ထာဝစဉ်ထင်ကျန်စွဲမြဲနေမှာပါ.....

ထံုးစံအတိုင္းေပါ့.... မင္းကို..နင့္နင့္သည္းသည္းလြမ္းဆြတ္သတိရလာတဲ႔အခါ မင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔အမွတ္တရေတြဆီကို သြားသြားၾကည့္ရတာကလြဲလုိ႔ ကိုယ္ဘာမ်ားတတ္ႏိုင္ခဲ႔ေသးသလဲ...။

အဲဒီတုန္းက မင္းေတာင္းဆိုလို႔ မင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီးကိုယ္စေရးတဲ႔စာေလးကေန ကိုယ္အခုျပန္စဖတ္ၾကည့္ေနတယ္......။
မင္းကိုယ္တိုင္ လာအားေပးတဲ႔ စာေၾကာင္းတိုတုိကေလးႏွစ္ေၾကာင္းကို စကၠန္႔ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ႔အထိ ကိုယ္စိုက္ေငးၾကည့္ေနမိတယ္......။ ကိုယ္မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ မင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီးေရးတဲ႔ အက္ေဆးတိုေလးေတြမွန္သမွ်ကို...မင္းကိုယ္တိုင္ရိပ္မိသိရွိလာေအာင္လို႔ တေျဖးေျဖးဆြဲေခၚသြားတဲ႔ေနရာမွာ...မင္းေရာက္ခဲ႔ပါတယ္ဆိုတဲ႔ အမွတ္တရေျခရာကသံုးခုထဲရယ္....။

အေတြးေတြက ကိုယ္တို႔စဆံုျဖစ္တဲ႔ေနရာဆီကို လြင့္လြင့္လူးလူး ေရာက္သြားခဲ႔ျပန္တယ္....။
ဒီလိုနဲ႔ပဲ ဂ်ာေအးျဖစ္ေနတာရယ္.....။ ဒါေပမယ့္္ကိုယ္ေက်နပ္တယ္....ကိုယ္သိပ္ခ်စ္တဲ႔မင္းက ကိုယ့္ဆီမွာေဖ်ာက္ဖ်က္ပစ္လို႔မရတဲ႔ အမွတ္တရေတြ မကုန္ဆံုးႏိုင္တဲ႔အမွတ္တရေတြကို  ကိုယ့္အတြက္ တစ္သက္စာေပးခဲ႔ႏိုင္လို႔ေလ....။ မင္းကို သတိရလြမ္းဆြတ္မိတဲ႔အခါတိုင္း ရင္ထဲကဖိတ္စင္က်လာမယ့္ စကားလံုးလွလွေတြတိုင္းဟာ မကုန္ႏိုင္တဲ႔ မင္းေပးတဲ႔အမွတ္တရေတြေပါ့ အိန္ဂ်ယ္...။

ဖဘထဲ၀င္တိုင္း မင္းရွိမရွိသြားသြားေခ်ာင္းရတာလဲအေမာေပါ့....။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ တစ္ရက္ႏွစ္ရက္ကေတာ့ မင္းပရိုဖိုင္ကပံုေလးေျပာင္းထားတာေတြ႔တယ္..။ ဒီေန႔ေတာ့ မင္းကိုလံုး၀ရွာမေတြ႔ေတာ့ဘူး....။ တကယ္ေတာ့ မင္းကို သူငယ္ခ်င္းျပန္ျဖစ္ခ်င္လို႔ ဖရန္းလုပ္ဖုိ႔ ရည္ရြယ္္ခ်က္နဲ႔ကိုယ္ေရာက္သြားခဲ႔တာပါ....။။ ဒါေပမယ့္ကြယ္...မင္းကိုဘယ္လိုမွရွာလို႔မေတြ႔ေတာ့ဘူး...။ search မွာ မင္းနာမည္သံုးလံုးကိုရိုက္ထည့္ရင္းက မင္းပရိုဖိုင္ပံုေပၚမလာကတည္းက ကိုယ္အသက္ရွဴဖို႔ေတာင္တဒဂၤေမ႔သြားခဲ႔ရတယ္...။ ကိုယ့္ဖရန္းလစ္ထဲမွာရွိတဲ႔ မင္းသူငယ္ခ်င္းေတြဆီကတဆင့္သြားရွာတာေတာင္ မင္းကိုမေတြ႔ရေတာ့ဘူး..။ အေၾကာင္းတစ္္ခုခုေၾကာင့္မ်ား ခဏပိတ္ထားလိုက္တာလား...ဒါမွမဟုတ္ ...ကိုယ့္ကို တကယ္ၾကီးပဲ ဘေလာ့လုပ္သြားလိုက္ျပီလား....။

အဲဒီေန႔က ကိုယ္ျပာယာခတ္သြားခဲ႔တယ္...။ တကယ္ေတာ့ မင္းအီးေမးလ္နဲ႔ျပန္ရွာရင္ရတယ္ဆိုတာ ကုိယ္ေမ႔သြားခဲ႔တာ...။ မေန႔ကေတာ့ မင္းသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္က with... ဆိုျပီး မင္းနာမည္ၾကီးေပၚလာတာေတြ႔ေတာ႔မွပဲ ကိုယ့္ကို မင္းဘေလာ့မလုပ္ထားဘူးဆိုတာ ေသခ်ာသြားခဲ႔တယ္..။ ေတာ္ေသးတာေပါ့...း)

မိုးေငြ႔

ခ်ဥ္ဖတ္အိုး.....

ခ်ဥ္ဖတ္အိုးဆိုလို႔ တျခားမေတြးနဲ႔ဦး... တကယ့္အခ်ဥ္ဖတ္အိုးအေၾကာင္းေျပာျပခ်င္လို႔ပါ...။ တီတင့္အိ္မ္က For You ကင္မ္ခ်ီလုပ္တာကိုေတြ႔ျပီး ဒီပို႔စ္ေလးေရးျဖစ္သြားတာဆိုပါေတာ့...။

ငယ္တုန္းက အိမ္မွာ ေဆာင္းဦးရာသီေလာက္ဆို အဖြားက သူ႔စဥ့္အိုးေတြထဲထည့္သိပ္ဖုိ႔ အခ်ဥ္ဖတ္ကုန္ၾကမ္းေတြကို စ၀ယ္ျပီး စုျပီ....။ မုန္လာဥ မုန္ညင္းထုပ္ ဂ်ဴးျမစ္နဲ႔ ၾကက္သြနီေပါက္ကေလးေတြပါ...။ ေတာ္ေတာ္ငယ္ေသးတယ္ဆုိေပမယ့္ အဖြားလုပ္တဲ႔နည္းေလးကို ၾကည့္ထားဖူးတာ ခုထိမွတ္မိေနပါေသးတယ္...။ အခ်ဥ္တည္ဖို႔ ထည့္မယ့္ အစာပလာေတြက အားလံုးအတူတူပါပဲ...။ ငရုတ္သီးအၾကမ္းမႈန္႔ ၾကသကာ ဆား နဲ႔ ပါေကာေရွာက္ေကာ အမႈန္႔တို႔ပဲျဖစ္တယ္...။ အဖြားက ရြာထိပ္ကဆိုင္မွာ ပါေကာေရွာက္ေကာ(တရုတ္မဆလာ) သြားသြား၀ယ္ခိုင္းဖူးတာ မွတ္မိေသးတယ္..။ မုန္လာဥကို အခြံသင္ ေလးငါးေျခာက္စိပ္ေလာက္အလုံုးမပ်က္ေျမွာင္းျပီး သတၱဳဇလံုးၾကီးထဲ ဆားနဲ႔နာနာနယ္ျပီးေနပူလွန္းရတာေကာ...။ က်န္တဲ႔ခ်ဥ္ဖတ္လုပ္မယ့္ ဂ်ဴးျမစ္တို႔ ဘာတို႔လည္း ဒီတိုင္းပဲ ဆားနယ္ ေနလွန္းရတယ္..။ သံုးေလးေနေလာက္ျပျပီး အစိုဓါတ္ေတာ္ေတာ္ေလ်ာ့သြားမွ အထက္မွာေရးထားတဲ႔ အစာေတြနဲ႔ ဇလံုထဲမယ္ အားပါးတရနယ္ဖတ္ရျပန္ေရာ....။ အဲလိုႏွံ႔စပ္ေအာင္နယ္ျပီးရင္ လူတစ္၀င္စာေလာက္ၾကီးတဲ႔ စဥ္႔အိုးၾကီးေတြထဲ ထည့္သိပ္ရတာ...။ ငါးရက္တစ္ပတ္ဆို ခ်ဥ္္္ဖတ္ျဖစ္ျပီ စားလို႔ရျပီ...။ အိမ္မွာ အဖြားက အိမ္မွာစားဖုိ႔ေရာ စီးပြားျဖစ္ေရာင္းဖုိ႔ပါလုပ္ေတာ့ ခ်ဥ္ဖတ္အိုးေတြ က်မတို႔မီးဖိုေဆာင္နံရံမွာ အလံုးႏွစ္ဆယ္ေလာက္အစီအရီနဲ႔ေပါ့...။ လူၾကီးေတြေျပာတာၾကားဖူးတာ က်မတို႔မေမြးခင္ ျပည္သူပိုင္သိမ္းတုန္းက အဖြားရဲ႔ ခ်ဥ္ဖတ္အုိးေတြလဲ အသိမ္းခံရတဲ႔အထဲပါသြားဖူးသတဲ႔..။ အဲဒါသူတို႔သိမ္းျပီး ဘာလုပ္ပစ္သလဲ သိခ်င္မိတယ္ ဒီေလာက္မ်ားတဲ႔ခ်ဥ္ဖတ္အုိုးေတြ...။ 

