ေကာက္ညွင္းေပါင္း၊ ၾကက္ေၾကာ္ နဲ႔ ေမာ္ဒန္လက္ဖက္သုပ္

ေမာင္ေလးတာခ်ီလိတ္ကျပန္လာေတာ့ အေဒၚကထည့္ေပးလိုက္တာ ၾကက္ေၾကာ္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းနဲ႔ ယိုးဒယားငရုတ္သီးေထာင္း

Strand Hotel မွာ Rich Gem ႏွစ္ပတ္လည္ရိႈးပြဲလုပ္တုန္းက လာတဲ႔ဧည့္သည္ေတြကို ေကၽြးတဲ႔ လက္ဖက္သုပ္...။ ေဂၚဖီျပဳတ္ရြက္နဲ႔ပတ္ျပီး အဲလိုေၾကြဇြန္းနဲ႔တစ္လုတ္စာစီထည့္ထားတယ္ အဲဒါကို အိမ္မွာ လုပ္စားၾကည့္တာ

လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းေလးနဲ႔

ဒညင္းသီးေပၚခ်ိန္ ေစးထန္းေနလိုက္တာ....။ ျပဳတ္ျပီးသားကို၀ယ္လာျပီး အိမ္မွာတစ္ခါျပန္ျပဳတ္ အေအးခံ အညွာေလးကိုဓါးနဲ႔စိတ္ရွည္လက္ရွည္လီွးထုတ္ ထုေထာင္း ဆားျဖဴးျပီး ဆီဆမ္းထားတာ...။ မ်ားမ်ားေတာ့မစားနဲ႔ ေက်ာက္ကပ္ထိခိုက္တယ္...။

မိုးေငြ႔

ဒိန္ခ်ဥ္ေရခဲမုန္႔

ဆိုင္နံရံေလးကို ေဟာဒီလို ေရာင္စံုဒီဇိုင္းေလးျပင္ထားတယ္

ဒါက တျခားတဘက္ကနံရံေလးမွာ ဒီဇိုင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး စာသားအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လြယ္အိတ္မွာကပ္တဲ႔ တံဆိပ္၀ိုင္းပံု မီးထြန္းထားတယ္...

ေရာင္စံု crunchy ေလးေတြျဖဴးထားတဲ႔ ဒိန္ခ်ဥ္ေရခဲမုန္႔

စပ်စ္သီးျဖဴးထားတဲ႔ ဒိန္ခ်ဥ္ေရခဲမုန္႔

ေခ်ာက္ကလက္ဒိန္ခ်ဥ္ေရခဲမုန္႔

ဒါက ဆိုင္အ၀င္၀ညာဘက္ျခမ္းနံရံကစာသား

ျပည္လမ္းေပၚက ေတာ္၀င္စင္တာ ေျမေအာက္ထပ္မွာရွိတဲ႔ စားေသာက္ဆိုင္တန္းေတြထဲက ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္နဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးခ်င္ပါတယ္...။ ဒိန္ခ်ဥ္ေရခဲမုန္႔ဆိုင္ေလးပါ....။ ဆုိင္နာမည္က “Frolik”တဲ႔... “Frolic” ျမဴထူးေဆာ့ကစားသည္ ဆိုတဲ႔ စကားလံုးကလာတာပါ...။ ေရခဲမုန္႔ကေတာ့ ဒိန္ခ်ဥ္တစ္မ်ိဳးတည္းပဲရပါတယ္...။ အေပၚကကိုယ္ၾကိဳက္တဲ႔ Topping ေလးေတြကိုသာေရြးရတာ...။ အေပၚမွာျပထားတဲ႔ ခြက္က original ပါ အလတ္စားေပါ့... Jumbo size ရွိေသးတယ္.... ေအာ္ခြက္ထက္ေသးတဲ႔တစ္ဆိုဒ္လည္းရွိပါေသးတယ္...။ အလတ္စားခြက္ကေတာ့ ႏွစ္ေထာင္ေပးရပါတယ္....။ Topping ေလးေတြကေတာ့စံုပလံုစိေနတာပဲ ...။ အဲ... ဓါတ္ပံုမရိုက္လာမိဘူး...။ သူတို႔ခြင့္ျပဳမျပဳေတာ့မသိဘူး...။ ေနာက္တစ္ေခါက္သြားစားျဖစ္ရင္ ေမးၾကည့္ဦးမယ္...။ Chocolate Crunchy ေတြပံုစံမ်ိဳးစံုရွိတယ္ ႏြားႏို႔နဲ႔ေသာက္တဲ႔ Corn Flake အေရာင္စံု ရယ္... သီဟိုဠ္ေစ့ရွိတယ္... Almond ... မက္မြန္သီး... ေ၀ဖါမုန္႔ အျပင္ ၾကက္ဥေခါက္မုန္႔လို အေခ်ာင္းေလးေတြလည္းရွိပါတယ္....။ ေရခဲမုန္႔မၾကိဳက္တဲ႔ က်မေတာင္ အဲဒီဒိန္ခ်ဥ္ေရခဲမုန္႔ကို ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္သြားတယ္...။ အဲဒီေန႕က သူ႔ႏွစ္ဆိုင္ေက်ာ္က ခ်န္ပီယံၾကက္ေၾကာ္သြားစားျပီး အအီေျပဒိန္ခ်ဥ္ေရခဲမုန္႔၀င္စားတာ...။ ၾကက္ေၾကာ္က သံုးတံုးကိုႏွစ္ေထာင္က်တယ္....။ အဲ... ဒိန္ခ်ဥ္ဆိုင္မေရာက္ခင္ Pizza Conner က take away ဆိုျပီး ခ်ိတ္ထားတာေတြ႔လို႔ ...။ Hawain regular တစ္ခုပါဆယ္ကို ဒိန္ခ်ဥ္ဆိုင္လာပို႔ပါဆိုျပီးမွာခဲ႔တယ္...။ ၀ိတ္ေလွ်ာ့ေနတယ္...။ အစားၾကီးလွေခ်လား မထင္ပါနဲ႔....။ အဟဲ......တကယ္လည္းစားပါတယ္ရွင္.....။ ၾကိဳက္တာကိုးလို႔....။

