ကျွန်တော်.....

   

မန္းသူေတြဘာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ကၽြန္မလို႔မေျပာဘဲ ကၽြန္ေတာ္လို႔ နာမ္စားသံုးသလဲဆိုတာ ေသခ်ာမသိေပမယ့္...ေရႊမန္းသူမဟုတ္တဲ႔ ကၽြန္မကေတာ့ စာေရးရင္သာ ကၽြန္မလို႔ေရးတတ္ေပမယ့္ အျပင္မွာေတာ့ စကားေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္လို႔ နာမ္စား သံုးေလ့ရွိတယ္..။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆိုေတာ့ ခုႏွစ္တန္းႏွစ္တုန္းက မႏၱေလး (၁၂)ေက်ာင္းမွာ တစ္ႏွစ္တက္ခဲ႔ဖူးတုန္းကတည္းက ကိုယ့္ကိုယ္ကို “ကၽြန္ေတာ္”လို႔ ႏႈတ္ဆြဲသြားခဲ႔တာ ခုထိပဲဆိုပါေတာ့..။

မႏၱေလးမွာ တစ္ႏွစ္နီးပါေလာက္ပဲေနလိုက္ရေပမယ့္ ကၽြန္မရဲ႔ ငယ္ဘ၀တပိုင္းတစေတြ အဲဒီျမိဳ႔မွာ ထင္က်န္ေနခဲ႔ဖူးတယ္....။ ကၽြန္မ မႏၱေလးျမိဳ႔ကိုခ်စ္တယ္ အဲဒီမွာေနရတာမစိမ္းဘူး ေပ်ာ္လည္းေပ်ာ္တယ္..။ ကၽြန္မက အစားသမားဆိုေတာ့ မန္းရဲ႔ ေဒသအစားအစာေတြ အကုန္လံုးကိုၾကိဳက္တယ္...။ ကၽြန္မအဲဒီတုန္းက ခုႏွစ္တန္းတက္ျပီး အေရးခင္းျဖစ္လို႔ ေက်ာင္းပိတ္လိုက္ရတာ..။ မန္းမွာ စက္ဘီးစီးျပီး ေလွ်ာက္သြားရတာ သိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းတယ္..။ အေရးခင္းခ်ိန္တုန္းကဆို ညေနပိုင္းမွာ မေၾကာက္မရြ႔ံ စက္ဘီးစီးျပီး နံရံကပ္စာေတြ ကာတြန္းေတြသြားသြားဖတ္ၾကတာ..။ အဲဒီက ညီမတစ္၀မ္းကြဲေတြနဲ႔ ကဲကဲေတြေပါ့..။ အဲဒီေခတ္က ခုေခတ္လို စီဒီေတြဘာေတြမရွိေသးဘူး သီခ်င္းနားေထာင္ခ်င္ရင္ ေဒါင္းလုတ္တာေတြဘာေတြမရွိေသးေတာ့ ကိုယ္လိုခ်င္တဲ႔သီခ်င္းကို တန္းစီျပီးခ်ေရး ကက္ဆက္ေခြငွားဆိုင္မွာ လက္ေရြးစင္သြားကူး အဲလိုလုပ္ရတာ..။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ကက္ဆက္ေခြအငွားဆိုင္နဲ႔ စာအုပ္ငွားဆိုင္က တြဲထားတတ္တယ္..။ ဆိုေတာ့ ကာတြန္းစာအုပ္ေတြ ၀တၳဳစာအုပ္ေတြငွားဖတ္ ညေနပိုင္းဆို ဗီဒီယိုေခြေတြငွားၾကည့္ ...။ ကုိယ္သြားခ်င္တဲ႔ေနရာ စက္ဘီးေလးနင္းျပီးသြားရတာ သေဘာက်တယ္...။

