ေဖေဖႏွင့္အိပ္မက္.....

 

ကၽြန္မဘ၀ရဲ႕အၾကီးမားဆံုးလစ္ဟာမႈကိုျပပါဆိုရင္ “ေဖေဖ”ဆိုတဲ႔ လူပုဂၢိဳလ္လို႔ ေျပာရလိမ့္မယ္…။

ေဖေဖကၽြန္မတို႔ကိုထားသြားခဲ႔တာ ခုဆိုရင္ (၂၈)ႏွစ္တိုင္ခဲ႔ျပီ…။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မေဖေဖ့ကို ယေန႔ထိ အိပ္မက္မက္ေနတတ္တုန္းပဲ….။ အိပ္မက္ထဲမွာေဖေဖ့ရုပ္ကို ကၽြန္မငယ္ငယ္တုန္းကျမင္ဖူးခဲ႔တဲ႔အတိုင္းပဲ အသားခပ္ညိဳညိဳ ဆံပင္ေကာက္ေကာက္ေကြးေကြး က်စ္လစ္သန္မာေယာက်ာ္းပီသတဲ႔ အသြင္ကိုျမင္မက္ဆဲ။  ေဖေဖကၽြန္မကို ေကာက္ခ်ီျပီး ကၽြန္မမ်က္ႏွာကို ခပ္စူးစူးၾကမ္းၾကမ္း ရိပ္ျပီးခါစ ပါးျမိဳင္းေမႊးေတြနဲ႔ လာပြတ္ျပီး စတတ္တယ္…။ အိပ္မက္ထဲမွာ ေဖေဖ့ ပါးျမိဳင္းေမႊးေတြကအစ အဲဒီတိုင္းပဲ စိမ္းေမွာင္လို႔…။ 

ျပီးခဲ႔တဲ႔ႏွစ္ေနာက္ဆံုးမက္တဲ႔ အိပ္မက္ထဲမွာ ေဖေဖက ဟိုးး ... အေ၀းဆံုးတစ္ေနရာကေန ျပန္လာပံုရတယ္။ ျပီးေတာ့ ကၽြန္မတို႔ကို အၾကာၾကီးေ၀းကြာသြားျပီးမွျပန္လာတဲ႔ပံုမ်ိဳးပဲ သမီးတို႔နဲ႔ေဖေဖအတူျပန္လာေနေတာ့မယ္တဲ႔…။ မေတြ႔တာၾကာတဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြအိမ္ကိုလည္း ေဖေဖက အလည္သြားတယ္တဲ႔...။ ေဖေဖကေျပာေသးတယ္ ေဖေဖ့တူ အာကာတို႔အိမ္ကိုလည္းသြားလည္ရဦးမယ္တဲ႔…။ ေဖေဖတို႔က ေမာင္ႏွမဆယ္ေယာက္ရွိတယ္ အဲဆယ္ေယာက္ထဲကေမြးလိုက္တဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ၀မ္းကြဲေမာင္ႏွမေတြ အားလံုး ေလးဆယ္ႏွစ္ေယာက္ရွိတယ္ ဆိုတာ အစ္မ၀မ္းကြဲတစ္ေယာက္က ေျပာျပလို႔သိရတာ အားလံုးကို ကၽြန္မ မျမင္ဖူးဘူး…။ ေဖေဖေျပာတဲ႔ အာကာဆိုတာ ဘယ္သူျဖစ္မလဲ ကၽြန္မ အိပ္မက္ကႏိုးလာေတာ့ ရက္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ႔အထိ စဥ္းစားေနခဲ႔တယ္ ..။  ေဖေဖ့ညီအငယ္ဆံုးဦးေလးက ေမြးတဲ႔ သားသံုးေယာက္ရွိတယ္ ငယ္ငယ္တုန္းကေတာ့ အလတ္တစ္ေယာက္ကို ျမင္ဖူးေသးတယ္ အာကာဆိုတာ သူတို႔သံုးေယာက္ထဲကလဲျဖစ္ေနႏိုင္တာပဲ..။

