ခ်ဥ္ဖတ္အိုး.....

ခ်ဥ္ဖတ္အိုးဆိုလို႔ တျခားမေတြးနဲ႔ဦး... တကယ့္အခ်ဥ္ဖတ္အိုးအေၾကာင္းေျပာျပခ်င္လို႔ပါ...။ တီတင့္အိ္မ္က For You ကင္မ္ခ်ီလုပ္တာကိုေတြ႔ျပီး ဒီပို႔စ္ေလးေရးျဖစ္သြားတာဆိုပါေတာ့...။

ငယ္တုန္းက အိမ္မွာ ေဆာင္းဦးရာသီေလာက္ဆို အဖြားက သူ႔စဥ့္အိုးေတြထဲထည့္သိပ္ဖုိ႔ အခ်ဥ္ဖတ္ကုန္ၾကမ္းေတြကို စ၀ယ္ျပီး စုျပီ....။ မုန္လာဥ မုန္ညင္းထုပ္ ဂ်ဴးျမစ္နဲ႔ ၾကက္သြနီေပါက္ကေလးေတြပါ...။ ေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတယ္ဆုိေပမယ့္ အဖြားလုပ္တဲ႔နည္းေလးကို ၾကည့္ထားဖူးတာ ခုထိမွတ္မိေနပါေသးတယ္...။ အခ်ဥ္တည္ဖို႔ ထည့္မယ့္ အစာပလာေတြက အားလံုးအတူတူပါပဲ...။ ငရုတ္သီးအၾကမ္းမႈန္႔ ၾကသကာ ဆား နဲ႔ ပါေကာေရွာက္ေကာ အမႈန္႔တို႔ပဲျဖစ္တယ္...။ အဖြားက ရြာထိပ္ကဆိုင္မွာ ပါေကာေရွာက္ေကာ(တရုတ္မဆလာ) သြားသြား၀ယ္ခိုင္းဖူးတာ မွတ္မိေသးတယ္..။ မုန္လာဥကို အခြံသင္ ေလးငါးေျခာက္စိပ္ေလာက္အလုံုးမပ်က္ေျမွာင္းျပီး သတၱဳဇလံုးၾကီးထဲ ဆားနဲ႔နာနာနယ္ျပီးေနပူလွန္းရတာေကာ...။ က်န္တဲ႔ခ်ဥ္ဖတ္လုပ္မယ့္ ဂ်ဴးျမစ္တို႔ ဘာတို႔လည္း ဒီတိုင္းပဲ ဆားနယ္ ေနလွန္းရတယ္..။ သံုးေလးေနေလာက္ျပျပီး အစိုဓါတ္ေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့သြားမွ အထက္မွာေရးထားတဲ႔ အစာေတြနဲ႔ ဇလံုထဲမယ္ အားပါးတရနယ္ဖတ္ရျပန္ေရာ....။ အဲလိုႏွံ႔စပ္ေအာင္နယ္ျပီးရင္ လူတစ္၀င္စာေလာက္ၾကီးတဲ႔ စဥ္႔အိုးၾကီးေတြထဲ ထည့္သိပ္ရတာ...။ ငါးရက္တစ္ပတ္ဆို ခ်ဥ္္္ဖတ္ျဖစ္ျပီ စားလို႔ရျပီ...။ အိမ္မွာ အဖြားက အိမ္မွာစားဖုိ႔ေရာ စီးပြားျဖစ္ေရာင္းဖုိ႔ပါလုပ္ေတာ့ ခ်ဥ္ဖတ္အိုးေတြ က်မတို႔မီးဖိုေဆာင္နံရံမွာ အလံုးႏွစ္ဆယ္ေလာက္အစီအရီနဲ႔ေပါ့...။ လူၾကီးေတြေျပာတာၾကားဖူးတာ က်မတို႔မေမြးခင္ ျပည္သူပိုင္သိမ္းတုန္းက အဖြားရဲ႔ ခ်ဥ္ဖတ္အုိးေတြလဲ အသိမ္းခံရတဲ႔အထဲပါသြားဖူးသတဲ႔..။ အဲဒါသူတို႔သိမ္းျပီး ဘာလုပ္ပစ္သလဲ သိခ်င္မိတယ္ ဒီေလာက္မ်ားတဲ႔ခ်ဥ္ဖတ္အုိုးေတြ...။ 

