“မ…ေတာ္ေတာ္ေနႏိုင္တယ္ဗ်ာ….
ဖုန္းနံပါတ္ေလးေပးထားတာေတာင္ တခါကေလးမွမဆက္ဘူး” တဲ႔… ကိုယ့္ဆီကို မင္းပထမဦးဆံုးဖုန္းစဆက္ေတာ့ ရန္ေတြ႔သြားတဲ႔စကားေလးေလ…..။
ဟုတ္တယ္…..ကိုယ္မင္းကို
သတိရတယ္…လြမ္းတယ္…တမ္းတမ္းမက္နဲ႔ကို လြမ္းဆြတ္ပါတယ္… ဒါေပမယ့္
မင္းဆီကိုဖုန္းစေခၚဖို႔ေတာင္ ကိုယ့္ရဲ႔ ဦးေႏွာက္ေတြက ႏွလံုးသားကို အလႊာပါးပါးေလးေတြနဲ႔
ျခားထားခဲ႔တယ္…….။ အဲဒါဟာ မာနမဟုတ္ပါဘူး… ကန္႔သတ္မႈတစ္ခုပါ…..။
ဒါနဲ႔… မင္းေရာ
ကိုယ့္အသံကိုမၾကားရလို႔ ကိုယ့္ကိုလြမ္းမေနဘူးလားဟင္…အိန္ဂ်ယ္….း)
ရုပ္လံုးမပီျပင္တဲ႔ အျပံဳးတစ္ခုကို ကိုယ္ဖန္တီးမိျပန္ျပီ…။
လြမ္းလို႔ရူးေနျပီထင္ထင္… ျပန္စာဘယ္ေတာ့မွမလာတတ္တဲ႔ မက္ေဆ႔ေလးေတြကိုလည္း
ညအိပ္ယာ၀င္မွာ မင္းဆီကို ပို႔ပို႔ေပးတတ္ေနေသးတယ္…။ ဂ်ီေတာ့ ဖဘ ဖုန္း ဆက္သြယ္ႏိုင္သမွ်
အမွ်င္ေတြအားလံုးကို မင္းဘေလာ့လုပ္ခ်င္လုပ္ထားလိမ္႔မယ္….။ ဒါေပမယ့္
ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲက ပ်ံသန္းလာမယ့္ စကားလံုးေတြကိုေတာ့
မင္းတားျမစ္ပိတ္ပင္လို႔မရပါဘူး….။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္….
ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြျပည့္ႏွက္ေနခဲ႔တဲ႔ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ဆံုဆည္းမႈုဟာ
မွားယြင္းမႈတစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး…။ ဒီအတြက္ ကိုယ့္မွာ ေနာင္တဆိုတာလည္း
ဘယ္ေတာ့မွရွိမွာမဟုတ္ဘူး….။ မင္းသိလား…ဘုရားသခင္က ကိုယ့္ကိုပန္းသီးတစ္လံုး လက္ေဆာင္
ေပးခဲ႔တာဟာ… ပန္းသီးေလးခ်ိဳသည္ျဖစ္ေစ ခ်ဥ္သည္ျဖစ္ေစ… အဆိပ္ေတြ နာက်င္မႈေတြနဲ႔
ျပည့္သိပ္ေနပါေစ…. အဲဒီပန္းသီးေလးကို ကိုယ္ကုန္ေအာင္စားမယ္…။
ေအးစက္ေသာညမ်ားကိုျဖတ္သန္းရင္း… ပူျပင္းေလာင္ျမိွဳက္ေသာေန႔မ်ားကို ျဖတ္သန္းရင္းနဲ႔လည္း
ပန္းသီးေလးကို ကိုယ္စားသံုးေနဦးမွာပါ…..။
မင္းကေတာ့
ဘယ္ေလာက္နာက်ည္းေနတယ္မသိ… ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲေတာင္ ေယာင္ျပီး ေရာက္မလာတတ္ပါဘူး….။
တကယ္ဆိုရင္ေလ…. မင္းဆီဖုန္းစဆက္ျပီး… “ေနေကာင္းလား ဘာေတြလုပ္ေနလဲ… မေတြ႔တာၾကာျပီ…
မင္းကေတာ္ေတာ္ေနႏိုင္တာပဲ ကိုယ့္ဆီေတာင္ဖုန္းမဆက္ဘူး.. ဘာလဲ
ခုထိစိတ္ေကာက္မေျပေသးဘူးလား….ကိုယ္ကေတာ့ မင္းအသံမၾကားရလို႔
မင္းဆိုတဲ႔သီခ်င္းေတြကိုနားမေထာင္ရလို႔ ျပီးေတာ့ မင္းစကားလာလာေျပာျပီး ေကာ္ဖီမတိုက္တဲ႔ညေတြကို
ကိုယ္ဘယ္ေလာက္လြမ္းေနရသလဲ မင္းသိလား…” လို႔ေျပာရင္ …မင္းနဲ႔ ကိုယ္တို႔ရဲ႔ၾကားက
