ေႏြဦးေလေျပ.....

 

ေရာ္၀ါရြက္ေၾကြတစ္ရြက္ ေလအေ၀့မွာ ပတ္လည္လွည့္ကာလွည့္ကာနဲ႔ ကိုယ့္ေပၚေၾကြက်လာခဲ႔တယ္…။ ေလးလံထိုင္းမိႈင္းစြာ အပင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ညေနသံုးနာရီခြဲေနက သစ္ကိုင္းျပိဳင္းျပိဳင္းေတြမွာ ရြက္ေဟာင္းေတြတျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြတန္တာေၾကြ ပုရစ္ဖူးေတြလည္းထြက္တန္ထြက္ေနတဲ႔ၾကားက ကိုယ္မ်က္လံုးထဲ စူးခနဲ၀င္လာေလေတာ့ အျမင္အာရံုေတြမိုက္ခနဲျဖစ္သြားရတယ္…။ ကိုယ္ခ်က္ခ်င္းမ်က္လံုး မွိတ္လိုက္ျပီး အေရွ႔တူယူမွာ ျမင္ေနရတဲ႔ ပန္းပင္ေတြဆီကို ခပ္ေျဖးေျဖးပို႔လႊတ္လိုက္တယ္..။ ကန္ေရျပင္ေပၚ ျဖတ္တိုက္သြားတဲ႔ေလနဲ႔ ေနေရာင္ေၾကာင့္ ေငြေရာင္ဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ျပီးလက္ေနတယ္….။ အျဖဴေရာင္ငန္းစံုတြဲႏွစ္ေကာင္ကေတာ့ ေရျပင္ေပၚကူးခတ္ေနေလရဲ႔….။

ေကာင္းကင္တစ္ခုလံုးၾကည္စင္လို႔ ျပာလဲ႔ေနၾကတယ္….။ တိမ္စိုင္ဂြမ္းစ တစတေလမွ်ေတာင္မရွိပါဘူး….။ ကိုယ္ထိုင္ေနတဲ႔ သစ္သားခံုတန္းေပၚ (ကိုယ့္ေဘးနား)မွာ ဖတ္လက္စ မဂၢဇင္းစာအုပ္တစ္အုပ္နဲ႔ ဆရာမင္းလူရဲ႔ အက္ေဆးခ်စ္သူစာအုပ္ေလး….။ ဆရာ့အေတြးနဲ႔ေရးထားတဲ႔ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္ရဲ႔ လြတ္လပ္စြာဖန္တီးႏိုင္မႈကို သိပ္သေဘာက်တယ္..။ အက္ေဆးဆိုတာ အခ်က္အလက္ကိုအားမကိုးဘူး စိတ္ကူးစိတ္သန္းကိုအားကိုးတယ္ ခိုင္မာတိက်တဲ႔ အေထာက္အထားေတြပါခ်င္မွပါမယ္ ဗဟုသုတျဖစ္စရာ ပညာေပးေတြ အက်ိဳးျပဳေတြပါခ်င္မွလည္းပါမယ္ စာေရးသူက စိတ္ကူးအလ်ဥး္သင့္သလိုခ်ေရးသြားတဲ႔စာမ်ိဳးတဲ႔…။ ကိုယ္လည္း အက္ေဆးခ်စ္သူပါပဲေလ…။ စိတ္ကူးေပါက္ရာခ်ေရးတတ္တဲ႔ကိုယ့္အတြက္ အက္ေဆးေရးျခင္းသည္သာ အသင့္ေလ်ာ္ဆံုးလို႔ထင္တယ္ေလ…။ ဒါေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေပါ့ပါးမႈနဲ႔ဆက္ႏြယ္တဲ႔ အက္ေဆးေရးနည္းကို ကိုယ္အားကိုးခဲ႔တယ္…။ ဆရာေျပာသလိုပဲ အက္ေဆးေရးရတာ လြတ္လပ္တယ္ ဒါေပမယ့္ လြယ္ကူတယ္လို႔ေတာ့မေျပာႏိုင္ဘူး…။ တခါတေလ ေရွာေရွာရႈရႈျဖစ္တတ္ေပမယ့္ တခါတေလက် အေတြးသာရွိျပီး ခ်ေရးလို႔မရဘဲျဖစ္ေနတတ္တယ္…။ စာတစ္ေၾကာင္းအတြက္ တေနကုန္ခ်င္ကုန္တတ္ေနမယ္..။  ခုတေလာ ကိုယ္အဲလိုသိပ္ျပီးခံစားေနရတယ္… စာေတြေရးမထြက္ဘူး…။ စာတေၾကာင္းကို တေနကုန္မက တစ္ပတ္ဆယ္ရက္လဲျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနတတ္တာမ်ိဳး..။ စာေရးခ်င္သူတစ္ေယာက္ စာေရးလို႔မရတာဟာ စီးကရက္စြဲေနသူတစ္ေယာက္ အခ်ိန္က်လို႔ စီးကရက္မေသာက္ရလို႔ ခံတြင္းခ်ဥ္ေနတာနဲ႔ ဆင္တူေနမလားဘဲေလ…။

