အျဖဴေရာင္ေလး....

ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ေတြ႔ဆံုမႈဟာ အျဖဴေရာင္ေလးနဲ႔စခဲ႔တယ္လို႔ ကိုယ္ေကာက္ခ်က္ခ်ခ်င္ပါတယ္....။

တနဂၤေႏြရဲ႕မိုးျပာေရာင္ေကာင္းကင္ေအာက္မွာ....အေရာင္စံုေတြၾကားကမွ... ကိုယ္.....အျဖဴေရာင္ေလးကို ေရြးခ်ယ္ျမင္ေတြ႔မိတယ္....။ ၾကယ္ေတြစံုတဲ႔ နက္ျပာေရာင္ေကာင္းကင္ေနာက္ခံနဲ႔ အဲဒီတနဂၤေႏြညမွာလဲ အျဖဴေရာင္ေလးကို...ၾကည္လင္ျပတ္သားစြာၾကားခဲ႔ရတယ္....။ ညေလေျပနဲ႔အတူ....ကုိယ့္ဆီကို အျဖဴေရာင္ေလး ပ်ံ႕လႊင့္လာခဲ႔တယ္.... သာယာတဲ႔ ဂီတသံတခ်ိဳ႔နဲ႔ေပါ့...။ အျဖဴေရာင္သံစဥ္ေတြနဲ႔ တိမ္စိုင္တခ်ိဳ႔ ကုိယ့္အိပ္မက္ထဲထိ အလည္ေရာက္လာတတ္တယ္...။ ကုိယ္အေ၀းကပဲ ေငးေမာၾကည့္ပါရေစ...။ အျဖဴေရာင္ေတြ စြန္းထင္းသြားမွာ စိုးလို႔ပါ...။

ဟုတ္တယ္....မင္းဆီမွာ မျမင္ရတဲ႔ အျဖဴေရာင္ေရာ ျမင္ရတဲ႔ အျဖဴေရာင္ေရာရွိေနတယ္...။ မင္းအျမဲရွပ္အက်ီၤ အျဖဴေလးေတြ၀တ္တတ္တာ...ကုိယ္ျမင္ဖူးခဲ႔တဲ႔ အၾကိမ္အေရအတြက္တိုင္းမွာေပါ့..။ ျပီးေတာ့ မင္းဆီမွာ ၾကည္လင္ေတာက္ပတဲ႔ ျဖဴစင္တဲ႔အျပံဳးေတြကို သူမ်ားေတြထက္ ကံေကာင္းျခင္းမ်ားစြာျဖင့္ ပိုင္ဆိုင္ထား ေသးတယ္..။ ေနာက္ဆံုးအခ်က္ကေတာ့ မင္းရဲ႔စိတ္ထားေတြက အစ ေဖြးလက္ေနတာကို ေတြ႔ခဲ႔ရတယ္... ။ ကဲ...ဒီလိုအျဖဴေရာင္ေတြကို မင္းပိုင္ဆိုင္ထားေနမွေတာ့ မင္းေလာက္ကံေကာင္းမယ့္သူ ရွိဦးမလား ေလာကမွာ...။ တစ္ခုေတာ့ရွိတယ္...တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ အဲဒီအျဖဴေရာင္ႏွလံုးသားကို တစ္စံုတစ္ဦး အေရာင္ဆိုးပစ္လုိက္မွာကို မင္းေတာ့မသိဘူး ကိုယ္ကေတာ့ မင္းကိုယ္စားစိုးရိမ္ပူပန္ေနမိ ေတာ့တယ္...။ တခါတေလ မင္းကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ စိုက္ပ်ိဳးျပဳစုထားတဲ႔ အျဖဴေရာင္ပန္းပြင့္ကေလးတစ္ပြင့္လို တျခားသူေတြ ဆြတ္ခူးသြားမွာကိုလဲ ေၾကာက္တဲ႔အထိ ျဖစ္ရတယ္...။ ကုိယ့္ရဲ႔ အျဖဴေရာင္အတၱကို မင္းကေတာ့ျဖင့္ သိေတာင္သိမွာမဟုတ္ပါဘူူး...။

