လွမ်းလိုက်တာ u ရယ်....။ ရင်ထဲမှာ နင့်ခနဲပဲ...စကားလုံးတွေနဲ့ ကိုယ်ပြည့်စုံအောင်မပြောပြတတ်ဘူး။ ကိုယ်သတိတရရှိနေချိန်မှာ.... u ကတော့ ကွန်ပျူတာကိုရောင်းပစ်... အဆက်သွယ်ဖြတ်ပြီး.... ကင်မရာတစ်လုံးနဲ့ မြို့အနှံ့ဓါတ်ပုံတွေစုဆောင်းနေနိုင်တာပေါ့...။ u စိတ်နှလုံးကို တခါတခါနားမလည်နိုင်တော့ပါဘူး....။ ခုတလော ကိုယ်သိပ်နေလို့မကောင်းဘူး....။ တကယ်လို့များ u ပြန်ရောက်မလာခင်မှာ ကိုယ်တစ်ခုခုဖြစ်သွားခဲ့ရင်...u နဲ့ ကိုယ်တွေ့လိုက်ရမှာမဟုတ်တော့ဘူး...။ ဒီရက်ပိုင်း စိတ်ထဲက မကောင်းဘူး... ဝမ်းနည်းစိတ်က အမြဲလွှမ်းမိုးနေတယ်...။ ကိုယ်ငိုချဖို့ကြိုးစားကြည့်တယ်...။ မျက်ရည်တွေက ထွက်မလာဘူး....။ ဝမ်းနည်းဆို့နင့်မှုတွေကြောင့် လည်ချောင်းထဲမှာ ခါးသက်သွားတယ်.....။ ကိုယ်ဟာ... ဒီလောကကြီးထဲကနေ အပြီးအပိုင်ထွက်ခွာသွားရမယ့်ရက်ကိုသာ တိတိကျကျသိနေခဲ့ရင်.... နေရမယ့်နေ့ရက်အနည်းငယ်အတွင်း ကိုယ်ဘာတွေလုပ်မိမလဲ....။ ခေါင်းတွေနောက်ပြီး ကိုယ်လျှောက်တွေးနေမိတယ်...။ဗုဒ္ဓဘာသာဝင်တစ်ယောက်ဖြစ်တဲ့အတွက် သေလွန်ပြီး တဲ့အခါကောင်းရာမွန်ရာ ရောက်ဖို့အတွက် ကောင်းမှုကုသိုလ်တော့လုပ်ရမယ်...။ အမေနဲ့မောင်နှမတွေနဲ့အတူ ဘူဖေးဟော့ပေါ့ သွားစားကြမယ်... ညကျရင် အမေနဲ့ ညီမလေးကြားမှာတိုးဝှေ့ပြီးအိပ်မယ် ။ နောက်နေ့ကျ စိတ်မချပေမယ့် အမေ့ကိုကန်တော့ပြီး ကိုယ်လုပ်ရမယ့်အရာအားလုံးကို စေ့စေ့စပ်စပ် စီစဉ်ရမယ်..။ ပထမဦးဆုံး ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်သမျှကို ပရဟိတလုပ်ငန်းတွေမှာ လိုအပ်သလို လှူချင်တယ်....။ ကိုယ့်ရဲ့ အနန္တမေတ္တာရိပ်မွန်က ကလေးတွေကို ဟင်းသွားချက်ကျွေးမယ် ကလေးတွေနဲ့အတူကစားမယ် သီချင်းတွေဆိုမယ်....။ နောက်နေ့ကျရင် အဖွားဆီသွားမယ် အဖွားဆံပင်တွေရှည်နေရင် ဆံပင်ညှပ်ပေးမယ် လက်သည်းတွေညှပ်ပေးမယ် ခေါင်းလျှော်ပေးမယ် ပြီးရင် အတူထမင်းစားမယ် စကားတွေထိုင်ပြောမယ် ။ ရတနာသုံးပါးကိုတော့ နေ့စဉ်မပျက် နှလုံးသွင်းရင်း ဘုရားရှိခိုးမယ် ပရိတ်တော်တွေရွတ်မယ် မေတ္တာပို့မယ် တရားတော်ခွေတွေကိုနာယူမယ်....