ရြာမွာ အဖြားရဲ႔ ဂ်ဴးမွ်စ္ခ်ဥ္ မုန္လာဥခ်ဥ္ေတြက နည္မည္ၾကီးပဲ လာလာ၀ယ္ၾကတယ္...။ အဖြားအခ်ဥ္တည္တဲ႔နည္းက တရုတ္နည္းျဖစ္မယ္ထင္တယ္...။ အဖြားက ဗီယက္နမ္ေပမယ့္ တရုတ္ျပည္မွာေတာ္ေတာ္ၾကာၾကာေနခဲ႔ဖူးတယ္ေျပာတာ...။ စစ္ၾကီးမွာ နယ္စပ္ကတဆင့္ ျမန္မာျပည္ထဲေရာက္လာတာကိုးး...။ ခ်ဥ္ဖတ္ဆိုတာ လူမ်ိဳးတိုင္းမွာ တနည္းနည္းတဖံုဖံုနဲ႔ေတာ့ သူ႔နည္းသူ႔ဟန္ေလးနဲ႔ရိုးရာစာေလးေတြရွိတတ္ၾကတာပဲ..။ အိႏၵယမွာဆို သရက္သီးသနပ္ေပါ့ သူကေတာ့ သူ႔တို႔သံုးတဲ႔ အဓိက ဟင္းခတ္ မဆလာကေနလုပ္တာ...။ တျခားလူမ်ိဳးေတြလည္းစားၾကတာေတြ႔ဖူးတယ္...။ အီတလီဆိုလည္း မုန္လာဥနီ သခြားခ်ဥ္ေတြစား တယ္ေလ...။ ကုိရီးယားက်ေတာ့ ကင္မ္ခ်ီေပါ့...။ ရွမ္းျပည္ဖက္မွာေတာ့ မုန္ညင္းေပၚတဲ႔အခ်ိန္ဆို ဆန္ေဆးရည္နဲ႔အခ်ဥ္စိမ္တဲ႔ မုန္ညင္းခ်ဥ္ေတြလုပ္ေရာင္းတတ္ၾကတယ္ ကတက္ခ်ဥ္လည္းရွိတယ္...။ မုန္ညင္းခ်ဥ္ကို ဆန္တိုးဖူးထဲထည့္စားတတ္ၾကသလို ဒီတိုင္း ၾကက္သြန္နီးပါးပါး ၾကက္သြန္ျဖဴအျပားရိုက္နဲ႔ မိုးေမွ်ာ္သီးေျခာက္အေတာင့္ကို မီးကင္ျပီး သုပ္စားၾကတယ္...။ ကတက္ခ်ဥ္ကိုလည္း ထုိနည္းတူလုပ္စားၾကတယ္...။ ျမန္မာေတြ ငါးပိတို႔စရာ ခ်ဥ္ဖတ္တည္နည္းနဲ႔ အတူတူပါပဲ...။ သခြားသီးကိုလည္း အလံုးမျပတ္ ေလးစိပ္စိပ္ျပီး ခ်ဥ္ရည္စိမ္ေရာင္းတတ္ၾကေသးတယ္...။ သခြားသီးက ကၽြတ္ေတာ့ တဂၽြမ္းဂၽြမ္းနဲ႔ ဒီတိုင္းစားလိုက္ အခ်ဥ္ရည္ေလးေသာက္လိုက္နဲ႔ ဟုတ္ေနေရာပဲ...။

တကယ္ေတာ့ ခ်ဥ္ဖတ္စားျခင္းဟာ တခါတရံအတြက္ပဲေကာင္းပါတယ္...။ က်န္းမေရးရႈေဒါင့္ကၾကည့္ရင္ ဘာအဟာရဓါတ္မွမရတဲ႔အျပင္ အငံမ်ားျခင္း တာရွည္ခံထားတဲ႔အခ်ဥ္ျဖစ္ျခင္းတို႔ေၾကာင့္ တခါတေလ ဟင္းရံအျဖစ္ပဲစားေကာင္းတဲ႔အစာလို႔ေတာ့ က်မျမင္တယ္...။ အအီစာေတြနဲ႔တြဲဖက္စားသံုးလို႔ေကာင္းတဲ႔ ဟင္းရံတစ္ခြက္ေပါ့...။ တေလာက TLC ရုပ္သံလိုင္းမွာ တရုတ္မစားဖိုမွဴးတစ္ေယာက္ ပဲလိ္တ္အစားသြတ္လုပ္နည္းေလးလုပ္ျပတာ မွတ္ထားေသးတယ္ အဲဒီမွာ ပဲလိတ္အစာသြတ္ေၾကာ္လံုးေလးေတြနဲ႔တြဲဖက္စားဖို႔ မုန္္လာဥနီနဲ႔သခြားသီးခ်ဥ္ဖတ္ေလးေတြ႔လိုက္္တယ္..။ ဒီဖက္ပိုင္းေတြမွာ ခ်ဥ္ဖတ္လုပ္နည္းက ဆားေလွ်ာ့ျပီး အသီးေတြနဲ႔လုပ္တဲ႔(ဥပမာ ပန္းသီး ရွာလကာရည္)  ရွာလကာရည္အေကာင္းစားေတြနဲ႔ အခ်ဥ္တည္ၾကတာေတြ႔ရတယ္...။ အငံဓာတ္နည္းျပီး အစာေၾကလြယ္ကူေစမယ့္ အစာလို႔ဆိုျပန္တယ္...။ ဒါေၾကာင့္ ဘာမဆို ဆိုင္ကရယ္ဒီမိတ္ေရာင္းတမ္းေတြထက္ မိသားစုလည္းမ်ား ခဏခဏလည္းစားျဖစ္မယ္ဆို အိမ္မွာ ကိုယ္တိုင္လုပ္စားတာအေကာင္းဆံုးပါလို႔ အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္....။

မိုးေငြ႔

ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ေသာ ကမၻာေျမ.....

အႏွစ္ႏွစ္အလလက က်ေနာ္သိပ္ကိုေရာက္ဖူးခ်င္ခဲ႔တဲ႔ေနရာေလး.... အခုအဲဒီေနရာေလးမွာ က်ေနာ္ေျခစံုရပ္ေနျပီ..။ အိပ္မက္မ်ားလား.....။ က်ေနာ္ရပ္ေနတဲ႔ ေနရာက

ပင္လယ္ေရေျမမ်က္ႏွာျပင္ ေပ3000 အထက္မွာရွိတယ္တဲ႔..။ အျပာေရာင္းမႈိင္းေနတဲ႔ ေတာင္တန္းေတြ ျမင္ကြင္းထဲကေန ခဏကေလးေပ်ာက္ကြယ္သြားၾကတယ္...။ တိမ္ေငြ႔တခ်ိဳ႔ က်ေနာ္႔ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလံုးကို ဖံုးလႊမ္းျဖတ္သန္းသြားၾကတာ...။
က်ေနာ့္ပါးျပင္ေတြေအးခဲထံုက်င္သြားၾကတယ္..။ ဟိုးးးး အေ၀းဆီက ျမင္ေနရတဲ႔
ေရခဲေတြဖံုးလႊမ္းေနတဲ႔ ေတာင္တန္းေတြက ဘာေတာင္ေတြလဲဆိုတာ ေနာက္ေန႔
ေဒသခံေတြဆီက က်ေနာ္စပ္စုရပါဦးမယ္...။ က်ေနာ္နဲ႔ အျမဲအေဖာ္လိုက္ေနက်
က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းေကာင္းေလးျဖစ္တဲ႔ Nikon D3000ကေတာ့ အလုပ္ေတြအေတာ္ရႈပ္ဦးမွာပါ...။ က်ေနာ္လိုခ်င္တဲ႔ သဘာ၀ရႈခင္းေတြ... ဒီေဒသက တိုင္းရင္းသားေတြရဲ႔ ၀တ္စားဆင္ယင္ပံုေတြ... သူတို႔ရဲ႔ေနထုိင္မႈေတြ ...အသံုးအေဆာင္ေတြ အစားအေသာက္ေတြ...စတာေတြေပါ့..။

