သုံးသပ်ခြင်း.....

 

         

အသက်ကြီးလာလို့လားမသိ စိတ်ကူးယဉ်တဲ့ဖက် အားနည်းနည်းလာတယ်...။ ဆိုလိုချင်တာက အက်ဆေးလေးတွေ စာစုလေးတွေကို ကလေးအကြိုက်(လူငယ်ကြိုက်) စိတ်ကူးယဉ်ပြီး ရေးလို့ မရနိုင်တော့တာကိုပြောတာပါ...။ ဟိုကလေးမလေးတော့ သဘောကျနေဦးမယ်...။ ကျွန်မဘလော့ကို လာဖတ်နေကျ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ပါ။ တခါကသူအကြံပေးဖူးခဲ့တယ် (ဝေဖန်ဖူးတယ်ဆိုပါတော့) ။ အဲဒီအချိန်တုန်းက ကျွန်မက အိန်ဂျယ်စာစုတွေကို  လက်သွက်သွက်နဲ့ရေး ဆက်တိုက်တင်နေတဲ့ အချိန်ပေါ့...။ ကျွန်မကို သူက အိန်ဂျယ်စာစုတွေရေးတာ မပြီးသေးဘူးလား  အန်တီတဲ့(သူ့အဒေါ်အရွယ်မို့)။ တခြားစာတွေပြောင်းမရေးတော့ဘူးလား အိန်ဂျယ်စာစုတွေ ဖတ်ရတာ အီလာပြီ အဲသလို လာဂျီကျသွားခဲ့ဖူးပါတယ်..။ ခုတော့ အဲဒီ ကလေးမလေး ဆုတောင်းပြည့်ပြီပေါ့..။ ကျွန်မ အိန်ဂျယ်စာစုကို ဆက်မရေးတော့ဘူးလို့ မဆိုလိုပါဘူး...။ စိတ်ကူးထွက်ရင်ထွက်လာသလို ခံစားမှုရှိရင် ရှိသလို ပြောက်ကျား(ဦးသုမောင်ရဲ့စကားလုံးကိုအငှားသုံးထား)တော့ ရေးဖြစ်နေဦးမှာပါ...။ ခုတော့ အချစ်အကြောင်း စိတ်ကူးယဉ်စာတွေအကြောင်းတော့ ဦးနှောက်ထဲ ဗလာနတ္ထိဖြစ်နေတယ်...။ ရေးဖော်ရေးဖက် ဘလော့ဂါတစ်ယောက်တော့ လာပြောဖူးပါတယ် စာအနုအရွလေးတွေ ရေးတာ အသက်နဲ့မဆိုင်ပါဘူး...။ ဆရာမောင်သာရတို့ဆို  ခြောက်ဆယ်ကေ်ျာ အရွယ်ရောက်တဲ့ထိ အနုလေးတွေရေးတုန်းတဲ့... အားပေးရှာပါတယ်...(ဆရာကြီးတွေကို ကိုယ်နဲ့မနှိုင်းယဉ်သာပါဘူး.. ကိုယ်တွေက စာရူးပေရူး ဝါသနာရှင်အဆင့်သာသာရယ်)...။ ဒါပေမယ့် အချိန်တန်တော့လည်း ဦးနှောက်က သူဘာသာသူ အလိုလိုကန့်သတ် လိုက်တယ်ထင်ပါတယ်...။ ‌ရေးချင်စိတ်ရှိနေရင်တောင် စကားလုံးတွေက ထွက်ကျမလာတော့ဘူး....။ 