ျပီးေတာ့ အက္ေဆးမွာ ဦးတည္ခ်က္ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြမပါဘဲ စိတ္ကူးတည့္ရာ ေလွ်ာက္ေရးေနျခင္းမ်ိဳးျဖစ္တယ္ ဆိုေပမယ့္လည္း တဖက္သတ္ေျပာလို႔မျဖစ္ျပန္ဘူး…။ တခါတရံ မိုးရြာလို႔ ေရစီးေၾကာင္းေလးေတြ ျဖစ္ေပၚလာပံုကို တခမ္းတနား ေရးခ်င္ေရးတယ္…။ တခါတေလ အလြန္ခက္ခဲနက္နဲတဲ႔ စၾကာ၀ဠာၾကီးအေၾကာင္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနျပန္တယ္…။ တခါတေလက်ေတာ့လည္း သာမန္အေသးအဖြဲ႔မွ်သာျဖစ္တဲ႔ ပုရြက္ဆိတ္ကေလးတစ္ေကာင္အေၾကာင္းကို အစျပဳျပီး သဘာ၀ေလာကၾကီးအေၾကာင္းနက္နဲတဲ႔ အဘိဓမၼာအေၾကာင္းေတြကို ဆက္စပ္ဆြဲယူတင္ျပ တတ္ေသးတယ္ေလ…။

အက္ေဆးေရးတယ္ဆိုတာ ကိုယ့္ခံစားခ်က္ ကိုယ့္အေတြ႔အၾကံဳ ကိုယ့္စိတ္ကူး ကိုယ့္အေတြးအေခၚကို ကိုယ့္အရင္းႏွီးဆံုးမိတ္ေဆြကို ရင္ဖြင့္ေျပာျပရတာနဲ႔တူတယ္…။ အက္ေဆးဖတ္ရတာက်ေတာ့ ဘာနဲ႔တူသလဲဆိုရင္ တေန႔လံုးအိမ္ထဲမွာ ကုပ္ေနရလို႔ ညေနေစာင္း အေညာင္းေျပ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္ရတဲ႔ အရသာမ်ိဳး…။ အက္ေဆးဖတ္တဲ႔အခါ တပန္းသာတဲ႔အခ်က္တစ္ခ်က္လည္းရွိေသးတယ္…။ အက္ေဆးဟာ စာဖတ္သူကို လွည့္စားျခင္း ညႊန္ၾကားျခင္း ဆံုးမျခင္း ပညာေပးျခင္းေတြ မျပဳျခင္းပဲျဖစ္တယ္…။ မ်ားေသာအားျဖင့္ အက္ေဆးဟာ စာဖတ္သူကို တိုက္ပင္ျခင္း ညိွႏိႈင္းျခင္း တင္ျပျခင္းသာျပဳေလ့ရွိတယ္….။