ကၽြန္မတို႔ေနတာက ဗထူးကြင္းနဲ႔နီးတယ္ ၂၈x၂၉ လမ္းၾကားက ေမတၱာလမ္းသြယ္ထဲမွာ ၂၈လမ္းေဒါင့္က မင္းသီဟလက္ဖက္ရည္ဆိုင္ရွိတယ္ ..။ အစားအေသာက္သိပ္ေကာင္းပဲ..။ လက္ဖက္ရည္ ပဲပလာတာ မုန္႔တီသုပ္(နန္းၾကီးသုပ္) ပဲအီၾကာ...အကုန္ေကာင္းတာ..။ မန္းက ပဲျပဳတ္ကုိပိုၾကိဳတယ္ဆိုတာ ရန္ကုန္လို ပဲလံုးေလးေတြက ေသးေသးညိဳညိဳေတြမဟုတ္ဘူး ပဲလံုးၾကီးၾကီး အညိဳေဖ်ာ့ေဖ်ာ့နဲ႔ အရသာကလဲ ခ်ိဳေနေရာ..။ အီၾကာေကြးတစ္ေခ်ာင္းဆိုလည္း လူ႔တေတာင္ဆစ္ေလာက္ရွိတယ္..။ မင္းသီဟက ခုခ်ိန္ထိ နာမည္ရတုန္းပါပဲ..။ ရွမး္ေခါက္ဆြဲစားခ်င္ရင္ေတာ့ မိန္းလမ္းေပၚက ေနျခည္ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္ေကာင္းတယ္ အဲဒီေခတ္ကေပါ့ ခုေတာ့ အဲဆိုင္ရွိေသးလားမသိဘူး...။ ဂ်ံဳဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ၊ ဆန္ျပားသုပ္၊ ရွမ္းသုပ္၊ ဆန္စီး၊ ျမီးရွည္ အကုန္ေကာင္း..။ ေရးရင္နဲ႔ စားေတာင္စားခ်င္လာျပီ...။ “ကၽြန္ေတာ္”လို႔ေခါင္းစဥ္တပ္ အေၾကာင္းျပျပီး အစားအေသာက္အေၾကာင္း မ်ားမ်ားေရးပါရေစ..။

ေနာက္ျပီး ၂၇လမး္ေပၚက ဘယ္လမ္းနဲ႔ ဘယ္လမ္းၾကားလည္းေတာ့မသိေတာ့ဘူး... အရင္မႏၱလာဟိုတယ္ ေနာက္ေက်ာ္က အထမ္းနဲ႔ေရာင္းတဲ႔ ရခုိုင္မုန္႔တီနဲ႔ မက်ည္းေဖ်ာ္ရည္လည္းေကာင္းတယ္..။ ရခိုင္မုန္႔တီကို ငံုးဥထည့္ေရာင္းတာ အဲဒီတစ္သည္ပဲျမင္ဖူးေသးတယ္...။ ရွဴးရွဴးရွဲရွဲနဲ႔ျပီးရင္ အစပ္ေျပ မက်ည္းေဖ်ာ္ရည္ ထန္းလ်က္နံ႔ေမႊးေမႊးေအးေအးေလး တစ္ခြက္ေသာက္လိုက္ လံုး၀အျငိမ္းေကာင္းတာ...။ ျပီးေတာ့ မန္းျမီးရွည္ဆို ခု ၁၆လမ္းက အထမ္းျမီးရွည္ေလာက္ပဲသိၾကတာ ..။ တကယ္တမ္း ကၽြန္မတို႔ငယ္ငယ္က ဗထူးကြင္းေရွ႔နားက ျမီးရွည္ဆိုင္ဆိုတကယ္စားေကာင္းတာ..။ မီးခိုးေၾကာင့္မဲနက္ေနတဲ႔ ေျမအိုးၾကီးၾကီးနဲ႔ ၀က္ဒူးရိုးၾကီးေတြကို မီးေအးေအးနဲ႔ တေနကုန္သည္ထားျပီးခ်ိဳေနတဲ႔ ၀က္ရိုးျပဳတ္ရည္နဲ႔ ပဲငပိနံ႔သင္းတဲ႔ ျမီးရွည္သုပ္က တကယ္႔စပယ္ရွယ္...။ အခု ရန္ကုန္မွာဆို Feel ဆိုင္ေတြမွာ အထမ္းျမီးရွည္ဆိုျပီး မီႏူးထဲမွာပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ မန္းကေရာင္းတာနဲ႔ေတာ့ အရသာက ဘာမွမဆိုင္ဘူး..။ ေလာေလာလတ္လတ္ေတာ့ မန္းမွာ ၁၆လမ္းက ျမီးရွည္ေတာ့ နာမည္ရဆဲဆိုင္ လမ္းေဘးဆိုင္ပဲ ခုံပုေလးေတြနဲ႔ထိုင္စားရတယ္။ ၀က္ျမီးၾကိဳက္ရင္ ညွပ္ထည့္ေပးတယ္ ဒညင္းသီးျပဳတ္လည္းထည့္တယ္ ၂၀၀၉ မန္းေရာက္တုန္းကေတာ့ သြားစားျဖစ္ေသးတယ္...။