အျဖဴေရာင္အလႊာပါးပါးေလး လြင့္ျပယ္ေပ်ာက္ဆံုးသြားလိမ္႔မယ္လို႔
ကိုယ္ယံုၾကည္မႈမရွိခဲ႔လို႔ပါ…။
ေၾသာ္… မင္းတစ္ခါေတာ့ဖုန္းဆက္ပါတယ္…
ကိုယ့္ကိုသတိရလို႔လား လြမ္းလို႔လားဘာလားေတာ့ ကိုယ္မခန္႔မွန္းတတ္ေပမယ့္…
မင္းဖုန္းအ၀င္call ေလးကို ကိုယ္အၾကာၾကီးေငးၾကည့္ေနမိေသးတယ္…။ ခရီးလြန္ျပီး
ဖုန္းကဒ္ကုန္ခါနီးေနလို႔ ဖုန္းကဒ္ျဖည့္ေပးဖို႔ အကူညီေတာင္းတာပါ…။ ဒါဟာ…စမ္းသပ္မႈတစ္ခု
သို႔မဟုတ္ မာယာတစ္ခုျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္…. ရိုးသားစြာအကူအညီေတာင္းတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္…
ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အသံေလးတစ္ခုဟာ နားစည္ကတဆင့္ စိမ္႔၀င္ခုိေအာင္းသြားခဲ႔ရတာ… ဘယ္ဖက္အိတ္ကပ္ကေလးဆီကေတာင္
ယိုက်ဖိတ္စင္ကုန္လို႔…..။ ကိုယ့္ဆီက မင္းထြက္သြားျပီး
ပထမဆံုးအၾကိမ္ဖုန္းေခၚျခင္းပါ…. ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ေနာ္….။
ကဲပါေလ….. ကိုယ့္အတြက္ဆို
ခါးသီးမႈမ်ားကိုေတာင္ ခ်ိဳျမိန္သြားေစမယ့္ ပန္းသီးေလးအျဖစ္နဲ႔
မင္းဆက္ရွိသြားမယ္ဆိုရင္ပဲ မင္းတို႔ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ေနမိေတာ့မွာပါ….။
မိုးေငြ႔
9 comments:
က်ားတို႕အိမာယာ ထင္တယ္......ဖံုးကဒ္လွမ္းမွာ တာက
ေလ.... :)))
မုိးနတ္အထင္ေတာ႔ ဒါျပန္ျပီးဆက္သြယ္ခ်င္လို႔
ဇာတ္လမ္းထြင္တာမ်ားလားးးးးးးးးးး တခုခုေတာ႔
တခုခုပဲ....ေယာက်ာ္းေတြလဲ ညဏ္မ်ားတဲ႔ေနရာမွာ
ႏွစ္ေယာက္ရိွတာမွ မဟုတ္တာ :)
အေရးအသားေလးေကာင္းတယ္ မိုးေငြ ့ေရ အားေပးခဲ့ပါတယ္..
မမိုးစားေနတဲ႕ ပန္းသီးေလးဟာ ခ်ိဳျမတဲ႕ ပန္းသီးေလးျဖစ္ပါေစ..လို႔
ပန္းသီးထဲ စီးေၿမာသြားတာ ရင္ေတြခုန္လာတာေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိမထားမိဘူး
ပန္းသီးထဲ စီးေၿမာသြားတာ ရင္ေတြခုန္လာတာေတာင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သတိမထားမိဘူး
ဒီပိုစ့္ေလးႀကိဳက္တယ္... :D
မ ဆိုတဲ့အသုံးအႏႈန္းေလးကိုေရာေပါ့ :D
ဖတ္ရင္း ပန္းသီးတစ္လုံးကုိအားရပါးရ ခြပ္ခနဲ႔ ျမည္ေအာင္ ကုိက္စားပစ္ခ်င္တယ္ း)
ခ်စ္ေသာကမာၻေျမ ပုိ႔စ္မွာ မုိးေငြ႔နဲ႔ေဝးတဲ႔ အရပ္မွာ အိန္ဂ်ယ္တစ္ေယာက္ ႏွင္းေငြ႔ေတြၾကား မုိးေငြ႔ကုိ လြမ္းဆြတ္ေနမလား ေတြးမိပါရဲ႕
ေမာင္ေမာင္ဘႀကိဳင္ း)
တကယ္ပုိက္ဆံမရွိလုိ႔ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္.....ဟဟ
Post a Comment