ေဖေဖအိပ္မက္ထဲေရာက္ျပီး ႏိုးလာတိုင္း ကၽြန္မငိုတယ္…။ ကၽြန္မငယ္ငယ္တုန္းက စကားေျပာတတ္ခါစကေန ေဖေဖနဲ႔ေနာက္ဆံုးေတြ႔တဲ႔အခ်ိန္ထိ “ေဖေဖ့ကိုသမီးေလးခ်စ္လား”လို႔ ေဖေဖဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ေမးခဲ႔ဖူးသလဲ ကၽြန္မကေရာ “ေဖေဖ့ကိုသမီးခ်စ္တယ္”လို႔ ဘယ္ႏွစ္ခါေျဖခဲ႔ဖူးသလဲ….။ အဲအခ်ိန္က ေဖေဖ့ကို မေျပာျဖစ္ခဲ႔တာေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကီးေနာက္က်သြားျပီျဖစ္ေပမယ့္ ကၽြန္မ ေဖေဖ့ကိုသတိရတိုင္း စိတ္ထဲကေျပာျဖစ္ခဲ႔ပါတယ္… မဟုတ္ဘူး ေျပာျဖစ္ေနတုန္းပါပဲ…။

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ေဖေဖ့ကို သမီးခ်စ္တယ္…..

ဘ၀မွာ အႏိွမ္ခံခဲ႔ရတာေတြ ရံႈးနိမ္႔လဲျပိဳခဲ႔တာေတြ ဆင္ျခင္တံုတရားကင္းမဲ႔စြာ စိတ္အလိုကိုလိုက္ျပီး အမွားေတြက်ဴ  းလြန္ခဲ႔တာေတြ ၀မ္းနည္းေၾကကြဲစရာေတြၾကံဳရတုိင္း ေဖေဖ့ကို အဦးဆံုးျမင္ေယာင္မိတယ္…။ ငါ့မွာ ေဖေဖသာရွိခဲ႔ရင္ ငါ့ေရွ႔မွာ ေဖေဖသာမားမားမတ္မတ္ရပ္ေနခဲ႔ရင္ ဒီလိုေတြျဖစ္လာမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ေတြးမိတယ္..။ တကယ္ေတာ့ ေဖေဖ့ကို ၀မ္းနည္းစရာေတြၾကံဳမွသာ သတိရတာ တရားေတာ့မတရားပါဘူး…။ ၀မ္းသာစရာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာအခ်ိန္ေတြ အစားေကာင္းစားေနရတဲ႔ အခ်ိန္မ်ိဳးေတြမွာလဲ သတိတရရွိရမွာမဟုတ္လား…။ 

ခုခ်ိန္ ေဖေဖဘယ္ေရာက္ေနမလဲ…. ေပ်ာ္စရာကင္းမဲ႔တဲ႔ ေလာကၾကီးထဲကေန

ေစာေစာစီးစီးထြက္ခြာသြားခဲ႔တာဟာ ေဖေဖ့အတြက္ ကံေကာင္းျခင္းလို႔ဆိုရမလား....။ ဒါမွမဟုတ္ အိပ္မက္ထဲကလိုပဲ ေဖေဖသမီးတို႔ဆီတကယ္ျပန္လာခဲ႔မွာလား...။

ျပာသုိလျပည့္ အေမေန႔တုန္းက ေမေမ့ကိုေပးဖို႔ရည္ရြယ္ျပီး ၀ယ္ထားခဲ႔တဲ႔ Toothbrush Holder ေလး ...။ ေဖေဖသာရွိရင္ အဖိုးၾကီးနဲ႔ အဖြားၾကီးရုပ္ Toothbrush Holder ေလးႏွစ္ခု ယွဥ္တြဲလ်က္ေတြ႔ရဦးမွာ...။

