Happy Belated Blog Day.....

စေန တနဂၤေႏြလိုေန႔မ်ိဳးက ေအးရာေအးေၾကာင္း တစ္ပတ္စာေလွ်ာ္ဖြတ္စရာ ရွင္းလင္းစရာေတြလုပ္ ကိုယ္စားခ်င္တာေလး ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ရတာဆိုေတာ့ ဖုန္းအြန္လိုင္းကလည္း ထံုးစံအတိုင္း လိတ္စပိနဲ႔ဆိုေတာ့ ဘေလာ့လည္ဖို႔က ကိုယ့္အတြက္ ဘယ္လိုမွအဆင္မေျပဘူး…။ ဖဘေလာက္ပဲ ပံုေတြတင္ သူမ်ားစေတးတပ္ေတြသြားဖတ္တယ္  ဒါေလာက္ပဲ…။ အျဖဴေရာင္နတ္သမီးရဲ႔ ဘေလာ့ေဒးအမွတ္တရအားလံုးကိုတဂ္ပါတယ္လို႔ ေရးထားတာေတြ႔လိုက္ေတာ့ အစ္ကိုညီလင္းေျပာသလိုပဲ ဒီႏွစ္ေတာ့ မေရးေတာ့ပါဘူးေလလို႔ေတြးလိုက္တယ္္…။ ဒီေလာက္ၾကီးလဲ စီကားျပီးေရးၾကလိမ္႔မယ္လို႔မထင္ထားဘူးေလ…။ စာေရးက်ဲေနတဲ႔ အစ္မရို႔စ္ေတာင္ပို႔စ္ေလး တင္ထားတာေတြ႔ရတယ္…။ ၾသဂုတ္လ ၃၁ ရက္ေန႔ဟာ တစ္ကမၻာလံုုးအတြက္ ဘေလာ့ဂါေန႔…။ ကၽြန္မဒီတဂ္ပို႔စ္ကို မေရးေတာ့ဘူးလို႔ စိတ္ထဲဒီလိုပဲ ခပ္ေပါ့ေပါ့နဲ႔ေနေနခဲ႔တာ..။ တစ္ခါလည္းေရးခဲ႔ဖူးျပီးျပီဆိုေတာ့ အေခ်ာင္ခိုလိုက္တာ… း)  ။

ျပီးေတာ့ ခုတေလာ တဂ္ပို႔စ္ေတြခ်ည္းဆက္တုိက္ေရးေနတာ ဒီပို႔စ္နဲ႔ဆို သံုးပုဒ္ရွိျပီ…။ ေပ်ာ္စရာေတာ့ေကာင္းတယ္.. ဖဘမွာခ်ည္းသြားစီကားေနတဲ႔ ဘေလာ့ဂါေတြကို ျပန္ျပီး ဆဲြေခၚအသက္သြင္းေပးလိုက္တဲ႔ ဂိမ္းေလးတစ္ခုပါပဲ…။ ကၽြန္မကေတာ့ ဘယ္သူေတြဘယ္မွာေပ်ာ္ေပ်ာ္ ကၽြန္မဘေလာ့မွာကၽြန္မအေပ်ာ္ဆံုးပဲ…။ ကၽြန္မဘ၀ရဲ႔ေနရာေလးတစ္ခုလို႔ တစ္ခါတုန္းက တင္စားေရးခဲ႔ဖူးပါတယ္..။ ဒီေနရာေလးမွာ ကၽြန္မခံစားခ်က္ေတြ ကၽြန္မေရးခ်င္တာေတြ ကၽြန္မဖတ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔စာေတြ ကၽြန္မနားေထာင္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ သီခ်င္းေတြ ကၽြန္မခ်က္ျပဳတ္ခ်င္တာေတြကို အကုန္လံုးအိတ္သြန္ဖာေမွာက္ မွ်ေ၀ခ်ျပလို႔ရတယ္ေလ…။

