စေနမိုးေရစက္မ်ားႏွင့္အလွဴ

လွည္းတန္းပိြဳင့္မေရာက္ခင္က

18.6.2011 စေနေန႔ ေန႔လည္(၁)နာရီ စံျပကားဂိတ္ကေန (၁၂၄)ဘတ္စ္ကိုစစီးလိုက္တာ တစ္နာရီတိတိၾကာပါတယ္...။ စထြက္တုန္းကေတာ့ ရာသီဥတုကအုံ႔အံု႔မိႈင္းမိႈင္း...။ ေကာင္းကင္ကေတာ့ အေပၚကပံုထဲကျမင္တဲ႔အတိုင္းခဲသားေရာင္ျဖစ္ေနတယ္...။ ေလပါလို႔ အုန္းလက္ေတြလည္းလႈပ္ခတ္ေနတယ္....။ က်မတို႔ရဲ႔ ဦးတည္ရာကေတာ့ေလွာ္ကားမွာေနေနတဲ႔ အဘဦးသုခကိုလိုအပ္တဲ႔ စားစရာနဲ႔ ေငြသြားလွဴၾကတာပါ...။ ရံုးကေန႔တစ္၀က္ဆိုေတာ့ ရံုးကညီမႏွစ္ေယာက္နဲ႔ က်မနဲ႔သြားၾကတယ္....။ ေရႊျပည္သာကို ရန္ကုန္မွာသာေနတာ တစ္ခါမွ အထဲထိမေရာက္ဖူးဘူး...။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ရာသီဥတုက မိုးအံု႔တယ္ဆိုေပမယ့္ ေနရွိန္ျပီး အိုက္စပ္စပ္ျဖစ္ေနတယ္...။ ပထမကားစစီးေတာ့ ထိုင္ခုံမရဘူး ေျမနီကုန္းက်မွ အဆင္းသမားေတြဆီကေနခုံရပါတယ္...။ ကားျပဴတင္းနားေနရာရေတာ့ေလတိုက္တာနဲ႔ ေနရွိန္တာနဲ႔ မ်က္စိေတာင္စပ္ပါတယ္...။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္သြားလုပ္မယ့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတစ္ခုအတြက္ ၾကိဳတင္ေတြးျပီး ပီတိျဖစ္ေနမိတယ္...။ မ်က္စိမွိတ္ျပီးလိုက္သြားရင္ ဘာမွာမျမင္မေတြ႔လိုက္ရမွာစိုးလို႔႔ မ်က္စအစပ္ခံျပီး ပတ္၀န္းက်င္ကို ျပဴးျပဲၾကည့္သြားတယ္...။ ကားက အင္းစိန္လမ္းမၾကီးအတိုင္းသြားတယ္... ဒညင္းကုန္းေက်ာ္ေတာ့ ေရႊျပည္သာျမိဳ႔နယ္အစပ္ကိုေရာက္ျပီ...။ ျမိဳ႔ျပင္ေရာက္ေတာ့ မိုးတြင္းကလည္းျဖစ္ သစ္ပင္ေတြစိမ္းစိမ္းစုိစိုနဲ႔ ၾကည့္ရတာ ေအးခ်မ္းေနတယ္...။ လမ္ေဘးတစ္ေလွ်ာက္ ကၽြန္းပင္ အရြက္ဖါးဖါးၾကီးေတြ ပိေတာက္ပင္ေတြ ဗာဒံပင္ေတြ ကုကၠိဳပင္ၾကီးေတြ စိန္ပန္းပင္ ငု၀ါပင္ေတြစံုလို႔ပါပဲ....။ မိုးရြာထားေတာ့ ကတၱရာလမ္းေဘး ေျမအနိမ႔္ပိုင္းမွာေရေတြ၀ပ္လို႔.... အဲဒီရႊံႏြန္ေတာထဲမွာ ကန္ဇြန္းပင္ေတြ ပိန္းရြက္ေတြ ျပြတ္ေနေအာင္ေပါက္ေနၾကတယ္...