မိုးေငြ႔

စေနမိုးေရစက္မ်ားႏွင့္အလွဴ

လွည္းတန္းပိြဳင့္မေရာက္ခင္က

18.6.2011 စေနေန႔ ေန႔လည္(၁)နာရီ စံျပကားဂိတ္ကေန (၁၂၄)ဘတ္စ္ကိုစစီးလိုက္တာ တစ္နာရီတိတိၾကာပါတယ္...။ စထြက္တုန္းကေတာ့ ရာသီဥတုကအုံ႔အံု႔မိႈင္းမိႈင္း...။ ေကာင္းကင္ကေတာ့ အေပၚကပံုထဲကျမင္တဲ႔အတိုင္းခဲသားေရာင္ျဖစ္ေနတယ္...။ ေလပါလို႔ အုန္းလက္ေတြလည္းလႈပ္ခတ္ေနတယ္....။ က်မတို႔ရဲ႔ ဦးတည္ရာကေတာ့ေလွာ္ကားမွာေနေနတဲ႔ အဘဦးသုခကိုလိုအပ္တဲ႔ စားစရာနဲ႔ ေငြသြားလွဴၾကတာပါ...။ ရံုးကေန႔တစ္၀က္ဆိုေတာ့ ရံုးကညီမႏွစ္ေယာက္နဲ႔ က်မနဲ႔သြားၾကတယ္....။ ေရႊျပည္သာကို ရန္ကုန္မွာသာေနတာ တစ္ခါမွ အထဲထိမေရာက္ဖူးဘူး...။ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ရာသီဥတုက မိုးအံု႔တယ္ဆိုေပမယ့္ ေနရွိန္ျပီး အိုက္စပ္စပ္ျဖစ္ေနတယ္...။ ပထမကားစစီးေတာ့ ထိုင္ခုံမရဘူး ေျမနီကုန္းက်မွ အဆင္းသမားေတြဆီကေနခုံရပါတယ္...။ ကားျပဴတင္းနားေနရာရေတာ့ေလတိုက္တာနဲ႔ ေနရွိန္တာနဲ႔ မ်က္စိေတာင္စပ္ပါတယ္...။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္သြားလုပ္မယ့္ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတစ္ခုအတြက္ ၾကိဳတင္ေတြးျပီး ပီတိျဖစ္ေနမိတယ္...။ မ်က္စိမွိတ္ျပီးလိုက္သြားရင္ ဘာမွာမျမင္မေတြ႔လိုက္ရမွာစိုးလို႔႔ မ်က္စအစပ္ခံျပီး ပတ္၀န္းက်င္ကို ျပဴးျပဲၾကည့္သြားတယ္...။ ကားက အင္းစိန္လမ္းမၾကီးအတိုင္းသြားတယ္... ဒညင္းကုန္းေက်ာ္ေတာ့ ေရႊျပည္သာျမိဳ႔နယ္အစပ္ကိုေရာက္ျပီ...။ ျမိဳ႔ျပင္ေရာက္ေတာ့ မိုးတြင္းကလည္းျဖစ္ သစ္ပင္ေတြစိမ္းစိမ္းစုိစိုနဲ႔ ၾကည့္ရတာ ေအးခ်မ္းေနတယ္...။ လမ္ေဘးတစ္ေလွ်ာက္ ကၽြန္းပင္ အရြက္ဖါးဖါးၾကီးေတြ ပိေတာက္ပင္ေတြ ဗာဒံပင္ေတြ ကုကၠိဳပင္ၾကီးေတြ စိန္ပန္းပင္ ငု၀ါပင္ေတြစံုလို႔ပါပဲ....။ မိုးရြာထားေတာ့ ကတၱရာလမ္းေဘး ေျမအနိမ႔္ပိုင္းမွာေရေတြ၀ပ္လို႔.... အဲဒီရႊံႏြန္ေတာထဲမွာ ကန္ဇြန္းပင္ေတြ ပိန္းရြက္ေတြ ျပြတ္ေနေအာင္ေပါက္ေနၾကတယ္...။ အဲလိုေရ၀ပ္တဲ႔ ေျမကြက္လပ္ေတြ ေနရာတိုင္းေတြ႔ရတယ္...။ စိတ္ထဲမွာ နယ္ျမိဳ႔တစ္ျမိဳ႔ကိုခရီးႏွင္ေနရတဲ႔ အတုိင္းပဲခံစားေနမိတယ္....။ ရန္ကုန္တုိင္းထဲေပမယ့္ ေဟာင္းႏြမ္းျပိဳပ်က္ေနတဲ႔ ခရီးသည္နားေနရာကားမွတ္တိုင္ေတြြြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေတြ႔ရတယ္....။ ေျမၾကီးမို႔မို႔ေပၚမွာ တာလပတ္မိုးထားတဲ႔ ေၾကာ္ျငာဗီႏိုင္းစေတြ ဟိုဒီတစ္စဆြဲခ်ိတ္ထားတဲ႔ လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ေတြ...။ ၀ါးထံရံကပ္ေတြနဲ႔လုပ္ထားတဲ႔ ဆိုက္ကားဂိတ္ေတြ ...။ ရႊံေတြထူလပစ္ျဖစ္ေနတဲ႔ ႔ရပ္ကြက္ေစ်းေလးေတြ.....။ သဘာ၀က်က်ေလးျမင္ရတာျဖစ္ေပမယ့္.... ဒီဘက္ပိုင္းမွာ တိုးတက္မႈေတြ လုိအပ္ေနေသးတာကိုေတာ့ မ်က္၀ါးထင္ထင္ျမင္လိုက္ရတယ္...။ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ကို ဖြဲ႔ႏြဲ႔တာနည္းနည္းမ်ားသြားတယ္ လိုရင္းကိုစလိုက္ၾကရေအာင္...။ က်မတုိ႔စီးလာတဲ႔ (၁၂၄)ဘတ္စ္ကားက အစိုးရစက္ရံုေတြျဖစ္တဲ႔ အုတ္ဖုတ္စက္ရံု၊ မီးခံအုပ္ဖုတ္စက္ရံု၊ ေရႊျပည္သာစက္မႈဇံုနဲ႔ သာဓုကန္စက္မႈဇံုတို႔ကို ျဖတ္ေက်ာ္လာျပီးေနာက္...။ အဘဦးသုခသားေျပာထားတဲ႔ ဂိ်ဳကာမွတ္တိုင္မွာ ဆင္းပါတယ္...။ ေနာက္တစ္ဂိတ္ဆို ဂိတ္ဆံုးပဲတဲ႔ စပါယ္ယာကေျပာတယ္...။ အဘကိုက်မသိတာ ဟိုးး ငယ္စဥ္ကတည္းကပါ...။ က်မတို႔ ရွစ္တန္းကိုးတန္းကတည္းက လမ္းမေတာ္ဘက္မွာ မုန္႔လာလာေအာ္ေရာင္းေနက်ေလ...။ သူေရာင္းတဲ႔ မုန္႔ေတြက ပင္တုိင္ ေခါက္မုန္႔နဲ႔ ေရခဲထုပ္....။ က်န္တာကေတာ့ ပဲေၾကာ္ ေျမပဲေၾကာ္ ေျမပဲယို ႏွမ္းယိုနဲ႔ ယပ္ေတာင္တို႔ပဲျဖစ္တယ္...။ သူေစ်းေရာင္းရင္ ေအာ္တဲ႔ အသံေလးေျပာျပခ်င္ပါတယ္....။

“ပဲေၾကာ္ ေျမပဲေၾကာ္....” “ေျမပဲေၾကာ္....ပဲေၾကာ္” “ေျမပဲကိုႏွမ္းပစ္.... ၾကက္ဥေခါက္မုန္႔ ေရခဲထုပ္ ေရခဲထုပ္....ယပ္ေတာင္ ယပ္ေတာင္ ျမန္မာအဲယားကြန္း”

ယပ္ေတာင္ပါတဲ႔ေန႔ဆို အဲဒီေလးေနာက္ဆက္တြဲေအာ္တတ္တယ္....။

ေစ်းလာေရာင္းေရာင္းတိုင္း ရံုးညီမတစ္ေယာက္က သနားလို႔ဆိုျပီး တစ္လတစ္ခါ ေငြငါးေထာင္လွဴတတ္ပါတယ္..။ အဲလိုလွဴရင္းနဲ႔ အဘလိပ္စာကို လိုရမယ္ရေတာင္းထားလိုက္တာ...။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ ရွစ္လပိုင္းကတည္းက အဘေစ်းမေရာင္းေတာ့ဘူး ...။ နိစၥဓူ၀ၾကားေနရတဲ႔ အဘေစ်းေအာ္ေရာင္းသံမၾကားေတာ ့ေနမေကာင္းမ်ားျဖစ္ေနသလား အဘမ်ားသက္ရွိထင္ရွားရွိေသးရဲ႔လားေပါ့...။ ဒါနဲ႔ ေပးထားတဲ႔ လိပ္စာနဲ႔ တစ္ဆင့္ေခၚဖုန္းကေနဆက္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ...အဘဦးသုခတစ္ေယာက္ေစ်းမေရာင္းႏုိင္ေတာ့ဘူး အိပ္ယာထဲလဲေနျပီတဲ႔...။ အဲဒါနဲ႔ အဘအားျဖစ္ေစမယ့္ ႏုိ႔မႈန္႔တို႔ ေကြကာအုပ္တို႔ ကိတ္မုန္႔တို႔ကို ေပးခ်င္တယ္ဆိုေတာ့...။ သူ႔မွာ ေျမးမေလးနဲ႔သားရွိပါတယ္တဲ႔....။ အဲဒီတုန္းက က်မတို႔ေသခ်ာမသိလို႔ တစ္ခါ သူ႔ေျမးမလက္ထ႕ဲကို ေငြစတခ်ိဳ႔အပ္ခဲ႔တာ...အဲဒီကေလးမ အဖိုးကို၀ယ္မေကၽြးဘဲ ေဖ်ာင္ပစ္လိုက္သတဲ႔....။ ခုသြားေတာ့မွ ေသခ်ာဂဃနဏသိရတာ...။ အဘဦးသုခမွာ သားသမီးသံုးေယာက္ရွိတယ္...။ အခု အဘကိုျပဳစုေပးေနတဲ႔ ကိုေအာင္သန္းက အလတ္တဲ႔...။ အၾကီးဆံုးသမီးကလည္း က်န္းမာေနတုန္းကလာလာျပီး ပိုက္ဆံယူတတ္ျပီး...။ ခုလို ေလျဖတ္သြားေတာ့ ေပၚမလာေတာ့ဘူးဆိုပဲ...။ အေစာကေျပာတဲ႔ ေျမးမဆိုတာ အဲဒီသမီးအၾကီးကေမြးတဲ႔ သမီး...။ ဒီ...အခုေနေနတဲ႔ တဲအိမ္သာသာ အိမ္ကရံကိုေတာင္ယူသြားလို႔ ရပ္ကြက္လူၾကီးေတြက ျပန္ေတာင္းျပီး သိမ္းေပးထားရသတဲ႔....။ သမီးအငယ္ကေတာ့ တရားေပါက္သလို ဘာလိုလိုနဲ႔ေပ်ာက္သြားတယ္ဆိုပဲ....။ ေအာ္ဗ်ာ...... ကိုယ့္မိဘအရင္းေခါက္ေခါက္ကိုေတာင္ ဒီလို လုပ္ရက္တဲ႔သူ ဘယ္လိုစိတ္ႏွလံုးသားနဲ႔သူေတြလဲ....။

