ခုတေလာဓါတ္က်ေနတဲ႔ အစာ....

ခုတေလာ ကၽြန္မဓါတ္က်ေနတဲ႔စားစရာကေတာ့ ဖရဲသီးေစ့ ကြာေစ့ပါ...။ ထိုင္းကလာတဲ႔ ပံုပါတဲ႔အတိုင္း တစ္ဗူးကို 1900က်ပ္ေပးရတယ္...။ အဖုန္းမွာ ကြာေစ့ကိုညွပ္စားရမယ့္ ညွပ္တံေလးပါေသးတယ္...။ အဲဒီတစ္ဗူးဆို ႏွစ္ရက္ပဲခံတယ္... အိမ္မွာညစာထမင္းစားျပီးတာနဲ႔ တီဗီၾကည့္ရင္း တဂြတ္ဂြတ္နဲ႔ကိုက္ေတာ့တာပဲ..။ ကၽြန္မက ကုိယ့္သြားနဲ႔ပဲကိုက္ျပီးအခြံခြာတယ္...။ ညွပ္တံနဲ႔ခြာစားရတာ သိပ္ဖီးလ္မလာဘူးလားလို႔...။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္ေမြးရာပါ သြားစြယ္နဲ႔ကိုက္ကိုက္ျပီး ခြာစားရတာကို ပိုၾကိဳက္တယ္..။ ငယ္တုန္းက အိမ္မွာ ဗီဒီယိုရံုဖြင့္ေတာ့ ကြာေစ့ ေနၾကာေစ့ ဖရံုေစ့အကုန္အစံု ေရာင္းတယ္...။ မ်ားေသာအားျဖင့္ လူတုိင္းလိုလို အေစ့အဆံေတြထဲမွာ ေနၾကာေစ့ကိုပဲ အကိုက္မ်ားၾကတယ္...။ ခြာစားရတာလြယ္ကူလို႔လည္းပါမယ္ထင္တယ္...။ ရန္ကုန္မွာဆို နာေရးအိမ္ေတြမွာပဲ ကြာေစ့ကို ပန္းကန္ျပားေလးနဲ႔ ဧည့္သည္ေတြကို ဧည့္ခံတတ္ၾကတယ္..။ ဆိုလိုခ်င္တာက ကြာေစ့ကို အဲလိုအခ်ိန္ေတြမွာပဲ စားျဖစ္ၾကတယ္...။ သီးသီးသန္႔သန္႔ ၀ယ္စားတဲ႔သူ နည္းတယ္ေလ...။ ဒီကြာေစ့ေလးစားျဖစ္သြားပံုကေတာ့ ကၽြန္မတို႔ လမ္းထိပ္က စတိုးဆုိင္ေလးမွာ အိမ္အတြက္လိုတာေလး ဟိုဟာေလးဒီဟာေလး၀ယ္ရင္း တစ္ဗူးေလာက္၀ယ္စားၾကည့္ရင္းက စြဲသြားတာ အရသာဆိမ္႔ဆိမ္႔ေလးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ကြာေစ့စားရင္ အခြံက အငံဓါတ္ေၾကာင့္ကိုက္ရင္းနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းေတြတြန္႔သြားတာမ်ိဳးျဖစ္တတ္တယ္ေလ...။ ဒီကြာေစ့ကေတာ့ အဲလိုမျဖစ္ဘူး အေစ့ကလဲၾကီးေတာ့ ခြာစားရတာလြယ္တယ္...။ ေၾကာျငာ၀င္သလိုျဖစ္သြားျပီလားမသိ...။ စားလို႔ေကာင္းလို႔ ဓါတ္က်ေနေၾကာင္း လာေျပာရင္း အျခားပံုေလးေတြတင္ျပီး အာလူးဖုတ္ဦးမယ္...။

ကြာေစ့ကို ညွပ္ထဲထည့္ျပီးရင္ လက္တစ္ဖက္နဲ႔အုပ္ျပီး ညွပ္မွကြာေစ့က ကန္မထြက္မသြားမွာ ကၽြန္မကေတာ့ သြားနဲ႔ကိုက္စားရတာပိုအားရတယ္