။ အဲလိုေရ၀ပ္တဲ႔ ေျမကြက္လပ္ေတြ ေနရာတိုင္းေတြ႔ရတယ္...။ စိတ္ထဲမွာ နယ္ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔ကိုခရီးႏွင္ေနရတဲ႔ အတုိင္းပဲခံစားေနမိတယ္....။ ရန္ကုန္တုိင္းထဲေပမယ့္ ေဟာင္းႏြမ္းျပိဳပ်က္ေနတဲ႔ ခရီးသည္နားေနရာကားမွတ္တိုင္ေတြြြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ရတယ္....။ ေျမၾကီးမို႔မို႔ေပၚမွာ တာလပတ္မိုးထားတဲ႔ ေၾကာ္ျငာဗီႏိုင္းစေတြ ဟိုဒီတစ္စဆြဲခ်ိတ္ထားတဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြ...။ ၀ါးထံရံကပ္ေတြနဲ႔လုပ္ထားတဲ႔ ဆိုက္ကားဂိတ္ေတြ ...။ ရႊံေတြထူလပစ္ျဖစ္ေနတဲ႔ ႔ရပ္ကြက္ေစ်းေလးေတြ.....။ သဘာ၀က်က်ေလးျမင္ရတာျဖစ္ေပမယ့္.... ဒီဘက္ပိုင္းမွာ တိုးတက္မႈေတြ လုိအပ္ေနေသးတာကိုေတာ့ မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္လိုက္ရတယ္...။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ဖြဲ႔ႏြဲ႔တာနည္းနည္းမ်ားသြားတယ္ လိုရင္းကိုစလိုက္ၾကရေအာင္...။ က်မတုိ႔စီးလာတဲ႔ (၁၂၄)ဘတ္စ္ကားက အစိုးရစက္ရံုေတြျဖစ္တဲ႔ အုတ္ဖုတ္စက္ရံု၊ မီးခံအုပ္ဖုတ္စက္ရံု၊ ေရႊျပည္သာစက္မႈဇံုနဲ႔ သာဓုကန္စက္မႈဇံုတို႔ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာျပီးေနာက္...။ အဘဦးသုခသားေျပာထားတဲ႔ ဂိ်ဳကာမွတ္တိုင္မွာ ဆင္းပါတယ္...။ ေနာက္တစ္ဂိတ္ဆို ဂိတ္ဆံုးပဲတဲ႔ စပါယ္ယာကေျပာတယ္...။ အဘကိုက်မသိတာ ဟိုးး ငယ္စဥ္ကတည္းကပါ...။ က်မတို႔ ရွစ္တန္းကိုးတန္းကတည္းက လမ္းမေတာ္ဘက္မွာ မုန္႔လာလာေအာ္ေရာင္းေနက်ေလ...။ သူေရာင္းတဲ႔ မုန္႔ေတြက ပင္တုိင္ ေခါက္မုန္႔နဲ႔ ေရခဲထုပ္....။ က်န္တာကေတာ့ ပဲေၾကာ္ ေျမပဲေၾကာ္ ေျမပဲယို ႏွမ္းယိုနဲ႔ ယပ္ေတာင္တို႔ပဲျဖစ္တယ္...။ သူေစ်းေရာင္းရင္ ေအာ္တဲ႔ အသံေလးေျပာျပခ်င္ပါတယ္....။

