ညီမလေး.....

အေမညီမေလးကိုေမြးေတာ့ ကၽြန္မအသက္ ကိုးႏွစ္ေက်ာ္ျပီးေျခာက္လမွာျဖစ္တယ္...။ အေဖကေတာ့ အေမညီမေလးကိုယ္၀န္နဲ႔အခ်ိန္မွာပဲ ျပည္မၾကီးကို အျပီးျပန္သြားခဲ႔တယ္...။ ကၽြန္မနဲ႔ ညီမေလးၾကားမွာ ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္ရွိေသးတယ္...။ သူမ်ားေတြေျပာေတာ့ အစ္မေတြက ေမာင္ေတြကို ပိုခ်စ္ၾကတယ္တဲ႔ ကၽြန္မက်ေတာ့ ေယာက်္ားေလးေတြထက္ မိန္းမေလးေတြကို ပုိခ်စ္တဲ႔ စိတ္ရိုးခံက ေမြးရာပါ ပါလာတာထင္ပါရဲ႔...။ ညီမေလးကို ပိုခ်စ္တယ္ ပိုဦးစားေပးျဖစ္တယ္.. ေမာင္ေတြကိုေတာ့ ေခါင္းထဲဒီေလာက္မထည့္ဘူး...။ ညီမေလးကို ပိုျပီးလည္း သနားမိတာက သူေမြးလာေတာ့ အေဖကအနားမွာမရွိေတာ့ဘူးေလ...။ ညီမေလးက ကၽြန္မနဲ႔ ရုပ္ခ်င္းဆင္ေပမယ့္ သူက မ်က္ခြံမို႔မို႔ မ်က္ရစ္မပါဘူး ဗာဒံေစ့ပံုမ်က္အိမ္က်င္းက်င္းေလးနဲ႔ ငယ္ငယ္တုန္းက ပုတုေသးညက္ကေလး ဆံပင္ကိုနဖူးတိဆံျမိတ္ေလးညွပ္ထားေတာ့ ဂ်ပန္မရုပ္ကေလးနဲ႔တူတယ္...။  

ညီမေလးေက်ာင္းစတက္တဲ႔အရြယ္က်ေတာ့ ကၽြန္မက ျမန္မာျပည္ကိုေရာက္ေနျပီ အဲတုန္းက ကၽြန္မက ဆယ့္ႏွစ္ႏွစ္ ညီမေလးက သံုးႏွစ္ခြဲသမီးကေလးရွိေသးတယ္...။ သူေက်ာင္းစတက္ကတည္းက အေမက ဆံပင္အရွည္ၾကီးထားေပးတယ္ ေန႔တုိင္း က်စ္ဆံျမီးအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ေက်ာင္းတက္ရတယ္...။ ညီမေလး ေျခာက္တန္းႏွစ္က်ေတာ့ ရန္ကုန္မွာ ေက်ာင္းလာတက္ျပီ...။ အဲခ်ိန္မွာ ကၽြန္မက တကၠသိုလ္တက္ဖို႔ ေစာင့္ေနတဲ႔အခ်ိန္...။ ညီမေလးက  မူလတန္းမွာ အေျခခံမခိုင္ခဲ႔တာရယ္ ကံ ဥာဏ္ ၀ီဂရိယ အားနည္းတာရယ္ေၾကာင့္ ဆယ္တန္းကို သံုးႏွစ္ဆက္တိုက္ေျဖမွေအာင္ခဲ႔တယ္...။ ညီမေလး ဆယ္တန္းေအာင္စာရင္းထြက္တိုင္း က်ျပီဆိုတာနဲ႔ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဖက္ျပီး သူလည္းငို ကိုယ္လည္းငိုေပါ့.....။ ဘာျဖစ္လဲ ဒီႏွစ္မေအာင္လဲ ေနာက္ႏွစ္ေတြဆက္ေျဖလို႔ရတယ္ဆိုတဲ႔ အားေပးစကာကလြဲလို႔ ကၽြန္မထပ္မေျပာတတ္ေတာ့ဘူး..။