အဘဦးသုခ အိမ္ကိုသြားဖို႔စ၀င္တဲ႔လမ္း ေဗဒါပင္လည္းမေတြ႔ရဘူး ဘဲအုပ္ကလည္းတစ္ရာႏွစ္ရာမဟုတ္ဘူး ေလးေကာင္တည္း

ဘယ္အိမ္ကအိမ္ေမြးေခြးေလးလဲေတာ့မသိဘူး ေရမခ်ိဳးထားေပးေတာ့ ညစ္ေထးေထး သနားကမားရုပ္ေလးနဲ႔

အေရွ႔နားက ဓါတ္တိုင္ရွိတဲ႔ လိႈင္းၾကက္ခြပ္ထေနတဲ႔ ညာဘက္ခ်ိဳး၀င္သြားရမွာ

  ေရလည္ေခါင္က အဘရဲ႔အိမ္ကေလး

သီခ်င္းဆိုျပေနတဲ႔ အဘဦးသုခ

  အဘေစ်းေရာင္းစဥ္ကေခါက္မုန႔္ပံုးေလး

 

က်မတို႔ကို ကားေပၚအတူစီးလာတဲ႔ အဲဒီရပ္ကြက္ထဲက အေဒၚၾကီးလမ္းျပလို႔ အဘေနတဲ႔ လမ္းကို ေရေတြပါေတြကူးျပီးေရာက္သြားေတာ့ ...အဘသား ကိုေအာင္သန္းက မေန႔ကတည္းက က်မတို႔အဖြဲ႔လာမယ္ဆိုတာ ဖုန္းၾကိဳဆက္ထားေတာ့ လမ္းထိပ္ထြက္ၾကိဳပါတယ္...။ ကိုေအာင္သန္းဆိုတာ ရိုးပံုရိုးအနဲ႔ အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္ငါးဆယ္နီးပါး အရြယ္ေလာက္ရိွမယ္...။ အဘေနတဲ႔ အိမ္ကေလးကို၀င္ဖို႔ ေရေတြကအျပည့္။ ၀ပ္ေနတဲ႔ေရေတြက ဖို႔ထားတဲ႔ သဲအိတ္ေပၚေတာင္ ေက်ာ္ေနပါျပီ...။ အိမ္ေလးက ေျခတံရွည္အိမ္ကေလး...။ အင္းေလ... ေျခတံရွည္သာမဟုတ္ရင္ ေနစရာေတာင္မရွိေလာက္ဘူး...။ အဲဒီထဆင္ထူးရပ္ကြက္က အိမ္တိုင္းလိုလို မိုးတြင္းေရလြတ္ဖို႔ ေျခတံရွည္ေတြေဆာက္ထားပံုရပါတယ္...။ အိမ္ကျပင္မွာ ဖိနပ္ခၽြတ္ျပီး အိမ္ေပၚလွမ္းတက္လိုက္ေတာ့.. ပင့္ကူအိမ္ေတြတြယ္သန္းေနတဲ႔ ဘုရားစင္ေအာက္မွာ ေအာက္ပိုင္းကို ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေစာင္တစ္ထည္ျခံဳျပီး ပက္လက္ကေလးရွိေနတဲ႔ အဘဦးသုခ....။ ျပီးေတာ့ က်ိဳးတိုးက်ဲတဲ ၾကမ္းျပင္မွာပဲ ဒီတိုင္းေက်ာခင္းရေတာ့ အဘေက်ာေတြ နာေနရွာမွာပဲ... ။ ဘာလို႔ အခင္းခင္းမေပးလဲေမးေတာ့။ အခင္းက ခဏခဏ ဆီးသြား၀မ္းသြားဆိုေတာ့ သူလဲမေလွ်ာ္ႏိုင္ေတာ့တာ...။ ျပီးေတာ့ အဲဒီမွာက ေရလဲရွားတယ္...။ ကိုေအာင္သန္းက “အေဖ... ဒီမွာ ဘယ္သူေတြလာသလဲသိလား” ဆုိေတာ့...။ “စြမ္းမိသားစုကလား”တဲ႔...။ သူ႔ကိုလွဴေနက်သူေတြျဖစ္မွာေပါ့...။ “မဟုတ္ဘူး အဘရဲ႔ သမီးတို႔က ေရႊေတာင္တန္းကပါ” လို႔ေျပာလုိက္ေတာ့ သူမွတ္မိတယ္...။ က်န္းမာေနတုန္းက ဒီေလွာ္ကားကေန ရထားစီးျပီး ဟိုးး ျမိဳ႔ထဲအထိ ေ၀းေ၀းလံလံေစ်းသြားေရာင္းတာ...။ ျပီးေတာ့ လမ္းမေတာ္တစ္ျမိဳ႔နယ္ထဲမွာပဲ ပတ္ေရာင္းတာ...။ ငယ္ငယ္တုန္းက အဘ“ယပ္ေတာင္ ယပ္ေတာင္ ျမန္မာအဲယားကြန္း”လို႔ေအာ္ရင္ သိပ္သေဘာက်တာ....။ က်မတို႔ ကိုေအာင္သန္းထံ အဘအတြက္ မုန္႔နဲ႔ ေငြေတြအပ္ျပီး အဘနဲ႔စကားေတြေျပာျဖစ္တယ္...။ အဘက မ်က္စိကြယ္ေနျပီ...။ ဒါေပမယ့္ အသံကေတာ့ ေအာင္တုန္း...။ ေဘးအိမ္က အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္က “ဧည့္သည္ေတြကို သီးခ်င္းဆိုျပလိုက္ပါဦး”ဆိုေတာ့....။ ဆိုတာမ်ား အသံလံုးၾကီးၾကီးနဲ႔....အဲဒီနားက ေလးငါးအိမ္ထိၾကားရမယ္....။ ဘာသီခ်င္းမွန္းေခါင္းစဥ္ေသခ်ာမသိေပမယ့္ သမိုင္းထဲက သူရဲေကာင္းေတြအေၾကာင္း စပ္ဆိုထားတဲ႔ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ပဲ....။ ေနာက္....“အေနာ္ရထာေရႊၾကိမ္လံုးရယ္နဲ႔ ိထြန္းတံုးကိုတဲ႔”လို႔အစခ်ီျပီး အေနာ္ရထားမင္းၾကီး လယ္ထြန္သြားတဲ႔ ေတးထပ္ကဗ်ာကိုလဲ ခ်က္က်က်ေလး ရြတ္ျပေသးတယ္...။ အဘကိုသမီးတို႔ မုန္႔ေတြလာေပးတာ ပိုက္ဆံလာလွဴတာလို႔ေျပာေတာ့...။ “ေအးးကြယ္... အိုဗာတင္းပါလား...”တဲ႔ ။ ေျပာပါေသးတယ္....ပိုက္ဆံလာလွဴတာဆိုေတာ့ “ပိုက္ဆံရရင္ ဗိုက္လန္ျပမယ္ .... ပိုက္ဆံမရရင္ အမိုက္အမွန္ပြမယ္...”တဲ႔ သီခ်င္းဆိုသလိုဆိုျပတယ္....။ “လူျဖစ္တာ ဆင္းရဲရင္ ဘ၀တစ္၀က္ေသတာပဲ... အိုရင္ ဘ၀တစ္၀က္ေသတာပဲ”တဲ႔...။ ခုေခတ္ခါ အားကိုးရာမဲ႔သက္ၾကီးရြယ္အုိေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား လမ္းေဘးမွာေတာင္းစားေနရတဲ႔အခ်ိန္မွာ အဘဦးသုခကေတာ့ အိပ္ယာထဲမလဲတဲ႔ အခ်ိန္ထိအလုပ္လုပ္သြားခဲ႔ပါတယ္...။ မာနရွိတဲ႔ ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုးတတ္တဲ႔ အဘဟာ သိပ္ကို ဂုဏ္ယူစရာေကာင္းတဲ႔ စံနမူနာထိုက္တဲ႔ အဘိုးၾကီးတစ္ေယာက္ပါ..။ အသက္(၈၁)ႏွစ္ဆိုေပမယ့္ အဘက မွတ္ဥာဏ္ေတြေကာင္းတုန္း...။ အဘရယ္ ဘာမွမစဥ္းစာနဲ႔ တရားသာမွတ္ပါလို႔ေျပာေတာ့... ဓမၼာရံုကေန႔တုန္းဖြင့္တဲ႔ တရားေခြေတြကို ၾကားနာေနရတာပါတဲ႔....။ အဘကို ဓါတ္ပံုေတြရိုက္...။ ဗီဒီယိုမွတ္တမ္းရိုက္ျပီး ေခါင္းရင္းမွာေတြ႔ရတဲ႔ အဘရဲ႔ ေခါက္မုန္႔႔ပံုးေလးကိုပါရိုက္ခဲ႔တယ္...။ အိမ္ေဘးကသူေတြက မိုးရိပ္ေတြမဲေမွာင္ေနျပီး ေအာင္သန္းေရ...ဧည့္သည္ကိုျပန္ပို႔ခ်ည္ေတာ့ဆိုေတာ့မွ က်မတို႔လဲ ျပန္ဖို႔လုပ္ေတာ့တယ္...။ အိမ္ျပင္ထြက္လာေတာ့ ေကာင္းကင္ၾကီးတစ္ခုလံုး ခဲသားပုပ္ေရာင္ေတြက အညိဳးဖြဲ႔ေနပံုေပါက္ေနပါတယ္...။ ကိုေအာင္သန္းက က်မတို႔ကို ကားစီးရမယ့္ ဂိတ္အစထိလိုက္ပို႔ေပးပါတယ္....။