။ ကိုယ်အသွားချင်ဆုံး နေရာတွေကို ဟိုးး အဝေးမှာရောက်နေတဲ့ ညီမလေးHN ကိုလှမ်းခေါ်ပြီး အတူသွားကြမယ်။ အဲဒီထဲမှာ u ပြန်လာရင် u နဲ့အတူသွားမယ်လို့ပြောထားတဲ့ တောင်ပေါ်နေရာလေးလဲပါမယ်...။ ခရီးသွားနေစဉ် လမ်းတလျှောက်က လူတွေကို တတ်နိုင်သမျှ ကူညီဖြည့်ဆည်းသွားမယ်...။ မဟာမြတ်မုနိဘုရားလေးဆူလုံးဖူးမယ် နောင်ဘဝမှာလဲ ချစ်ခင်တဲ့သူတွေနဲ့ပြန်တွေ့ပါစေလို့ ဆုတောင်းမယ် ။ လှပတဲ့ရေတံခွန်တွေရှိရာနေရာတွေသွားမယ်....။ ရေတံခွန်ကရေအိုင်ထဲမှာ ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ စကားဖြူပန်းတစ်ပွင့် ခေါင်းမှာပန်ပြီး အကြာကြီးမျက်စိမှိတ်ပြီး စိမ်နေချင်တယ်....။ u နဲ့အတူသွားမယ်ဆိုတဲ့ နှင်းတောင်မှာ နှင်းခဲတွေကို အဆုတ်လိုက်လုံးပြီး u ကိုပစ်ပေါက်ချင်သေးတယ်...။ အမြင့်ဆုံးတောင်ထိပ်တစ်ခုမှာ မတ်မတ်ရပ်ပြီး အသံကုန်အော်ဟစ်ပစ်မယ်.....။ နောက်ဆုံးတစ်ရက်ကိုတော့ ကိုယ်အသွားချင်ဆုံးကမ်းခြေလေးမှာ u နဲ့အတူ u ကိုယ်တိုင်ချက်ကျွေးတဲ့ ညနေစာလေး စားချင်တယ်....။ ခရီးတလျှောက်မှာ ရိုက်လာတဲ့ ဓါတ်ပုံတွေထည့်ထားတဲ့ စတစ်ကို u လက်ထဲထည့်ပေးမယ်...။ တစ်ချိန်မှာ u ရဲ့ ဓါတ်ပုံပြပွဲလေးမှာ ချိပ်ဆွဲပြသဖို့ တချို့ပုံတွေအသုံးဝင်ပါလိမ့်မယ်....။ နောက်ဆုံးအနေနဲ့ u မျက်လုံးလေးတွေကို စိုက်ကြည့်ချင်တယ်... အဲဒီထဲမှာ ကိုယ့်အတွက် ပူဆွေးသောကရိပ်တွေပါမနေဘဲ ကိုယ်သွားတော့မယ့်လမ်းကို ကိုယ့်ရဲ့ခရီးကို ပို့ဆောင်နှုတ်ဆက်ရာမှာ သာမန်ခရီးတစ်ခုကို လိုက်ပါပို့ဆောင်သလိုခံစားမှုမျိုးပဲ ရှိနေစေချင်တယ်...။ u လုပ်နိုင်ပါ့မလား....။ ကိုယ့်ရဲ့နောက်ဆုံးထွက်သက်ဟာ u ရင်ခွင်ထဲကနေ နေဝင်ချိန်နဲ့အတူ တိတ်တဆိတ်လေး နှုတ်ဆက်သွားတဲ့အချိန်မှာ ကိုယ့်အတွက်နဲ့ u မျက်ရည်လေးတစ်စက်တောင် မကျစေချင်ပါဘူး...။ ကိုယ့်ရဲ့ရုပ်ကလပ်ကို ဝါးဖောင်လေးနဲ့ဟိုးးး ပင်လယ်ကြီးထဲကိုမျောလိုက်ပါ။ ဒီလိုဆိုတော့လဲ မသေခင် ကိုယ်လုပ်ချင်တာတွေက တော်တော်များသားပဲ။
မိုးငွေ့