ပညာေတာ္သင္က ျပန္ေရာက္တာသိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အထက္က ဒီနယ္မွာ
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အမိန္႔က်ကတည္းက က်ေနာ္ၾကိတ္၀မ္းသာေနတာ...။
ေဖေဖေမေမတို႔ကေတာ့သူတို႔ရဲ႔ တစ္ဦးတည္းေသာသားကို ဘယ္လႊတ္ခ်င္ၾကပါ့မလဲ..။
ျမိဳ႔ျပရဲ႔ အေငြ႔အသက္ကို ျငီးေငြ႔သူက်ေနာ့္အတြက္ ဒီေတာေတာင္ရဲ႔ သဘာ၀
လတ္ဆတ္တဲ႔ ေလေတြကို ရွဴရိႈက္ရတာပိုျပီး ႏွစ္သက္မိတယ္..။

ေလေအးတစ္ခ်က္ေ၀ွ႔လိုက္တိုင္းႏွင္းမႈန္ေတြက မ်က္ႏွာကိုလာထိတဲ႔ စူးရွရွအရသာကလဲ ဘာနဲ႔မွမတူဘူး..။ ေသြးကစကားေျပာတယ္ပဲေျပာေျပာ... ဟိုႏိုင္ငံမွာ ႏွင္းခဲေတြ
အဆုတ္လိုက္ကတဲ႔ အရသာထက္ ဒီေျမရဲ႔ႏွင္းကို ပိုခ်စ္တယ္..။ “အဲဒီမွာ သိပ္ေအးေနလားဟင္...” က်ေနာ္ သူမဆီပထမဆံုးဖုန္းဆက္ေတာ့ သူမေမးခဲ႔ဖူးတယ္...။.. ဟင့္အင္း ဟိုမွာ ႏွင္းခဲေတြနဲ႔ အသားက်ေနတဲ႔
က်ေနာ့္အတြက္ ဒီႏွင္းမႈန္ေလးေတြေလာက္က ေအးေဆးျဖစ္ေနပါျပီ..။ ရန္ကုန္နဲ႔စာရင္ေတာ့ ဒီမွာက အမ်ားၾကီးပိုေအးတာေပါ့...။ တစ္ခါတစ္ခါ သုညေအာက္ေရာက္ရင္ ေရေတြဘာေတြခဲကုန္တာဆိုေတာ့..။

ဆံပင္ေတြလဲ ႏွင္းေတြေတာ္ေတာ္စုိေနျပီ...။ က်ေနာ္အထဲ၀င္မွျဖစ္ေတာ့မယ္...။
က်ေနာ္ေနရတဲ႔ ရိပ္သာေလးက ေတာင္ကမူေလးေပၚမွာ သစ္သားေတြနဲ႔ေဆာက္ထားတာ...။
ရိုးစင္းျပီး သဘာ၀က်က်ေလးနဲ႔ သပ္ရပ္တယ္ ကဗ်ာဆန္တယ္...။ အခန္းထဲေရာက္ေတာ့
က်ေနာ့္စာၾကည့္စာပြဲေပၚမွာ ေတာင္ဇလပ္ပန္းေလးကို ပန္းအိုးထိုးထားတယ္...။
ဓါတ္ဗူးထဲက ေကာ္ဖီပူပူကိုငွဲ႔ေသာက္ရင္း ဘာမဆိုင္ ညာမဆိုင္ ေထာပတ္အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ေလးကိုသြားသတိရမိတယ္..။ က်ေနာ္ျပန္လာရင္ ၀ယ္ခဲ႔ဖို႔မွာတဲ႔ သူမကိုပါ တျပိဳင္တည္းအမွတ္ရမိသြားတယ္...။ အေ၀းၾကီးကေန သယ္လာရလို႔ ဒီေရာက္ရင္ စားမေကာင္းမွာဆိုးလို႔ က်ေနာ္သတိရေပမယ့္ ၀ယ္မလာခဲ႔ေတာ့တာပါ...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကံဳၾကိဳက္တဲ႔ တစ္ေန႔က်ရင္ေတာ့ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္ သူမကို
ေထာပတ္အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္ ေၾကာ္ေကၽြးဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္...။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့
သူမရဲ႔လက္ရာ ဟင္းခြက္ေတြကို ဖန္သားျပင္ေပၚကသာ ေငးေမာသေရက်ရတာ..။ ခုလိုေတာထဲ ေတာင္ထဲေရာက္ေတာ့ ပိုေ၀းသြားျပီေပါ့..။ တစ္လတစ္ခါျမိဳ႔တက္ရင္ေတာ့ က်ေနာ္စုေဆာင္းထားတဲ႔ ဓါတ္ပံုေတြကို ဖဘမွာတင္ျဖစ္ေအာင္ ေတာ့ၾကိဳးစားရမွာပါ....။

နယ္ခံ ဦးၾကီးတစ္ေယာက္က အေငြ႔တစ္ေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔
ေျပာင္းဖူးျပဳတ္လာပို႔ေပးတယ္...။ က်ေနာ္တို႔ ရန္ကုန္အေခၚ ရွမ္းေျပာင္း...။အစိမ္းအ၀ါမီးခိုေရာင္ေတြနဲ႔ စီရီလို႔ စားလိုက္ရင္ခ်ိဳျပီးေစးေနလိုက္တာမ်ားဗ်ာ အရသာရွိခ်က္...။ ဒီလိုသဘာ၀ေျပာင္းဖူးမစားရတာ ႏွစ္နဲ႔ခ်ီေနျပီ..။ေနဦး....။ မစားခင္.. ေျပာင္းဖူးကို ဓါတ္ပံုရိုက္လိုက္ဦးမယ္...။ “ဆရာ...အမဲသားစားလားဗ်”...။ ဒီေတာင္ေပၚကတိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြဟာ က်ေနာ္တို႔ ေျမျပန္႔သားေတြလို ၾကက္ ၀က္ ငါး ပုဇြန္ထက္ အမဲသား ဆတ္သား ဂ်ီသားေတြကိုပဲ
အဓိကစားသံုးၾကတာမဟုတ္လား..။ ဒီအသားေတြကိုု ကိုယ္တိုင္သာခ်က္မစားတာ သူမ်ားခ်က္ရင္ေတာ့စားပါတယ္...။ အဲဒီအသားေတြထက္ ေဒသထြက္ အသီးအရြက္ေတြကိုပိုစိတ္၀င္စားတယ္...။ဒါနဲ႔ ဦးၾကီးက ညေနစာကိုေျပာင္းဖူးsoup တစ္ခြက္လုပ္လာေပးတယ္...။ ပူေႏြးေစးပိုင္ေနျပီး
ေသာက္လို႔သိပ္ေကာင္းပါတယ္...။ ေတာင္ေပၚေဒသမွာ ေတာင္ယာဆန္နဲ႔ ေျပာင္းဆံကိုသာ အဓိကစားသံုးၾကတာဆိုေတာ့ ေရာမေရာက္ေတာ့လဲ ေရာမလိုေနရမေပါ့..။

