မိုးေငြ ့ႏွင့္သူ၏ခေရဇီမ်ား.......

က်မရဲ့ ခေရဇီေတြကိ ုေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဟုိးငယ္ငယ္ ကေလးဘ၀ကေန စရလိမ့္မယ္...။ ခေရဇီေတြဆိုေတာ့ ၀မ္းတြင္းေမြးရာပါ ၀ါသနာပဲေပါ့...။က်မက စာေပ၊ရုပ္ရွင္၊ ဂီတအျပင္... ဖက္ရွင္ဘက္မွာလဲ စိတ္အား ထက္သန္ပါေသးရဲ့..။ က်မ ၇ႏွစ္ ၈ႏွစ္သမီးအရြယ္ကဆိုရင္ အိမ္မွာ အေဒၚေတြရဲ့ ၾကိဳးသိုင္းေဒါက္ဖိနပ္ေတြကို ယူယူစီးျပီးေဆာ့တတ္တယ္...။ ( က်မရဲ့ဇာတိက တာခ်ီလိတ္ျမိဳ႕နဲ႕ မိုင္၃၀အကြာမွာရိွတဲ့ တာေလဆိုတဲ့ျမိဳ႕ေလးပါ..။ နယ္စပ္ျမိဳ႕ဆိုေတာ့ ထြက္သမွ်ပစၥည္းေတြကို အလြယ္တကူ ၀ယ္ယူႏုိင္တယ္ေလ )...အဲဒီေခတ္ကအ၀တ္အစားေတြ ဖန္စီပစၥည္းေတြက ခုေခတ္စားေနတာေတြနဲ႕ဘာမွမကြာဘူး...။ အသားကပ္ေျခအိတ္၀တ္တာ ကအစေပါ့...။ အ၀တ္အစားမွာ ဘာကိုခေရစီအျဖစ္ဆံုးလဲမေမးၾကနဲ႔ က်မကေခါင္းကအစ ေျခေထာက္အဆံုး အားလံုးကို ၾကိဳက္တာ...။ အ၀တ္အစား၊ လက္ကိုင္အိတ္၊ ဖိနပ္၊ ပု၀ါ၊ ဆြဲၾကိဳး၊နားကပ္ အကုန္အကုန္ပါပဲ..။

၈တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀မွာေတာ့ က်မကရန္ကုန္ေရာက္ေနျပီ..။ အဲဒီခ်ိန္က်မရဲ့ ခေရဇီကေတာ့ လက္ေရးစုတာပဲ...။ လက္ေရးလွတဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြဆီကေန အမွတ္တရေတြေရးခိုင္းရတာေပါ့...။ အဲဒီစာအုပ္ကေလး က်မမွာခုထိရိွတုန္းပဲ...။ တကၠသိုလ္ေရာက္ေတာ့ စာေရးစကၠဴေတြကို စုတာဘက္ေရာက္သြားတယ္...။ က်မတို ့ဒုတိယႏွစ္ ေက်ာင္းပိတ္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြစုျပီး မႏၱေလး ဘူတာၾကီးနားမွာ ဖက္ရွင္ဆိုင္ တစ္ဆိုင္ဖြင့္ျဖစ္တယ္...။ လမ္းေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ဘူး..။ ၾကည္ျပာနဲ ့ဂင္ဇာဆိုတဲ႔ စတိုးဆိုင္ေတြမွာ ကိုးရီးယားက လာတဲ႔ writing pad ခပ္ဆန္းဆန္းေလးေတြကို ၀ယ္စုတယ္...။ ဟုိတေလာကမွ က်မအခန္းရွင္းလို ့ ညီမတစ္ေယာက္ကို အကုန္ေပးလိုက္တယ္..။ ဒီေခတ္ကစာေရးတဲ့ ေခတ္မဟုတ္ေတာ႔ ေပမယ္. ရုပ္ပံုလွလွခပ္ဆန္းဆန္းနဲ ့စာေရးစကၠဴေတြကို ညီမေလးကလဲ ႏွစ္သက္ပံုရတယ္ ၀မ္းသာအားရနဲ ့ယူသြားတယ္...။

မႏၱေလးေရာက္တုန္းတလက္စတည္း က်မေရဇီျဖစ္တဲ့ မႏၱေလးက အစားအစာအေၾကာင္း ေျပာရဦးမယ္...။ က်မ မင္းသီဟက မုန္႔တီနဲ႔ ဗထူးကြင္းနားက ျမီးရွည္ကိုသိပ္ၾကိဳက္တယ္...။ အကင္ေတြအရမ္း hot ျဖစ္ေနေပမယ့္ က်မက ရိုးရာအစားအစာကို ပိုၾကိဳက္တယ္....။ ရွမ္းျပည္မွာေမြးေတာ႔ ရွမ္းစာက ဘာေျပာစရာလိုမလဲ...က်မရဲ့ခေရဇီေတြပဲေပါ့...။ ခုေတာ႔လဲ မႏိုင္းႏိုင္းစေနဘေလာက္ထဲက ရွမ္းစာေတြကိုပဲ သေရယိုေနရေတာ႔တာေပါ့...။ ရန္ကုန္မွာလဲ ရႏိုင္တယ္ဆိုေပမယ္႔..တကယ္တမ္း ရွမ္းျပည္မွာ စားရတာ ေလာက္ေတာ႔ မေကာင္းတာအမွန္ပဲ...။ တေလာက က်မတို႔ အိမ္နားက လားရိႈးဆိုတဲ့ ရွမ္းဆိုင္မွာ ညီမတစ္ေယာက္နဲ႔ မနက္စာသြားစားျဖစ္တယ္...။ လံုး၀စားမေကာင္းဘူး....တကယ္...။ အဲဒီလုိက်ျပန္ေတာ့ မန္းကိုသတိရသား...။ ၇၃ လမ္းေပၚက ေနေရာင္ျခည္ဆိုတဲ႔ ဆိုင္က ဂ်ံဳဆီခ်က္ကိုေတာင္အမွတ္ရမိပါရဲ့....။ တစ္ခါတုန္းက မႏၱေလးည ဆိုတဲ႔ ကိုအငဲရဲ့ သီးခ်င္းထဲကအတိုင္းေပါ႔ ...။ ညဘက္ က်ံဳးေဘးမွာ ဆိုင္ကယ္စီးရတဲ႔ အရသာတို ့ဘာတို ့ေပါ့..။ အဲ ခေရဇီေတြ အေၾကာင္းေျပာရင္းနဲ ့ ေဘးေခ်ာ္ထြက္ကုန္ျပီ...။