ေရဆိုးေရညွစ္ အမိႈက္သရိုက္ေတြနဲ႔ေနအိမ္တစ္အိမ္

မႏွစ္ကမွစခင္းေပးေနတဲ႔ ကြန္ကရစ္လမ္းေပၚက ဓါတ္ပံုရိုက္ေနတဲ႔ မိုးေငြ႔နဲ႔ သူ႔ကိုရိုက္တယ္ထင္လို႔ ပို႔စ္ေပးေနတဲ႔ ကေလးေလး....

ေရျမွဳပ္ေနတဲ႔ ျခံထဲက အပန္းေျဖ ထိုင္ခံုေလးႏွစ္လံုး

ေရေပၚလက္ဖက္ရည္ဆိုင္နဲ႔ ေစ်း

 

ကားထြက္ေတာ့ မိုးကခပ္ေစြေစြပဲရြာပါတယ္...။ မိုးစက္ေတြကိုၾကည့္ျပီး ေပ်ာ္စရာၾကီးလို႔ ေျပာေတာ့ ပါလာတဲ႔ ရံုးကညီမေလးက မိုးရြာတာပဲေပ်ာ္စရာလို႔ေျပာတဲ႔ က်မကို ရယ္ပါတယ္....။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မကမိုးကိုခ်စ္တာကိုး....။ အသြားတုန္းကေတြ႔ခဲ႔တဲ႔ လမ္းေဘးမွာေပါက္ေနတဲ႔ ပိန္းရြက္ေတြတိုင္းရဲ႔အေပၚမွာ မိုးေရစက္ေတြတင္ေနတာမ်ား စိန္တစ္ပြင့္ ေက်ာက္တစ္လံုးလိုပဲ လက္လက္ကိုထလို႔...။ ေစာေစာက တိမ္ရိပ္ေတြကိုၾကည့္ရတာ အညိွဳးတၾကီးရြာခ်မယ့္ပံုနဲ႔.....။ ရြာေတာ့ရြာခ်လိုက္ပါတယ္...။ က်မတို႔ကားလွည္းတန္းနားေရာက္ေတာ့ေလ....။ ကိုယ္ဆင္းရမယ့္ဂိတ္မွာေတာ့ မိုးက၀ုန္းဒိုင္းကိုက်ဲေနေရာပဲ....။ ခရီးေ၀းလို႔ ကားစီးရတာ ပင္ပန္းေပမယ့္ ကိုယ္ျပဳခဲ႔တဲ႔ အလွဴဒါနအတြက္ ေက်နပ္၀မ္းသာပီတိျဖစ္ရလို႔ မိုးရြာရြာ ေနပူပူမႈပါဘူး...။ အဘကိုမွတ္တမ္းတင္ခဲ႔တဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ကလဲ မျမေသြးနီတို႔ရဲ႔ “Save The Age” သက္ၾကီးရြယ္အိုေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္းကို ဓါတ္ပံုနဲ႔တကြ အေၾကာင္းၾကားခ်င္လို႔...။ ေနာက္ျပီး ဒီလကမွစျပီး အဲဒီအဖြဲ႔အစည္းမွာ က်မနဲ႔ ရံုးကညီမႏွစ္ေယာက္ေပါင္း ေငြတစ္ေသာင္းပံုမွန္အလွဴထည့္ဖုိ႔ေျပာထားျပီးသား...။ ေနာက္မ်ားလဲ အခ်ိန္ရရင္ ရသလို ခုလိုပဲ ထပ္သြားဖို႔ အစီစဥ္ရွိပါတယ္...။ ေလာေလာဆယ္ အဘဦးသုခအတြက္ ေမြ႔ယာနဲ႔ အိပ္ယာနာမေပါက္တဲ႔ ပလပ္စတစ္အခင္း ၀ယ္ေပးဖို႔စီစဥ္ေနပါတယ္...။ အဘကိုေစတနာေမတၱာအားျဖင့္ ကူညီခ်င္သူေတြအတြက္ ေအာက္မွာ ဆက္သြယ္ႏိုင္တဲ႔ လိပ္စာေလးေရးေပးထားပါတယ္...။

ျမိဳ႔ျပင္မွာတင္ေရၾကီးတာမဟုတ္ပါဘူး... က်မတို႔ျမိဳ႔နယ္မွာလဲ ေရၾကီးပါတယ္...

