တရားရွာကိုယ္မွာေတြ႕.....

အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္တာနဲ႔ ခႏၶာကိုယ္အတြင္းအျပင္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာေတြ ယိုယြင္း က်ဆင္းလာၾကတယ္...။ အႏွစ္ေလးဆယ္လံုးလံုး ခိုင္းစားထားတဲ႔ ဒီခႏၶာၾကီး ခံႏိုင္ရိုးလား...။ မၾကားဖူး မျဖစ္ဖူးတဲ႔ ေရာဂါေ၀ဒနာေတြျဖစ္တယ္...။ ဒီႏွစ္ မိုးတြင္းက ေရာဂါဘယထူေျပာဆံုးလို႔ ဆိုရမလား..။ မိုးေရထိတာနဲ႔ ဖ်ားနာကိုက္ခဲၾကတယ္...။ အလုပ္မွာဆို ခြင့္ယူတဲ႔သူကလဲ ေသာက္ေသာက္လဲ...။ ဖ်ားတာက ရိုးရိုးတုပ္ေကြးေတာင္ မဟုတ္ၾကေတာ့ဘူး ဆင္တုပ္ေကြးျဖစ္ၾကတယ္..။ ကၽြန္မက ေတာ္ရံု သူမ်ားေတြ ဘာျဖစ္ျဖစ္ လိုက္မျဖစ္တတ္ဘူး...။ ျဖစ္ရင္လည္း ေရာဂါရွာမရတဲ႔ဟာမ်ိဳး..။

ဒီၾကားထဲ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ဆင္တုပ္ေကြးလိုလိုဘာလိုလုိ ဘာေရာဂါမွန္းမသိ ျဖစ္လိုက္ေသးတယ္...။ အစကဒီလို...။ ဘယ္ဖက္လက္ဖ်ံ လက္ေကာက္၀တ္အဆစ္ အထက္နားေလာက္မွာ ေရာင္တာ...။ နဲနဲယားတယ္ ေရာင္တယ္ တခါတခါ တဆစ္ဆစ္နဲ႔ ကိုက္ေသးတယ္...။ ျမန္မာလိုေတာ့ ေသြးမွင္ေလမွင္ေခၚၾကတယ္...။ ဒါပထမဆံုးျဖစ္ဖူးတာ မဟုတ္ဘူး လြန္ခဲ႔တဲ႔ ေလးငါးႏွစ္တုန္းက တစ္ခါ၊ မႏွစ္က တစ္ခါျဖစ္ဖူးခဲ႔တယ္...။ ပထမဆံုးအၾကိမ္ျဖစ္တုန္းကလည္း ဘယ္ဖက္လက္ဖ်ံေရာင္တာပဲ...။ သံုးခါစလံုး ဘယ္ဖက္လက္ပဲျဖစ္တာ ညာဖက္လက္က တစ္ခါမွ မျဖစ္ဘူး...။ ပထမၾကိမ္ျဖစ္တုန္းက လက္ေကာက္၀တ္ကို တအားလာကိုင္ရင္နာတယ္ ေရာင္တာက နဲဲနဲပဲ...။ အိမ္နားက GP ဆရာ၀န္ကိုသြားျပေတာ့ မွတ္မိသေလာက္ေတာ့ အလာဂ်ီေဆးေပးတယ္ အဆိပ္ေျဖေဆး တစ္မ်ိဳးေပးတယ္ ေသြးစစ္ခိုင္းတယ္ အဲတုန္းက ေသြးတြင္းဆီမ်ားတာတို႔ ဘာတို႔မျဖစ္ဘူး...။ အဲဒါနဲ႔ အဲတုန္းက ဆရာ၀န္ေပးတဲ႔ ေဆးငါးရက္စာေသာက္ျပီး သူ႔ဘာသာသူ ေပ်ာက္သြားတယ္...။  မႏွစ္တုန္းကေတာ့ ဘယ္ဖက္လက္မွာပဲထပ္ျဖစ္တယ္ လက္ဖ်ံေတာ့မဟုတ္ဘူး တံေတာင္ဆစ္ အေပၚလက္ေမာင္သား ေအာက္ဖက္မွာ ယားျပီး ေရာင္တယ္...။ အဲဒါလည္း တစ္ရက္ႏွစ္ရက္နဲ ႔ေပ်ာက္သြားလို႔ ဘာေဆးမွေတာင္ မစားလိုက္ရဘူး...။