သိပ္ေအးလို႔ ႏွစ္ရက္ေလာက္ရွိျပီ ေရမခ်ိဳးျဖစ္တာ...။ ေရခ်ိဳးဖို႔ ေနေရာင္ကိုေစာင့္ရေသးတယ္...။ ဒီေတာထဲေတာင္ထဲ ဟီတာေတြ ေရေႏြးစက္ေတြရွိတာမွမဟုတ္ဘဲဖုန္းထဲမွာ သူမကိုေျပာျပေတာ့ သူမက
အထူးအဆန္းျဖစ္ေနတယ္...အဲေလာက္ေတာင္ေအးလားတဲ႔...။ ျပီးေတာ့လဲ ခ်က္ခ်င္း စိတ္ကူးယဥ္ပစ္လိုက္ပံုမ်ား“ ဒါဆို ေနမထြက္ေတာ့ မႈန္မႈန္မိႈ္င္းမိႈင္းေလးနဲ႔ လြမ္းဖို႔ေတာ့ေကာင္းမယ္ေနာ္
သိပ္လဲလွမယ္ထင္တယ္”တဲ႔ ...။ ေျပာေသးတယ္ အဲလိဇဘက္ဘုရင္မ သံုးလေလာက္ေရမခ်ိဳးျဖစ္တာကိုေတာ့ ယံုသြားျပီတဲ႔...။ ျပာသိုလျပည့္တုန္းက ျမင္ရတဲ႔ လျပည့္၀န္းၾကီးကိုလဲအမိအရရိုက္ရေသးတယ္....  ျမင္ျမင္သမွ်ေတာပန္းေတြကိုလဲရိုက္ယူတယ္...။
ဓါတ္ပံုျပပြဲလုပ္ပါလားလို႔ သူမအၾကံမေပးခင္ကတည္းက က်ေနာ္စိတ္ကူးထားျပီးသား...။ ဟိုမွာတုန္းက ရို္က္ထားခဲ႔တဲ႔ ပံုေပါင္းႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္ရွိတယ္...။ တစ္ေန႔က်ရင္က်ေနာ့္လက္ရာ ဓါတ္ပံု
Gallery ေလးတစ္ခုလုပ္ျဖစ္မွာပါဗ်ာ...။ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အေျခအေနအခ်ိ္န္အခါအရေရာ ဘတ္ဂ်က္အရေရာ အခြင့္အေရးအရေရာ..က်ေနာ့္ဘက္မွာ မရွိေသးပါဘူး..။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ဗ်ာ... က်ေနာ့္ဘ၀နဲ႔ က်ေနာ္၀ါသနာတစ္ထပ္တည္းက်ဖို႔ အခ်ိ္န္ေစာင့္ရဦးမွာပါ...။ က်ေနာ္ခ်စ္တဲ႔ ကမၻာေျမအတြက္ လွပဆန္းၾကယ္တဲ႔ ပံုရိပ္ေတြကို အျမဲမွတ္တမ္းတင္ခြင့္ရေနတာကိုပဲ ေက်နပ္လွပါျပီ...။ တစ္ခါတစ္ေလလိုအပ္ရင္ က်ေနာ့္ေမာ္ဒယ္လ္အျဖစ္လဲ သူမရွိေနျပီပဲေလ...။ ႏွင္းေတြထူပိန္းစြာ က်လာလို႔လား ညေနငါးနာရီအခ်ိန္က သိပ္ကိုေမွာင္ေနပါျပီ...။ ႏြားႏို႔ပူပူတစ္ခြက္နဲ႔ မီးလင္းဖိုေလးမွာ အေႏြးဓါတ္ယူရင္း သူမရဲ႔လက္ရာစာအုပ္ေလးကိုဖတ္ရင္း ဒီီညေလးကိုကုန္ဆံုးေစေတာ့မွာပါ......။

မွတ္ခ်က္။    ။ မႏွစ္ကတည္းက ဒီခ်ိန္မွာေရးျဖစ္ခဲ႔တဲ႔အက္ေဆးေလးတစ္ပုဒ္ပါ... ခုမွတင္ျဖစ္သြားတယ္ ။

မိုးေငြ႕

ဘုရားသခင်ပေးတဲ့ပန်းသီး.....

“မ…ေတာ္ေတာ္ေနႏိုင္တယ္ဗ်ာ…. ဖုန္းနံပါတ္ေလးေပးထားတာေတာင္ တခါကေလးမွမဆက္ဘူး” တဲ႔…  ကိုယ့္ဆီကို မင္းပထမဦးဆံုးဖုန္းစဆက္ေတာ့ ရန္ေတြ႔သြားတဲ႔စကားေလးေလ…..။

ဟုတ္တယ္…..ကိုယ္မင္းကို သတိရတယ္…လြမ္းတယ္…တမ္းတမ္းမက္နဲ႔ကို လြမ္းဆြတ္ပါတယ္… ဒါေပမယ့္ မင္းဆီကိုဖုန္းစေခၚဖို႔ေတာင္ ကိုယ့္ရဲ႔ ဦးေႏွာက္ေတြက ႏွလံုးသားကို အလႊာပါးပါးေလးေတြနဲ႔ ျခားထားခဲ႔တယ္…….။ အဲဒါဟာ မာနမဟုတ္ပါဘူး… ကန္႔သတ္မႈတစ္ခုပါ…..။

ဒါနဲ႔… မင္းေရာ ကိုယ့္အသံကိုမၾကားရလို႔ ကိုယ့္ကိုလြမ္းမေနဘူးလားဟင္…အိန္ဂ်ယ္….း) ရုပ္လံုးမပီျပင္တဲ႔ အျပံဳးတစ္ခုကို ကိုယ္ဖန္တီးမိျပန္ျပီ…။ လြမ္းလို႔ရူးေနျပီထင္ထင္… ျပန္စာဘယ္ေတာ့မွမလာတတ္တဲ႔ မက္ေဆ႔ေလးေတြကိုလည္း ညအိပ္ယာ၀င္မွာ မင္းဆီကို ပို႔ပို႔ေပးတတ္ေနေသးတယ္…။ ဂ်ီေတာ့ ဖဘ ဖုန္း ဆက္သြယ္ႏိုင္သမွ် အမွ်င္ေတြအားလံုးကို မင္းဘေလာ့လုပ္ခ်င္လုပ္ထားလိမ္႔မယ္….။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ရင္ဘတ္ထဲက ပ်ံသန္းလာမယ့္ စကားလံုးေတြကိုေတာ့ မင္းတားျမစ္ပိတ္ပင္လို႔မရပါဘူး….။ 

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္…. ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြျပည့္ႏွက္ေနခဲ႔တဲ႔ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႔ဆံုဆည္းမႈုဟာ မွားယြင္းမႈတစ္ခုမဟုတ္ပါဘူး…။ ဒီအတြက္ ကိုယ့္မွာ ေနာင္တဆိုတာလည္း ဘယ္ေတာ့မွရွိမွာမဟုတ္ဘူး….။ မင္းသိလား…ဘုရားသခင္က ကိုယ့္ကိုပန္းသီးတစ္လံုး လက္ေဆာင္ ေပးခဲ႔တာဟာ… ပန္းသီးေလးခ်ိဳသည္ျဖစ္ေစ ခ်ဥ္သည္ျဖစ္ေစ… အဆိပ္ေတြ နာက်င္မႈေတြနဲ႔ ျပည့္သိပ္ေနပါေစ…. အဲဒီပန္းသီးေလးကို ကိုယ္ကုန္ေအာင္စားမယ္…။ ေအးစက္ေသာညမ်ားကိုျဖတ္သန္းရင္း… ပူျပင္းေလာင္ျမိွဳက္ေသာေန႔မ်ားကို ျဖတ္သန္းရင္းနဲ႔လည္း ပန္းသီးေလးကို ကိုယ္စားသံုးေနဦးမွာပါ…..။

မင္းကေတာ့ ဘယ္ေလာက္နာက်ည္းေနတယ္မသိ… ကိုယ့္အိပ္မက္ထဲေတာင္ ေယာင္ျပီး ေရာက္မလာတတ္ပါဘူး….။ တကယ္ဆိုရင္ေလ…. မင္းဆီဖုန္းစဆက္ျပီး… “ေနေကာင္းလား ဘာေတြလုပ္ေနလဲ… မေတြ႔တာၾကာျပီ… မင္းကေတာ္ေတာ္ေနႏိုင္တာပဲ ကိုယ့္ဆီေတာင္ဖုန္းမဆက္ဘူး.. ဘာလဲ ခုထိစိတ္ေကာက္မေျပေသးဘူးလား….ကိုယ္ကေတာ့ မင္းအသံမၾကားရလို႔ မင္းဆိုတဲ႔သီခ်င္းေတြကိုနားမေထာင္ရလို႔ ျပီးေတာ့ မင္းစကားလာလာေျပာျပီး ေကာ္ဖီမတိုက္တဲ႔ညေတြကို ကိုယ္ဘယ္ေလာက္လြမ္းေနရသလဲ မင္းသိလား…” လို႔ေျပာရင္ …မင္းနဲ႔ ကိုယ္တို႔ရဲ႔ၾကားက အျဖဴေရာင္အလႊာပါးပါးေလး လြင့္ျပယ္ေပ်ာက္ဆံုးသြားလိမ္႔မယ္လို႔ ကိုယ္ယံုၾကည္မႈမရွိခဲ႔လို႔ပါ…။