မေကြးဖက္ကျပန္လာတဲ႔ အသိညီမတစ္ေယာက္လက္ေဆာင္ေပးတာ လက္ပံပြင့္ေျခာက္... သူတို႔ဖက္မွာေတာ့ လက္ပံပြင့္ကို ေဘးနားက အဖတ္ေတြကိုခြာမပစ္ဘဲ ေရစိမ္ ေျမပဲဆံေထာင္းေလးနဲ႔ ခရမ္းခ်ဥ္သီးအႏွစ္ေလးနဲ႔ခ်က္စားၾကတယ္...။ ကၽြန္မတို႔ ရွမ္းျပည္မွာေတာ့ အဲလို လက္ပံပြင့္ေျခာက္ကိုပြင့္ဖတ္ေတြခြာျပီးျပီး ၀တ္ဆံေလးေတြကိုပဲျပဳတ္ျပီး ရွမ္းေခါက္ဆြဲထဲ ထည့္စားၾကတယ္...။ ဒါက ရာသီစာ သူ႔ရာသီခ်ိန္က်မွ လက္ပံအေၾကြေတြကိုေကာက္ျပီး ေနပူလွမ္း အေျခာက္ပြင့္ေတြကိုမွ ေရာင္းၾကတာ...။ ေႏြရာသီဆိုရင္ေတာ့ ေခါက္ဆြဲဆိုင္ေတြမွာ လက္ပံပြင့္ေျခာက္ေတြ ရတတ္တယ္။

ထန္းရည္ခ်ိဳတဲ႔... ဒါပထမဆံုးအၾကိမ္ေသာက္ဖူးတာပဲ...။ ကၽြန္မတို႔ သန္လ်င္ဘက္မွာ Nicco Furniture မွာ ပစၥည္းသြားၾကည့္ရင္း Star City ထဲက ဆိုင္နာမည္မွာ  Palmေတာ့ပါတယ္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး...။ ေမာင္ေလးတ၀မ္းကြဲလည္းပါတယ္ သူေျပာေတာ့ ထန္းရည္မစစ္ဘူးတဲ႔ ဆန္ေဆးရည္ေရာထားတာတဲ႔...။ အရသာကေတာ့ ခ်ိဳေနတာပဲ...။

 ထန္းသီးသုပ္ ေတာ္ေတာ္စားေကာင္းတယ္ ထန္းသီးကို အတံုးေသးေသးေလးေတြလွီးျပီး ေျမပဲႏွမ္း ငရုတ္သီးစိမ္း မက်ည္းရည္ ဆီခ်က္တို႔နဲ႔ ရႊဲရႊဲေလးသုပ္ထားတယ္... ခ်ိဳခ်ဥ္စပ္အရသာေလး...။

 ဆတ္သားေျခာက္သုပ္နဲ႔ ပဲထမင္း ...ထမင္းေတြကို ၀ါးအစ္ဗူးေလးနဲ႔ထည့္ေပးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ရွမ္းျပည္က ေကာက္ညွင္းေပါင္းေတြကို အဲလို၀ါးအစ္နဲ႔ထည့္စားရတာကို သြားသတိရမိတယ္...

 ၾကက္သြန္ျဖဴကိုေထာင္းျပီး ေျမပဲႏွမ္းငရုတ္သီးစိမ္းနဲ႔ အခ်ဥ္ရည္စပ္ျပီးမွ သုပ္ထားတဲ႔ပံုစံမ်ိဳး.....

 အင္းလ်ားလမ္း The Serenity ဆိုင္က အေကာင္းဆံုး မႏၱေလးလက္ရာနဲ႔ အရသာတထပ္တည္းအက်ဆံုး မႏၱေလးမုန္႔တီ... အဲေန႔က နန္းၾကီးလို႔မမွာမိတာနဲ႔ သူတို႔က နန္းလတ္နဲ႔လုပ္လာေပးတယ္... နန္းၾကီးဖတ္နဲ႔က ပိုစားေကာငး္တာ... မန္းေလးကေနတိုက္ရိုက္ပို႔တာမို႔ ရန္ကုန္မုန္႔တီဖတ္ေတြလို မာဆတ္ဆတ္မျဖစ္ဘဲ ႏူးညံ့အိဖတ္ေနတာ ဒီပို႔စ္ေရးေနရင္းနဲ႔ျပန္ေတာင္စားခ်င္လာျပီ

ကၽြန္မအိမ္ ၀ရံတာမွာ ခ်ိတ္ဆြဲထားဖို႔ အြန္လိုင္းက၀ယ္ထားတဲ႔ ပန္းျခင္းအရွည္ေလးမွာ စိုက္ထားတဲ႔ စံပယ္ေတြေတာင္ပြင့္ေနၾကျပီ

