မိုးရာသီအလွမ်း(၁၃)…..

ဒီေန႔မိုးရြာပံုက ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ ရိႈက္ၾကီးတငင္ငိုေနပံုနဲ႔တူတယ္….။ တစ္ကိုယ္လံုးတုန္ခါျပီး တအင့္အင့္နဲ႔ က်ိတ္က်ိတ္ျပီး ၀မ္းပန္းတနည္း ရိႈက္ငင္ေနတာမ်ိဳး…။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဟင္… ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ငိုေနရသလဲလို႔ ကိုယ္တိုးတိတ္တိတ္ကေလး ေမးၾကည့္မိတယ္…။ သူဘာမွျပန္မေျဖဘူး…။ ကိုယ့္လိုပဲ သူလဲ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကို လြမ္းေနလို႔မ်ားလား…။ သူ႔ကိုၾကည့္ျပီး ကုိယ္ပါလြမ္းျပီး ငိုမိတယ္…။ ျပီးေတာ့ ျပဴတင္းမွန္ကို လာထိမွန္တဲ႔ မိုးစက္သံေတြက တစ္ေယာက္ေယာက္ တံခါးလာေခါက္ေနသလိုလို…။

ဒီမိုးတတြင္းလံုးမင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ အလြမ္းေတြခ်ည္းျပည့္ႏွက္ေနေတာ့မွာပဲ….။ ကိုယ့္ရဲ႔မိုးရာသီအလြမ္းေတြကေရာ ဘယ္ေတာ့မွဆံုးမလဲ…။ ဟင့္အင္း အိန္ဂ်ယ္… မင္းကိုယ္နဲ႔ လိုက္ပါေနသေရြ႔ေတာ့ မိုးကိုခ်စ္ျပီး မင္းကိုလြမ္းတဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႔ မုိးရာသီအလြမ္းေတြဟာလဲ ဘယ္ေတာ့မွ အဆံုးသတ္မွာ မဟုတ္ဘူး…။

မင္းလည္း မိုးေအးေအးမွာ ကြန္ျပဴတာေရွ႔ ေကာ္ဖီေလးတစ္ခြက္နဲ႔ ကိုယ့္မိုးရာသီအလြမ္းေလးကိုဖတ္ျပီး ကိုယ့္ကုိသတိတရနဲ႔တခါတခါျပံဳးမိေနမလားပဲ….။ ကိုယ္ကေတာ့ ခုတေလာ မင္းနဲ႔နီးနီးစပ္စပ္ရုပ္ခ်င္းဆင္တဲ႔ မင္းသားပါတဲ႔ ဇာတ္ကားေလးကိုၾကည့္ရင္း မင္းကို လြမ္းေနတတ္ေသးတာ…။ အင္းေလ… မိုးရြာလည္းလြမ္း ေနပူလည္းလြမ္း သီခ်င္းနားေထာင္လည္းလြမ္း ရုပ္ရွင္ၾကည့္လည္းလြမ္းနဲ႔….။ ဘယ္ေတာ့မွမဆံုးႏိုင္ေသာ မင္းကိုလြမ္းျခင္းေတြ....ေနာက္ထပ္ ေနာက္ထပ္....။

မိုးေငြ႔