တနလာၤေန႔ ကၽြန္မရံုးတက္ေတာ့ ပထမဦးဆံုးျမင္လိုက္ရတာက ဘေလာ့ရိုးမွာ ဘေလာ့ေဒးအမွတ္တရအတြက္တင္ထားတဲ႔ ပို႔စ္ေတြက တန္းစီေနေရာ…။ လဆန္းပိုင္းဆို ရံုးမွာက အလုပ္ရႈပ္တယ္ စာေတြအကုန္လံုးကို သြားမဖတ္အားဖူး ေကာ္မန္႔ေပးဖို႔ဆိုတာ ေ၀းေရာ…။ ဒါနဲ႔ စတစ္ထဲ အကုန္ကူးထည့္ျပီး အိမ္က်မွ တစ္ပုဒ္ခ်င္းစီဖတ္ဖို႔ၾကိဳးစားရတယ္…။ ဆရာဦးဟန္ၾကည္ၾကီးကလည္း ေဒၚမိုးေငြ႔ သူမ်ားေတြ ေရးေနၾကတာ တဂ္ပို႔စ္ေလးမေရးဘူးလားနဲ႔ ေဆာ္ေၾသာ္မႈက ေရးခ်င္စိတ္ကေလးကုိ ႏိုးၾကားလာေစခ႔ဲတယ္…။

ျပန္ေျပာရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကၽြန္မ ဘေလာ့ေလာကထဲကို မအူမလည္နဲ႔ေရာက္လာတာ လာမယ့္ဒီဇင္ဘာဆို ငါးႏွစ္ျပည့္ပါျပီ…။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုေတာ့ ခုခ်ိန္ထိ အသစ္တစ္ေယာက္လို႔မွတ္ေနတုန္းပဲ…။ ကၽြန္မေလးစားအားက်ရတဲ႔ အစ္ကိုအစ္မေတြရဲ႔ ေျခရာကိုေတာင္ မနင္းႏိုင္ေသးဘူးလို႔ မွတ္ေနတုန္းပဲ…။ တကယ္လည္း မမီေသးပါဘူးေလ…။ ကၽြန္မ စာေရး၀ါသနာပါတာကိုသိလို႔ ဘေလာ့တစ္ခုဖြင့္ပါလားလို႔ အၾကံေပးခဲ႔ဖူးတဲ႔ ဟိုးး ႏိုင္ငံရပ္ျခားက ေမာင္ေလးတစ္ေယာက္ကို ဒီေနရာကေက်းဇူးတင္ပါတယ္… ဒီဘေလာ့ဂ္ကိုလည္း သူပဲဖြင့္ေပးခဲ႔တာပါ..။ 

ဟိုတုန္းကေတာ့ ဘေလာ့ဂ္ကို စာေရး၀ါသနာပါလို႔သာေရးတာ ဘေလာ့ဂ္ေဒးကိုလည္းမသိခဲ႔ပါဘူး..။ ျမန္မာထဲမွာ ဘယ္သူက ဘေလာ့ဂ္ကုိစေရးခဲ႔တယ္ ဆိုတာလည္းမသိခဲ႔ပါဘူး…။ ေနာက္မွသာ… တေျဖးေျဖးနဲ႔ သူမ်ားအိမ္ေတြေလွ်ာက္လည္ စာဖတ္စပ္စု ဒီေတာ့မွာ နည္းနည္းသိလာခဲ႔တာ…။ ဒါေတာင္ခုခ်ိန္ထိ ကၽြန္မမသိေသးတဲ႔ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြ အမ်ားၾကီးရွိပါေသးတယ္…။ ၂၀၀၈ ဒီဇင္ဘာကေနစျပီး ဘေလာ့ဂ္ေလာကထဲ၀င္ခဲ႔တာ အစပိုင္းတုန္းကေတာ့ ကၽြန္မတင္တဲ႔ပို႔စ္ေတြဟာ ေျဗာက္ေတာက္ေပါ့…။ ကိုယ္ဘာကိုအားသန္သလဲ ဆိုတာကို ေသခ်ာမသိေသးတာလည္းပါတယ္…။ ၂၀၁၀ေလာက္ကစျပီး ကၽြန္မ အက္ေဆးေတြေရးရတာပို ဓါတ္က်လာခဲ႔တယ္…။ ႏူးည့ံဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ေကာင္းတဲ႔ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ေလးေတြကို ပိုေရးျဖစ္လာခဲ႔တယ္…။ ၂၀၁၁ မွာေတာ့ ကၽြန္မေရးတဲ႔ အက္ေဆးမွာ “အိန္ဂ်ယ္”ဆိုတဲ႔ ဇာတ္ေကာင္ေလးကို ကၽြန္မအသက္သြင္းခဲ႔တယ္ ဒီေန႔ဒီခ်ိန္ထိဆိုပါေတာ့…။ တခ်ိဳ႔ဆို ကၽြန္မရဲ႔ မိုးေငြ႔ႏွင့္အတူ ဘေလာ့ဂ္ကိုမမွတ္မိရင္သာရွိမယ္ ဟို အိန္ဂ်ယ္အက္ေဆးေရးတဲ႔အစ္မေလဆိုျပီး ေတာ့သိၾကတယ္…။ အျပင္မွာအဲလို အိန္ဂ်ယ့္နာမည္တပ္ျပီးေတာ့ကို လာႏႈတ္ဆက္ၾကတာခံရဖူးတယ္…။ တကယ္ေတာ့ အိန္ဂ်ယ္ဟာ ေပၚျပဴလာျဖစ္ပါေစေတာ့လို႔ ေရးခဲ႔တဲ႔ ဇာတ္လမ္းေတြမဟုတ္သလို…အရည္ရြယ္ပါဘဲ ကၽြန္မအနားကေန ကၽြန္မေရွ႔ေလွ်ာက္မယ့္ေျခလွမ္းတိုင္းမွာလိုက္ပါစီးေမ်ာမယ့္ ဇာတ္ေကာင္ေလး တစ္ေယာက္ပါ…။ ၂၀၁၂ ကေန ၂၀၁၃ မွာေတာ့ ကၽြန္မ မီးဖိုေခ်ာင္ဖက္ကိုပုိ၀င္ျဖစ္လာခဲ႔တယ္…။ ဟင္းခ်က္ရင္း မုန္႔လုပ္ရင္း အိန္ဂ်ယ့္အက္ေဆးေတြ ေရးရင္းေပါ့ေလ…။