‌ရေးပြီးသား စာအဟောင်းတွေ ပြန်သွားဖတ်တဲ့အခါ တချို့စာတွေ သိပ်ကလေးဆန်တာပဲလို့  မြင်တတ်လာတယ်..။ ကိုယ့်ကိုယ်ကိုလည်း ရေးတဲ့စာနဲ့အရွယ်နဲ့ မလိုက်ဖက်ဘူးလို့ ထင်လာတယ်...။ တကယ်တမ်းကျတော့ အနုပညာဆိုတာ ဘယ်အရွယ်က ဘာစာရေးဆိုပြီး ကန့်သတ်ထားတာမှ မဟုတ်ဘဲ...။ ဒါပေမယ့် စာရေးသူတစ်ယောက်ရဲ့ စိတ်ဟာ သူရေးတဲ့စကားလုံးတွေပေါ်မှာ တစိတ်တဒေသ ထင်ဟပ်လေ့ရှိတတ်တယ်လေ..။ Project တစ်ခုအတွက် ကျွန်မ အလုပ်တွေပိနေလို့ စာရေးတာကို လတော်တော်ကြာရပ်ထားခဲ့ဖူးတယ်...။ အချိန်ပြန်ရလို့  စာပြန်ရေးမယ်လုပ်တော့ လက်ရည်ကျနေသလိုလို စိတ်ကသာ စာတွေ အမျိုးစုံရေးချင်နေပေမယ့် စိတ်ကူးကထွက်မလာဘူူး...။ အဲလိုချိန်မှာ နေမထိထိုင်မသာနဲ့ စိတ်ကျသလိုလို ခံစားခဲ့ရဖူးသေးတယ်...။ စာရေးချင်တဲ့ရောဂါက သေးတော့မသေးဘူးဘဲ...ကုစရာဆေးမရှိ...။ ဒါနဲ့ စာရေးလို့မရတော့ စာဖတ်မယ်ကွယ်ဆိုပြီး တစ်လတစ်လ စာအုပ်တွေ တော်တော်များများ ဝယ်ဝယ်ဖတ်ဖြစ်ခဲ့တယ်...။ စာရေးခြင်း အကျင့်ကို (စိတ်ကူးပြန်ရစေတာ) စာဖတ်ခြင်းပါပဲ...။ စာတွေဖတ်ရင်းနဲ့ပဲ ကိုယ်ရေးချင် ပြောချင်တာတွေ စိတ်ကူးပြန်ရလာခဲ့တယ်...။ တချို့စာရေးသူတွေကတော့ စာမရေးနိုင်ရင် သီချင်းပါနားထောင်တတ်ကြပါသေးတယ်..။ ကျွန်မက စိတ်နုတယ် စာရေးဆရာတစ်ယောက်ယောက်ရဲ့ စာအုပ်ဖတ်ဖန်များလာရင် သူ့အရိပ်ငွေ့တွေ ကိုယ်ရေးတဲ့စာထဲပါပါလာတတ်တယ်..။ ဒါကြောင့် အဲဒီလို မဖြစ်အောင် သတိထားပြီးရေးပါတယ်...။

ကျွန်မစာဖတ်တဲ့ ပုံစံလေးကို ပြောပြဖူးလား‌တော့မသိဘူး...။ ကျွန်မက စာအုပ်တစ်အုပ်ဖတ်ရင် ကြာတတ်တယ် တစ်လုံးချင်းစီဖတ်တယ်...။ ပြီးရင် စာရေးဆရာတစ်ယောက်ရဲ့စာအုပ်တစ်အုပ်ကိုဖတ်မိရင် သူရေးတဲ့ စာအုပ်တွေချည်းပဲ ရသမျှ အကုန်ရှာဖွေ ဝယ်ဖတ်တယ်...။ သူ့စာအုပ်တွေကုန်တော့မှသာ တခြားစာအုပ်ပြောင်းဖတ်တတ်ပါတယ်...။ ဟိုအရင်တစ်ချိန်တုန်းကတော့ ဆရာမဂျူးတို့ စာအုပ်ကို စွဲစွဲမြဲမြဲဖတ်ဖြစ်ခဲ့တယ် သူ့စာအုပ်တွေအစအဆုံး အကုန်ဝယ်တယ်...။ ကျန်စာရေးဆရာများရဲ့ ရသစာပေနဲ့ ဘလော့ဂါမောင်နှမတွေ စုပေါင်း ထုတ်ဖြစ်ကြတဲ့ ရသစာများကိုလည်း ကြိုကြားဖတ်ဖြစ်ခဲ့ပါတယ်...။ ဒီမှာလည်း အသက်ကစကားပြောပြန်ပါတယ် စာအုပ်အဟောင်းတွေကိုပဲဖတ်ချင်ပါတယ်တဲ့..။ ခုတလော ဆရာ့ဆရာကြီးများစာအုပ်တွေကို ဝယ်ဝယ်ဖတ်ဖြစ်နေပါတယ်..။