“ပဲေၾကာ္ ေျမပဲေၾကာ္....” “ေျမပဲေၾကာ္....ပဲေၾကာ္” “ေျမပဲကိုႏွမ္းပစ္.... ၾကက္ဥေခါက္မုန္႔ ေရခဲထုပ္ ေရခဲထုပ္....ယပ္ေတာင္ ယပ္ေတာင္ ျမန္မာအဲယားကြန္း”

ယပ္ေတာင္ပါတဲ႔ေန႔ဆို အဲဒီေလးေနာက္ဆက္တြဲေအာ္တတ္တယ္....။

ေစ်းလာေရာင္းေရာင္းတိုင္း ရံုးညီမတစ္ေယာက္က သနားလို႔ဆိုျပီး တစ္လတစ္ခါ ေငြငါးေထာင္လွဴတတ္ပါတယ္..။ အဲလိုလွဴရင္းနဲ႔ အဘလိပ္စာကို လိုရမယ္ရေတာင္းထားလိုက္တာ...။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ ရွစ္လပိုင္းကတည္းက အဘေစ်းမေရာင္းေတာ့ဘူး ...။ နိစၥဓူ၀ၾကားေနရတဲ႔ အဘေစ်းေအာ္ေရာင္းသံမၾကားေတာ ့ေနမေကာင္းမ်ားျဖစ္ေနသလား အဘမ်ားသက္ရွိထင္ရွားရွိေသးရဲ႔လားေပါ့...။ ဒါနဲ႔ ေပးထားတဲ႔ လိပ္စာနဲ႔ တစ္ဆင့္ေခၚဖုန္းကေနဆက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ...အဘဦးသုခတစ္ေယာက္ေစ်းမေရာင္းႏုိင္ေတာ့ဘူး အိပ္ယာထဲလဲေနျပီတဲ႔...။ အဲဒါနဲ႔ အဘအားျဖစ္ေစမယ့္ ႏုိ႔မႈန္႔တို႔ ေကြကာအုပ္တို႔ ကိတ္မုန္႔တို႔ကို ေပးခ်င္တယ္ဆိုေတာ့...။ သူ႔မွာ ေျမးမေလးနဲ႔သားရွိပါတယ္တဲ႔....။ အဲဒီတုန္းက က်မတို႔ေသခ်ာမသိလို႔ တစ္ခါ သူ႔ေျမးမလက္ထ႕ဲကို ေငြစတခ်ိဳ႔အပ္ခဲ႔တာ...အဲဒီကေလးမ အဖိုးကို၀ယ္မေကၽြးဘဲ ေဖ်ာင္ပစ္လိုက္သတဲ႔....။ ခုသြားေတာ့မွ ေသခ်ာဂဃနဏသိရတာ...။ အဘဦးသုခမွာ သားသမီးသံုးေယာက္ရွိတယ္...။ အခု အဘကိုျပဳစုေပးေနတဲ႔ ကိုေအာင္သန္းက အလတ္တဲ႔...။ အၾကီးဆံုးသမီးကလည္း က်န္းမာေနတုန္းကလာလာျပီး ပိုက္ဆံယူတတ္ျပီး...။ ခုလို ေလျဖတ္သြားေတာ့ ေပၚမလာေတာ့ဘူးဆိုပဲ...။ အေစာကေျပာတဲ႔ ေျမးမဆိုတာ အဲဒီသမီးအၾကီးကေမြးတဲ႔ သမီး...။ ဒီ...အခုေနေနတဲ႔ တဲအိမ္သာသာ အိမ္ကရံကိုေတာင္ယူသြားလို႔ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြက ျပန္ေတာင္းျပီး သိမ္းေပးထားရသတဲ႔....။ သမီးအငယ္ကေတာ့ တရားေပါက္သလို ဘာလိုလိုနဲ႔ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုပဲ....။ ေအာ္ဗ်ာ...... ကိုယ့္မိဘအရင္းေခါက္ေခါက္ကိုေတာင္ ဒီလို လုပ္ရက္တဲ႔သူ ဘယ္လိုစိတ္ႏွလံုးသားနဲ႔သူေတြလဲ....။

အဘဦးသုခ အိမ္ကိုသြားဖို႔စ၀င္တဲ႔လမ္း ေဗဒါပင္လည္းမေတြ႔ရဘူး ဘဲအုပ္ကလည္းတစ္ရာႏွစ္ရာမဟုတ္ဘူး ေလးေကာင္တည္း

ဘယ္အိမ္ကအိမ္ေမြးေခြးေလးလဲေတာ့မသိဘူး ေရမခ်ိဳးထားေပးေတာ့ ညစ္ေထးေထး သနားကမားရုပ္ေလးနဲ႔

အေရွ႔နားက ဓါတ္တိုင္ရွိတဲ႔ လိႈင္းၾကက္ခြပ္ထေနတဲ႔ ညာဘက္ခ်ိဳး၀င္သြားရမွာ

  ေရလည္ေခါင္က အဘရဲ႔အိမ္ကေလး

သီခ်င္းဆိုျပေနတဲ႔ အဘဦးသုခ

  အဘေစ်းေရာင္းစဥ္ကေခါက္မုန႔္ပံုးေလး

 