ဦးသုခ အမွတ္၂၂၉၅/B ၊ သစၥာ(၃)လမ္း၊ (ထ)ရပ္ကြက္၊ေလွာ္ကား၊ ေရႊျပည္သာျမိဳ႔နယ္။ 

တစ္ဆင့္ေခၚဖုန္း 0973091101

မိုးေငြ႔

ထမင္းလက္ဖက္သုပ္နဲ႔ မခ်စ္စု

ညီမေလးကဆိုင္ကျပန္လာေတာ့ ဗိုက္ဆာတယ္ ထမင္းနဲ႔ဟင္းလည္းမစားခ်င္ဘူးတဲ႔....။ ဒါျဖင့္ ထမင္းလက္ဖက္သုပ္ စားမလားသုပ္ေပးမယ္ဆိုေတာ့... ၾကက္ဥပါမိုးေပးဆိုလို႔....။ ေရခဲေသတၱာထဲက ခ်ဥ္စပ္လက္ဖက္ကို ထမင္းေပၚတစ္ဇြန္းေလာက္ခပ္ထည့္ ပဲဆီနည္းနည္းဆမ္း ဆားေလးျဖဴးျပီး အားရပါးရ နယ္ဖတ္လိုက္တယ္... ပန္းကန္ထဲကို ပံုစံခြက္ေလးနဲ႔ေမွာက္ထည့္ျပီး ၾကက္ဥ ဟက္ဖရိုက္မိုးေပးလိုက္တယ္...။ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့ ၾကက္ဥကေတာ့အျမင္မလွဘူး အဲလိုကၽြမ္းတာ...။

မန္းေလးကို ညီမတစ္၀မ္းကြဲေလး အစည္းေ၀းသြားတက္ျပီးအျပန္ ၀ယ္ခဲ႔တဲ႔ လက္ေဆာင္ပါ....။ မခ်စ္စုေပမယ့္ ရန္ကုန္မွာလို အမွ်င္မမ်ားဘူး...။ စိန္တလံုးသရက္သီးအၾကီးစားလားထင္ရတယ္....။ ခ်ိဳအီျပီး အသားေလးက ေခ်ာမြတ္ေနတာ ေက်ာက္ေက်ာေလးအတိုင္းပဲ.......။ ခုတေလာ ညစာေလွ်ာ့စားေနေတာ့ အသီးကိုပဲ မ်ားမ်ားစားလိုက္တယ္...။ ဒါေၾကာင့္ ဒီသရက္သီးတစ္ပြဲလံုးသည္ မိုးေငြ႔တစ္ဦးတည္းစားဖို႔ပါ...။

မိုးေငြ႔

ေခါင္းစဥ္မပါတဲ႔ ေကာင္းကင္

အိန္ဂ်ယ္ေရ........ မင္းေျပာေတာ့.............ကိုယ္ေရးခဲ႔ဖူးတဲ႔ “ကဗ်ာလူ”ဆိုတဲ႔ ကဗ်ာကိုၾကိဳက္တယ္ဆို......။ ကိုယ့္အက္ေဆးလွလွေလးေတြကို ၾကိဳက္တယ္ဆို.....။
တုန္႔ျပန္မႈမရွိတဲ႔ သူကို ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုရင္း တိတ္တဆိတ္ထြက္လာခဲ႔တဲ႔ ေျခလွမ္းေတြ ေလးလံေနလိမ့္မယ္...။ တိတ္ဆိတ္မႈေတြလႊမ္းျခံဳေနတဲ႔ ညဥ့္နက္နက္လာေလ.... အိပ္မရတဲ႔ ညေတြပိုပိုရွည္လာတာကို သတိထားမိလာတယ္....။ ဘယ္ေတာ့မွမီးထြန္းမထားတဲ႔ အိမ္ေလးဆီကို စမ္းတ၀ါး၀ါးသြားဖို႔ၾကိဳးစားေနမိတဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘယ္လိုရပ္တန္႔ရမယ္ဆိုတာ သင္ယူရဦးမယ္....။ ဘယ္ေလာက္ထိၾကာေအာင္ သင္ယူရမလဲ ကိုယ္မေသခ်ာေသးဘူး....။

ကိုယ့္ႏႈတ္ဆက္သံေတြကေႏြးေထြးလိႈက္လွဲသေလာက္ သူ႔တုန္႔ျပန္စကားေတြက အစိမ္းေရာင္ေတြနဲ႔ သုတ္လိမ္းထားတယ္.........။ အဲဒီအတြက္ ခံႏိုင္ရည္ကလည္းမရွိလိုက္တာ.....။ မ်က္ရည္ေတြက ဆရာမၾကည္ေအး မိုးကဗ်ာထဲကလို ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ခုန္ဆင္းက်လာၾကတယ္.....။ ခရီးႏွင္ခဲ႔တာ အေ၀းၾကီးမို႔ တစ္ကိုယ္လံုးလဲ ေညာင္းညာေနေအာင္ မလႈပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး........။ ကိုယ့္ကို ေရတစ္ခြက္ေလာက္တိုက္ပါ.........။ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္တိုက္ခ်င္လဲရပါတယ္....။ ကိုယ္....မင္းေဖ်ာ္တဲ႔ ေကာ္ဖီေသာက္ခ်င္ပါတယ္.........။ ဒါေပမယ့္လည္း ကံဆိုးမိုးေမွာင္စြာပဲ ကိုယ္ေသာက္မယ့္အလွည့္က်မွ ေကာ္ဖီကကုန္သြားျပီတဲ႔............။

ရပါတယ္....ထားလိုက္ပါ........။ ကိုယ့္၀ဋ္ေၾကြးနဲ႔ကိုယ္ပဲရွိပါေစေတာ့.......။ အေတာင္ပံတစ္စံုနဲ႔ အေမွာင္ထုေတြထဲကို ေပ်ာက္ကြယ္သြားခ်င္လွျပီ....။ အစကတည္းက ရိပ္မိသင့္တယ္......။ မင္းဘက္မွာရွိတဲ႔ အစိမ္းေရာင္ျမက္ပင္ရွည္ေတြက မင္းရဲ႔အေရာင္ကို ကိုယ္စားျပဳတာပဲ..........။ ေဖ်ာ့ေတာ့တဲ႔ ေငြမွင္ေရာင္ေတြက ကိုယ့္ရဲ႔ခ်ိနဲ႔ႏံႈးေခြေနတဲ႔ႏွလံုးသားအတြက္ ကိုယ္စားျပဳတဲ႔ အေရာင္....။ ျပံဳးတစ္ခါ မဲ႔တစ္လွည့္နဲ႔ ကုိယ့္ကိုလဲ မ်က္လွည့္ျပတတ္ေသးတယ္.....။ မင္းကိုနားလည္ဖို႔ ၾကိဳးစားပိုင္ခြင့္ကိုယ့္မွာမရိွပါဘူး...။ အျမဲမွိန္ျပေနတဲ႔ မီးအိမ္ကေလးကို ၾကယ္စင္ေတြရဲ႔ ထြန္းလင္းေတာက္ပမႈနဲ႔ ကိုယ္အမွတ္မရွိ လိုက္ရွာေနမိတုန္းပဲ..။ မေျဖာင့္တဲ႔ လမ္းက်ဥ္းေလးက မၾကာခဏေပ်ာက္ေပ်ာက္သြားတတ္လြန္းလို႔ မနည္းသတိထားၾကည့္ေနရတယ္.....။ ေမွာင္ကလည္းေမွာင္ေသး....။ အျမင္အာရံုေတြေ၀၀ါးလာရင္ ကိုယ္ခဏေတာ့နားရမယ္........။ တစ္ေနရာထဲမွာ စုျပံဳျပီး နာက်င္မႈေတြေရာက္ေနၾကတယ္.........။ ဘယ္အနာကို အရင္ ကုသမလဲလို႔ ကိုယ္မစဥ္းစားပါဘူး..........။ လက္ေခ်ာင္းေတြ တစ္ကိုယ္လံုးေညာင္းညာကိုက္ခဲတာေတြကို ကိုယ္မမႈပါဘူး.......။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ့္အက်ီၤရဲ႔ ဘယ္ဘက္အိပ္ကပ္ေအာက္က ႏုနယ္တဲ႔ အရာ၀တၳဳရဲ႔ နာက်င္မႈကို လုိက္မမီၾကလို႔ပါ..........။ သူ႔ခင္ဗ်ာ.... ကိုယ့္ရဲ႔ အသက္ရွင္ရပ္တည္မႈအတြက္ ဒိုင္းတစ္ခုလို ကာကြယ္အုပ္မိုး အႏွစ္နာခံ ရုန္းကန္ေနရရွာတာပါ..........။

