ကိုယ္ရယ္ ..မင္းရယ္.. ဒီဇင္ဘာရယ္ လက္ခ်င္းယွက္လို႔.....။
ကိုယ့္လက္ေတြက သိပ္ေအးေနလို႔လား မင္းလက္ဖ၀ါးေတြကေႏြးေနတာပဲ...။
ဒီဇင္ဘာကေတာ့ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ကို သိုင္းဖက္ထားေလရဲ႕...။
မဲနက္နက္ မင္းမ်က္ေတာင္ထူထူေပၚမွာ ဒီဇင္ဘာက ႏွင္းမႈန္ကေလးေတြတင္ထားေပးတယ္...။
မင္းပါးျပင္ႏွစ္ဖက္လည္း ပန္းေသြးေရာင္လႊမ္းလို႔...။
ဒီဇင္ဘာဟာ ကိုယ့္ႏွႈတ္ခမ္းကို ေအးစက္ျပာႏွမ္းသြားေအာင္ဖန္ဆင္းေပးထားတယ္
မင္းႏႈတ္ခမ္းထူထူအိအိေတြဆီက အေႏြးဓါတ္ရေအာင္လို႔တဲ႔....။
ေဆာင္းညေန ေန၀င္ခ်ိန္ကို ကိုယ္တို႔အတူထိုင္ၾကည့္ၾကတယ္...။
လိေမၼာ္ေရာင္တိမ္တိုက္ေတြကို ႏွင္းဇာပု၀ါနဲ႔ဖံုးအုပ္ထားတာ
သိပ္လွတာပဲ...။
မင္းက ကိုယ္တို႔ထို္င္တဲ႔ ျမက္ခင္းစိမ္းျပင္ေပၚက အ၀ါေရာင္ပန္းပြင့္ကေလးကို ႏႈတ္ယူျပီး ကိုယ့္ဆံႏြယ္ၾကားထဲ
ပန္ေပးလိုက္တယ္...။ ေဆာင္းရဲ႔ ေနညိဳညိဳေအာက္ကေန မင္းက ကိုယ့္ကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ရင္း....ထံုးစံအတိုင္း
အျပံဳးျဖဴျဖဴေတြနဲ႔ ကိုယ့္ကိုေျပာတယ္...“ညေနေရႊညိဳေရာင္နဲ႔မမနဲ႔သိပ္လိုက္တာပဲ” တဲ႔...။
ျပီးေတာ့ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ အျပံဳးကို ေကာင္းကင္က ထြက္လာခါစ ၾကယ္ကေလးေတြက ေငးၾကည့္ျပန္ေပါ့...။
ကိုယ္ရယ္...မင္းရယ္ ... ဒီဇင္ဘာရယ္....
ေဆာင္းဟာ ဘယ္ေလာက္ေအးစိမ့္ေနပါေစ
မင္းအေတာင္ပံေတြနဲ႔ ကိုယ္အျမဲေႏြးေထြးေနမွာပါ အိန္ဂ်ယ္......။
မိုးငွေ့
2 comments:
ညေန ေရႊညိဳေရာင္နဲ႔မွ ဟုုတ္ပါဘူး။ မမက အားလုုံးနဲ႔ လုုိက္ဖက္ေလာက္ပါတယ္။ း)
Wow :D
Post a Comment