က်မတို႔ကို ကားေပၚအတူစီးလာတဲ႔ အဲဒီရပ္ကြက္ထဲက အေဒၚၾကီးလမ္းျပလို႔ အဘေနတဲ႔ လမ္းကို ေရေတြပါေတြကူးျပီးေရာက္သြားေတာ့ ...အဘသား ကိုေအာင္သန္းက မေန႔ကတည္းက က်မတို႔အဖြဲ႔လာမယ္ဆိုတာ ဖုန္းၾကိဳဆက္ထားေတာ့ လမ္းထိပ္ထြက္ၾကိဳပါတယ္...။ ကိုေအာင္သန္းဆိုတာ ရိုးပံုရိုးအနဲ႔ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ငါးဆယ္နီးပါး အရြယ္ေလာက္ရိွမယ္...။ အဘေနတဲ႔ အိမ္ကေလးကို၀င္ဖို႔ ေရေတြကအျပည့္။ ၀ပ္ေနတဲ႔ေရေတြက ဖို႔ထားတဲ႔ သဲအိတ္ေပၚေတာင္ ေက်ာ္ေနပါျပီ...။ အိမ္ေလးက ေျခတံရွည္အိမ္ကေလး...။ အင္းေလ... ေျခတံရွည္သာမဟုတ္ရင္ ေနစရာေတာင္မရွိေလာက္ဘူး...။ အဲဒီထဆင္ထူးရပ္ကြက္က အိမ္တိုင္းလိုလို မိုးတြင္းေရလြတ္ဖို႔ ေျခတံရွည္ေတြေဆာက္ထားပံုရပါတယ္...။ အိမ္ကျပင္မွာ ဖိနပ္ခၽြတ္ျပီး အိမ္ေပၚလွမ္းတက္လိုက္ေတာ့.. ပင့္ကူအိမ္ေတြတြယ္သန္းေနတဲ႔ ဘုရားစင္ေအာက္မွာ ေအာက္ပိုင္းကို ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေစာင္တစ္ထည္ျခံဳျပီး ပက္လက္ကေလးရွိေနတဲ႔ အဘဦးသုခ....။ ျပီးေတာ့ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ ၾကမ္းျပင္မွာပဲ ဒီတိုင္းေက်ာခင္းရေတာ့ အဘေက်ာေတြ နာေနရွာမွာပဲ... ။ ဘာလို႔ အခင္းခင္းမေပးလဲေမးေတာ့။ အခင္းက ခဏခဏ ဆီးသြား၀မ္းသြားဆိုေတာ့ သူလဲမေလွ်ာ္ႏိုင္ေတာ့တာ...။ ျပီးေတာ့ အဲဒီမွာက ေရလဲရွားတယ္...။ ကိုေအာင္သန္းက “အေဖ... ဒီမွာ ဘယ္သူေတြလာသလဲသိလား” ဆုိေတာ့...။ “စြမ္းမိသားစုကလား”တဲ႔...။ သူ႔ကိုလွဴေနက်သူေတြျဖစ္မွာေပါ့...။ “မဟုတ္ဘူး အဘရဲ႔ သမီးတို႔က ေရႊေတာင္တန္းကပါ” လို႔ေျပာလုိက္ေတာ့ သူမွတ္မိတယ္...။ က်န္းမာေနတုန္းက ဒီေလွာ္ကားကေန ရထားစီးျပီး ဟိုးး ျမိဳ႔ထဲအထိ ေ၀းေ၀းလံလံေစ်းသြားေရာင္းတာ...။ ျပီးေတာ့ လမ္းမေတာ္တစ္ျမိဳ႔နယ္ထဲမွာပဲ ပတ္ေရာင္းတာ...။ ငယ္ငယ္တုန္းက အဘ“ယပ္ေတာင္ ယပ္ေတာင္ ျမန္မာအဲယားကြန္း”လို႔ေအာ္ရင္ သိပ္သေဘာက်တာ....။ က်မတို႔ ကိုေအာင္သန္းထံ အဘအတြက္ မုန္႔နဲ႔ ေငြေတြအပ္ျပီး အဘနဲ႔စကားေတြေျပာျဖစ္တယ္...။ အဘက မ်က္စိကြယ္ေနျပီ...။ ဒါေပမယ့္ အသံကေတာ့ ေအာင္တုန္း...