ကၽြန္မ ဒီအိပ္မက္ကို မက္ျပီး သိပ္မၾကာဘူး ကၽြန္မတစ္၀မ္းကြဲညီမတစ္ေယာက္ ကိုယ္၀န္ရတယ္...။ သူ႔အတြက္ေတာ ဒုတိယကိုယ္၀န္ေပါ့...။ လူ၀င္စားဆိုတာ တကယ္ရွိသလား ကၽြန္မ မသိဘူး...။ ေဖေဖ တကယ္ျပန္လာခဲ႔မယ္ဆို ဘယ္ခ်ိန္ျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္မတို႔ အျမဲၾကိဳဆိုေနပါ့မယ္ ေဖေဖ...။

မိုးေငြ႔

 

ဟဲလို......

Hello!!!  Its me..... 
Long time no see......

အားလံုးမေတြ႔ျဖစ္တာၾကာျပီေနာ္......။ အလုပ္မ်ားတာနဲ႔ စိတ္ဖိစီးတာနဲ႔ ဒီဖက္ကိုမလွည့္ျဖစ္ဘူး...။ ကၽြန္မသိပ္ခ်စ္တဲ႔စာေတြကို ေရးခ်င္ေနခဲ႔တာ အခ်ိန္မရိွ မုမရွိတာနဲ႔ ဒီတိုင္းေလးပစ္ထားခဲ႔လိုက္တာ ခုျပန္ေရာက္ျဖစ္တဲ႔အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ ကၽြန္မသိပ္ၾကိဳက္တဲ႔ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေၾကာင့္ပဲျဖစ္ေနခဲ႔တယ္...။

collagen ေကာ္ဖီတဲ႔ အသားအေရႏုပ်ိဳပါေစေတာ့လို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔၀ယ္ေသာက္တာေတာ့ မဟုတ္ဘူး...။ ေကာ္ဖီသရဲမို႔ ဘယ္လိုအရသာလဲသိခ်င္တာနဲ႔ ၀ယ္ေသာက္လိုက္တာပါပဲ...။ တကယ္ေတာ့လည္း ကၽြန္မတို႔အရြယ္က ေကာ္လဂ်င္ေတြဘာေတြ တစ္ေန႔တစ္ဗူး ၀ယ္ေသာက္ေနတဲ႔သူေတြ တပံုၾကီး...။ ဇရာဆိုတာ အံတုလို႔ရႏိုင္ရိုးလားေနာ္...။ ထားပါေတာ့ ..အဲေကာ္ဖီတစ္ခြက္ေဖ်ာ္ျပီး တီဗီေရွ႔မွာ ဇိမ္ယူလိုက္တာ တစ္ညလံုးအိပ္မရေတာ့ပါဘူး...။ အဲဒါနဲ႔ ေခါင္းကိုအလုပ္ေပး ဟိုေတြးဒီေတြး အေတြးေတြထဲ အလုပ္အေၾကာင္းကခပ္မ်ားမ်ား... အဲဒီကေန ဘေလာ့မွာ စာေလးဘာေလးျပန္ေရးရင္ေကာင္းမယ္ဆိုျပီး မႏွစ္က ေရးထားခဲ႔တဲ႔ အက္ေဆးေလးတစ္ပုဒ္တင္လိုက္တယ္...။ “အနီေရာင္ၾကာသပေတးၾကယ္” ဆိုတဲ႔ အက္ေဆးေလး ကၽြန္မ အက္ေဆးေလး လက္ရည္မက်ေသးဘူးမဟုတ္လား...။

လူေတြဟာ အသက္ၾကီးလာေလ စာအႏုေလးေတြကိုေရးဖို႔ အားသန္လာတတ္ၾကတယ္တဲ႔...။ ကၽြန္မ အသက္ခပ္ငယ္ငယ္တုန္းက အခုကၽြန္မအရြယ္ရွိေနတဲ႔ အေဒၚေတြကိုနားမလည္ႏိုင္ခဲ႔ဘူး... သူတို႔ခံစားခ်က္ေတြကိုေပါ့...။ ကိုယ္တိုင္ ဒီအရြယ္ေရာက္လာေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္လာတယ္ ...။