ရြာမွာ အဖြားရဲ႔ ဂ်ဴးမွ်စ္ခ်ဥ္ မုန္လာဥခ်ဥ္ေတြက နည္မည္ၾကီးပဲ လာလာ၀ယ္ၾကတယ္...။ အဖြားအခ်ဥ္တည္တဲ႔နည္းက တရုတ္နည္းျဖစ္မယ္ထင္တယ္...။ အဖြားက ဗီယက္နမ္ေပမယ့္ တရုတ္ျပည္မွာေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေနခဲ႔ဖူးတယ္ေျပာတာ...။ စစ္ၾကီးမွာ နယ္စပ္ကတဆင့္ ျမန္မာျပည္ထဲေရာက္လာတာကိုးး...။ ခ်ဥ္ဖတ္ဆိုတာ လူမ်ိဳးတိုင္းမွာ တနည္းနည္းတဖံုဖံုနဲ႔ေတာ့ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ေလးနဲ႔ရိုးရာစာေလးေတြရွိတတ္ၾကတာပဲ..။ အိႏၵယမွာဆို သရက္သီးသနပ္ေပါ့ သူကေတာ့ သူ႔တို႔သံုးတဲ႔ အဓိက ဟင္းခတ္ မဆလာကေနလုပ္တာ...။ တျခားလူမ်ိဳးေတြလည္းစားၾကတာေတြ႔ဖူးတယ္...။ အီတလီဆိုလည္း မုန္လာဥနီ သခြားခ်ဥ္ေတြစား တယ္ေလ...။ ကုိရီးယားက်ေတာ့ ကင္မ္ခ်ီေပါ့...။ ရွမ္းျပည္ဖက္မွာေတာ့ မုန္ညင္းေပၚတဲ႔အခ်ိန္ဆို ဆန္ေဆးရည္နဲ႔အခ်ဥ္စိမ္တဲ႔ မုန္ညင္းခ်ဥ္ေတြလုပ္ေရာင္းတတ္ၾကတယ္ ကတက္ခ်ဥ္လည္းရွိတယ္...။ မုန္ညင္းခ်ဥ္ကို ဆန္တိုးဖူးထဲထည့္စားတတ္ၾကသလို ဒီတိုင္း ၾကက္သြန္နီးပါးပါး ၾကက္သြန္ျဖဴအျပားရိုက္နဲ႔ မိုးေမွ်ာ္သီးေျခာက္အေတာင့္ကို မီးကင္ျပီး သုပ္စားၾကတယ္...။ ကတက္ခ်ဥ္ကိုလည္း ထုိနည္းတူလုပ္စားၾကတယ္...။ ျမန္မာေတြ ငါးပိတို႔စရာ ခ်ဥ္ဖတ္တည္နည္းနဲ႔ အတူတူပါပဲ...။ သခြားသီးကိုလည္း အလံုးမျပတ္ ေလးစိပ္စိပ္ျပီး ခ်ဥ္ရည္စိမ္ေရာင္းတတ္ၾကေသးတယ္...။ သခြားသီးက ကၽြတ္ေတာ့ တဂၽြမ္းဂၽြမ္းနဲ႔ ဒီတိုင္းစားလိုက္ အခ်ဥ္ရည္ေလးေသာက္လိုက္နဲ႔ ဟုတ္ေနေရာပဲ...။

တကယ္ေတာ့ ခ်ဥ္ဖတ္စားျခင္းဟာ တခါတရံအတြက္ပဲေကာင္းပါတယ္...။ က်န္းမေရးရႈေဒါင့္ကၾကည့္ရင္ ဘာအဟာရဓါတ္မွမရတဲ႔အျပင္ အငံမ်ားျခင္း တာရွည္ခံထားတဲ႔အခ်ဥ္ျဖစ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ တခါတေလ ဟင္းရံအျဖစ္ပဲစားေကာင္းတဲ႔အစာလို႔ေတာ့ က်မျမင္တယ္...။ အအီစာေတြနဲ႔တြဲဖက္စားသံုးလို႔ေကာင္းတဲ႔ ဟင္းရံတစ္ခြက္ေပါ့...။ တေလာက TLC ရုပ္သံလိုင္းမွာ တရုတ္မစားဖိုမွဴးတစ္ေယာက္ ပဲလိ္တ္အစားသြတ္လုပ္နည္းေလးလုပ္ျပတာ မွတ္ထားေသးတယ္ အဲဒီမွာ ပဲလိတ္အစာသြတ္ေၾကာ္လံုးေလးေတြနဲ႔တြဲဖက္စားဖို႔ မုန္္လာဥနီနဲ႔သခြားသီးခ်ဥ္ဖတ္ေလးေတြ႔လိုက္္တယ္..။ ဒီဖက္ပိုင္းေတြမွာ ခ်ဥ္ဖတ္လုပ္နည္းက ဆားေလွ်ာ့ျပီး အသီးေတြနဲ႔လုပ္တဲ႔(ဥပမာ ပန္းသီး ရွာလကာရည္)  ရွာလကာရည္အေကာင္းစားေတြနဲ႔ အခ်ဥ္တည္ၾကတာေတြ႔ရတယ္...။ အငံဓာတ္နည္းျပီး အစာေၾကလြယ္ကူေစမယ့္ အစာလို႔ဆိုျပန္တယ္...။ ဒါေၾကာင့္ ဘာမဆို ဆိုင္ကရယ္ဒီမိတ္ေရာင္းတမ္းေတြထက္ မိသားစုလည္းမ်ား ခဏခဏလည္းစားျဖစ္မယ္ဆို အိမ္မွာ ကိုယ္တိုင္လုပ္စားတာအေကာင္းဆံုးပါလို႔ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္....။

မိုးေငြ႔