မြူငွေ့ခပ်ပါးပါးကို ထိုးထွင်းဖောက်နေတဲ့ အဝါဖျော့ အလင်းတန်းလေးအောက်မှာ... ရော်ရွက်ဝါဟောင်းတွေကြွေကျနေတာ သိပ်လှတာပဲ..။ ဟို..အရင်ငယ်စဉ်တုန်းကတော့ ကိုယ်ဟာအဝါရောင်ကို မနှစ်သက်တတ်ခဲ့ဘူး…။
နွေဦးရဲ့ အရောင်ဟာ ဝါဖျော့ဖျော့လေးလား….။ နွေဦးကြောင့် အဝါရောင်ကို ကိုယ်တစတစ နှစ်သက်လာတတ်ခဲ့သလား….။
အိန်ဂျယ်ရေ….. နွေဦးတွေတစ်ခုပြီးတစ်ခု ကျော်လွန်ပြီးနောက်မှာ တိတ်တဆိတ်နဲ့ မင်းရောက်လာခဲ့သေးသလား…။ အခွင့်မရှိတော့တာတောင်မှ ကိုယ်သိချင်နေခဲ့မိသေးတယ်…။
နွေဦးကတော့ သူ့တာဝန်သူ ကျေပွန်စွာလှပနေဆဲပဲ ဥသြကလည်းသူ့အသံချိုချိုနဲ့ တွန်မြည်နေဆဲပဲ… ကိုယ်လည်းပဲ နွေဦး ပန်းချီကို ခြယ်သနေဆဲပါပဲ အိန်ဂျယ်….။
မင်းနဲ့ဘယ်တော့မှ ပြန်မဆုံနိုင်တော့ပေမယ့် အဲဒီနေရာလေး(ကမ်းခြေ)ကိုလည်း ကိုယ်လွမ်းနေတတ်မြဲပါပဲ…။
မိုးငွေ့
No comments:
Post a Comment