အခ်ိန္အားေလးရွိတုန္း ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္ေသာက္ ...ျပီးခဲ႔တဲ႔ 2011 နဲ႔ 2012 မ်ားဆီက အက္ေဆးေတြ ကဗ်ာေတြ စာစုေလးေတြျပန္ဖတ္ျပီး... အဲအခ်ိန္မ်ားဆီကို ေတာ္ေတာ္ေလး တမ္းတမ္းတတနဲ႔ လြမ္းမိသြားတယ္...။ အတိတ္ကာလဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ႔ အရာေတြဆိုတာကို သတိခ်ပ္ရင္းလည္း ရင္ထဲနင့္နင့္နဲနဲခံစားသြားရတယ္...။ ခါးသက္တဲ႔ေကာ္ဖီေတြ ေအးစက္သြားတဲ႔အထိ ကိုယ့္အေတြးေတြ ဟိုး.... အေ၀းကို လြင့္လြင့္ပ်ံ႔ပ်ံ႔..။
အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ကိုယ္ဟာ...အေရာင္စံုတဲ႔ တိမ္ေတြဆီလြင့္ေမ်ာရင္း လွပတဲ႔စကားလံုးေတြကို ဖန္းဆင္းခဲ႔ဖူးတယ္...။ ႏွင္းဆီပန္းနီနီရဲရဲပန္းစည္းေလး အမွတ္တရ ရခဲ႔ဖူးတယ္...။ ႏူးည့ံတဲ႔ ကဗ်ာလွလွေလးေတြရဲ႔ စကားလံုးေတြအျဖစ္လည္း ကိုယ္စားျပဳခဲ႔ရဖူးတယ္...။ ၾကည္ႏူးစရာေကာင္းတဲ႔ ေရႊေရာင္ညတစ္ညမွာ လျပည့္လကို ေငးေမာရင္းလည္း အတူျဖတ္သန္းခြင့္ ရခဲ႔ဖူးတယ္...။ ၾကယ္ေရာင္နည္းတဲ႔ ညကို ေကာ္ဖီနဲ႔အတူတူျမည္းခဲ႔ဖူးတယ္...။ သူေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔ ရင္ခုန္သံပါးပါးလ်ားလ်ားေလးေတြကိုလည္း ဘယ္ဖက္အိပ္ကပ္ထဲ သိမ္းထားခဲ႔ဖူးတယ္...။ ကိုယ့္လက္ဖ၀ါးထဲကို သူထည့္ေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔ အလြမ္းေတြကို ဖမ္းဆုပ္ကုိင္ထားခဲ႔ဖူးတယ္...။
ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္္မရႏိုင္ေတာ့တဲ႔ အရာေတြနဲ႔ အခိ်န္ေတြကို လြမ္းဆြတ္ၾကည့္ရတာဟာ ခါးသက္နာက်င္လွ ေပမယ့္ အဲဒီခံစားမႈကို ေနာင္တတစ္ခုလို႔မသတ္မွတ္ဘဲ တစ္သက္သာ သိမ္းဆည္း ထားရမယ့္ အမွတ္တရပို႔စ္ကဒ္ေလးတစ္ခုလို႔ပဲ ကိုယ္ခံယူခ်င္ပါတယ္..။
ေနရာအသစ္ကိုေရာက္ျပီး ဘ၀အသစ္စ
အခ်စ္အသစ္နဲ႔ျဖစ္ေနတဲ႔ သူ႔ကို ဘယ္လိုမွေတြ႔ဆုံပတ္သက္မႈ မရိွႏိုင္(မရွိသင့္)ေတာ့ေပမယ့္
အိပ္မက္ထဲတစ္ခဏေရာက္လာခဲ႔တဲ႔ သူ႔အတြက္ ခ်ေရးျဖစ္သြားတဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႔ ဒိုင္ယာရီေလး...။
မိုးေငြ႔
အိန်ဂျယ်ရေ.............