မႏၱေလးေရာက္ရင္ မုန္႔တီကိုပဲ လူေတြက အာရံုစိုက္ၾကတာ တကယ္တမ္း မန္းက မုန္႔ဟင္းခါးလည္းေကာင္းတယ္..။ ငါးေပါတဲ႔အရပ္မဟုတ္ေပမယ့္ ငယ္ငယ္တုန္းက ၂၇လမ္း နဲ႔ ၇၅လမ္းနားေလာက္က ေဒၚၾကည္မုန္႔ဟင္းခါးအရမ္းေကာင္းတယ္ ညေနပိုင္းဆို စက္ဘီးေလးနဲ႔ ပါဆယ္သြားသြားဆြဲတာ မုန္႔ဖတ္မွ်င္ေလးကေသးေသးေလးနဲ႔ ပဲေၾကာ္ ဗူးသီးေၾကာ္ မန္းေၾကာ္တို႔ကအစ အကုန္ေကာင္းတယ္...။ ကၽြန္မတို႔အေဒၚအိမ္ရဲ႔ လမ္းထိပ္ ဗထူးကြင္းနားက အေၾကာ္တဲေလးမွာလည္း မနက္ဆို အေၾကာ္စံုနဲ႔ေကာက္ညွင္းေပါင္းရတယ္...။ မန္းမွာမသိမျဖစ္တစ္ခုရွိေသးတယ္ မစားမျဖစ္ မန္းအခ်ဥ္ေပါင္း...။ ေမာင္းထုျပီး လွည္းတြန္းသည္လာျပီဆို အခ်ဥ္ေပါင္းမ်ိဳးစံုကို ငါးပိ ငံျပာရည္ ပုစြန္ေျခာက္မႈန္႔ ငရုတ္သီးမႈန္႔စပ္ထားတာေလးနဲ႔ ေရာနယ္ထားတာ သိပ္ေကာင္းပဲ။ ေရးရင္း သေရေတာင္က်တယ္...။ ငရုတ္သီးမႈန္႔ငံျပာရည္ဆိုမွာ မန္းမွာ ငါးပိရည္က်ိဳအစား ထမင္းစားတိုင္းအျမဲပါတတ္တာကေတာ့ ငရုတ္သီးမႈန္႔ငံျပာရည္ေဖ်ာ္ခြက္ပါပဲ...။ အဲဒါေလးနဲ႔ထမင္းနဲ႔နယ္ျပီး ၀က္ခ်ိဳေပါင္းေလးနဲ႔စားပါေလ့ ထမင္းမျမိန္ရင္ ၾကိဳက္တာေျပာ...။