ဒီႏွစ္ျဖစ္တာကမွ ထူးထူးဆန္းဆန္းေတြ....။ လက္က တစ္ပတ္ေရာင္ျပီး တစ္ပတ္ေလာက္ျပန္ေပ်ာက္ ျပန္ျဖစ္နဲ႔ သံုးခါရွိျပီ...။ အေထြေထြအထူးကုနဲ႔ျပတယ္ သူတို႔လည္း ဘာမွန္းေရေရရာရာမသိေတာ့ စီဗစ္နဲ႔ အေရာင္က်ေဆးပဲေပးတယ္...။ အယားေပ်ာက္ေဆးေပးတယ္ ဒါပဲ...။ ဒါနဲ႔ ဆရာမၾကီးကို ေသြးစစ္ဖို႔ လိုလားလို႔ အထြန္႔တက္ၾကည့္ေတာ့ သူ ေသြးတြင္းဆီမ်ား မမ်ားကို အကုန္စစ္ခုိင္းတယ္...။ ယူရစ္အက္ဆစ္ တက္တယ္ က်န္တာအကုန္ေကာင္း...။ အဲဒါနဲ႔  ခရမ္းသီး ခရမ္းခ်ဥ္သီး မွ်စ္ မိႈ စေတာ္ဗယ္ရီ နဂါးေမာက္သီး အဲဒါေတြပဲ ေရွာင္ခိုင္းတယ္...။ မေလးရွား ေကဘီက သူငယ္ခ်င္းက ေနလနည္းနားလည္ေတာ့ သူ႔ကို အကူညီေတာင္းၾကည့္တာ “အစ္မ အဲဒါ ေသြးမွင္ေလမွင္ျဖစ္တာ အဂၤလိပ္နည္းနဲ႔မရဘူး ျမန္မာနည္းနဲ႔ကု...”တဲ႔...။ အဂၤလိပ္ဆရာ၀န္ေတြက သူတို႔ကို ေသြးမွင္ေလမွင္လို႔ သြားေျပာလည္း စိတ္မ၀င္စားသလို ဘာမွျပန္မေျဖဘူး...။ သူတို႔ေဆးဖက္ဆိုင္ရာမွာ ဒီလို အသားေရာင္တာ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို ရွိကိုမရွိတာ...။ 

သူငယ္ခ်င္းကေတာ့ ကၽြန္မကို ေတာင္နံကတုိးေသြးလိမ္းခိုင္းတယ္ ဆားၾကပ္ထုပ္ထိုးခိုင္းတယ္...။ အဲေန႔က ခြင့္ယူျပီး အိမ္မွာနားတာ မွန္ေသြားတယ္...။ ညကတည္း လက္ဆစ္ေတြ ကိုက္တာဆိုတာ လံုး၀မခံႏိုင္ဘူး...။ သူမ်ားေတြေျပာေတာ့ ဆင္တုပ္ေကြးဆိုတာ အဆစ္ေတြ အကုန္ကိုက္တယ္ ေျပာၾကတယ္...။ ကိုယ့္အလွည့္က် ညာဖက္ တံေတာင္ဆစ္ပဲ မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ကိုက္တာ...။ ညအိပ္မရေတာ့ ေဆးတစ္လံုးေသာက္လိုက္မွ သက္သာျပီး အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္...။ မနက္လင္းလို႔ အိပ္ယာထေတာ့ ေျခလက္ေတြေလးလံျပီး ေတာင့္ေတာင့္ၾကီး ျဖစ္ေနတယ္ လမ္းေသခ်ာ မေလွ်ာက္ႏိုင္ဘူး...။ လက္က တစ္ဖက္ကေရာင္ တစ္ဖက္ကကိုက္ေတာ့ မ်က္ႏွာေတာင္ေကာင္းေကာင္း မသစ္ႏိုင္ဘူး...။ အဲေန႔က ကုိယ့္ဘာသာကိုယ္ အိမ္မွာရွိတဲ႔ ဆားကို အ၀တ္ပါးစေလးနဲ႔ထုပ္ျပီး ေရာင္တဲ႔ ေနရာကို ၾကပ္ထိုးတယ္...။ ေတာင္နံကတိုးက ညေနမွ၀ယ္လို႔ရလို႔ ညဖက္လိမ္းျပီးအိပ္တယ္...။ ေနာက္ေန႔ေတာ္ေတာ္သက္သာသြားတယ္...။ ေနာက္ေန႔ေတြ ရက္ဆက္တိုက္ အနီစက္ဖုေလးေတြေ ပေါက္လာတယ္ မ်က္ႏွာကေန ေျခဖမိုးထိ အကုန္ထြက္တာ...။ အဲက်မွ ဆင္တုပ္ေကြးမွန္းသိတယ္...။ အဖ်ားကမွမရွိတာေလ ဘယ္ရိပ္မိပါ့မလဲ...။ တကယ္ၾကီးလံုး၀ကို မဖ်ားတာ...။. အနီစက္ေတြေပါက္ျပီးေတာ့ ခံတြင္းမွာ အပူၾကြလို႔ အစားေကာင္းေကာင္းမစားႏိုင္ဘူး...။ ဗီတာမင္ဘီတူး တစ္ေန႔ႏွစ္လံုးေသာက္တာေတာင္ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာတယ္...။