တစ္ကိုယ္လံုးကိုင္ရိုက္ခံထားရသလိုပဲ နာက်င္ေပမယ့္.......... ကိုယ့္ရဲ႔ ဘယ္ဘက္ျခမ္း အေရွ႔ေျမာက္ရပ္၀န္းက အခန္းငယ္ေလးေတြအတြက္ ကိုယ့္ရဲ႔မ်က္လံုးေတြ လက္ေခ်ာင္းေတြ အလုပ္လုပ္ေနရဦးမွာ.....။ ကိုယ္မအိပ္ခ်င္ေသးပါဘူး.......။ အိပ္ေပ်ာ္သြားေတာ့ေရာ.... မင္းက အိပ္မက္ထဲလာမွာမို႔လို႔လား........။ ဟင့္အင္း ကိုယ္မထင္ပါဘူး မင္းလာမယ္ဆိုတာ.........။ ကမၻာၾကီးတစ္ခုလံုး ရပ္တန္႔သြားမယ့္ေန႔....... ပင္လယ္ေရေတြ ခန္းေျခာက္သြားမယ့္ေန႔......... ဂီတသံစဥ္ေတြအားလံုး ဆိတ္ျငိမ္သြားမယ့္ေန႔......... ေကာင္းကင္မွာ ငွက္ကေလးေတြ မပ်ံသန္းေတာ့မယ့္ေန႔......။ ဟုတ္တယ္ ... မင္းေရာက္လာခဲ႔မယ္ဆိုရင္ အဲဒီေန႔ေတြျဖစ္ပ်က္သြားလိမ္႔မယ္........။ အဲဒီမီးထြန္းမထားတဲ႔ အိမ္ဆီကို ကိုယ္ဘယ္ေတာ့မွ မသြားေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်ခ်င္တယ္..........။ အဲခါက်ရင္ အေမွာင္ထဲကပုန္းေနတဲ႔ မင္း.... ကုိယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္အတြက္ ဘယ္လိုမွတ္ခ်က္ခ်မလဲ.....။ အားနာစြာနဲ႔ း( ဒီလိုမဲ႔ျပမွာလား........။ ကိုယ့္ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို သေဘာတူတစ္၀က္မတူတစ္၀က္နဲ႔ မင္းစိတ္ကို ကိုယ္ခံစားမိေနတယ္.........(မွန္တယ္ဆိုရင္ လက္ခုတ္တီးျပပါလို႔ ေျပာပိုင္ခြင့္လဲမရွိပါလား).... ဟူး....... ။

မိုးေငြ႔

ၾကက္သားမုန္ညင္းခ်ဥ္ေၾကာ္

တာခ်ီလိတ္က အေဒၚပို႔လုိက္တဲ႔ မုန္ညင္းခ်ဥ္ေတြပါ......။ အထုပ္လိုက္အခ်ဥ္တည္ထားေတာ့.... အရြက္လိုက္ေျဖျပီး ေရစင္စင္ေဆး....ပါးပါးလွီးျပီးပန္ကန္ထဲထည့္ထား....။ ၾကိတ္ျပီးသား ၾကက္သား (၁၀၀)ဂရမ္ေလာက္ကို အသားမႈန္႔ ေျပာင္းမ႕ႈန္ ပဲငံျပာရည္ၾကည္ နဲ႔ ဆီနည္းနည္းထည့္နယ္ထား....။ ၾကက္သြန္ပါးပါးလီွး ဂ်င္းလက္တစ္ဆစ္ကို အေခ်ာင္းလိုက္ေလးလီွးထား...။ ဆီပူအုိးထဲကို ၾကက္သြန္နဲ႔ ဂ်င္းထည့္ျပီး ေမႊးလာရင္ ၾကက္သားထည့္ေၾကာ္...။ ၾကက္သားအညိဳေရာင္ျဖစ္သြားတဲ႔အထိေၾကာ္ျပီး မုန္ညင္းခ်ဥ္ထည့္ေၾကာ္ပါ...။ သၾကားကို လက္ဖက္ရည္ဇြန္းႏွစ္ဇြန္းေလာက္ထည့္ ဆားကိုျမည္းၾကည့္ျပီးမွ
ထည့္ပါ... မုန္ညင္းခ်ဥ္ကငံျပီးသားမို႔....။ မုန္ညင္းခ်ဥ္ကိုမေျခာက္တေျခာက္ အေနထားထိ အဆက္မျပတ္ေမႊျပီးေၾကာ္ပါ...။

မုန္ညင္းခ်ဥ္ေၾကာ္ေပၚကို ငရုတ္သီးေျခာက္ၾကြပ္ေၾကာ္ေလးျဖဴးျပီး ငရုတ္သီးေၾကာ္ေလးနဲ႔ တြဲဖက္စားရင္ သိပ္ေကာင္းပါတယ္...

မိုးေငြ႔

ရွမ္းငါးခ်ဥ္စပ္ဟင္းခ်ိဳ

တီလာဗီးယားငါးႏွစ္ေကာင္ကို ခုတ္ထစ္ျပီးေရစင္စင္ေဆး ဆားနယ္ထား...။ ေရပြက္ပြက္ဆူတဲ႔အိုးထဲကို ခရမ္းခ်ဥ္သီးႏွစ္လံုး ေလးစိပ္စိပ္ထည့္ .... စပါးလင္းဓါးျပားရိုက္တစ္ေခ်ာင္း... ပဒဲေကာ လက္တစ္ဆစ္ရိုက္ထည့္...ဆားနဲ႔ ၾကက္သားမႈန္႔ထည့္....။ သံုးမိနစ္ေလာက္ေပးဆူျပီးရင္ ငါးတံုးေလးေတြထည့္.... ငါးမိနစ္ေလာက္ထပ္ေပး ဆူလိုက္ဦး...။ အဲဒီခ်ိန္မွာ မက်ည္းမွည့္ကိုေရေဖ်ာ္ထား.... ။ ရွမ္းနံနံ နံနံပင္ ငရုတ္သီးစိမ္း ပင္စိမ္းနဲ႔ ဖတ္ဖိုင္ရြက္ကို ေရေဆးျပီး တစ္လက္မအေနထားလီွးထားလိုက္....။ မက်ည္းရည္္ထည့္ အေပါ့အငံျမည္းျပီး အရြက္ေတြအားလံုးကိုအုပ္ မီးပိတ္လိုက္ေတာ့....။

ေဟာဒီလို ပဒဲေကာနဲ႔ စပါးလင္နံ႔ေမႊးေနတဲ႔ ငါးခ်ဥ္စပ္ဟင္းခ်ိဳရျပီေပါ့...အေရာင္ေလးကအျဖဴတည္ေလးေပမယ့္ ခ်ဥ္စပ္အရသာေလး ..။ ရွမ္းျပည္မွာဆို အဲဒီငါးဟင္းကို ေကာက္ညွင္းေပါင္းနဲ႔စားတာ အေရေသာက္လိုက္ ငါးအသားဖတ္ေတြကို ပဲပုပ္မႈန္႔နဲ႔တို႔စားလိုက္နဲ႔ ဂြတ္မွဂြတ္ပဲ....။(ပဲပုပ္မႈန္႔ထဲမွာက ရွမ္းငရုတ္ေကာင္းေလွာ္နဲ႔ ငရုတ္သီးပီနန္သီးအေျခာက္ကို ေလွာ္ျပီး ဆားအခ်ိဳမႈန္႔ထည့္ထားျပီးသား အရသာရွိျပီးသားပဲပုပ္မႈန္႔ေပါ့) ရွမ္းငရုတ္ေကာင္းကိုေတာ့ ဒီမွာ သြားၾကည့္လို႔ရပါတယ္...။

မိုးေငြ႔

အတွယ်အတာ....

