဓိကက စိတ္ဓါတ္ႀကံ႕ခိုင္ဖို႔အားေမြးထားရမယ္။ ေဘးကအားေပးတယ္ဆိုတာ အေပၚယံေၾကာပါ။။။
ခ်စ္တဲ့
သဒၶါ
ေဆးတစ္ခြက္မက တုိက္လုိက္ပါဗ်ာ..
ညီမ မိုးေငြ႕ ေရ
ေဆးတခြက္ လည္း လိုသလို ကိုယ္ပိုင္ စိတ္ဓါတ္ႀကံ႕ခိုင္မႈ႕လည္း လိုအပ္ပါတယ္
ေရႊစင္ဦး
အင္း ညီမ လသာည အေကာင္႔ ကထြက္မသြားပါလား
Post a Comment