ခုေနာက္ပိုင္း အက္ေဆးေတြဟာ ၀တၳဳဆန္လာသလို တခ်ိဳ႔ ၀တၳဳေတြက အက္ေဆးဆန္လာၾကတယ္..။ ကိုယ္ 2011ခုႏွစ္ေလာက္တုန္းက ေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔ တနဂၤေႏြမိုးသည္း ဆိုတဲ႔အက္ေဆးမွာ စကားေျပာေသာအက္ေဆးလို႔ ဆရာဦးဟန္ၾကည္ မွတ္ခ်က္လာေပးသြားတာခုထိမွတ္မိေနေသးတယ္...။

ခုပဲၾကည့္ေလ ကိုယ္ဒီအက္ေဆးကိုစေရးတုန္းက ဦးတည္ခ်က္ကတမ်ိဳး တကယ္ခ်ေရးျဖစ္ေတာ့ စိတ္ကူးကတမ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္…။ အက္ေဆးတပုဒ္ျဖစ္လာဖို႔ခံစားမႈေတြကို တင္ျပသလိုျဖစ္သြားတယ္ မဟုတ္လား…။ ဆရာမင္းလူရဲ႔ အက္ေဆးခ်စ္သူထဲက ကိုယ္အၾကိဳက္ဆံုး “အက္ေဆးအေၾကာင္းအက္ေဆး”ကို ေျပာျပမိေနျပီေလ…။ ကိုယ္တစ္ခ်က္ျပံဳးမိသြားခဲ႔တယ္…။ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လည္း အက္ေဆးတပုဒ္ျဖစ္ေနျပီလား လို႔ေလ…။ စာအုပ္ေလးကို ဖတ္လက္စ စာမ်က္ႏွာမွာ book mark ေလးအသာညွပ္ထည့္ရင္း စာအုပ္ကိုပိတ္ေဘးမွာခ် ေကာင္းကင္ကိုျပန္ေမာ့ၾကည့္မိတယ္……။

အိုးးး….. ၾကည့္စမ္း ဒီေလာက္တိုက္ဆိုင္မႈရွိပါ့မလား…။ ေစာေစာက ၾကည္စင္ေကာင္းကင္မွာ ခုေတာ့ အေတာင္ပံတစ္စံုနဲ႔  အိန္ဂ်ယ္ပံုေလးထင္းခနဲေပၚေနတယ္….။  ကိုယ္မင္းအေၾကာင္းအက္ေဆးေတြ မေရးျဖစ္တာၾကာလို႔ ကိုယ္ထင္ျပတာလား အိန္ဂ်ယ္….။ တကယ္ေတာ့ အိန္ဂ်ယ့္ကို ကိုယ္သိပ္ေက်းဇူးတင္ရမွာပါ…။ ကိုယ္အက္ေဆးေတြအမ်ားၾကီးေရးထြက္လာႏိုင္ေအာင္ ကိုယ့္ကို ေရွ႔ေဆာင္လမ္းျပ ခံစားမႈရသေတြကို ေပးစြမ္းခဲ႔တာေလ…။ အိန္ဂ်ယ္သာမရွိခဲ႔ရင္ ကိုယ္လည္း အက္ေဆးလွလွေလးေတြကို ေရးျဖစ္ခဲ႔မွာမဟုတ္ဘူး..။ ကိုယ့္ကိုလည္း ကိုယ့္နာမည္ထက္ အိန္ဂ်ယ္နဲ႔ပိုျပီးတြဲမိေနၾကျပီေလ…။

ျပန္ခါနီး စာအုပ္ေတြေကာက္သိမ္းရင္း သစ္သားထိုင္ခံုေနာက္မွီေလးမွာ ဘယ္သူေရးျခစ္ခဲ႔မွန္းမသိတဲ႔ စာေၾကာင္းတခုကို ဖတ္လိုက္မိတယ္..။ 

“ေႏြဦးေလေျပ ေမာင့္ကိုေစ” တဲ႔…..း)

မိုးေငြ႔