။ ေဘးအိမ္က အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္က “ဧည့္သည္ေတြကို သီးခ်င္းဆိုျပလိုက္ပါဦး”ဆိုေတာ့....။ ဆိုတာမ်ား အသံလံုးၾကီးၾကီးနဲ႔....အဲဒီနားက ေလးငါးအိမ္ထိၾကားရမယ္....။ ဘာသီခ်င္းမွန္းေခါင္းစဥ္ေသခ်ာမသိေပမယ့္ သမိုင္းထဲက သူရဲေကာင္းေတြအေၾကာင္း စပ္ဆိုထားတဲ႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပဲ....။ ေနာက္....“အေနာ္ရထာေရႊၾကိမ္လံုးရယ္နဲ႔ ိထြန္းတံုးကိုတဲ႔”လို႔အစခ်ီျပီး အေနာ္ရထားမင္းၾကီး လယ္ထြန္သြားတဲ႔ ေတးထပ္ကဗ်ာကိုလဲ ခ်က္က်က်ေလး ရြတ္ျပေသးတယ္...။ အဘကိုသမီးတို႔ မုန္႔ေတြလာေပးတာ ပိုက္ဆံလာလွဴတာလို႔ေျပာေတာ့...။ “ေအးးကြယ္... အိုဗာတင္းပါလား...”တဲ႔ ။ ေျပာပါေသးတယ္....ပိုက္ဆံလာလွဴတာဆိုေတာ့ “ပိုက္ဆံရရင္ ဗိုက္လန္ျပမယ္ .... ပိုက္ဆံမရရင္ အမိုက္အမွန္ပြမယ္...”တဲ႔ သီခ်င္းဆိုသလိုဆိုျပတယ္....။ “လူျဖစ္တာ ဆင္းရဲရင္ ဘ၀တစ္၀က္ေသတာပဲ... အိုရင္ ဘ၀တစ္၀က္ေသတာပဲ”တဲ႔...။ ခုေခတ္ခါ အားကိုးရာမဲ႔သက္ၾကီးရြယ္အုိေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လမ္းေဘးမွာေတာင္းစားေနရတဲ႔အခ်ိန္မွာ အဘဦးသုခကေတာ့ အိပ္ယာထဲမလဲတဲ႔ အခ်ိန္ထိအလုပ္လုပ္သြားခဲ႔ပါတယ္...။ မာနရွိတဲ႔ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးတတ္တဲ႔ အဘဟာ သိပ္ကို ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတဲ႔ စံနမူနာထိုက္တဲ႔ အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္ပါ..။ အသက္(၈၁)ႏွစ္ဆိုေပမယ့္ အဘက မွတ္ဥာဏ္ေတြေကာင္းတုန္း...။ အဘရယ္ ဘာမွမစဥ္းစာနဲ႔ တရားသာမွတ္ပါလို႔ေျပာေတာ့... ဓမၼာရံုကေန႔တုန္းဖြင့္တဲ႔ တရားေခြေတြကို ၾကားနာေနရတာပါတဲ႔....။ အဘကို ဓါတ္ပံုေတြရိုက္...။ ဗီဒီယိုမွတ္တမ္းရိုက္ျပီး ေခါင္းရင္းမွာေတြ႔ရတဲ႔ အဘရဲ႔ ေခါက္မုန္႔႔ပံုးေလးကိုပါရိုက္ခဲ႔တယ္...။ အိမ္ေဘးကသူေတြက မိုးရိပ္ေတြမဲေမွာင္ေနျပီး ေအာင္သန္းေရ...ဧည့္သည္ကိုျပန္ပို႔ခ်ည္ေတာ့ဆိုေတာ့မွ က်မတို႔လဲ ျပန္ဖို႔လုပ္ေတာ့တယ္...။ အိမ္ျပင္ထြက္လာေတာ့ ေကာင္းကင္ၾကီးတစ္ခုလံုး ခဲသားပုပ္ေရာင္ေတြက အညိဳးဖြဲ႔ေနပံုေပါက္ေနပါတယ္...။ ကိုေအာင္သန္းက က်မတို႔ကို ကားစီးရမယ့္ ဂိတ္အစထိလိုက္ပို႔ေပးပါတယ္....။