ကၽြန္မအလုပ္စားပဲြဲေပၚက ပိုက္ဆံပင္... ျမင္တဲ႔လူတိုင္းကေတာ့ အဲဒါ ကတက္ပင္လားလို႔ေမးၾကတယ္ ကတက္အရြက္နဲ႔တူလို႔တဲ႔...။ ကၽြန္မကေတာ့ ေလသန္႔စင္ေပးတဲ႔ Air Purifier အပင္မို႔ ၀ယ္လာတာ တစ္ပတ္ကို ေရတစ္ဇြန္းပဲထည့္ေပးရတယ္...။  ေျမၾကီးအစိုဓါတ္ေလးရွိေနရင္ရတယ္ တစ္လတစ္ခါ အားေဆးထည့္ ဒီေလာက္ပဲ စိုက္ရတာလြယ္တယ္...။  Hard to Kill အပင္အမ်ိဳးအစားတစ္ခုပဲ။

ျမန္မာလို နဂါးစပ္ဂမုန္း ဘုိလိုေတာ့  Snake Plant , Mother-in-law Tongue လုိ႔လဲေခၚၾကတယ္...။ သူလည္း စိုက္ရလြယ္ကူတဲ႔အပင္ပဲ ကရိကထမမ်ားဘူး ေရေလာင္းဖို႔ေမ့ေနလည္း ေအးေဆးပဲ။ သူက ေရမၾကိဳက္ဘူး ေနပူဒဏ္လည္းခံႏိုင္တယ္...။ အိမ္ထဲမွာအလွစုိက္တာမ်ားတယ္ Air Purifier အပင္လည္းျဖစ္တယ္...။ Outdoor နဲ႔ Indoor အပင္ေတြကို ဘယ္လိုခြဲျခား၀ယ္လို႔ရသလဲလို႔ ကၽြန္မတို႔ Project အတြက္ အပင္လာစိုက္ေပးတဲ႔ ရုကၡေဗဒပညာရွင္ကိုေမးၾကည့္ဖူးတယ္... အရြက္ကိုကိုင္ၾကည့္လို႔ အရြက္ကထူထူေလးဆိုရင္ အိမ္တြင္းစိုက္တဲ႔အပင္တဲ႔ အရြက္ပါးျပီး အေၾကာေတြျမင္ေနရတဲ႔အပင္ဆို ေနေရာင္ၾကိဳက္တဲ႔အပင္တဲ႔ အဲဒါ ဗဟုသုတအေနနဲ႔မွတ္ထားရတယ္...။

ကၽြန္မ ခုေနာက္ပိုင္း စာအုပ္ဖတ္တာ စည္းကမ္းပ်က္ေနတယ္...။ ဒီစာအုပ္မျပီးေသးဘဲ ေနာက္စာအုပ္အသစ္ထပ္ဖတ္ ဖတ္မျပီးေသးတဲ႔ ဖတ္လက္စ စာအုပ္က မ်ားေနျပီ...။ ေနာက္ဆံုး၀ယ္ျဖစ္တဲ႔ ဆရာမင္းလူရဲ႔ “ငွက္ကေလး” အစပိုင္းေလးကို အျမည္းဖတ္ထားျပီးျပီ...။ ငွက္ကေလးဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုသလဲဆိုတာ မသိေသးဘူး ...။ ဒီစာအုပ္ေလးမွာ အေရးအသားေတြက ဆရာမင္းလူေရးေနက်ပံုစံနဲ႔ နဲနဲကြဲတယ္...။ ဖတ္ရင္း 1950 အေရွ႔ပိုင္းက စာေရးဆရာေတြရဲ႔ အေင႔ြသက္သန္းေနတယ္လို႔ ခံစားရတယ္...။ ငွက္ကေလးရဲ႔ စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုးက အဆိုေတာ ဂ်ီလတ္ရဲ႔ လက္ရာပါ...။ ဂ်ီလတ္က အေပ်ာ္တမ္းဓါတ္ပံုေတြရိုက္တယ္လို႔ On Air အစီစဥ္မွာေျပာခဲ႔ဖူးတယ္...။ ငွက္ကေလးရဲ႔ ထုတ္လုပ္သူက ဂ်ီလတ္ရဲ႔ ဒီဓါတ္ပံုေလးကို သေဘာက်ျပီး ငွက္ကေလးအတြက္ မ်က္ႏွာဖံုးသံုးဖို႔ ခြင့္ေတာင္းခဲ႔တာပါ...။ ဖတ္လက္စေတြကို အမွ်င္ျဖတ္ပါမယ္...ျပီးရင္ ဖတ္ထားတာေတြထဲက ေျပာစရာရွိလာရင္ လာေျပာျပမယ္...။

မိုးေငြ႔