ေၾသာ္… မင္းတစ္ခါေတာ့ဖုန္းဆက္ပါတယ္… ကိုယ့္ကိုသတိရလို႔လား လြမ္းလို႔လားဘာလားေတာ့ ကိုယ္မခန္႔မွန္းတတ္ေပမယ့္… မင္းဖုန္းအ၀င္call ေလးကို ကိုယ္အၾကာၾကီးေငးၾကည့္ေနမိေသးတယ္…။ ခရီးလြန္ျပီး ဖုန္းကဒ္ကုန္ခါနီးေနလို႔ ဖုန္းကဒ္ျဖည့္ေပးဖို႔ အကူညီေတာင္းတာပါ…။ ဒါဟာ…စမ္းသပ္မႈတစ္ခု သို႔မဟုတ္ မာယာတစ္ခုျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္…. ရိုးသားစြာအကူအညီေတာင္းတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္… ကိုယ့္အတြက္ေတာ့ အသံေလးတစ္ခုဟာ နားစည္ကတဆင့္ စိမ္႔၀င္ခုိေအာင္းသြားခဲ႔ရတာ… ဘယ္ဖက္အိတ္ကပ္ကေလးဆီကေတာင္ ယိုက်ဖိတ္စင္ကုန္လို႔…..။ ကိုယ့္ဆီက မင္းထြက္သြားျပီး ပထမဆံုးအၾကိမ္ဖုန္းေခၚျခင္းပါ…. ေနာက္ဆံုးအၾကိမ္လည္း ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မွာေပါ့ေနာ္….။

ကဲပါေလ….. ကိုယ့္အတြက္ဆို ခါးသီးမႈမ်ားကိုေတာင္ ခ်ိဳျမိန္သြားေစမယ့္ ပန္းသီးေလးအျဖစ္နဲ႔ မင္းဆက္ရွိသြားမယ္ဆိုရင္ပဲ မင္းတို႔ဘုရားသခင္ကို ေက်းဇူးတင္ေနမိေတာ့မွာပါ….။

မိုးေငြ႔

အချစ်သီချင်း အလွမ်းရုပ်ရှင်....

ဆက္တိုက္ၾကီးစိုးလာခဲ႔တဲ႔ အထီးက်န္ေန႔ရက္ေတြကို…ကိုယ္ဘယ္လိုျဖတ္သန္းေနရမလဲဆိုတာ မင္းမသိခ်င္ဘူးလားအိန္ဂ်ယ္…..။ အင္းေလ… ကိုယ္ကိုက အမွတ္မရွိ အေျဖမရွိတဲ႔ ေမးခြန္းကိုထုတ္ထုတ္ေနမိတာပါ….။ အထီးက်န္စြာေနရစ္ပါေတာ့ဆိုတဲ႔ စိတ္ေစတနာနဲ႔ မင္းထားသြားခဲ႔တာ မဟုတ္ေပမယ့္…. အနားမွာေျဖသိမ္႔ႏိုင္စြာအျပည့္ရွိလ်က္နဲ႔လည္း…. တခါတခါ….ကိုယ္ကေတာ့ တေလာကလံုးမွာ အျမဲတစ္ေယာက္တည္းလို႔ ထင္ခ်င္ထင္ေနမိေတာ့တာ။

အခ်စ္သီခ်င္းေတြကို နားေထာင္ျဖစ္ေပမယ့္ အရင္လို အႏွစ္သာရမရွိေတာ့သလိုလို… ခံစားမႈေတြက ေသြ႔ေသြ႔ေျခာက္ေျခာက္ရွိလွတယ္….။ မင္းမ်ားျဖစ္ေလမလားလို႔ အရိပ္ေယာက္တစ္ခုခုျမင္တိုင္း ရင္ခုန္ႏႈန္းေတြက တိုးတက္ေနဆဲပဲ….။ တဆက္ထဲမွာပဲ နာက်င္ခါးသက္မႈေတြက အလိုလို ျမင္လႊာေတြကို ၀ိုး၀ါးရိုးရိပ္ေအာင္ျပဳလုိက္စျမဲပဲ…။

မင္းကိုယ္တိုင္ ဆႏၵျပည့္၀စြာနဲ႔ထားသြားတာမဟုတ္သလို မင္းထားသြားေအာင္သာ လုပ္ခဲ႔မိသူ…. ကိုယ္ရယ္ပါ…..။ မင္းေျပာမယ္ဆိုလည္းေျပာစရာပဲေလ…. ဒီဇာတ္လမ္းမွာ ကိုယ္သာထုတ္လုပ္သူ ကုိယ္သာဒါရိုက္တာ ကိုယ္သာဇာတ္ညႊန္းေရးသူ.. ျပီးေတာ့ ကိုယ္တိုင္သရုပ္ေဆာင္သူ…. ဟဟဟ…ဒါေပမယ့္လည္း အိန္ဂ်ယ္ရယ္….. ကိုယ္တိုင္ေရးသားရိုက္ကူးခဲ႔တဲ႔ ဇာတ္ကားတစ္ကားကိုေတာင္မွ ဇာတ္ေပါင္းေပးခြင့္ကိုယ့္မွာ မရွိခဲ႔ပါဘူး…။

ဟုတ္တယ္ေနာ္…. ကိုယ္တို႔စဆံုျဖစ္ေတာ့ သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္နဲ႔ေလ….။ အဲဒီသီခ်င္းေလးရဲ႔ သံစဥ္ေလးက ကိုယ္ရင္ထဲက အခ်စ္ေတြကို တစစဆြဲထုတ္ေခၚငင္သြားလိုက္တာ….. အလြမ္းရုပ္ရွင္တစ္ကားကို ကိုယ္တုိင္ရိုက္ခဲ႔ရတဲ႔ အျဖစ္ထိရယ္ေလ…..။ သံစဥ္လွလွကစျပီး အခ်စ္သီခ်င္းေတြ သီက်ဴး…. ပန္းေတြဖူးပြင့္ ႏွင္းေတြခပ္လႊင့္လႊင့္လည္းျဖာက်ခဲ႔ဖူးတယ္….။ ေရာ္၀ါခက္ေၾကြ ရြက္ႏုေတြေ၀ဖူးတဲ႔ ေႏြဦးကိုလည္း တျမတ္တႏိုးသိမ္းဆည္းခဲ႔ဖူးတယ္…..။ မိုးစက္မိုးေပါက္တို႔ေအးစိမ္႔…. တိမ္ရိပ္ေတြညိွဳ႔ငင္ ရီေ၀ရစ္မူးအၾကည့္စူးေတြနဲ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္လည္း ေသာက္ခဲ႔ဖူးတယ္…။ ေလေျပသြဲ႔သြဲ႔ ရင္ခုန္ညႊတ္ႏူးစရာ လသာညမ်ားနဲ႔လည္း စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႔ခဲ႔ဖူးတယ္….။ ခုေတာ့ ကိုယ့္ရာသီစက္၀ိုင္းမွာ ေႏြရယ္ မိုးရယ္ ေဆာင္းရယ္လို႔ သတ္သတ္မွတ္မွတ္မရွိေတာ့ပါဘူး….။

မင္းျပန္အလာကို အျမဲၾကိဳဆိုေနတတ္တဲ႔ ၾကယ္စင္အလင္းတန္းမ်ားနဲ႔ ကိုယ့္ရဲ႔ အိမ္ကေလးဆီကို မင္းတခဏ လမ္းမွားျပီးေရာက္ျဖစ္ခဲ႔မယ္ဆိုရင္ေတာ့ …ကိုယ္ဘယ္လိုခံစားေနရသလဲလို႔ မင္းေျခလွမ္းကေလးခ်လိုက္ရံုနဲ႔ ရိပ္မိမွာပါ….။ မင္းကေတာ့ ကိုယ့္ကို ေပ်ာ္ေနမယ္လို႔ထင္ခ်င္ထင္ေနမွာေပါ့…။ အင္းေလ မင္းသာစိတ္ခ်မ္းသာမယ္ဆိုရင္ ကိုယ့္ကို ထင္ခ်င္သလိုထင္ ေတြးခ်င္သလိုေတြးလို႔ရပါတယ္…..။ ကိုယ္ကေတာ့ တစ္ေယာက္ထဲ ရူးသြပ္စြာ အခ်စ္သီခ်င္းေတြကို ေသြးရူးေသြးတမ္းလိုက္နားေထာင္ျပီး အလြမ္းရုပ္ရွင္ေတြကိုရိုက္ျဖစ္ေနဦးမွာ…..။

မိုးေငြ႔

စိမ္းစိုလတ္ဆတ္ေသာ.....