ဘေလာ့ဂ္ေလာကမွာ ဘေလာ့ဂ္ဂါအသစ္ကေလးေတြ အရင္တုန္းကလို မ်ားမ်ားထြက္လာတာ သိပ္မေတြ႔ရေတာ့ဘူး…။ ကၽြန္မကဘဲ ဘေလာ့ဂ္သိပ္မလည္သူမို႔လည္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္…။ ခုေနာက္ပိုင္းအလုပ္ပိုရႈပ္လာတာရယ္ ကိုယ့္ဘေလာ့ဂ္ရိုးမွာ တက္လာတဲ႔ အသစ္ေလာက္ပဲ သြားဖတ္ျဖစ္တာ…။ ေကာ္မန္႔ဆိုတာ ဘေလာ့ဂ္ဂါတစ္ေယာက္အတြက္ အားေဆးတစ္ခြက္ပဲေလ…။ ဒါေၾကာင့္သူမ်ားပို႔စ္ေတြကို သြားဖတ္တုိင္း ေကာ္မန္႔ေတာ့ ေပးျဖစ္တာမ်ားတယ္…။ ကိုယ္ကလည္း ေကာ္မန္႔ေမွ်ာ္သူဆိုေတာ့ ကိုယ္ခ်င္းစာတယ္ေလ..။ လိုင္းမေကာင္းတာေၾကာင့္ အခက္အခဲကိုလည္း နားလည္ပါတယ္..။ ဒါေၾကာင့္ ပို႔စ္အသစ္တင္ရင္ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္လာဖတ္သြားျပီလည္းဆိုတာကို ေကာ္မန္႔တစ္ခုထက္ပိုျပီး သတိထားၾကည့္မိလာခဲ႔ျပန္တယ္..။ ကိုယ္ေရးတဲ႔စာ ကိုယ္တင္တဲ႔ပို႔စ္ကိုဖတ္ေစခ်င္တာေလ…။ 

၂၀၁၃ ႏွစ္ဦးကစျပီး ဒီေန႔ထိ သတိထားမိသေလာက္ ဘေလာ့ဂါေတြလည္း ဘေလာ့ဂ္လည္နည္းလာၾကတယ္ ပို႔္စ္တင္နည္းလာၾကတယ္…။ ဒါေၾကာင့္ ခုတေလာ ဘေလာ့ဂ္ေလာကကို ျပန္လႈပ္ႏိႈးေစခဲ႔တဲ႔ တဂ္ပို႔စ္ေလးေတြနဲ႔ တဂ္လာတဲ႔ အစ္မသက္ေ၀ကို ဒီေနရာကေန ေက်းဇူးအထူးတင္ပါတယ္…။ တဂ္ဂိမ္းေလးေတြကို အဆင္အလာမပ်က္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ အစ္မသက္ေ၀က တဂ္လြန္းအားၾကီးလို႔ အစ္မတဂ္ေ၀လို႔ေတာင္ ေနာက္ျပီးေခၚေနတတ္ၾကတာ…။