စာအုပ္ေတြ စဖတ္ျဖစ္ေတာ႔ မႏၱေလး ၁၂ ေက်ာင္းစတက္တုန္းကေပါ႔ ..။ ခုႏွစ္တက္တုန္းကေပါ႔ ....။ အဲဒီတုန္းက ဗီဒီယိုေခြေတြ ဘာေတြလဲ သိပ္မရွိေတာ႔ ညေနဆို စာအုပ္ဆုိင္သြား...ကာတြန္းေတြ၊ ရုပ္ျပေတြ ငွားဖတ္တာေပါ့..။ ၀တၳဳစဖတ္ေတာ႔ ဆရာမဂ်ဴးရဲ့ အမွတ္တရ ဆိုတဲ့စာအုပ္ကို အရင္ဆံုးစဖတ္ျဖစ္သြားတယ္...။ ခုထိလဲ ဆရာမရဲ့ ၀တၳဳေတြကို ထြက္တ္ိုင္း၀ယ္စုုျဖစ္တယ္...။ ဆရာမရဲ့ အမွတ္တရဆိုတဲ႔ ၀တၳဳက ေ၀ဖန္ခံရဆံုး၀တၳဳေလ....။ က်မခေရဇီအျဖစ္ဆံုးစာအုပ္ထဲမွာပါတာေပါ့...ျပီးေတာ႔ ခ်စ္သူေရးတဲ့ က်မရဲ့ညတို ့၊ ပင္လယ္ႏွင့္တူေသာမိန္းမမ်ားတို ့ေပါ႔ ..။ မရိွမျဖစ္မိုးဆိုလဲ သိပ္ေကာင္းပါတယ္...။ ေနာက္ပိုင္းထြက္တဲ ့စာအုပ္ေတြကေတာ့ ဘ၀ပိုျပီးဆန္လာတယ္...။ ဆရာေဖျမင့္ရဲ့ စာအုပ္ အေတာ္မ်ားမ်ားကိုလဲ ၀ယ္ဖတ္ျဖစ္တယ္...။ ဆရာ့ရဲ့ စာဖတ္သူတို ့ရဲ့မွတ္စုတို ့၊ chicken soup ဆိုတဲ႔ ဘာသာျပန္စာအုပ္ေတြ ကေတာ႔က်မရဲ့ ခေရဇီေတြေပါ႔ ..။ မဂၢဇင္းထဲမွာဆို အႏုပညာျမင္ကြင္းပံုမွန္ဖတ္ျဖစ္တယ္...။

ဂီတဘက္မွာဆို က်မအရမ္းရူးသြပ္ရတာကေတာ႔ Mariah Carey ပဲ သူ ့သီခ်င္းေတြဆို အကုန္ ၾကိဳက္တယ္..။ သူ ့ရဲ့ဘုရားေပးတဲ့ အသံကေတာ႔ အံံ့မခန္းပါပဲ တကယ္...။ သူ႔အသံက ေကာင္းလြန္းေတာ႔ Divas စာရင္း၀င္ထဲေတာင္ပါတယ္ေလ..။ က်မ အခြင့္ရမယ္ဆိုရင္ေလ သူဆိုမယ္႔ ကမၻာလွည့္ပြဲမွာ လက္မွတ္ဘယ္ေလာက္ပဲ ေစ်းၾကီးၾကီး တခါေလာက္ သြားၾကည့္ခ်င္ေသးတယ္....။ ကဲ .. အဲဒီေလာက္ရူးသြပ္တာေလ..က်မက..။ ျမန္မာအဆိုေတာ္ မွာေတာ႔ ကိုေလးျဖဴ၊ ကိုအငဲ၊ တင္ဇာေမာ္တို ့ ကိုၾကိဳက္တယ္...။ သူတို ့သီခ်င္းေတြ ဆိုသံဆိုေပါက္ေတြက ဘယ္သူနဲ ့မွမတူဘဲဲ ကြဲထြက္တယ္...။ ျပီးေတာ့ ဘ၀ဆန္တယ္...။ ခုေလာေလာဆယ္ေတာ႔ ကိုေလးျဖဴရဲ့ ေနာက္ဆံုးထြကတဲ႔ BOBထဲက လမင္းနဲ ့ စာမ်က္ႏွာ၁၅ ကေတာ႔ က်မရဲ့ ခေရဇီစာရင္း၀င္ေပါ့....။

ဆက္ရန္ရိွေသးသည္........