ေရဆိုးေရညွစ္ အမိႈက္သရိုက္ေတြနဲ႔ေနအိမ္တစ္အိမ္

မႏွစ္ကမွစခင္းေပးေနတဲ႔ ကြန္ကရစ္လမ္းေပၚက ဓါတ္ပံုရိုက္ေနတဲ႔ မိုးေငြ႔နဲ႔ သူ႔ကိုရိုက္တယ္ထင္လို႔ ပို႔စ္ေပးေနတဲ႔ ကေလးေလး....

ေရျမွဳပ္ေနတဲ႔ ျခံထဲက အပန္းေျဖ ထိုင္ခံုေလးႏွစ္လံုး

ေရေပၚလက္ဖက္ရည္ဆိုင္နဲ႔ ေစ်း

 

ကားထြက္ေတာ့ မိုးကခပ္ေစြေစြပဲရြာပါတယ္...။ မိုးစက္ေတြကိုၾကည့္ျပီး ေပ်ာ္စရာၾကီးလို႔ ေျပာေတာ့ ပါလာတဲ႔ ရံုးကညီမေလးက မိုးရြာတာပဲေပ်ာ္စရာလို႔ေျပာတဲ႔ က်မကို ရယ္ပါတယ္....။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မကမိုးကိုခ်စ္တာကိုး....။ အသြားတုန္းကေတြ႔ခဲ႔တဲ႔ လမ္းေဘးမွာေပါက္ေနတဲ႔ ပိန္းရြက္ေတြတိုင္းရဲ႔အေပၚမွာ မိုးေရစက္ေတြတင္ေနတာမ်ား စိန္တစ္ပြင့္ ေက်ာက္တစ္လံုးလိုပဲ လက္လက္ကိုထလို႔...။ ေစာေစာက တိမ္ရိပ္ေတြကိုၾကည့္ရတာ အညိွဳးတၾကီးရြာခ်မယ့္ပံုနဲ႔.....။ ရြာေတာ့ရြာခ်လိုက္ပါတယ္...။ က်မတို႔ကားလွည္းတန္းနားေရာက္ေတာ့ေလ....။ ကိုယ္ဆင္းရမယ့္ဂိတ္မွာေတာ့ မိုးက၀ုန္းဒိုင္းကိုက်ဲေနေရာပဲ....။ ခရီးေ၀းလို႔ ကားစီးရတာ ပင္ပန္းေပမယ့္ ကိုယ္ျပဳခဲ႔တဲ႔ အလွဴဒါနအတြက္ ေက်နပ္၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရလို႔ မိုးရြာရြာ ေနပူပူမႈပါဘူး...။ အဘကိုမွတ္တမ္းတင္ခဲ႔တဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလဲ မျမေသြးနီတို႔ရဲ႔ “Save The Age” သက္ၾကီးရြယ္အိုေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္းကို ဓါတ္ပံုနဲ႔တကြ အေၾကာင္းၾကားခ်င္လို႔...။ ေနာက္ျပီး ဒီလကမွစျပီး အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းမွာ က်မနဲ႔ ရံုးကညီမႏွစ္ေယာက္ေပါင္း ေငြတစ္ေသာင္းပံုမွန္အလွဴထည့္ဖုိ႔ေျပာထားျပီးသား...။ ေနာက္မ်ားလဲ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို ခုလိုပဲ ထပ္သြားဖို႔ အစီစဥ္ရွိပါတယ္...။ ေလာေလာဆယ္ အဘဦးသုခအတြက္ ေမြ႔ယာနဲ႔ အိပ္ယာနာမေပါက္တဲ႔ ပလပ္စတစ္အခင္း ၀ယ္ေပးဖို႔စီစဥ္ေနပါတယ္...။ အဘကိုေစတနာေမတၱာအားျဖင့္ ကူညီခ်င္သူေတြအတြက္ ေအာက္မွာ ဆက္သြယ္ႏိုင္တဲ႔ လိပ္စာေလးေရးေပးထားပါတယ္...။

ျမိဳ႔ျပင္မွာတင္ေရၾကီးတာမဟုတ္ပါဘူး... က်မတို႔ျမိဳ႔နယ္မွာလဲ ေရၾကီးပါတယ္...

ဦးသုခ အမွတ္၂၂၉၅/B ၊ သစၥာ(၃)လမ္း၊ (ထ)ရပ္ကြက္၊ေလွာ္ကား၊ ေရႊျပည္သာျမိဳ႔နယ္။ 

တစ္ဆင့္ေခၚဖုန္း 0973091101

မိုးေငြ႔