သံေစ်းက က်မတို႔ရံုးနဲ႔နီးေတာ့ အိမ္အတြက္ ၀ယ္ျခမ္းစရာမ်ားကို သူ႔ဆီပဲသြား၀ယ္ျဖစ္တာ မ်ားတယ္...။ ျပီးေတာ့ က်မငယ္စဥ္ကတည္းက ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ျပီးသားေစ်းလည္းျဖစ္တယ္ေလ...။ တကယ္ေတာ့ က်မအခုအလုပ္လုပ္ေနတဲ႔ရံုးဟာ က်မတို႔ငယ္ငယ္က ေနခဲ႔ဖူးတဲ႔ႏွစ္ထပ္အိမ္ကိုပဲ ရံုးခန္းျပန္ဖြင့္လိုက္တာပါ....။ ဒါေၾကာင့္ တရုတ္တန္းနဲ႔သံေစ်းဟာ က်မနဲ႔မစိမ္းပါဘူး...။ ခုလိုေဆာင္းတြင္းမွာ(ေဆာင္းလို႔သာေျပာေနရတာ...ေႏြလိုပဲေတာ္ေတာ္ပူေနပါျပီေလ)..။

ေဆာင္းအကုန္ဆိုပါေတာ့...။ ဒီရာသီမွာ ထြက္တဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္တခ်ိဳ႔နဲ႔ စားေသာက္စရာမ်ားကို လတ္ဆတ္စိမ္းစိုလြန္းလို႔ မွ်ေ၀ခ်င္တဲ႔ သေဘာပါ...။ အဲလို ပံုေလးေတြရိုက္တိုင္း ေျပာင္းကင္မရာၾကီးေတြကို အျမဲကိုင္ျပီး ေရာက္တဲ႔ေနရာတိုိင္း ၾကည္လင္ျပတ္သားလက္ရာေျမွာက္တဲ႔ပံုေတြကို ရိုက္တတ္တဲ႔ ကိုညီလင္းသစ္... မခ်စ္ၾကည္... မသက္ေ၀ ကိုညိမ္းႏိုင္... ကိုရဲနဲ႔ ျဖိဳးတို႔ကိုေျပးေျပးျမင္မိတယ္...။ သူတို႔ရိုက္ခ်က္နဲ႔သာဆို ေတာ္ေတာ္လွမွာပဲလို႔...။

ယူနန္တရုတ္ၾကီးလင္မယားေရာင္းတဲ႔ေစ်းဗန္းၾကီးကိုရို္က္လာတာ... က်ပ္တိုက္ထားတဲ႔ ၀က္ေပါင္ေျခာက္

မုန္လာဥ၊ ဖရံုသီးႏု၊ ပိန္းဥ အျဖဴနဲ႔က ေကာက္ညွင္းကေဇာ္ ပင္မွည့္သီး ပိန္းဥ ကန္ဇြန္းဥ

 ေရႊပဲစိ အေနာက္က ၾကက္သြန္ျဖဴမႊာလိုက ခတၱရာပြင့္တဲ႔ ေစ်းၾကီးတယ္ တစ္ပိသာတစ္ေသာင္းက်ပ္ ေသခ်ာေဆးျပီး သၾကားခဲနဲ႔အခ်ိဳျပဳတ္စားလို႔ရတယ္ အရသာက စီးစီးနဲ႔ ကန္ဇြန္းဥလိုမ်ိဳးေလး သူလည္းဥတစ္မ်ိဳးပဲ ေျမၾကီးကတူးယူရတာ သၾကားနဲ႔ျပဳတ္စားလဲရတယ္ ဒီမွာ တင္ဖူးတယ္.. ယူနန္ဟင္းခ်က္စားလည္းရတယ္... အစိမ္းရင့္ေရာင္နဲ႔က ၾကက္ဟင္းခါးသီး

ၾကာစြယ္ ငရုတ္စိမ္းပြ ။

 

ဆန္ေခါပုတ္ ေကာက္ညွင္းေခါပုတ္ အညိဳေရာင္နဲ႔က ပဲနဲ႔ေထာင္းထားတဲ႔ေကာက္ညွင္းေခါပုတ္ အမဲက ငခ်ိပ္နဲ႔ႏွမ္းနဲ႔ေထာင္းတားတာ...

  ၾကက္သြန္ျဖဴမွိတ္ ဂ်ဴးဖူး

ခရမ္းေရာင္ေတာင္းထဲက ေညာင္ခ်ဥ္ဖူး ဖက္ေပၚက အရြက္ စြယ္ေတာ္ ဂ်ဴးဖူး ဆူကာညႊန္႕ ေရႊပဲညႊန္႔....။

ရြာမွာတုန္းကေတာ့ ေညာင္ခ်ဥ္ဖူးႏုႏုေလးေတြကို ေဆာင္းဦးရာသီမွာ ခ်ဥ္ဆီပါတဲ႔၀က္ေက်ာရိုးတုံုးၾကီးေတြနဲ႔ အရည္ျပဳတ္တာ တေနကုန္မီးဖိုေပၚတင္ထားေလ ပိုေကာင္းေလပဲ...။ ေဆာင္းေအးေအးမွာ ရွမ္းငရုတ္သီးေထာင္းစပ္စပ္ရယ္ အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းေညာင္ခ်ဥ္ဖူး ဟင္းခ်ိဳရယ္ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲမႈတ္ေသာက္ရတာ ဘယ္ေလာက္အရသာရွိလိုက္သလဲ...။ တခါတေလ အဖြားက ေညာင္ခ်ဥ္ဖူးေတြကို ေပါင္းအိုးနဲ႔ ႏူးအိေနေအာင္ေပါင္းျပီး ႏုတ္ႏုတ္စင္း အသားနဲ႔ပဒဲေကာနဲ႔ေၾကာ္စားတတ္ေသးတယ္...။

 ေအာ့စြန္း(ဆလပ္ရိုး) အခြံခြာ ပါးပါးလွွီးျပီး သုပ္စားလို႔ေကာင္းတယ္ ကညြတ္လည္းေစ်းေကာင္းတယ္ တစ္ပိသာ တစ္ေသာင္းခုႏွစ္ေထာင္တဲ႔ဗ်ာ

 ျမန္မာလိုဘယ္လိုေခၚလဲေတာ့မသိဘူး တရုတ္လိုေတာ့ ေပါခ်ိဳင္တဲ႔ မုန္ညင္းရြက္တစ္မ်ိဳးပါပဲ ဟင္းခ်ိဳခ်က္ေသာက္ရင္ေကာင္းတယ္တဲ႔

 တရုတ္နံနံ ပင္စိမ္း ဖတ္ဖယ္ရြက္ ဒီဟင္းခတ္ေတြက ကခ်င္ဟင္းေတြ ယိုးဒယားဟင္းေတြမွာအသံုးမ်ားတယ္...။ ရွမ္းျပည္မွာေတာ့ ခရမ္းသီးမီးဖုတ္သုတ္ကို ဖတ္ဖယ္ရြက္ထည့္သုတ္တယ္ သူ႔အနံ႔မၾကိဳက္ရင္ေတာ့ မစားႏိုင္ၾကဘူး..။

 ထိုင္၀မ္မုန္ညင္း ကိုက္လန္ ဆူကာညႊန္႔

 ငရုတ္နီ သူလဲေစ်းေကာင္းတယ္ အရြက္ေၾကာ္ထဲထည့္ေၾကာ္ရင္သိပ္မေမႊးတယ္ အစပ္နည္းတယ္...