ခု ဒီႏွစ္ရဲ႕ သံုးၾကိမ္ေျမာက္လက္ေရာင္တာကို ေဆးခန္းမျပခ်င္ေတာ့လို႔ ေဆးဆိုင္ကေန လုပ္ျပီးသား ဆားၾကပ္ထုပ္၀ယ္လိုက္တယ္...။ တကယ္သူ႔နည္းက ေရေႏြးဆူ အိုးဖုံုးေပၚမွာ မစိုေစဘဲ ခံႏိုင္သေလာက္ အပူခံျပီး ၾကပ္ထုိးရတာ....။ ဆားခါးၾကပ္ထုပ္လို႔ေမး၀ယ္လို႔ရတယ္...။ ဆားခါးကို ေရေႏြးနဲ႔ေဖ်ာ္ျပီး ေရခ်ိဳးေပး ေျခေထာက္စိမ္တာတို႔လုပ္ေပးရင္ ပိုေကာင္းတယ္တဲ႔...။ တကယ္တမ္း ဒါနဲ႔လည္းမတိုးပါဘူး လက္က ေရာင္ျမဲေရာင္ဆဲ က်မသြားဘူး ဘယ္လက္ဖမိုးကေန တေတာင္ေအာက္နားထိက ေျပးေနတာ ဒီေန႔ လက္ဖ်ံေရာင္မယ္ ေနာက္ေန႔လက္ဖမိုးေရာက္ခ်င္ေရာက္သြားေရာ...။ အဲဒါနဲ႔ အထူးကုဆရာမၾကီးဆီ ျပန္သြားတယ္ ထံုးစံအတိုင္း ရင္က်ပ္လား အဖုအက်ိတ္ေတြထြက္လား ေမးတယ္ ေသြးခ်ိန္ ေပါင္ခ်ိန္ နားက်ပ္နဲ႔နားေထာင္ အေရာင္က်ေဆး နဲ႔ ဒီတစ္ခါ ယူရစ္အက္ဆစ္က်တဲ႔ေဆးပါ ထည့္ပေးတယ္ အဲဒီေဆးေတြကို ဗိုက္တာမင္စီတစ္လံုးနဲ႔တစ္ေန႔ႏွစ္ၾကိမ္တြဲေသာက္ ႏွစ္ပတ္ေန ျပန္လာျပတဲ႔...။