2016 အစမွာ ကၽြန္မတို႔ရံုးက New Year အတြက္ Long Holiday ငါးရက္ေပးတာနဲ႔ ပင္လယ္ကမ္းေျခတစ္ခုကို ခရီးထြက္ျဖစ္တယ္...။ ကၽြန္းေတြဆီကို ေမာ္ေတာ္ငွားျပီး ေလွ်ာက္လည္ျဖစ္တယ္...။ တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးရဲ႔ စိတ္ဖိစီးမႈကို ေျဖေလ်ာ့ေစတာပါပဲ...။ ကၽြန္းေတြေပၚက ေသာင္ျပင္ကမ္းစပ္မွာ ငယ္ငယ္ကလို ခရုခြံေတြေကာက္ရတာ ေပ်ာ္စရာေတာ့ ေကာင္းသား...။ ကၽြန္မတို႔ရံုးက senior အစ္မတစ္ေယာက္က သူ႔သမီးေလးပါေခၚခဲ႔ေတာ့ အဲကေလးမေလးနဲ႔ ကၽြန္မခရုခြံေရာင္စံုေလးေတြေနပူက်ဲေအာက္ပု၀ါပါးျခံဳ ဦးထုပ္ေစာင္းျပီး ေကာက္ၾကတယ္...။ “ I want to decorate my fish tank with this colorful sea shell, would you please help me collect them Auntie...” တဲ႔ အိမ္က သမီး ငါးကန္ထဲ ဒီေရာင္စံုခရုခြြြံေလးေတြနဲ႔ အလွဆင္ျခင္လို႔ အန္တီ ကူေကာက္ေပးပါဦးေနာ္”တဲ႔...။ ကေလးမေလးကို ကၽြန္မက ခရုခြံေလးေတြအျပင္ ေက်ာက္ခဲ၀ိုင္း၀ိုင္းေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ပါေကာက္ေပးခဲ႔ေသးတယ္...။ ခရုခြံအေၾကေတြေရာေႏွာေနတဲ႔ သဲေတြကိုလဲ က်ံဳးယူလိုယူေပါ့ ...။ ပင္လယ္စာေတြတစ္၀ၾကီးစားခဲ႔တယ္ ပင္လယ္ေလေတြတ၀ၾကီးရႈခဲ႔တယ္ အုန္းစိမ္းရည္ေတြေသာက္ခဲ႔တယ္...။ 

ကမ္းေျခဆိုလို႔ ကၽြန္မရဲ႔ ဇာတ္ေကာင္ေလး “အိန္ဂ်ယ္”ကို လြမ္းမေနၾကဘူးလား....။ လာမယ့္ ေဖေဖာ္၀ါရီလက်ရင္ေတာ့ ခါတိုင္းႏွစ္ေတြေရးေနက် အိန္ဂ်ယ့္အတြက္ “ေႏြဦး” တင္ေပးမယ္ လာဖတ္ၾကပါဦးေနာ္...။ စကားမစပ္... ကၽြန္မဘေလာ့ ေခါင္းစဥ္ေလးေျပာင္းသြားတာ သတိထားမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္...။ “မိုးေငြ႔နဲ႔အတူ” ကေန “Cameron” ျဖစ္သြားရတဲ႔ အေၾကာင္းရင္းေလးက ဘာမွေထြေထြထူးထူးမရွိပါဘူး...။ တခ်ိန္က ကၽြန္မရဲ႔ ကဗ်ာဆရာ ပံုေတြနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔ မေလးမွာရွိတဲ႔ လက္ဖက္စိုက္ခင္းေတြနဲ႔ ေတာင္ေစာင္းေလးတည္ရွိရာ Cameron ကို သိပ္သေဘာက်လို႔ေပးလိုက္တာပါ..။

