သၾကၤန္နီးတာရယ္ ေလွ်ာ့ေစ်းပစၥည္းေတြရယ္ေၾကာင့္... ေရွာ့ပင္းေမာေတြတုိင္း လူၾကီးလူငယ္ေစ်း၀ယ္သူေတြ ပ်ားပန္းခတ္သလိုပဲ မ်ားျပားလြန္းလွပါတယ္...။ အဲအထဲမွာ ကိုယ္ကေတာ့ သၾကၤန္ေရပက္ခံထြက္ဖို႔ မ႑တ္ထိုင္ဖို႔ အ၀တ္အစား အသံုးေဆာင္လာ၀ယ္သူမဟုတ္ဘဲ..ကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ ဖန္စီပစၥည္းေသးေသးမႊားမႊားေလးေတြကို လာေလွ်ာက္ၾကည့္ေနတဲ႔ သူတစ္ေယာက္ပါ...။ စၾကၤန္သြားလမ္းေပၚက ဖန္စီဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ကိုယ္၀င္ၾကည့္လိုက္တယ္...။ ဖုန္းဟမ္းဆက္အေပါက္ေတြမွာ ထိုးထည့္ရတဲ႔ အရုပ္ကေလးေတြမ်ိဳးစံု ကလစ္ မ်က္မွန္ နားဆြဲ လက္စြပ္ မ်ိဳးကိုစံုလို႔ပါပဲ...။ အိန္ဂ်ယ္ေတာင္ပံေလးတစ္စံုနဲ႔ ဆက္လ်က္လက္စြပ္ေလး တစ္ကြင္းကိုေတြ႔လိုက္ရတယ္..။ လက္စြပ္က တစ္ကြင္းမဟုတ္ဘူး ႏွစ္ကြင္းတြဲေလး လက္ခလယ္နဲ႔လက္သန္းၾကြယ္မွာ ၀တ္ရတဲ႔လက္စြပ္မ်ိဳး...။ အေတာင္ပံေလးက ေရႊအိုေရာင္ကေလး ဗင္းေဒ့ခ်္ဒီဇိုင္းေလး ...။ ကိုယ္ယူၾကည့္မယ္ဆိုျပီးလက္နဲ႔အလွမ္းမွာ အဲလက္စြပ္ကို ကိုယ္လက္နဲ႔ျပိဳင္တူလွမ္းယူေနတဲ႔ အသားျဖဴသန္႔သန္႔ ေယာက္်ားလက္တစ္ဖက္...။ လက္စြပ္ေလးက ကို္ယ္လက္ထဲကိုေရာ သူ႔လက္ထဲကိုမေရာက္ေသးပါဘူး ကိုယ္နဲ႔ အဲဒီလက္တစ္ဖက္က လက္စြပ္နားေရာက္ခါနီးမွာ တန္႔သြားၾကတာ...။ ဘယ္ခ်ိန္ကတည္းက ကိုယ့္္နားေရာက္လာျပီး ဒီလက္စြပ္ကိုလွမ္းယူဖို႔လုပ္ေနမွန္း မသိတဲ႔သူကို ကိုယ္လွည့္ၾကည့္လုိက္တယ္...။ ကိုယ့္ကိုၾကည့္ေနတဲ႔ သူ႔မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးမိတယ္...။ မ်က္ခံုးထူထူနက္နက္ အသားၾကည္စင္ေနတဲ႔ ေကာင္ေလး... ။ မ်က္ဆံေတြက အညိဳေရာင္ေလးေတြ... ။ ၾကည့္စမ္းဘာေၾကာင့္မ်ား ဒီေလာက္ေတာင္တိုက္ဆိုင္ရသလဲ...။ သူ႔မွာ အိန္ဂ်ယ္နဲ႔ေတာ္ေတာ္ေလးကိုု ဆင္တူတဲ႔ ႏႈတ္္ခမ္းတစ္စံုလည္းရွိေနတယ္...။ ကိုယ့္လက္ဖ်ားေျခဖ်ားေတြ ခ်က္ခ်င္း ေအးစက္သြားၾကတယ္..။ ဒါေပမယ့္ သူက အိန္ဂ်ယ့္ထက္ေတာ့ ပိုငယ္လိမ့္မယ္...။ ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ကိုယ္အဲလက္စြပ္ကို မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ဘဲ တျခားကလစ္ေတြကို ေလွ်ာက္ကိုင္ၾကည့္ေနမိတယ္...။ သူ႔ကို ကိုယ္ဦးစားေပးလိုက္တယ္ဆိုပါေတာ့...။ လက္စြပ္ေလးက ေျခာက္ေထာင္ငါးရာတဲ႔ အမွန္ေတာ့ အဲလက္စြပ္ေလးက ေယာက်ာ္း၀တ္ေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေကာင္မေလးအတြက္၀ယ္ေပးခ်င္လို႔လည္းျဖစ္ႏိုင္တာပဲေလ...။
ကိုယ္တျခားပစၥည္းကိုေလွ်ာက္ၾကည့္ေနခ်ိန္မွာ သူက... “အစ္မလည္း ဒီလက္စြပ္ကို၀ယ္မွာလား”တဲ႔..။ အေရာင္းေကာင္မေလးက ကိုယ္တို႔ကိုၾကည့္ျပီး.. အဲဒါတစ္ခုပဲက်န္ေတာ့တယ္လို႔ေျပာတယ္...။
“ကိုယ္မ၀ယ္ပါဘူး သေဘာက်လို႔ ကိုင္ၾကည့္မယ္လုပ္ေတာ့ မင္းလက္နဲ႔ဆံုသြားတာ..”
ေကာင္ေလးက လက္စြပ္ေလးကို ခပ္စိုက္စိုက္တခ်က္ၾကည့္ျပီး ကိုယ့္ဖက္ကိုယ္လွည့္လာျပန္တယ္...။
“အမွန္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္၀တ္ဖို႔၀ယ္တာမဟုတ္ပါဘူး”လို႔ ကိုယ္မေမးဘဲ လာရွင္းျပေနတယ္...။
ကိုယ္သူ႔ကို
ဘာအဓိပၸါယ္လည္းဆိုတဲ႔အၾကည့္နဲ႔ ျပန္ၾကည့္ေတာ့…။ “ကၽြန္ေတာ့္၀မ္းကြဲအစ္ကိုတစ္ေယာက္က
အဲလို အိန္ဂ်ယ္အေတာင္ပံေတြပါတဲ႔ ဖန္ဆီပစၥည္းေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ားကို စုတတ္တာသိလို႔
သူ႔ကိုသတိရျပီး ၀ယ္ေပးမလို႔ပါ…”တဲ႔…။ ကိုယ္မသိတဲ႔ သူ႔အစ္ကို၀မ္းကြဲဆိုသူဟာ
ဘာေၾကာင့္အိန္ဂ်ယ္ေတာင္ပံပါတဲ႔ ပစၥည္းေတြကိုစုသလဲလို႔ ကိုယ္မစပ္စုမိေတာ့ပါ…။ ဒါဟာ
တိုက္ဆိုင္မႈတစ္ခုလို႔ပဲလက္ခံပါ…လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ေျဖာင္းျဖျပီး
ေကာ္ဖီေသာက္ဖို႔ တတိယအလႊာကို တက္ခဲ႔လိုက္ေတာ့တယ္…။
ေသာက္ေနက်
ေကာ္ဖီဆိုင္မဟုတ္လို႔ Latte မမွာေတာ့ဘဲ အေမရီကန္ႏိုပဲမွာေသာက္လိုက္တယ္….။ မင္းေရာ
ေကာ္ဖီေသာက္တိုင္း ကိုယ့္ကိုသတိရလြမ္းတေနတတ္လား အိန္ဂ်ယ္…။ အထူးသျဖင့္
အေငြ႔တေထာင္းေထာင္းထေနတဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္တစ္ခြက္ မင္းေရွ႔မွာရွိေနတဲ႔အခါမ်ိဳးေပါ့….။
မိုုးေငြ႔
No comments:
Post a Comment