အခုဆိုေတာ့ ရွမ္းအစားစာနဲ႔ တရုတ္အစားစာမ်ားလႊမ္းမိုးျခင္းကို ခံလိုက္ရေသာ မန္းျမိဳ႔ေရႊျပည္ျဖစ္သြားေပမယ့္ ေဒသအစားအစာ ျမီးရွည္နဲ႔ မုန္႔တီကေတာ့ မကြယ္ေပ်ာက္ေသးလို႔ ေတာ္ပါေသးတယ္..။  ပံုေတြနဲ႔တကြျပခ်င္တာ ခုက ကိုယ့္ဘာသာ စားခ်င္တာ စိတ္ကူးနဲ႔ေရးရတာမုိ႔ ပံုမျပႏိုင္...။ မႏၱေလးက စားခ်င္တဲ႔ အစားစာမ်ားကိုတန္းစီေျပာပါဆိုရင္ ....

၁။ မုန္႔တီ
၂။ ျမီးရွည္
၃။ အခ်ဥ္ေပါင္း
၄။ ငွက္ေပ်ာ္ေၾကာ္နဲ႔ေကာက္ညွင္းျပန္ေပါင္း(ညေစ်းတန္းက)
၅။ မင္းသီဟလက္ဖက္ရည္ဆိုင္က အစားစာမ်ား
၆။ ေစ်းခ်ိဳနားက ညဖက္ေရာင္းတဲ႔ တရုတ္ထမင္းေပါင္း
၇။ တရုတ္တန္းေစး်နားက မတင့္ဖက္ထုပ္ေၾကာ္
၈။ မႏၱေလးက အိမ္ခ်က္ထမင္းဟင္းနဲ႔ ငရုတ္သီးငံျပာရည္ေဖ်ာ္
၇။ ထန္းလ်က္နဲ႔ေခါက္စားရတဲ႔ သီးသီး
၈။ ထန္းပင္ျမစ္ဖုတ္
၉။ ဦးပိန္တံတား မယ္ဇလီပင္ေအာက္က ေျပာင္းဖူးေၾကာ္နဲ႔ ဆီထမင္း ဆတ္သားေျခာက္ဖုတ္
၁၀။ ေစ်းခ်ိဳက ငွက္ေပ်ာ္အုန္းႏို႔ေပါင္း

ဒါက ငယ္ငယ္တုန္းက တစ္ႏွစ္နီးပါးေနခဲ႔ဖူးတဲ႔ အစားအေသာက္အေတြ႔အၾကံဳေတြ...။ ေက်ာင္းျပီးေတာ့ မန္းဘူတာၾကီးနားက ဆိုင္ခန္းမွာ ဖက္ရွင္ဆိုင္ဖြင့္တုန္းကလည္း မန္းျမိဳ႔တခြင္ျပဲျပဲစင္ေအာင္ ေခ်ာင္က်ိဳေခ်ာင္ၾကားေတြ အကုန္ေရာက္တယ္...။ မန္းက လူသိပ္မသိေသးတဲ႔ ေတာင္ေပၚက ဟသာၤဂူဘုရားတုိ႔ဘာတို႔ဖက္ကို အစံုသြားတယ္..။ စစ္ကိုင္း မံုရြာဆို တြင္းေတာင္းအိုင္ထိေရာက္ဖူးခဲ႔တယ္...။ ျပင္ဦးလြင္ဆိုလည္း အခု ေရျပာအိုင္ကေတာ့ အဲတုန္းကမေတြ႔ေသးလို႔ က်န္တဲ႔ ေရတံခြန္ေတြ ဘုရားေတြ ဂူေတြအကုန္သြားခဲ႔ဖူးတယ္...။

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မက “ ကၽြန္ေတာ္ ကၽြန္ေတာ္ ” နဲ႔ပဲ နာမ္စားသံုးျပီး စကားေျပာတတ္တယ္ဆိုတာကို အေၾကာင္းျပျပီးေရးရင္းက အစားအေသာက္ပို႔စ္တစ္ခုျဖစ္သြားပါေၾကာင္း....း))

မိုးေငြ႔