(hello... its me) လို႔ ႏႈတ္ဆက္မွ ခုတေလာ သိပ္ကိုလူၾကိဳက္မ်ားျပီးနားေထာင္ေနၾကတဲ႔ Adele ရဲ႔ “Hello”သီခ်င္းကိုသြားသတိရမိတယ္...။ အဲသီခ်င္းနားေထာင္ျပီး တစ္ကမၻာလံုးကလူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရည္းစားေဟာင္းနဲ႔ ျပန္အဆက္သြယ္လုပ္ၾကတယ္လို႔ၾကားလိုက္ရတယ္...(စကားခ်ပ္)..။

အခု...စာဖတ္သူအားလံုးကို ျပန္လာႏႈတ္ဆက္တာပါ....။ 

2016 ႏွစ္စကေန ႏွစ္ဆံုးတိုင္ထိ အလုပ္အကိုင္မ်ား အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔လို႔ စိတ္အဆင္ၾကည္စင္ေအးခ်မ္းၾကပါေစလို႔ ဆုေတာင္ေပးလိုက္ပါတယ္...။  

I lOVE yOU aLL....

မိုးေငြ႔

အနီရောင်ကြာသပတေးကြယ်နှင့် တွေ့ဆုံနှုတ်ဆက်ခွဲခွာခြင်း..... (My Red Jupitar )

 

စက္တင္ဘာလ လလည္ေခါင္….။

အဲဒီေန႔က မိုးမရြာဘူး….။ 

ေန႔ခင္း ေနပူက်ဲေတာက္ေအာက္မွာ အနီေရာင္ေတာက္ေတာက္ ၾကာသပေတးၾကယ္ေလး  ကၽြန္မဆီကို ေရာက္လာခဲ႔တယ္…။ 

တဖန္ျပန္လည္ေတြ႔ဆံုျခင္း တျဖစ္လဲ ႏႈတ္ဆက္ခြဲခြာျခင္း အဓိပၸါယ္သက္ေရာက္မႈတို႔က က်စ္က်စ္ေတာက္ပူေနတဲ႔ ေနေရာင္ေအာက္မွာ အရည္ေပ်ာ္လုေပ်ာ္ခင္ေလး….။ 

ဒါေပမယ့္ တခဏကေလး ျပန္ေတြ႔ရလို႔ ၾကည္ႏူး၀မ္းသာပီတိျဖစ္မႈတို႔က တမဟုန္ခ်င္း ေအးျမတဲ႔ မိုးဖြဲေလးအျဖစ္ ဖန္ဆင္းလိုက္သလား….။ ကၽြန္မနဲ႔သူ ႏွစ္ေယာက္ရွိရာ တစ္ေနရာေလးမွာ ကြက္က်ားမိုးရြာခ်လိုက္တယ္ ဆိုပါစို႔…။ 

ငါးမိနစ္စာခရီးေလာက္မွာရွိတဲ႔ ေကာ္ဖီဆိုင္ေလးဆီကို အငွားကားေလးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔အတူသြားၾကတယ္…။ လမ္းမွာျပန္လည္ဆံုေတြ႔ ႏႈတ္ဆက္စကားေတြ ေ၀ဆာပ်ံ႕လႊင့္လို႔ေပါ့…။ 

ထံုးစံအတိုင္း ကၽြန္မက ေကာ္ဖီအပူ သူက အေအးမွာတယ္….။ ေနပူလို႔ထင္ရဲ႕ ကၽြန္မရဲ႔ ၾကာသပေတးၾကယ္ေလးက သူ၀တ္ထားတဲ႔ အနီေရာင္စပို႔ရွပ္ေလးလို မ်က္ႏွာေတြနီလို႔ရယ္…။ 