အချိန်က ညဆယ်နာရီ ဆယ်မိနစ်… ။ ဗိုက်အရမ်းဆာလာလို့ ခေါက်ဆွဲပြုတ်တစ်ခွက်ကိုသောက်ရင်းက အကြောင်းအရင်းမရှိ ရင်ထဲဝမ်းနည်း စို့နင့်လာသလိုလို ခံစားမှုမျိုး….။ ဒီလို ခံစားမှုမျိုး ကိုယ့်ဆီရောက်မလာတော့တာ နှစ်ပေါင်းများစွာရှိနေပြီပဲ…။ မညီမျှတဲ့ ညီမျှခြင်းတစ်ခုကို အတင်းဆွဲညှိယူလို့မရတာမျိုး… ရင်ထဲတစ်ဆို့ဆို့နဲ့….။

ရစ်ပတ်တွယ်ငင်ခြင်းဆိုတဲ့ ဒီအမျှင်တန်းတွေ…. ကိုယ်ဆီထပ်မရောက်လာပါနဲ့တော့….။ ကိုယ့်အရွယ် ကိုယ့်ရဲ့ ရင့်ကျက်မှုနဲ့ ခံနိုင်ရည်ရှိတယ် ဆိုပေမယ့်လေ….။ တခါတလေ လောကနိယာမတရားကို အချိန်တွေ အသက်အရွယ်တွေက အလွယ်တကူ ချိုးဖေါက်ပစ်တတ်တာမျိုးလဲရှိတာကိုး…။ အဲဒီလိုတွင်းနက်ထဲကို ခုန်ဆင်းဖို့အထိတော့ ကိုယ့်အသိဉာဏ်တွေက ကိုယ့်ကို မိုက်မဲခွင့်မပြုပါဘူး….။ ခေါက်ဆွဲပြုတ်က သံပုရာသီးညှစ်တာနည်းနည်းများသွားလို့ ချဉ်သွားတယ်…။ ဘယ်အရာကိုမှ လွန်လွန်ကျူးကျူး မခံစားမိဖို့ ကိုယ့်ကိုသတိပေးသလိုပါပဲ…။

ကမ္ဘာပေါ်မှာ စိတ်ကူးအယဉ်ဆုံးလူတွေဟာ စာရေးဆရာတွေလား….။ စိတ်ကူးကမ္ဘာထဲ ပျော်မွေ့ပါများတော့ လက်တွေ့ဘဝရဲ့ တန်ပြန်မှုကို ခံနိုင်ရည်မရှိတတ်ကြဘူးတဲ့…။ ခုတလော မီးဖိုချောင်လက် မလှည့်ဖြစ်ဘူး…။ ခံစားချက်တွေများနေတယ်…။ မဖြစ်ဘူး… အလုပ်ကို ထမင်းဗူး ပြန်ထည့်မှပါ…။ အပြင်စာတွေကညစ်ပတ်တယ်…။ စီပိုးတွေကလည်း အဖြစ်များနေတယ်…။ အသက်ကိုဉာဏ်စောင့်၏တဲ့…။ နောက်ဘဝအတွက် ဘာကောင်းမှုကုသိုလ်မှ မလုပ်ရသေးဘဲ လောကကြီးထဲကနေတော့ ပစ္စလက်ခတ်ထွက်မသွားချင်သေးဘူး…။ ကိုယ့်မှာ တွယ်တာစရာတွေက ခပ်များများရယ်…။ ကိုယ့်စာတွေ… ကိုယ့်ပိတ်သတ်တွေ… အဲဒါတွေက ကိုယ့်ဝိဉာဉ်ရပ်တည်နေဖို့ မရှိမဖြစ်တွေလေ…။

ပြီးတော့ ဧရိယာပြင်ပရောက်နေတဲ့ သူနဲ့လည်း စကားသေချာမပြောဖြစ်သေးဘူး…။ ခုတလော အလုပ်များနေတယ်တော်တော်ပဲ…။ ထူးထူးဆန်းဆန်း ဖုန်းတောင်ဆက်ပြီး “ကိုယ်အလုပ်တွေအရမ်းရှုပ်နေတယ်”တဲ့…တုံးတိကြီးပြောတယ်…။ ကိုယ်လဲ “အိုကေလေ… ဒါဆိုလဲ မပြောတော့နဲ့ တာ့တာ” ဆိုပြီး ဖုန်းချပစ်လိုက်တယ်…။ အေးရော….။ အိမ်ကပေးစားမယ့် မိန်းမနဲ့လက်ထပ်ရတော့မယ်ဆိုပဲ….။ အင်းလေ အိမ်ကပေးစားမှ ရမယ့်အခြေအနေကိုးလို့… မခံချင်အောင်ပြောလိုက်တော့ တကယ်ပဲ ကိုယ့်သူငယ်ချင်းလေး ဆတ်ဆတ်ခါထိသွားတာ…။ ခုလဲ ခေါက်ဆွဲစားရင်း သီချင်းနားထောင်ရင်း သူနဲ့အလ္လာဘ သလ္လာဘများပြောမလားမှတ်တယ်…။ ဧရိယာပြင်ပတဲ့…။

မိုးငွေ့

အေ၀းကပဲဆက္ခ်စ္သြားမယ္....

ကိုယ္ခဏကေလး ကြန္ပ်ဴတာစခရင္နဲ႔ေ၀းသြားတဲ႔ အခ်ိန္အတြင္းမွာ…..မင္းေရာက္လာခဲ႔တယ္….။ ခဏကေလးပါပဲ….. ကိုယ္ျပန္ေရာက္လာခ်ိန္မွာ မင္းရွိေနသလားမရွိဘူးလားေတာ့ မင္းကိုယ္တိုင္ပဲသိလိမ္႔မယ္….။ မေတြ႔ရတာၾကာျပီျဖစ္တဲ႔သူေတြ ႏႈတ္ဆက္ေလ့ရွိတဲ႔ စကားမ်ိဳးမဟုတ္ဘဲ….. မင္းသိခ်င္တဲ႔ ေမးခြန္းေလးတစ္ခုကို မင္းဘာသာမင္းရြတ္ဆိုသြားတဲ႔ စကားေလး……။ ႏွစ္ေၾကာင္းေလာက္ပါပဲ….။ အျမဲတမ္းကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္ျပီး လာတတ္တဲ႔အတြက္ မင္းကို ကိုယ္ျပန္ေျပာလိုက္တဲ႔ စာတစ္ေၾကာင္းႏွစ္ေၾကာင္းရဲ႔ တုန္႔ျပန္မႈကို ကိုယ္တိတ္တဆိတ္ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ႔တယ္…..။ ဒါေပမယ့္ မင္းဘာမွျပန္မေျပာခဲ႔ဘူး….။ မင္းျပန္ထြက္သြားသလား လိုင္းက်ေနလို႔လား ဒါမွမဟုတ္ မင္းပုန္းျပီး…. ကိုယ္ကိုေခ်ာင္းၾကည့္ေနခဲ႔သလား….....။

ကိုယ္လက္ေခ်ာင္းေတြ ကီးဘုတ္ေပၚမွာ အဆင္သင့္ေလးတင္ထားလ်က္….. ျပန္မေရာက္လာေတာ့တဲ႔ မီးလင္းမေနတဲ႔ မင္းနာမည္ေလးကိုပဲ ကိုယ္ေတြေတြေလး ေငးၾကည့္ေနမိတယ္…..။ စခရင္ေဆဗာမွာ ပူေဖါင္းေလးေတြ အေရာင္စံုတစ္လံုးျပီးတစ္လံုးတက္လာေနတယ္…..။ သိပ္မၾကာခင္ ကိုယ္ခလုတ္တစ္ခုခုကို မဖိလိုက္ရင္ ကြန္ပ်ဴတာေလး အေမွာင္က်သြားေတာ့မယ္…..။ မင္းလည္းအေမွာင္ထဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္….။ မဟုတ္ပါဘူး…. မင္းနာမည္ေလးနဲ႔ ေဘာက္စ္ေလး ေပ်ာက္သြားလိမ္႔မယ္…..။ တခဏေလးပါပဲ ခလုတ္တစ္ခုခုကို ကိုယ္လက္ေခ်ာင္းနဲ႔ထိလိုက္ရင္ ျပန္ေပၚလာမယ္ဆိုတာသိေနေပမယ့္ အဲဒီတခဏေလးေပ်ာက္သြားမွာကို ကိုယ္စိုးရိမ္ေနတယ္….။

