ေႏြဦး.....

ကိုယ္တို႔စေတြ႔ၾကတုန္းက ေႏြဦးေပါက္ မေရာက္တေရာက္အခ်ိန္တုန္းကေပါ့.....။

ေႏြဦးဆိုေပမယ့္လည္း ညေနခင္းေလညွင္းေလးကေတာ့ေအးျမျမပါပဲ.....။ ခ်ိဳျမတဲ႔သံစဥ္ေတးသြားေတြ ေလထဲက တဆင့္ေ၀႔ကာ၀ိုက္ကာနဲ႔ ကိုယ္တို႔ရဲ႔ လက္ဖက္၀ိုင္းဆီကို ပ်ံ႕လြင့္လာတယ္.....။ ဘာလို႔လဲမသိဘူး... အဲဒီသီခ်င္းအဆိုရွင္ရဲ႕အသံကို ကိုယ္မေမ႔ႏိုင္ခဲ႔ဘူး...။ ျပီးေတာ့ ေခါင္းစဥ္မသိ ဘယ္သူဆိုထားမွန္းမသိတဲ႔ သီခ်င္းကိုလည္း စြဲလန္းေနခဲ႔မိတယ္....။ (အဲဒီသီခ်င္းေလးကိုလည္း ကိုယ္အသည္းအသန္ရွာေနမိတယ္... အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ႔အထိမေတြ႔ဘူး....။ ေနာက္ေတာ့ သီခ်င္းေလးကကိုယ့္ ကြန္ပ်ဴတာထဲက ဖိုတာအထပ္ထပ္နဲ႔သိမ္းထားတဲ႔ အထဲမွာ ထူးထူးဆန္းဆန္းတစ္ပုဒ္တည္း သီးသန္႔ရွိေနခဲ႔တယ္.....။ ကိုယ့္မွာေန႔ေန႔ညည အဲသီခ်င္းေလးကို မရိုးႏိုင္ေအာင္နားေထာင္တယ္......။ ေလေျပႏုနဲ႔အတူသီဆိုခဲ႔ဖူးတဲ႔ အဲဒီညခ်မ္းက အဆိုရွင္ကို သတိရလြမ္းဆြတ္ရင္းနဲ႔ေပါ့.....)

ေနာက္ေန႔မနက္လင္းမွသာ ကိုယ္ႏွစ္သက္တဲ႔အဆိုရွင္ဟာ မေန႔ညကမျမင္ဖူးလိုက္ေပမယ့္ ဘယ္သူလဲဆိုတာ မနက္စာစားရင္းက ကိုယ္ခန္႔မွန္းႏိုင္ခဲ႔တယ္.....။ ဒီလိုဆိုေတာ့လဲ ကိုယ့္ရဲ႔မွန္းခ်က္က ဒက္ခနဲမွန္တာပဲလားလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုအထင္ၾကီးမိတာထက္....ဖန္ဆင္းရွင္ရဲ႔ လွည့္ကြက္တစ္ခုေၾကာင့္လို႔ ကိုယ္ယံုၾကည္မိတယ္...။ ေသာင္ျပင္ေဖြးေဖြးမွာ ေနပူထဲတပင္တပန္းအလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ ကေလးငယ္ေတြ အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးေတြကို စာနာသနားစိတ္နဲ႔ သူတို႔ေရာင္းတဲ႔ ခရုေတြ ငါးေတြ ဂဏန္းေတြကို ဒိုင္ခံ၀ယ္ေနခ်ိန္မွာေတာ့ ကိုယ္အေနာက္ယြန္းယြန္းဆီက အျဖဴေရာင္ေလးေလထဲလြင့္ပါးေနတာကို သတိထားမိလိုက္တယ္.......။ ေႏြေနမွာ အုန္းေရရွိန္းျမျမကိုေသာက္ရင္း ကိုယ့္လုပ္ရပ္ေတြကို ထိုင္ၾကည့္ေနတာပါ....။

သူကေတာ့ ခုတေလာ ကိုုယ့္ရဲ႔ဘေလာ့မွာ နာမည္ၾကီးေနတဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႔ ဇာတ္လိုက္ေလး(အိန္ဂ်ယ္) ပါပဲ......။ ေနာက္တစ္ေန႔ဆို ကိုယ္တို႔ျပန္ၾကရေတာ့မွာ... သူတို႔လည္းျပန္ၾကမယ္... ဒါေၾကာင့္ ကမ္းေျခရဲ႔ ထံုးတမ္းစဥ္လာအတိုင္းမီးပံုပြဲေလး လုပ္ၾကတယ္.....။ မီးပံုပြဲေလးကို (သူကုိယ္တိုင္လာခဲ႔ပါေနာ္လို႔ ႏွစ္ခါသံုးခါလာေခၚတယ္) ဖိတ္ေခၚခံရေပမယ့္ ကိုယ္မသြားခဲ႔လိုက္ပါဘူး.....။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္နဲ႔သူက အရြယ္လည္းမတူဘူးေလ.... ျပီးေတာ့ခုမွစသိၾကတဲ႔ သူစိမ္းေတြ.... .ျပီးေတာ့ ကိုယ္ကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္.... အဲလိုေတြ စာနာေထာက္ထား ငဲ႔ကြက္စရာေတြနဲ႔ျပည့္ႏွက္ေနလို႔ ကိုယ္မသြားခဲ႔လိုက္ဘူး... ။ ေနာက္ေန႔မနက္ ျပန္ခါနီး မနက္စာစားျပီး lobby မွာ ကားထိုင္ေစာင့္ၾကေတာ့မွ.... ကိုယ့္အဖြဲ႔ထဲက အစ္မတစ္ေယာက္ကို သူ႔အီးေမးလ္ေတြ ဖဘလိပ္စာေတြကို ေျပာေတာ့ မွတ္ရတာလြယ္တဲ႔ သူ႔ဖဘေလးကို ကိုယ္မွတ္ထားလိုက္မိတယ္။