ေနာက္ပိုင္း ဘေလာ့ဂ္ဂါေတြအေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႔စာေတြ စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာေရာက္လာခဲ႔တယ္…။ စာအုပ္ေတြစုထုတ္ၾကတယ္…။ အားက်စရာပါ…။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မကေတာ့ သူတို႔လိုစာအုပ္ထုတ္ေလာက္ဖို႔အထိ စာမူေကာင္းေကာင္းတစ္ပုဒ္တစ္ေလမွ်ေတာင္မရွိပါဘူး…။ ဒါေၾကာင့္ ဟိုညီမေလးက စာအုပ္ထုတ္ခ်င္တယ္ ဒီေမာင္ေလးက စာအုပ္ထုတ္မယ္ စာမူေတြလာေတာင္းတဲ႔အခါ အရမ္းကိုအားနာရပါတယ္…။ ကိုယ့္ဆီမွာ သူတို႔ထုတ္မယ့္စာအုပ္နဲ႔၀င္ဆန္႔ဖို႔ စာမူေလးေတာင္မွမရွိလို႔ေလ…။

ဘေလာ့ဂ္ဆရာၾကီး အစ္ကို ကိုရန္ေအာင္က စတဂ္ထားတဲ႔ဒီပို႔စ္ကိုေရးျဖစ္သြားခဲ႔တယ္…။ အစ္ကိုဆူခ်င္လည္းဆူေတာ့ အစ္ကိုေမာင္းတဲ႔ကားကို တီတင့္အိမ္ကေန မဒမ္းကိုးတို႔ေရာက္တုန္းက စီးဖူးခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ့္ အစ္ကို့ဘေလာ့ဂ္ကို ဒီမနက္က်မွ ရိုးလ္မွာခ်ိတ္လိုက္တာ.. အဲလိုေလး အိမ္လည္တဲ႔ ကၽြန္မေပါ့…။ ကၽြန္မနဲ႔ အသက္မတိမ္းမယိမ္း ကၽြန္မထက္အသက္နဲနဲကေလးပဲ ပိုၾကီးခ်င္ၾကီးမယ္ ငယ္ခ်င္ငယ္မယ္ ဒါေပမယ့္ ေလးစားသမႈျဖစ္ေတာ့ အစ္ကိုရန္ေအာင္ကို အစ္ကိုလို႔ေခၚပါတယ္…။ အစ္ကိုကေတာ့ စေတြ႔ကတည္းက မိုးေငြ႕ကိုသိေနခဲ႔သူပါ…။ ဖဘထဲကိုမေရာက္ျဖစ္ေသးဘူး..။  ဒီတဂ္ပို႔စ္နဲ႔ပတ္သက္ျပီး ေတာ္ေတာ္ေလးကိုညံစီေနမယ္နဲ႔ တူပါတယ္..။ သူမ်ားေတြအားလံုးေရးျပီးမွ ေနာက္က်ျပီးေရာက္လာခဲ႔တဲ႔အတြက္ ေခါင္းစဥ္ကို Belatedေလးတပ္လိုက္ပါရေစ…။

ကၽြန္မတို႔လို စာေပကိုခ်စ္ျမတ္ႏုုိးတဲ႔ ဘေလာ့ဂ္ဂါအသစ္ကေလးကို လက္ဆင့္ကမ္း ေဖးမေခၚယူမိတ္ဆက္ ခ်င္ပါေသးတယ္…။

စန္းထြန္းရဲ႔ ဒိုင္ယာရီ

ထရီဆာ၏ကမၻာငယ္ေလး

ရိုးေျမက်

လရိပ္အိမ္

Sweety snow

Blogger အားလံုး တစ္ခ်ိန္ကလို စည္ကားသိုက္ျမိဳက္စြာနဲ႔ စာေတြျပန္ေရးၾကပါလို႔ ဒီပို႔စ္ေလးနဲ႔ တိုက္တြန္းပါရေစ…း)

2011တုန္းက ေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔ပို႔စ္ Blog Day အမွတ္တရ

Happy Belated Blog Day………

မိုးေငြ႔