စက္တင္ဘာလ လလည္ေခါင္….။
အဲဒီေန႔က မိုးမရြာဘူး….။
ေန႔ခင္း ေနပူက်ဲေတာက္ေအာက္မွာ အနီေရာင္ေတာက္ေတာက္ ၾကာသပေတးၾကယ္ေလး ကၽြန္မဆီကို ေရာက္လာခဲ႔တယ္…။
တဖန္ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုျခင္း တျဖစ္လဲ ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာျခင္း အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္မႈတို႔က က်စ္က်စ္ေတာက္ပူေနတဲ႔ ေနေရာင္ေအာက္မွာ အရည္ေပ်ာ္လုေပ်ာ္ခင္ေလး….။
ဒါေပမယ့္ တခဏကေလး ျပန္ေတြ႔ရလို႔ ၾကည္ႏူး၀မ္းသာပီတိျဖစ္မႈတို႔က တမဟုန္ခ်င္း ေအးျမတဲ႔ မိုးဖြဲေလးအျဖစ္ ဖန္ဆင္းလိုက္သလား….။ ကၽြန္မနဲ႔သူ ႏွစ္ေယာက္ရွိရာ တစ္ေနရာေလးမွာ ကြက္က်ားမိုးရြာခ်လိုက္တယ္ ဆိုပါစို႔…။
ငါးမိနစ္စာခရီးေလာက္မွာရွိတဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးဆီကို အငွားကားေလးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔အတူသြားၾကတယ္…။ လမ္းမွာျပန္လည္ဆံုေတြ႔ ႏႈတ္ဆက္စကားေတြ ေ၀ဆာပ်ံ႕လႊင့္လို႔ေပါ့…။
ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္မက ေကာ္ဖီအပူ သူက အေအးမွာတယ္….။ ေနပူလို႔ထင္ရဲ႕ ကၽြန္မရဲ႔ ၾကာသပေတးၾကယ္ေလးက သူ၀တ္ထားတဲ႔ အနီေရာင္စပို႔ရွပ္ေလးလို မ်က္ႏွာေတြနီလို႔ရယ္…။
အခ်ိန္တိုေလးေပမယ့္ စကားေတြအစံုေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္…။
ဟိုးး….အေ၀းၾကီးကို အၾကာၾကီးသြားေတာ့မယ့္ သူ႔ကို ကၽြန္မအမွတ္တရလက္ေဆာင္ေလးေပးခ်င္တယ္…။
စာေပခ်စ္တတ္သူမို႔ စာအုပ္လက္ေဆာင္ေလးေပးျဖစ္တယ္…။ “ဦးေႏွာက္နဲ႔ ႏွလံုးသား”တဲ႔..။ ဆရာေဖျမင့္ရဲ႔
က်စ္လစ္ေျပျပစ္ရွင္းလင္းတဲ႔ စကားလံုးေတြနဲ႔ ဘာသာျပန္စာအုပ္ေလးပါ…။ သူ႔အတြက္ ဦးေႏွာက္ေရာ
ႏွလံုးသားပါ အဟာရျဖည့္ဖို႔ တစ္သက္လံုးအမွတ္တရျဖစ္ေစဖို႔ လက္တစ္ဖ၀ါးစာ လက္ေဆာင္ေလးပါ..။
စာအုပ္ေလးရဲ႔ ပထမဆံုးစာမ်က္ႏွာအလြတ္ ညာဖက္ေဒါင့္မွာ ေန႔စြဲတတ္ျပီး ကၽြန္မလက္မွတ္ထိုးလိုက္တယ္..။
မၾကာခင္ သူဟာ ကၽြန္မေနထိုင္ရာေနရာရဲ႔ ကမၻာတစ္ဖက္ျခမ္းကိုသြားရေတာ့မွာ…
ကာလၾကာရွည္မယ့္ အခ်ိန္တစ္ခုထိေပါ့….။ အခ်ိန္အားျဖင့္ သူေနထိုင္မယ့္ျမိဳ႔ရဲ႔ ေဒသစံေတာ္ခ်ိန္ဟာ
ကၽြန္မတို႔နဲ႔ ဆယ္နာရီခြဲတိတိေနာက္က်တယ္…။
ကၽြန္မကို သူတက္စီေပၚလိုက္ပို႔ျပီး ကားထြက္ခါနီး
သူ႔ကိုလက္ျပေတာ့ သူ႔မ်က္၀န္းဆီက အေရာင္တစ္ခုခုကို လွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္…။ အို…တကယ္ဆို
ဟိုးးး အေ၀းၾကီးကို အၾကာၾကီးခြဲခြာသြားေတာ့မယ့္သူကို ကၽြန္မေႏြးေထြးတဲ႔ ေပြ႔ဖက္ႏႈတ္ဆက္မႈတစ္ခုျပဳလိုက္သင့္တာလို႔
ေနာင္တရေနမိတယ္…။ ညေနသံုးနာရီေနာက္ပိုင္းရဲ႔ ေနပူပူေအာက္မွာ ကၽြန္မတို႔ယဥ္ေက်းမႈထံုးတမ္းတစ္ခုမဟုတ္ေပမယ့္
အေနာက္တိုင္းဆန္ဆန္ ေပြ႔ဖက္ႏႈတ္ဆက္ျခင္းအားျဖင့္ သူ႔ရဲ႔ ခရီးဆက္ရမယ့္ေျခလွမ္းေတြအတြက္
အမ်ားၾကီးမဟုတ္ရင္ေတာင္ အားေသးေသးေလးတစ္ခုျဖစ္ေလာက္ရဲ႔လို႔ ကၽြန္မ ေနာက္က်စြာေတြးခဲ႔မိတယ္…။
ခုေတာ့ …….။
ရန္ဖန္ရန္ခါ ကမၻာေျမနဲ႔အနီးဆံုးေရာက္တဲ႔အခါ
ေကာင္းကင္ရဲ႔ ညေနခင္းမွာ အနီေရာင္ေတာက္ပေနမယ့္ ၾကယ္တစ္စင္းကို ျမင္ေတြ႔တတ္ၾကမွာပါ…။
ခုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကေလးကိုပဲ ေစာင့္ဆိုင္းရင္း ကၽြန္မရဲ႔ အနီေရာင္ၾကာသပေတးၾကယ္ကေလးကို
ေမာ့ၾကည့္ရေတာ့မွာေပါ့…။
မိုးေငြ႔
2 comments:
စာေတြမဖတ္ရတာၾကာျပီ။
အုုိင္အိုုရာ
ေကာ္ဖီအပူၾကိဳက္တာေတာ႔ ဂ်က္နဲ႔တူတယ္ေနာ္......သတိရေနတာ မေတြ႔ရတာၾကာျပီ...ေမးတယ္ ဖဘ မွာဘယ္သူမွမသိၾကဘူး။
Post a Comment