ေႏြဦးဟာ ေလရူးေတြတိုက္တတ္တဲ႔ ရာသီတဲ႔….။ ကိုယ္ကေတာ့ ေလရူးေတြမတိုက္လည္း… အျမဲရူးေနသူတစ္ေယာက္ပါေလ…။ တကယ္ေတာ့ ေႏြဦးဟာ သိပ္လွပါတယ္….။ လက္က်န္ သစ္ရြက္မီးရိႈ႔နံ႔ေလးေတြရေနတတ္ျပီး အဖူးအစို႔ေလးေတြနဲ႔ပြင့္လာေတာ့မယ့္ ပန္းကေလးေတြကို အပင္မွာျမင္ရမယ့္ အခ်ိန္မ်ိဳးေပါ့…။ ပန္းကေလးေတြဟာ သူ႔ရာသီစက္၀ိုင္းအတိုင္း ဖူးၾကပြင့္ၾကေၾကြၾကေပမယ့္… ကိုယ္ရဲ႔ ရာသီစက္၀ိုင္းတိုင္း မင္းအေပၚထားတဲ႔ ခံစားမႈကေတာ့ တသတ္မတ္ထဲပါပဲ…။ ေႏြဦးေရာက္တိုင္း မင္းနဲ႔စေတြ႔ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ပတ္လည္မို႔ ကိုယ့္အတြက္ အမွတ္ရစရာေတြက ဘယ္ေတာ့မွ ဆံုးခန္းတိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး..။
လက္က်န္ျမဴေငြ႔ေတြဟာ ေနျခည္ႏုႏုေအာက္မွာ ေပ်ာက္ကြယ္မသြားေအာင္ၾကိဳးစားေနရင္းက
ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ႔ၾကရတယ္…။ ေႏြဦးေလ ခပ္ေအးေအးတိုက္ခတ္လာတဲ႔အခါ… မင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ႔ အတိတ္က
ရန႔ံတခ်ိဳ႔ကို အျမဲသယ္ေဆာင္လာတတ္တယ္…။ အဲဒီရနံ႔ေတြကို ဖမ္းဆုပ္ျပီး ပုလင္းတစ္ခုထဲထည့္
ပင္လယ္ၾကီးထဲကို ကိုယ္ေမ်ာပစ္လိုက္မယ္….။ ပုလင္းေလးဟာ ဟိုးးး မိုးကုတ္စက္၀ိုင္းထိေမ်ာခ်င္
ေမ်ာသြားလိမ့္မယ္… ပင္လယ္ၾကမ္းျပင္ေအာက္ကို ျမႈပ္ခ်င္ျမႈပ္သြားလိမ့္မယ္ ဒါမွမဟုတ္လည္း
ကမ္းတခုခုကုိ ကပ္ခ်င္ကပ္သြားလိမ္႔မယ္…။ အဲဒီပုလင္းေလးထဲမွာ ကိုယ့္စိတ္၀ိဥာဥ္ေတြပါထည့္ေပးလိုက္မယ္..။
ကိုယ့္အတြက္ ေႏြဦးဟာ… ကိုယ့္အသက္ ေလးဆယ္... ငါးဆယ္... ေျခာက္ဆယ္… ကိုယ္ေသလြန္ျပီးတဲ႔အထိ
အမွတ္ရေနေစဦးမွာပဲေလ…။
မိုးေငြ႔
ေႏြဦးေတြကို ျပန္ဖတ္ခ်င္သူမ်ားအတြက္
ေႏြဦး(၁)
ေႏြဦး(၂)
ေႏြဦး(၃)
ေႏြဦး(၄)