ညီမေလး ဆယ္တန္းေအာင္ျပီး အေ၀းသင္ျမန္မာစာနဲ႔ေက်ာင္းျပီးပါတယ္...။ သူက ငယ္ေပမယ့္ ကၽြန္မထက္ေတာင္ အလုပ္အေတ႔ြၾကံဳမ်ားေသး...။ ေက်ာင္းျပီးေတာ့ J'Donut မွာအလုပ္လုပ္တယ္ ျပီးေတာ့ ရွစ္မိုင္က ဘဏ္သေဌးမတစ္ေယာက္ဖြင့္ထားတဲ႔ အလွျပင္ဆိုင္မွာ ထိုင္းက ဆရာမကိုင္တိုင္ လာသင္ေပးတဲ႔ ႏွိပ္နည္းပညာသင္ရတယ္ အဲဆိုင္မွာပဲအလုပ္လုပ္တယ္..။ ေနာက္ စက္ရံုတစ္ခုမွာ marketing လုပ္တယ္...။ ၾကည့္ျမင္တိုင္ညေစ်းမွာ ဖိနပ္ဆိုင္ဖြင့္တယ္...။ ခုေနာက္ဆံုး ျပပြဲေတြမွာ(သူကထိုင္းစကားတတ္ေတာ့) အခ်ိန္ပိုင္း၀င္လုပ္တယ္...။ အဲကေန မေလးကုမၸဏီတစ္ခုနဲ႔ အဆက္သြယ္ရျပီး အဲမွာ အခ်ိန္ပိုင္းကို လနဲ႔ခ်ိီျပီးလုပ္ျဖစ္တယ္ ...။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ ညီမတစ္၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္စလံုးမွာ ကေလးေမြးတာေခၚလို႔ လိုက္သြားေလရဲ႔။

ညီမေလးက လူခ်စ္လူခင္မ်ားတယ္ စကားေျပာရင္လည္း ဇ၀နဥာဏ္ရႊင္တယ္ ကၽြန္မေတာ့ လူတစ္ေယာက္ကို အဲလိုဟာသယဥာဏ္ေလးနဲ႔ မဆြဲေဆာင္တတ္ဘူး...။ ကိုယ့္ဘာသာကို သီးသန္႔ေနလြန္းလို႔ ရုပ္တည္မို႔ လူမေခၚရဲဘူး ကိုိယ့္ေတြကိုဆို...။

ခုေတာ့ညီမေလးအိမ္မွာမရွိေတာ့ ညဖက္ဆို ပ်င္းစရာေကာင္းေနတာ တစ္အိမ္လုံုး အသံတိတ္...။ သူရွိရင္ ညထမင္းစားျပီး တီဗီေရွ႔ေရာက္ သိပ္မၾကာခင္ ဂ်င္းသုပ္ လက္ဖက္သုပ္စားမယ္ဆိုျပီး ညီအစ္မႏွစ္ေယာက္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲျပန္၀င္ အခါးရည္အတြက္ ေရေႏြးက်ိဳ  လက္ဖက္အတြက္ ခရမ္းခ်ဥ္သီးလွီး ငရုတ္သီး ၾကက္သြန္ျဖဴခြာ အဲသလို စိတ္လက္ရွည္စြာ ပန္းကန္ျပားမွာ ျပင္ဆင္ျပီးသကာလမွာ တီဗီေရွ႔ကို စားစရာေတြ ဗန္းလိုက္ၾကီးမလာ...ဇာတ္္လမ္းျပီးျပီဆိုရင္ ၾကာသပေတးညမွာလာတတ္တဲ႔ TLC က ဂ်င္မီရဲ႔ 15မိနစ္ဟင္းခ်က္နည္းကို ညသန္းေခါင္ထိထိုင္ၾကည့္ၾက ျပီး အဲအတိုင္းခ်က္စားၾကေပါ့...။ သူမရွိေတာ့ ညဆယ္နာရီဆိုတာနဲ႔ အလွ်ိဳလွ်ိဳ အိပ္ယာ၀င္ၾကျပီ...။ အိပ္ယာ၀င္ေစာေတာ့ အိပ္မေပ်ာ္ေသးခင္ ဖုန္းကလိ နားထဲကိုနားက်ပ္ထည့္ FM နားေထာင္ ဖဘေကာ္မန္႔ေတြဖတ္ အဲဒါနဲ႔ ည12မထိုးမခ်င္းမအိပ္...။ မေန႔ညက အေမတို႔ ဇာတ္ကားၾကည့္ေနခိ်န္ကၽြန္မက ဆရာမင္းလူရ႔ဲ ေဒ၀တာျမိဳ႔ေတာ္ကို အျပီးသတ္ ဖတ္လိုက္တယ္...။

We all miss you my honey lay.....

မိုးေငြ႔