 ခရမ္းသီးၾကီးေတြလွလိုက္တာ ဒီလိုအလံုးေတြက ျပာပူပူမွာဖုတ္ျပီး သုတ္စားစား ဒါမွမဟုတ္ၾကက္ဥနဲ႔ ေအာမလက္လိုေၾကာ္စားစား အရမ္းေကာင္းမွာ

 ဗူးသီး ၾကက္ဟင္းခါးသီး

 ေရေမႊးႏွင္းဆီလွလွေလးေတြ

ျခံထြက္ ပန္းေဂၚဖီပြင့္ေတြ တစ္ေထာင္ဖိုး သံုးပြင့္ ေလးပြင့္တဲ႔... ခုက ဓာတ္ေျမၾသဇာေတြနဲ႔ ၾကီးေအာင္ လွေအာင္လုပ္တဲ႔ အပင္ေတြအသီးေတြကို စားရမွာ ေၾကာက္တတ္လာၾကျပီ... ဒါေၾကာင့္ ေအာ္ဂဲနစ္အသီးအရြက္ေတြက ေစ်းကြက္၀င္လာၾကျပီ...။ ရန္ကုန္မွာ တခ်ိဳ႔စားေသာက္ဆိုင္ေတြမွာ ကိုယ္ပိုင္ျခံေျမမွာ ကိုယ့္စိတ္ၾကိဳက္အသီးအရြက္ေတြကို သဘာ၀နည္းအတိုင္း စိုက္ပ်ိဳးၾကတယ္ ဆီဆိုရင္လည္း ေနၾကာဆီသံုးလာၾကတယ္...။ အဲဒါမ်ိဳးဆိုင္ဆိုရင္ေတာ့ သာမန္ဆိုင္ေတြထက္ေတာ့ ေစ်းႏႈန္းပိုၾကီးတတ္တယ္...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်န္းမာေရးအတြက္ အေပါစားဆိုးေဆးေတြ စားအုန္းဆီေတြနဲ႔ခ်က္ျပဳတ္ ထားတာေတြကို ေရွာင္သင့္ေနပါျပီ...။ ဆရာ၀န္ေတြကအစ ႏွလံုးေသြးတိုး ဆီခ်ိဳသမားေတြကို ေျမပဲဆီ ပဲပိစပ္ဆီေနရာမွာ ေနၾကာဆီကို အစားထိုးစားသံုးဖို႔ ညႊန္လာၾကျပီ...။

ဘရိုကိုလီလို႔ေခၚတဲ႔ ပန္းပြင့္စိမ္းကေတာ့ က်န္းမာေရးအတြက္ လူေတြကို အေကာင္းဆံုးအဟာရေပးစြမ္းႏိုင္ဆံုးတဲ႔ အစိမ္းေရာင္ပါ...။ ပန္းပြင့္အျဖဴထက္ေတာ့ေစ်းပိုေပးရတယ္...။ သူ႔ကို ဒီတိုင္းအစိမ္းလိုက္ေၾကာ္တာထက္ ေရဆူဆူမွာ တစ္မိနစ္ေလာက္ေဖ်ာျပီး ၾကက္သြန္ျဖဴဆီသတ္ ခရုဆီေလးနဲ႔ ျပန္ေၾကာ္ရင္ အရမ္းကို ေမႊးျပီး ရိုးစင္းေကာင္းမြန္တဲ႔ ဟင္းပြဲေလးတစ္ပြဲပါ...။ ဟင္းအလွဆင္လို႔ေကာင္းတဲ႔ အပြင့္လည္းဟုတ္တယ္... ပါစတာေတြမွာလည္းထည့္ေၾကာ္ တတ္ၾကေသးတယ္...။

ဒီေလာက္ပဲေနာ္... ေနာက္ေန႔ေတြ ေစ်းထဲက အထူးအဆန္းေလးေတြေတြ႔ရင္ တင္ပါဦးမယ္...။ အစာလည္းေဆး ေဆးလည္းအစာဆိုသလို မိမိက်န္းမာေရးကို ေရာင္စံုဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြ စားသံုးရင္းနဲ႔ ျခယ္သအလွဆင္ႏိုင္ၾကပါေစ..။

မိုးေငြ႔

နွေဦး(၃).....

ေႏြဦး(၂)တုန္းက မင္းလာဖတ္ျပီး ကမ္းေျခကိုေရာ ကိုယ့္ကိုေရာသတိရလိုက္တာကိုေျပာဖူးခဲ႔တယ္….။ ဒီတစ္ခါေရာမင္းလာဖတ္ဦးမွာလား အိန္ဂ်ယ္….။ ေႏြဦးဆိုတဲ႔ စကားလံုးေလးဟာ ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္စတင္ဆံုဆည္းေစခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ပတ္လည္အမွတ္တရစကားလံုးေလးပါ….။ အဲဒီကတည္းက ကိုယ္ကမ္းေျခကိုမေရာက္ျဖစ္ေတာ့တာ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္သြားခဲ႔ျပီေလ….။ မင္းလည္းကိုယ့္လိုပဲအဲကတည္း ျပန္မေရာက္ေတာ့တာမဟုတ္လား….။

ကိုယ္ျပန္ျမင္ေယာင္ၾကားေယာင္ၾကည့္မိတယ္….ကမ္းေျခရဲ႔အသံစံုဂီတေတြ ေကာင္းကင္ရဲ႔ညေအာ္သံေတြ ၾကယ္တာရာရဲ႔အလင္းလဲ႔လဲ႔ေတြ…. ပင္လယ္ျပင္မွာအေရာင္ျပန္ေနတဲ႔ ေငြျခည္ေရာင္ လျခမ္းေကြးေကြးရဲ႔အရိပ္ေတြ…. ေလထဲမွာႏူးည့ံစြာစီးေမ်ာျပီး ႏွလံုးသားထဲထိနစ္၀င္သြားေစတဲ႔ ဂီတသံစဥ္ေလးတစ္ခု….။ လင္းလက္ေတာက္ပတဲ႔ အျဖဴေရာင္အျပံဳးတစ္ခု…။ အရာအားလံုးဟာ ကိုယ့္အေတြးထဲကို ……….အစဥ္လိုက္၀င္ထြက္ေနၾကတယ္…….။ ဒီအေတြးစေလးေတြ ကိုယ့္ဘယ္ဖက္အိတ္ကပ္ေလးထဲကို အသာအယာေလးပံုးခိုလိုက္လာခဲ႔လိုက္တာ ရာသီစက္၀ိုင္းႏွစ္ခါလည္ခဲ႔ပါေပါ့လား…..။

ကိုယ္မသိလိုက္ေပမယ့္ တိတ္တဆိတ္ေလး ကိုယ့္ေႏြဦးဆီကို ကမ္းေျခရဲ႔သဲမြမြေသာင္ျပင္မွာလို ေျခရာေလးခပ္ဖြဖြခ်န္ထားခဲ႔ပါ အိန္ဂ်ယ္……..။ 

ဟိုအရင္ညေတြတုန္းကလို ေကာ္ဖီအတူေသာက္ခဲ႔ဖူးတာေတြ စကားလက္စံုေျပာခဲ႔ဖူးတာေတြဟာ ခုခ်ိန္မွာ ပံုျပင္တစ္ပုံျဖစ္သြားခဲ႔ျပီဆိုတာ မယံုႏိုင္စရာပါပဲ…..။ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ေနတတ္တဲ႔မီးမလင္းေတာ့တဲ႔ မင္းရွိရာဆီကို ၾကယ္စင္ေတြရဲ႔အလင္းနဲ႔ရွာေဖြဖို႔ ကိုယ့္မွာအင္အားေတြခ်ိနဲ႔ေနခဲ႔ျပီေလ…….။ မျမင္ေစခ်င္လို႔ အေမွာင္ေတြနဲ႔ပိတ္ကာဆီးထားတဲ႔ ကန္႔လန္႔ကာတစ္ခုကို စိတ္လိုက္မာန္ပါ ကိုယ္တိုင္လွစ္ဟၾကည့္လို႔မရေလာက္ေအာင္… အကန္႔အသတ္ေတြက ျပည့္ႏွက္လို႔ရယ္ကြယ္…..။

လေရာင္ခပ္ပါးပါးမွာ အလြမ္းေငြ႔ေငြ႔ေတြလြတ္ထြက္သြားမွာစိုးလို႔ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ပိုက္ေထြးရင္း ရူးမိုက္စြာမင္းကို ေစာင့္ေမွ်ာ္ဆဲပါ…။

ေႏြဦးရဲ႔ေလေျပနဲ႔အတူ အျဖဴေရာင္ပါးပါးေလး ကိုယ့္ျမင္လႊာမွာစြဲထင္ခဲ႔ဖူးတာကို မဆံုးတဲ႔ရုပ္ရွင္တစ္ကားလို ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္း ပရိတ္သတ္အျဖစ္ထုိင္ၾကည့္ေနတတ္တုန္းပဲ…..။

အိန္ဂ်ယ္ေရ…. ကိုယ့္ရဲ႔ ေႏြဦးအေတြးစေလးကို ခဏကေလးျဖစ္ျဖစ္အခ်ိန္ေပးျပီးဖတ္သြားခဲ႔တယ္ဆိုရင္ မင္းကိုကိုယ္ေက်းဇူးတင္မိေနေတာ့မွာ….။

ေႏြဦး  ၊ ေႏြဦး(၂)

မိုးေငြ႔

တစ္ကိုယ္ေတာ္ Valentine....

 

ခ်စ္သူမ်ားေန႔မွာ ကိုယ္တိုင္အမွတ္တရေရးစရာမရွိေတာ့ မုန္႔ပဲလုပ္ေကၽြးေတာ့မယ္ေနာ္ ...

 စားျပီးရင္ လည္းသီခ်င္းေလးနားေထာင္သြားၾကပါဦး....။ 

  ဒါက တစ္ကိုယ္ေတာ္ Valentine သမားမ်ားအတြက္ Special ပါ....