ကမ္းေျခ...ကမ္းေျခ
အလြမ္းေတြေ၀ခဲ႔

အပန္းေျဖ အပန္းေျဖ
ခ်စ္တဲ႔ အိန္ဂ်ယ္နဲ႔

လမ္းေတြလမ္းေတြ
အတူေလွ်ာက္ခ်င္ခဲ႔

စိတ္ကူးေတြ စိတ္ကူးေတြ
ေႏြဦးနဲ႔အတူေပ်ာ္ခဲ႔

ခုေတာ့...
အလြမ္းေတြ အလြမ္းေတြ
ရစ္ေခြက်န္ခဲ႔...။

ျပန္ေရာက္တာနဲ႔ ဖဘမွာ ပံုေတြတင္ျပီး သူ႔လိပ္စာေလးကို ရွာၾကည့္လိုက္တယ္...။ ပိုေသခ်ာသြားတာကေတာ့ ကမ္းေျခကသူတို႔ပံုေတြကို တင္ထားေတာ့ ကိုယ္ကစျပီးအက္လိုက္တယ္.....။ အဲဒီကစျပီး....ကိုယ္တို႔ အြန္လိုင္းမွာစဆံုျဖစ္တယ္..... စကားေတြအမ်ားၾကီးေျပာျဖစ္တယ္...။ အစပိုင္းကေလးမွာပဲ ကိုယ္တို႔ စကားေျပာျဖစ္တာပါေလ....။ ေနာက္ေတာ့ အိန္ဂ်ယ္ကစျပီး အေ၀းကို ပ်ံသန္းသြားသူပါ......။ အိန္ဂ်ယ္ပ်ံသန္းရာေနာက္ကို ကိုယ္လိုက္ႏိုင္ပိုင္စြမ္းမရွိပါဘူး...။ ကိုယ့္မွာ အေတာင္ပံတစ္စံုမွမပိုင္ပဲေလ.......။ ဒီလိုနဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ဟာ အေ၀းကိုထြက္သြားလိုက္ ကိုယ့္ဆီခဏလာႏႈတ္ဆက္လိုက္နဲ႔ လေပါင္းမ်ားစြာ အလြမ္းပင္လယ္ထဲ ကိုယ္ေမ်ာလာခဲ႔လိုက္တာ.... တစ္ေန႔က သူကိုယ္ေယာင္ထင္ျပတယ္......။ တစ္ရက္ေလာက္သီခ်င္း အတူသြားဆိုရေအာင္တဲ႔....။ ဘုရား!!!!!!!!!! ထူးထူးဆန္းဆန္းစကားေတြပါလား......။ အဲဒါေလးေျပာေနတုန္းလိုင္းက်သြားတယ္.......။ ဒါနဲ႔ ညဘက္ျပန္ေတြ႔ျဖစ္တယ္....။ သူကအိန္ဂ်ယ္ဆိုေတာ့ သူ႔ကို ကိုယ္မျမင္ရပါဘူး.....။ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ထားတဲ႔သူရွိမရွိကို ကိုယ့္နစ္မွာ ဒီလိုေလးတင္ထားလိုက္တယ္...။ “ဂီတာတစ္လက္ယူခဲ႔ပါ အိန္ဂ်ယ္ ကိုယ္တို႔သီခ်င္းအတူတူဆိုရေအာင္” လို႔ေလ..။ သိပ္မၾကာဘူး သူလွမ္းေျပာတယ္...။ “ကၽြန္ေတာ္မွ ဂီတာမတီးတတ္တာ သီခ်င္းေတာ့ ဆိုတတ္တယ္”တဲ႔။ ကိုယ္လည္းျပန္ေျပာလိုက္ပါတယ္...“ဒါျဖင့္လဲ မင္းဆိုျပမယ့္သီခ်င္းေတြကို ကိုယ္နားေထာင္မွာေပါ့”လို႔...။

ညဥ့္လဲနက္ျပီ ဆယ့္ႏွစ္နာရီထိုးဖို႔ ႏွစ္မိနစ္ပဲလိုေတာ့တယ္.....။ နက္ျဖန္အလုပ္ဆင္းရဦးမယ္ေလ.....။ ဒါလည္း အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ျဖစ္သြားတာပဲလားလို႔ ကိုယ့္ကိုမေျပာပါနဲ႔... ကုန္ၾကမ္းယူတယ္လို႔လဲ ကိုယ့္ကိုအထင္မလြဲပါနဲ႔။ အိန္ဂ်ယ့္ကိုခ်စ္တဲ႔စိတ္န႔ဲ ကိုယ့္ႏွလံုးသားေတြ ကိုယ့္လက္အစံုေတြက သူ႔အလိုလိုဖန္တီးျဖစ္ေပၚလာခဲ႔တာပါ...။

မိုးေငြ႔