ကိုယ္နဲ႔စကားေျပာတိုင္း....အျမဲရယ္ေမာေပ်ာ္ရႊင္ေနတတ္တ႔ဲ မင္းကို...ကိုယ္မၾကာခဏေငးေမာၾကည့္မိတယ္...။ ကိုယ္တို႔အၾကည့္ခ်င္းဆံုျဖစ္သြားတဲ႔ အခါမ်ိဳးဆိုု မင္းက ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ႔ ဘယ္ေတာ့မွမရိုးႏိုင္တဲ႔ အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေတြနဲ႔တုန္႔ျပန္တတ္တဲ႔အခါ ကိုယ္ကေတာ့ မလံုမလဲကိုယ့္အၾကည့္ေတြအတြက္ အားနာသြားရတယ္...။ အမွန္တိုင္း၀န္ခံရရင္ အေ၀းတစ္ေနရာကပဲ တိတ္ဆိတ္စြာ ေငးေမာၾကည့္ရတာကို ပိုႏွစ္သက္မိတယ္...။ အျဖဴေရာင္ဆိုတာ ညစ္ေပလြယ္တယ္ေလ...။ ကုိယ့္လက္ဖ်ားနဲ႔မေျပာနဲ႔ ကိုယ့္စိတ္ကူးေလးနဲ႔ေတာင္ အေရာင္ေတြ စြန္းထင္းသြားမွာစိုးလွတယ္...။ အစကတည္းကအျဖဴေရာင္....ေနာင္ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာအထိလည္း မင္းကို အျဖဴေရာင္ဆြတ္ဆြတ္နဲ႔ပဲျမင္ခ်င္ေနတဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႔အျဖဴေရာင္အတၱပါးပါးေလးကို တခါတခါေတာ့ မင္းကို သိေစခ်င္လိုက္တာ.....။





ေကာ္ဖီခါးခါးတစ္ခြက္နဲ႔ အေဖာ္လုပ္ခဲ႔တဲ႔ညကို ကိုယ္ဘယ္ေတာ့မွာ ေမ့မယ္မထင္ဘူး...။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အျဖဴေရာင္ေလးက...ကိုယ့္ေရွ႔မွာ အျပံဳးေတြနဲ႔အတူ ညရဲ႔အလွကိုျဖည့္စြက္ေပးခဲ႔လို႔ေလ...။ အေရာင္ေတြစံုတဲ႔ ေလာကၾကီးကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖတ္သန္းလာခဲ႔ျပီးေနာက္...အျဖဴေရာင္ဟာ...ကုိယ့္စိတ္ကို ပိုျပီးၾကည္လင္ေစ ခဲ႔တယ္....။ အျဖဴေရာင္ကိုပုိျပီးလဲ တြယ္တာလာမိတယ္...။ ကုိယ့္အေတြးေတြကိုေရာ ကိုယ့္လက္ေတြ႔ဘ၀ကိုပါ အျဖဴေရာင္က ေအးခ်မ္းမႈေတြ ေပးစြမ္းႏိုင္ခဲ႔တယ္...။  အေမွာင္တစ္ျခမ္းဖံုးေနတဲ႔ ကိုယ့္ဘ၀ထဲကို အျဖဴေရာင္ေလးေရာက္လာဖို႔ဆိုတာ အိပ္မက္ေတာင္ မမက္၀ံ့ပါဘူးကြယ္...။ အျဖဴနဲ႔အမဲဆိုတာ ဆန္႔က်င္ဘက္အေရာင္ႏွစ္ခုပါ... ။ ဘယ္လိုမွ ေပါင္းစပ္လို႔မရတဲ႔အေရာင္ေတြပါ...။

ကိုယ့္ေတာ့ အျဖဴေရာင္ေလးကို...ဟိုးးး....အေ၀းကပဲ....အေမာေျပလွမ္းၾကည့္ရတဲ႔ ပီတိမ်ိဳးနဲ႔ပဲ ရင္မွာေက်နပ္စြာ ပိုက္ေထြးရင္း...အျဖဴေရာင္ေလး တစ္ခိ်န္ခ်ိန္မွာ ညစ္ေထးစြန္းထင္းသြားမွာကိုပဲ စိုးရိမ္ၾကီးစြာရွိေနေတာ့တယ္...။ ဘယ္လုိလုပ္မလဲ......ကဲ.....။


မိုးေငြ႔