မိုးရာသီအလွမ်းများ(၅)…..

  

အဲဒီမိုးရြာတဲ႔ေန႔တုန္းက မိုးထဲရပ္ေနတဲ႔ ကိုယ့္အနားကို မင္းေရာက္လာျပီး တိုးဖြဖြ ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရံုကေလး စကားတစ္ခြန္းေျပာလိုက္တယ္…။ ေအးစက္ေနတဲ႔ ကိုယ့္ႏႈတ္ခမ္းေပၚ အိေထြးပူေႏြးတဲ႔ အေတြ႔တစ္ခု ရလိုက္ျပီး … မင္းက ကိုယ့္လက္ကိုဆြဲျပီး ကြင္းျပင္အစပ္နားက စိမ္းညိဳ႔ေနတဲ႔ ေတာအုပ္ထဲကို ေခၚ သြားခဲ႔တယ္…။ မိုးေၾကာင့္ တုန္ခိုက္ေနတဲ႔ ကိုယ့္ကို ေကာ္ဖီပူပူတစ္ခြက္တိုက္မယ္လို႔လည္း မင္းေျပာေသးတယ္….။ ေတာအုပ္ထဲမွာ မင္းကိုယ့္ကို ထားခဲ႔မယ္မွန္းသိရင္ ကိုယ္မလိုက္ပါဘူး….။ မိုးစိုခံျပီးပဲ မင္းနဲ႔အတူ ကြင္းျပင္မွာပဲ ရပ္ေနမွာေပါ့…။ 

ေတာအုပ္ထဲလဲေရာက္ေရာ ခ်က္ခ်င္းအေမွာင္ေတြပိန္းပိတ္သြားခဲ႔တယ္…။ ကိုယ့္နားမွာ မင္းလည္းမရွိေတာ့ဘူး ဘာမွလဲမျမင္ရေတာ့ဘူး…။ မင္းကို ဘယ္လိုမွလဲ ေအာ္ေခၚလို႔မရေတာ့ဘူး…။ အိပ္မက္က လန္႔ႏိုးလာေတာ့ ကိုယ့္ပါးျပင္မွာ မိုးေရေတြစိုလို႔ေပါ့….။ ဟင့္အင္း မိုးေရ မဟုတ္ပါဘူး… မ်က္ရည္ေတြပါ..။ 

အျပင္မွာ မိုးေတြသည္းသည္းထန္ထန္ရြာေနတယ္… မိုးမလင္းေသးဘူး မနက္ ႏွစ္နာရီခြဲပဲရွိေသးတယ္…။ ကိုယ္ဆက္ျပီး အိပ္မေပ်ာ္မယ့္အတူေတာ့… မိုးရာသီအလြမ္းေတြကို စိတ္ကူးနဲ႔ အိပ္ယာထဲမွာပဲ ေရးေနမိတယ္..။

မင္းေရာ ခုခ်ိန္ဆို မိုးေအးေအးနဲ႔ မိုးရာသီအိပ္မက္မက္ေနမလား….။ မင္းအိပ္မက္ထဲမွာ ကိုယ္ေရာမပါဘူးလား…။ မင္းအိပ္မက္ထဲကို ကိုယ္တခါေလးမွ ေရာက္ခြင့္မရွိဘူးလား အိန္ဂ်ယ္… ။

  

မိုးေငြ႔