1800တန္ဆိုင္က၀ယ္ထားတဲ႔  pan cake ring ကို ကြကိုယ္ cutter လုပ္လိုက္တယ္....

 

    Season Bakery က၀ယ္လာတဲ႔ ဂ်ံဳၾကမ္းေပါင္္မုန္႔တစ္ထုပ္ကို အသဲပံုေလးျဖတ္လိုက္တယ္...

 

Cheese နဲ႔ ၾကက္သားျပားေတြကိုလဲ အသည္းပံုေလးေတြျဖတ္ထားတယ္ ပိုတဲ႔ေဘးသားေတြကိုသပ္သပ္ဖယ္ထား...သူ႔ကိုလည္း အသားညွပ္ေပါင္မုန္႔ႏွစ္ခုစာလုပ္လုို႔ရတယ္...။

  

 Sandwich ထဲထည့္မယ့္ဆလပ္ ခရမ္းခ်ဥ္သီး မိုင္ေရာနစ္

  

ခ်ိစ္ျပားကနဲနဲၾကီးသြားတယ္ ေပါင္မုန္႔ထပ္ပိုေသးေအာင္လုပ္ေပးပါ မဟုတ္ရင္ မုန္႔က ခ်ိ္စ္အရသာမ်ားျပီးငံေနမယ္...

ဟုတ္ကဲ႔...တစ္ေယာက္တစ္ခုအတူတူစားေနာ္... ခ်စ္သူစံုတြဲေတြကို အဓိကေျပာတာပါ...

စိုင္းစိုင္းနဲ႔ဘန္နီျဖိဳးတို႔ဆိုထားတဲ႔ တစ္ကုိယ္ေတာ္ Valentine သီခ်င္းေလးကိုနားေထာင္သြားပါဦး

♫ ♥●••·˙˙·••●♥♫ Happy Valentine's Day ♫ ♥●••·˙˙·••●♥♫

မိုးေငြ႔

ၾကယ္ေၾကြလမ္းခြဲ.....

အရမ္းၾကိဳက္တယ္ ဒီသီခ်င္းေလးကို....။ ၾကယ္ေၾကြရင္ဆုေတာင္းျပည့္တယ္လို႔ ဘယ္ကတည္းကအစြဲရွိခဲ႔ၾကသလဲ တိတိက်က်မသိေပမယ့္ ကိုယ္ေတြလည္း ငယ္ငယ္ကတည္းက ေကာင္းကင္ေမာ့ၾကည့္လို႔ ၾကယ္ေၾကြတာေတြ႔ရင္ ေဘးနားကလူကုိေတာင္ လက္မတို႔ဘူး ကြကိုယ္တိတ္တိတ္ကေလး မ်က္စိမွိတ္ျပီး ပါးစပ္က ပြစိပြစိနဲ႔ဆုေတာင္းတတ္ခဲ႔တာ...။ သီခ်င္းစာသားေလးက ခ်စ္စရာေလးပါ....နားေထာင္ၾကည့္...။
“ဘုရားေပးတဲ႔အတိုင္္းသာ အရိုးသားဆံုးခ်စ္ေနမယ္”တဲ႔....။

မိုးေငြ႔

Angel Smile.....

တခ်ိဳ႔ေတြကေတာ့ မင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ကိုယ့္ကိုအျဖစ္သည္းလိုက္တာ ဖြဲ႔ႏြ႔ဲလိုက္တာလို႔ထင္ၾကမွာပဲ…..။ အိန္ဂ်ယ္လို႔သတ္မွတ္လို႔ရတဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ရွိတဲ႔လူတိုင္းေတာ့ ကိုယ့္ခံစားမႈကိုနားလည္လိမ္႔မယ္လို႔ထင္တယ္…။ 

အိန္ဂ်ယ္ဆိုတာ ရုပ္ရည္ေခ်ာေမာစရာမလိုပါဘူး လိမၼာစရာမလိုပါဘူး အသက္အရြယ္ကြာျခားလြန္းတာကိုလည္း ဂရုစိုက္စရာမလိုပါဘူး…. ။ အိန္ဂ်ယ္လို႔သတ္မွတ္ဖို႔ေလာက္ထိ ကိုယ့္ကိုဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ႔သူျဖစ္ဖို႔သာလိုတာပါ…။

အဲဒီအျဖဴေရာင္အျပံဳးပြင့္ေတြက ကိုယ္နဲ႔ပတ္သက္ေတာ့မွ ေပ်ာက္ဆံုးသြားကုန္ၾကသလားဟင္…..။

ကိုယ္ဟာ...ေတာ္ေတာ္မေကာင္းတဲ႔ မိန္းမတစ္ေယာက္ပဲေနာ္….။ အျပံဳးျဖဴျဖဴေတြကို ညစ္ေထးေအာင္လုပ္ႏိုင္တဲ႔ စုန္းမတစ္ေယာက္လို႔မ်ားကိုယ့္ကို ေနာက္ကြယ္မွာ မင္းကိုယ္တိုင္မဟုတ္ရင္ေတာင္ မင္းအေပါင္းအသင္းေတြက ျပစ္တင္ကဲ႔ရဲ႔ေနေတာ့မွာ…။

ဟုတ္တယ္…..။ ျဖဴစင္တဲ႔ အျပံဳးေတြကို ထာ၀ရေပ်ာက္ဆံုးေအာင္လုပ္လိုက္မိတဲ႔ ကိုယ့္ကုိ ကံၾကမၼာက ေကာင္းေကာင္းဒဏ္ခတ္လိုက္ျပီးျပီပဲေလ.။  ဒါကိုပဲ ဘာကိုထပ္ျပီး ေတာင္းတခ်င္ေနေသးသလဲ….။ ဘာမွျပန္မရႏိုင္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ကိုယ္တိုင္ပဲလုပ္ခဲ႔တာေလ….။

ဒါေပမယ့္ေလ…သိလား အိန္ဂ်ယ္…မင္းဆီကကိုယ္ရခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေနာက္ဆံုးညတုန္းက အျပံဳးလက္လက္ေလးတစ္ပြင့္ကေတာ့ ကိုယ္ရင္ထဲခုထိတိုင္စြဲထင္က်န္ေနတုန္းပဲ….။ အဲဒီညတုန္းက ေကာင္းကင္က ၾကယ္ပြင့္ေလးေတြနဲ႔အျပိဳင္ လက္ခနဲလင္းခနဲမင္းရဲ႔အျပံဳးေတြကို ကိုယ္အမွတ္တမဲ႔ေတြ႔ခဲ႔လိုက္ရတာ….။ အိုကြယ္ အဲဒီေနာက္ဆံုးလက္ေဆာင္ မင္းအျပံဳးေတြကို...ပန္းပြင့္ေလးေတြလို…ေသတၱာငယ္ေလးတစ္ခုထဲမွာ သိမ္းထားလို႔ရရင္သိပ္ေကာင္းမွာပဲ… ဒါေပမယ့္လဲေလ………..။

ဘယ္ေတာ့မွျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ႔အရာတစ္ခုကုိ ျပန္လည္ေတာင္းတရတဲ႔ ေနာင္တမ်ိဳးကို အၾကိမ္ၾကိမ္ရဖူးခဲ႔ေပမယ့္…..မင္းနဲ႔ပတ္သက္ျပီး..ဘယ္ေတာ့မွျပန္မရႏိုင္ေတာ့တဲ႔အရာအားလံုးအတြက္ကို တည္ျငိမ္မႈမဲ႔စြာ ကိုယ္ခုခ်ိန္ထိန္႔လန္႔ေနတုန္းပဲ……….။

ဘယ္ေတာ့မွျပန္မလာေတာ့ဘူးဆိုတဲ႔အေတြးစေလး ေခါင္းထဲ၀င္လာတိုင္း မင္းအျပံဳးေလးေတြနဲ႔ကိုယ္အစားထိုးပစ္လိုက္စျမဲပဲ….။ လက္ေတြ႔တကယ္ျဖစ္ေနေပမယ့္ အေတြးနဲ႔ေတာင္မွ ကိုယ္ရင္မဆိုင္ရဲေလာက္တဲ႔အျဖစ္…ဒါေပမယ့္လည္း လက္ေတြ႔ရင္ဆိုင္ေနရတာပဲ လတ္တေလာတကယ္ၾကီးျဖစ္ပ်က္ေနတာပဲ…. အဲဒါကို ကိုယ္မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး လက္မခံႏိုင္ျဖစ္ေနတာ..။

မိုးေငြ႔