သူနဲ႔ျပျပီး တစ္ပတ္ၾကာတဲ႔အထိ အဲလိုပဲ ေရာင္ေနေသးတာနဲ႔ တစ္ေန႔တစ္ေနရာျေပာင္းရင္ သက္သာမလာဘူး...။ ရံုးမွာ ကၽြန္မကို အျမဲတရားအေၾကာင္းေျပာျပတတ္တဲ႔ အန္တီၾကီးတစ္ေယာက္ ရွိတယ္...။ အဲဒီအန္တီက အရင္က ဆရာ၀န္ပဲ ခုအျငိမ္းစားသြားလို႔ သူ႔ကို သမီးလက္က ဒီလိုပဲလို႔ေျပာျပေတာ့ သူက အေၾကာေတြပိတ္ေနတာလို႔ေျပာတယ္ Limpid block ျဖစ္တာတဲ႔...။ လူေတြရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ ဓါတ္ၾကီးေလးပါးနဲဖြဲ႔စည္းထားတဲ႔႔အထဲမွာ ေသြးေၾကာဆိုတာ ေတေဇာဓါတ္...။ ပထ၀ီ ေတေဇာ အာေဘာ ၀ါေယာ ဓါတ္ၾကီးေလးပါး ညီညႊတ္မွ်တမွ က်န္းမာမွာ...။ ဒါေၾကာင့္လူတစ္ေယာက္ကို လူလို႔မျမင္ဘဲ ဓါတ္ၾကီးေလးပါးနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာလို႔ျမင္တတ္ရင္ ေမာဟျပဳတ္ျပီေပါ့..။ ဒါက တရားအေနနဲ႔ၾကည့္တာကိုေျပာျပတာ...။ အန္တီက စင္တာတစ္ခုမွာ ႏိုင္ငံျခားက လာဖြင့္တဲ႔ လွ်ပ္စစ္ဖ်ာထိုင္ခံုမွာ သြားစမ္းထိုင္ၾကည့္ သူက ေဘးနာမွာ ေလသန္႔စက္ထားေပးျပီး ကိုယ္ကထိုင္ရံုပဲ အဲဒီဖ်ာကတစ္ဆင့္လႊတ္ထားတဲ႔ လွ်ပ္စစ္ဓါတေတြက ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာရွိတဲ႔ ပိတ္ေနတဲ႔ေသြးေၾကေတြ ဆဲလ္အေသေတြ မေကာင္းတဲ႔ဆဲလ္ေတြကို ျပဳျပင္ေပးတယ္ ဖြင့္ေပးတယ္တဲ႔...။

ဒါနဲ႔ အဲဒီစင္တာမွာ စာရင္းသြားေပးျပီး နာရီ၀က္ထိုင္ၾကည့္တယ္ ပိုက္ဆံေပးစရာမလိုဘူး အခမဲ႔...။ အားလံုးလာထိုင္တဲ႔သူေတြက အသက္ၾကီးၾကီး အဖိုးဖြားေတြမ်ားတယ္ ေလျဖတ္ ေလငန္းဆြဲဖူးသူေတြ အေၾကာမေကာင္းတဲ႔ သူေတြမ်ားတယ္...။ ကၽြန္မတစ္ေယာက္ထဲ လက္ေရာင္တယ္ဆိုလို႔ မွတ္တမ္းလာယူတဲ႔ ေကာင္ေလးမ်က္ႏွာက နဲနဲထူးဆန္းသြားတယ္...။ ဘာလို႔ေရာင္တာလဲ ခိုက္မိလို႔လားတဲ႔...။ ဟင့္အင္း ေသြးမွင္ေလမွင္လို႔ထင္တာပဲလို႔ေျဖေတာ့ သူက နားမလည္သလို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ အမူအရာနဲ႔ လွ်ပ္စစ္ဖ်ာေပၚထိုင္ရင္ ေရသန္႔တစ္လီတာဗူးကို ထိုင္ေနတဲ႔ နာရီ၀က္အတြင္း အကုန္ေသာက္ရမယ္တဲ႔ မကုန္လဲရတယ္ ကုန္ရင္ေတာ့အေကာင္းဆံုးေပါ့..။ စထိုင္တာနဲ႔ ရွင္းျပတဲ႔ ေကာင္ေလးနဲ႔ လာထိုင္တဲ႔သူေတြ အျပန္အလွန္ႏႈတ္ဆက္ရတယ္ ပထမဆံုး လက္အုပ္ခ်ီ မဂၤလာပါ Good Morning လို႔ႏႈတ္ဆက္ျပီး လက္ႏွစ္ဖက္ကို အေပၚေျမွာက္ဆန္႔ျပီး ၀ါကီ၀ါကီလို႔ ေအာ္ရတယ္...။ ဟာ... ေတာ္ေတာ္ေၾကာင္တဲ႔ အလုပ္ပဲ...။ အဲလိုအသံက်ယ္က်ယ္ေလး ဖြင့္ေအာ္လိုက္တာကိုက အတြင္းထဲက ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးစိတ္ေတြကို ျဖစ္ေပၚေစတယ္လို႔ ေျပာတယ္...။ အဲဒါကိုၾကည့္ျပီး ေနာက္ေန႔ေတြ ဆက္မထိုင္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္..။ အမွန္ေတာ့ ဒါမ်ိဳးက လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္ေတြပါပဲ.. ဘာမွမထူးဆန္းဘူး..။ အဲမွာ အေရွ႔ကေန ရွင္းျပတဲ႔ ေကာင္ေလးက လွ်ပ္စစ္ဓါတ္ တကယ္လႊတ္မလႊတ္ကို စမ္းသပ္ျပပါတယ္...။ ဖ်ာေပၚထိုင္တဲ႔သူရဲ႕ လက္သီးဆုပ္ကို သူလက္နဲ႔ထိေတာ့ ဓါတ္လိုက္သလို ခံစားရတယ္...။ အဲဒါ လွ်ပ္စစ္လိႈင္းရွိေနတာကို သက္ေသျပတာ...။ ကိုယ္က ေရကို တစ္ေန႔ သံုးလီတာရေအာင္ ေသာက္ေနက်ဆိုေတာ့ နာရီ၀က္အတြင္း သူမ်ားေတြ 300ml ဗူးေသးေသးေလးပဲ ကုန္တဲ႔ အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မက တစ္လီတာ အကုန္ကုန္ေအာင္ေသာက္တယ္...။