ဒီနေရာလေးကို မှတ်မိသေးလား...။
ကိုယ်နဲ့တစ်ဖက်ကမ်းမှာ မင်းရပ်နေခဲ့တဲ့ မြက်ပင်ရှည်တွေကြားထဲက
အဝါရောင်ပန်းပွင့်ကလေးတွေလေ...။ အဲဒီတုန်းက မင်းရှိတဲ့ ကမ်းကို ကိုယ်အရောက်သွားဖို့ မြစ်ကိုဖြတ်မယ့် တံတားတစ်စင်း နွယ်တစ်ငင်တောင်ရှာမတွေ့ခဲ့ဘူး...။ ခုတော့ မြက်ပင်စိမ်းစိမ်းတွေကြားမှာ ပန်းပွင့်ဝါကလေးတွေက ဟိုတုန်းကထက်တောင် အများကြီးပွင့်နေကြတယ်....။ ကောင်းကင်ကြီးကိုမျက်နှာမူပြီး ပန်းခင်းပေါ် လှဲလှောင်းချလိုက်ရတဲ့ ခံစားမှုက ဘာနဲ့မှမတူဘူး...။ ခုလို ကိုယ်ရောက်လာတော့လည်း ဟိုတုန်းက မြက်ပင်ရှည်တွေကြား ပုဝါဖြူစလေး တစ်စကွယ်ပျောက်သွားသလို မင်းလည်း ပျောက်ချင်းမလှပျောက်ဆုံးနေခဲ့ပြီ...။
ငွေရောင်နှင်းပွင့်တွေ တဖွဲဖွဲကျဆင်းနေတဲ့ ရေခဲမြစ်ရဲ့ ဟိုမှာဖက်ကမ်းမှာတုန်းက နှင်းတွေစိုနေတဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ ချည်ဂါဝန်အနားစတွေနဲ့ ပိတ်ဖိနပ်ပါးတစ်စုံတောင် ခုတော့ ခြောက်သွေ့နေကြပြီ...။
မင်းရောက်မလာပေမယ့်လည်း ကိုယ့်ကို နှစ်သိမ့်ချော့မြူဖို့
လေညှင်းလေးတွေ တသွဲ့သွဲ့တိုက်ခတ်နေလေရဲ့......
မြက်ပင်တွေနဲ့ ပန်းပွင့်ဝါကလေးတွေ ဟိုမှာဒီမှာ ယိမ်းထိုးကခုန်နေလေရဲ့....
မီးခိုးရောင် တိမ်တိုက်တွေကြားထဲ ငှက်ကလေးတွေ တစ်ကောင်စ နှစ်ကောင်စပျံသန်းနေလေရဲ့....
သိပ်မကြာခင်မှာ မိုးတွေရွာချတော့မယ်ထင်တယ်....။
မိုးပေါက်လေးတွေနဲ့အတူ မင်းရောက်လာဦးမလား အိန်ဂျယ်...။ မိုးစက်တွေနဲ့သီထားတဲ့ ငွေရောင်ကြိုးမျှင်စကနေ မင်းဆင်းလာခဲ့မယ်မဟုတ်လား...။
ကိုယ်ကတော့ မိုးတွေကျလာသည်ဖြစ်စေ မကျလာသည်ဖြစ်စေ မင်းကို စောင့်နေဦးမယ် ....။
အရင်အဟောင်းပြန်ဖတ်ချင်သူများအတွက်...
ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာအိန္ဂ်ယ္
အခ်စ္=အျဖဴေရာင္ပု၀ါေလး
မိုးရာသီအလြမ္း(၁)
မိုးရာသီအလြမ္း(၂)
မိုးရာသီအလြမ္း(၃)
မိုးရာသီအလြမ္း(၄)
မိုးရာသီအလြမ္း(၅)
မိုးရာသီအလြမ္း(၆)
မိုးရာသီအလြမ္း(၇)
မိုးရာသီအလြမ္း(၈)
မိုးရာသီအလြမ္း(၉)
မိုးရာသီအလြမ္း(၁၀)
မိုးရာသီအလြမ္း(၁၁)
မိုးရာသီအလြမ္း(၁၂)
မိုးရာသီအလြမ္း(၁၃)