အခ်ိန္တိုေလးေပမယ့္ စကားေတြအစံုေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္…။ ဟိုးး….အေ၀းၾကီးကို အၾကာၾကီးသြားေတာ့မယ့္ သူ႔ကို ကၽြန္မအမွတ္တရလက္ေဆာင္ေလးေပးခ်င္တယ္…။ စာေပခ်စ္တတ္သူမို႔ စာအုပ္လက္ေဆာင္ေလးေပးျဖစ္တယ္…။ “ဦးေႏွာက္နဲ႔ ႏွလံုးသား”တဲ႔..။ ဆရာေဖျမင့္ရဲ႔ က်စ္လစ္ေျပျပစ္ရွင္းလင္းတဲ႔ စကားလံုးေတြနဲ႔ ဘာသာျပန္စာအုပ္ေလးပါ…။ သူ႔အတြက္ ဦးေႏွာက္ေရာ ႏွလံုးသားပါ အဟာရျဖည့္ဖို႔ တစ္သက္လံုးအမွတ္တရျဖစ္ေစဖို႔ လက္တစ္ဖ၀ါးစာ လက္ေဆာင္ေလးပါ..။ စာအုပ္ေလးရဲ႔ ပထမဆံုးစာမ်က္ႏွာအလြတ္ ညာဖက္ေဒါင့္မွာ  ေန႔စြဲတတ္ျပီး ကၽြန္မလက္မွတ္ထိုးလိုက္တယ္..။

မၾကာခင္ သူဟာ ကၽြန္မေနထိုင္ရာေနရာရဲ႔ ကမၻာတစ္ဖက္ျခမ္းကိုသြားရေတာ့မွာ… ကာလၾကာရွည္မယ့္ အခ်ိန္တစ္ခုထိေပါ့….။ အခ်ိန္အားျဖင့္ သူေနထိုင္မယ့္ျမိဳ႔ရဲ႔ ေဒသစံေတာ္ခ်ိန္ဟာ ကၽြန္မတို႔နဲ႔ ဆယ္နာရီခြဲတိတိေနာက္က်တယ္…။

ကၽြန္မကို သူတက္စီေပၚလိုက္ပို႔ျပီး ကားထြက္ခါနီး သူ႔ကိုလက္ျပေတာ့ သူ႔မ်က္၀န္းဆီက အေရာင္တစ္ခုခုကို လွမ္းျမင္လိုက္ရတယ္…။ အို…တကယ္ဆို ဟိုးးး အေ၀းၾကီးကို အၾကာၾကီးခြဲခြာသြားေတာ့မယ့္သူကို ကၽြန္မေႏြးေထြးတဲ႔ ေပြ႔ဖက္ႏႈတ္ဆက္မႈတစ္ခုျပဳလိုက္သင့္တာလို႔ ေနာင္တရေနမိတယ္…။ ညေနသံုးနာရီေနာက္ပိုင္းရဲ႔ ေနပူပူေအာက္မွာ ကၽြန္မတို႔ယဥ္ေက်းမႈထံုးတမ္းတစ္ခုမဟုတ္ေပမယ့္ အေနာက္တိုင္းဆန္ဆန္ ေပြ႔ဖက္ႏႈတ္ဆက္ျခင္းအားျဖင့္ သူ႔ရဲ႔ ခရီးဆက္ရမယ့္ေျခလွမ္းေတြအတြက္ အမ်ားၾကီးမဟုတ္ရင္ေတာင္ အားေသးေသးေလးတစ္ခုျဖစ္ေလာက္ရဲ႔လို႔ ကၽြန္မ ေနာက္က်စြာေတြးခဲ႔မိတယ္…။

ခုေတာ့ …….။

 

ရန္ဖန္ရန္ခါ ကမၻာေျမနဲ႔အနီးဆံုးေရာက္တဲ႔အခါ ေကာင္းကင္ရဲ႔ ညေနခင္းမွာ အနီေရာင္ေတာက္ပေနမယ့္ ၾကယ္တစ္စင္းကို ျမင္ေတြ႔တတ္ၾကမွာပါ…။ ခုေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ကေလးကိုပဲ ေစာင့္ဆိုင္းရင္း ကၽြန္မရဲ႔ အနီေရာင္ၾကာသပေတးၾကယ္ကေလးကို ေမာ့ၾကည့္ရေတာ့မွာေပါ့…။

  

မိုးေငြ႔