ခုႏွစ္တန္း ရွစ္တန္းေလာက္တုန္းက ဒူးဆစ္ေတြကိုက္ဖူးေတာ့ တရားဘယ္လိုထိုင္ရတယ္ဆိုတာ စနစ္တက်မသိေပမယ့္ ၀င္ေလထြက္ေလမွတ္ရင္း ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ကုခဲ႔ဖူးတယ္...။ အဲတုန္းက သိသိသာသာေပ်ာက္သြားတယ္....။ ခုလည္း ေဆးမတိုး ဘာမွန္းမသိတဲ႔အတူ တရားမွတ္ၾကည့္မယ္လို႔ ဆံုးျဖတ္ျပီး လုပ္ၾကည့္တယ္...။ တကယ္ေတာ့ စိတ္နဲ႔ကုတာေလာက္ ဘာမွမစြမ္းဘူး...။ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈရွိရမယ္ အဲဒါအေရးအၾကီးဆံုးအခ်က္ပဲ..။ ေၾသာ္... ရံုးက ဆရာ၀န္အျငိမ္းစားအန္တီက ကၽြန္မကို ေရခဲကပ္ၾကည့္ပါလားလို႔ ေျပာတာကို သတိရလို႔ ေဆးအေရာင္းဆိုင္မွာ Ice Pad ေလးတစ္ခု ၀ယ္ျပီး ေရျဖည့္ အခဲခံျပီး ေရာင္တဲ႔ ေနရာ ကပ္ၾကည့္တာ ...... ေနာက္ဆံုး တရားမွတ္တာနဲ႔ ေရခဲကပ္တာ လုပ္တာ ႏွစ္ရက္နဲ႔ လံုး၀ေပ်ာက္သြားတယ္...။

လူေတြအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ကိုယ္က်န္းမာေနရင္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေမ့ေနတတ္ၾကတယ္...။ ခလုတ္ထိမွ အမိတတတ္ၾကတယ္ ကၽြန္မကိုယ္တိုင္အပါအ၀င္ပါပဲ...။ ခုေခတ္က ထစ္ခနဲဆို ဘာကင္ဆာ ညာကင္ဆာျဖစ္ၾကတယ္...။ အဲလို ေရာဂါကပ္ဆိုးၾကီးမျဖစ္ရေလေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရမွာက လြယ္လြယ္ေလးပဲ ဒါေပမယ့္ အဲဒီလြယ္လြယ္ေလးကိုပဲ လူေတြက မလုပ္ႏိုင္ၾကဘူး လုပ္ဖို႔ေမ့ေနတတ္ၾကတယ္...။ ျပီးေတာ့ အဲဒီအခ်က္ကို လုပ္ဖို႔ကလည္း ဒီေခတ္အခါရဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ေလထု ညစ္ညမ္းမႈေၾကာင့္ ျမိဳ႔ျပေနလူေတြက ပိုလို႔မလုပ္ႏိုင္ၾကဘူး...။ အဲဒါကေတာ့ ေအာက္ဆီဂ်င္ကို ၀၀ရွဴဖို႔ပါပဲ..။ ကၽြန္မတို႔ေတြ ေန႔တဓူ၀ လႈပ္ရွားသြားလာေနေပမယ့္ အသက္ကို ျပင္းျပင္းရွဴဖို႔ ေလကို ၀၀ရွဴရိွဳက္ဖို႔ ေမ့ေနတတ္ၾကတယ္...။ တခါတခါ သတိရတဲ႔ ငါအသက္ေရာရွဴရဲ႔လားလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို သံသယျဖစ္မိတယ္...။ ေအးေလ မရွဴရင္ေသသြားမွာေပါ့ေနာ့...။ ေျပာခ်င္တာက  မနက္မိုးလင္းတိုင္း ကိုယ့္အိမ္၀ရံတာျဖစ္ျဖစ္ ျခံ၀င္းထဲျဖစ္ျဖစ္ အသက္ရွဴေလ့က်င့္ခန္းေလးလုပ္ေပးၾကပါ....။ အရင္ ကၽြန္မတို႔ စမ္းေခ်ာင္းဖက္မွာ ေနတုန္းကေတာ့ ျပည့္သူ႔ရင္ျပင္မွာ ထိုက္က်ိမနက္တိုင္း ကစားျဖစ္တယ္...။ ထိုက္က်ိဆိုတာလည္း တရုတ္လူမ်ိဳးေတြက ဆင္းသက္လာတဲ႔ အသက္ရွဴေလ့က်င့္ခန္းတစ္မ်ိဳးပဲ...။