2013 တုန်းက ခင်ခင်ထူးဖတ်တယ်...။ 2014 မှာ ခင်နှင်းယုဖတ်တယ်...။ 2015 ကတော့ ဟိုယောင်ယောင် ဒီယောင်ယောင် အလုပ်များသယောင် (တကယ်လည်းအလုပ်များနေခဲ့ပါတယ်)နဲ့ စာအုပ်တွေ သိပ်မဖတ်ဖြစ်ခဲ့ဘူး...။ အဲဒါပေမယ့် ဆရာဦးသာဓုတို့ မိသားစုအကြောင်းကိုတော့ 2015 အဆုံးပိုင်းလောက်မှာ စဖတ်နေခဲ့ပြီ...။ အခု..2016 သည် ဦးသာဓု Family အလှည့်ကျတယ်ဆိုပါတော့...။ စာရေးဆရာဒါရိုက်တာမောင်ဝဏ္ဏရေးခဲ့တဲ့စာအုပ် စာအုပ်ပြပွဲတစ်ခုကနေ ကျွန်မမဖတ်ရသေးဘူးဆိုလို့ တစ်ယောက်သောသူက (ကျွန်မ ဦးသုမောင်တို့ ညီအစ်ကိုရေးတဲ့ စာအုပ်တွေကို ဖတ်နေတာ ဘယ်လိုသိသွားတယ်မသိ၊ သူက ကျွန်မစာဖတ်ပရိတ်သတ် မဟုတ်ပါဘူး) လက်ဆောင် ဝယ်ပေးခဲ့ပါတယ်...။ ဝမ်းသာလို့မဆုံးပါဘူး...။ အဲလိုစာအုပ်မျိုးက အဟောင်းတန်းမှာပဲသွားရှာရမယ့် စာအုပ်တွေမဟုတ်လား...။ မောင်ဝဏ္ဏရေးတဲ့ သူကိုယ်တိုင်လည်းဒါရိုက်တာလုပ်ပြီး ရုပ်ရှင်ရိုက်ခဲ့ဖူးတဲ့ “ပန်းတွေနဲ့ဝေ”ဆိုတဲ့ တက္ကသိုလ်နောက်ခံ ဝတ္ထုစာအုပ်လေးပါ...။

လက်ရှိ ဆရာဦးသုမောင်ရဲ့ (မူလစာအုပ်(၉)တွဲရှိတာကို နှစ်ပိုင်းခွဲပြီး အတွဲ(၁) ၊(၂) ပြန်ထုတ်ထားတာ) စာမျိုးစုံလင်စာသဘင် အတွဲ(၂)ကိုဖတ်နေပါတယ်...။ အတွဲ(၁)က ဝယ်မရသေးလို့...။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်မကတော့ ကျွန်မနည်းနည်းသိထားတာလေးတွေ များများသိထားတာလေးတွေကို  မသိသေးတဲ့စာလာဖတ်သူတွေကိုရော သိပြီးသား စာလာဖတ်သူတွေကိုပါ မျှဝေပေးချင်တာ သက်သက်ပါပဲ..။   စာဖတ်သူနည်းနည်း များများမဆိုပါဘူး ကျွန်မစာကိုတစ်ယောက်တည်း လာဖတ်သွားလည်း ကျွန်မအတွက်တော့ စာထပ်ရေးဖို့ ခွန်အားရနေပါပြီ...။ အစဉ်အဆက်မပျက် ကျွန်မစာတွေကို လာဖတ်တဲ့ စာဖတ်သူအားလုံးကို ကျေးဇူးအကြီးကြီးပါလို့....:)

 မိုးငွေ့