ဘာေၾကာင့္ ေအာက္ဆီဂ်င္ကုိ ၀၀ရွဴခိုင္းသလဲဆိုေတာ့ ဟိုတေလာက ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ဖတ္ရတယ္...။ ကင္ဆာေရာဂါဆိုးကို ကာကြယ္ႏိုင္မယ့္ နည္းလမ္းဆိုတဲ႔ ေဆာင္းပါး...။ သူေျပာထားတာ အောက္ဆီဂ်င္၀၀ရွဴရင္ ခႏၶာကိုယ္္တြင္းမွာရွိတဲ႔ ကင္ဆာဆဲလ္ေတြ ထပ္တိုးပြားမလာႏိုင္ေတာ့ဘူး...။ ကင္ဆာဆဲလ္ဆိုတာ လူတိုင္းရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္မွာ ရွိေနျပီးသား...။ အစားအသောက္ေၾကာင့္ အေနအထိုင္ေၾကာင့္ ျပီးေတာ့ စိတ္ေၾကာင့္လဲ ကင္ဆာဆဲလ္ေတြတိုးပြားေစႏိုင္ပါတယ္...။ ျမိဳ႔ျပေန လူေတြမွာ ပိုအျဖစ္မ်ားမယ္ထင္တယ္...။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ကားက်ပ္တယ္ ကိုယ္တိုင္ေမာင္းေတာ့ စိတ္ဖိစီးမႈမ်ားတယ္ ေလသန္႔သန္႔လည္းမရွဴရဘဲ ဆီေငြ႔ေတြ ဓါတ္ေငြ႔ေတြကို ေန႔စဥ္ရွဴေနရတယ္ အစားအေသာက္ထဲက ဆိုးေဆး တာရွည္ခံေဆး မလတ္ဆတ္ေတာ့တဲ႔ အစားအစာ ရယ္ဒီမိတ္ အဲဒါေတြ အမ်ားၾကီးပါတယ္...။

တေန႔ေသရမယ္ဆိုတာ သိလ်က္နဲ႔ အသက္ရွင္ေနခ်ိန္မွာ လူေတြဟာ က်န္းမာေရး အလွအပ စတာေတြကို တာရွည္ခံေအာင္ ၾကံေဆာင္ေနၾကတယ္...။ အသားရည္မတြန္႔ေအာင္ ေဆးထိုး ခြဲစိပ္ျပဳျပင္ၾကတယ္...။ အို နာ ေသ ေဘးကေန မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္မွန္းသိသိနဲ႔လည္း တဏွာကို စြဲလန္းေနၾကတယ္...။ လူတိုင္း အိုရမွာ နဲ႔ ေသရမွာကို မေၾကာက္ဘူးပဲထား နာရမွာကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ ခံစားခ်င္မွာမဟုတ္ဘူး...။ ဒါေၾကာင့္ မအိုေအာင္ ေဆးထိုး ေဆးစားမယ့္အစား မနာေအာင္ ကိုယ့္က်န္းမာေရးကို ဂရုစိုက္သင့္တယ္...။ အားလံုး အနိစၥ သေဘာနဲ႔ ၾကည့္တတ္ရင္ ဘာမွ တပ္မက္တြယ္တာစရာကိုမရွိဘူး...။

အားလံုးေရာဂါကင္းေ၀း က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ....

မိုးေငြ႔