မင္းကပူေဖါင္းၾကည္ၾကည္ေလးေတြနဲ႔တူတာပါ…..။ ဟုတ္တယ္….. တို႔ထိလုိက္မိရင္ ေဖါက္ခနဲေပါက္ကြဲသြားမယ့္ ဆပ္ျပာပူေဖါင္းေလးေတြနဲ႔တူတယ္…..။ ဒါေၾကာင့္ မင္းဟာ ကိုယ္အေ၀းတစ္ေနရာက တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲစြာ မက္ေမာတမ္းတရတဲ႔ အိန္ဂ်ယ္ေလးျဖစ္ေနရတာေလ…။ ကိုယ္မင္းကို မတို႔ထိရဲပါဘူး….။ ပူေဖါင္းေလးေတြလို ေပါက္သြားမွာစိုးတယ္ကြယ္….။ တကယ္ေတာ့ မင္းနဲ႔အနီးစပ္ႏိုင္ဆံုးဆိုလို႔ ေဟာဒီကြန္ပ်ဴတာေလး တစ္ခုတည္းပဲရွိတာပါ……..။ မင္းကို ကိုယ္အရမ္း သတိရလြမ္းဆြတ္တဲ႔အခါ မင္းဓါတ္ပုံေလးေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္မယ္…. မင္းနဲ႔ပတ္သက္ခဲ႔တဲ႔ အေၾကာင္းအရာ အျဖစ္ပ်က္ေဟာင္းေတြကို ျပန္ဖတ္ေနမယ္….။ ပင္လယ္ျပာျပာနဲ႔ ၾကယ္စံုညေတြမွာ ဆုိညည္းျပခဲ႔ဖူးတဲ႔ မင္းသီခ်င္းသံခ်ိဳခ်ိဳေလးေတြကို ျပန္ၾကားေယာင္ေနလိုက္မယ္…..။ ကိုယ့္အတြက္ေျဖသိမ္႔ႏိုင္စရာ အေၾကာင္းအရာနည္းနည္းေလးပဲရွိေပမယ့္ ကိုယ္အဲဒီနည္းနည္းေလးနဲ႔ မင္းကိုေရာင့္ရဲလိုက္ပါတယ္ အိန္ဂ်ယ္…..။

မင္းေရာက္လာခဲ႔မလားဆိုတဲ႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ညတိုင္း ညဥ့္နက္တဲ႔အထိေစာင့္ေနခဲ႔တယ္….။ ေပ်ာက္ဆံုးေနေသာ အိန္ဂ်ယ္ကိုရွာေဖြျခင္းလို႔ နစ္မွာေရးတင္ျပီးေတာ့ေလ….။ ေန႔ေပါင္းမ်ားစြာ ညေပါင္းမ်ားစြာသာ ကုန္ဆံုးလို႔သြားတယ္…. မင္းကိုယ့္ဆီေရာက္မလာခဲ႔ပါဘူးကြယ္………..။ တစ္ေနရာမွာ မင္းပုန္းျပီးကိုယ့္ကိုၾကည့္ေနမလားလို႔ ကိုယ္စိတ္ကူးယဥ္ ၾကည့္ခ်င္တာေတာင္ မင္းက ကိုယ့္စိတ္ကူးထဲကို ၀င္မလာခ်င္သူပါ……..။ ကိုယ္ဟာ…. မင္းအတြက္ ဒီေလာက္ေတာင္ပဲ ရြံမုန္းစရာေကာင္းသလား……..။

တကယ္ေတာ့ ဒီအလြမ္းဇာတ္မွာ ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းကေနခဲ႔သူပါ…….။ ေပ်ာ္စရာအခ်ိန္လည္း အေ၀းမွာက်န္ခဲ႔ျပီ….။ ခ်ိဳျမိန္တဲ႔ အနမ္းေတြကို တမ္းဆြတ္ရင္း…...ခ်ိဳအီေနတဲ႔ တေယာသံေလးမွာ နစ္ေမ်ာရင္း..... ငွက္ကေလးေတြပ်ံ၀ဲေနတာကို ေမာ့ၾကည့္ရင္း ေရွ႔တည့္တည့္က ေအးစက္ေနျပီျဖစ္တဲ႔ ေကာ္ဖီခြက္ကိုေငးေမာရင္း ....အိန္ဂ်ယ္ေရ…. မင္းကို အေ၀းကပဲဆက္ခ်စ္သြားမယ္….။

မိုးေငြ႔

ေဆးတစ္ခြက္

ဒီႏွစ္ပိုင္းမွာ အသိထဲကေရာ အမ်ိဳးထဲကပါ ဆီးခ်ိဳေရာဂါနဲ႔ ဆံုးသြားၾကတယ္....။ အမ်ိဳးဆိုတာ က်မအေဖရဲ႔ညီ ဦးေလးပါ...။ အေဖကေေတာ့ အသက္ငယ္ငယ္နဲ႔ဆံုးသြားေတာ့ အေဖ့ဆီမွာ ဒီေရာဂါအေမြေတြရွိ မရွိမသိရေပမယ့္ က်န္ေမာင္ႏွမေတြကေတာ့ ဆီးခ်ိဳေသြးခ်ိဳေရာဂါကို ကန္ထရိုက္ဆြဲထားသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္...။ အေဖတို႔မွာ ေမာင္ႏွမဆယ္ေယာက္ရွိတယ္.... ခုဒီဦးေလးဆံုးသြားေတာ့ သံုးေယာက္ပဲက်န္ေတာ့တယ္....။ ဒီေရာဂါက မ်ိဳးရိုးလိုက္တတ္ေတာ့ က်မတို႔လည္း အေဖဗီဇကေနရႏိုင္တယ္ေလ... ဂရုေတာ့စိုက္ရမယ္...။ လူတစ္ေယာက္မွာ က်န္းမွာေရးက အေရးၾကီးဆံုးပဲေလ....။ လူက်န္းမာမွသာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ ျဖစ္ခ်င္တာေတြကို အေကာင္ထည္ေဖာ္ႏိုင္ မယ္ေလ...။ တစ္ခါတစ္ေလ အပ်င္းၾကီးျပီး ရာသီေပၚ ဗိုင္းရပ္စ္ေတြပ်႔ံႏွံ႔ရင္ ငါလည္းဖ်ားရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ အိမ္မွာ ဇိမ္နဲ႔ႏွပ္ပစ္မယ္လို႔ စိတ္ရူးေပါက္တတ္ေသး....။ တကယ္တမ္းဖ်ားနာလာရင္ ေနလို႔ထိုင္လို႔မေကာင္းတဲ႔အျပင္ အစားအေသာက္လည္းပ်က္ဦးမယ္...။ ခုေခတ္ခ်ိန္မွာ အစားအစာေတြက က်မတို႔ငယ္ငယ္တုန္းကလို လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ေတြ သိပ္မစားရေတာ့ဘူူး..။ ဘာမဆို ရယ္ဒီမိတ္ေတြ တာရွည္ထားခံတဲ႔ေဆးထည့္ထားတဲ႔ အစားအေသာက္ေတြခ်ည္းျဖစ္ေနေတာ့ ေရာဂါေတြလည္း ကိုယ္မၾကားမသိဖူးတာေတြ အထူးအဆန္းေတြ ျဖစ္ျဖစ္ေနၾကတယ္...။ က်မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္လည္း ခဏခဏေနမေကာင္းျဖစ္တတ္တယ္...။ သူကအစာအိမ္ေရာဂါရိွတယ္... ပါးစပ္ခါးတယ္ဆိုျပီး ဘာမွမစားေတာ့ပိုဆိုးေရာ...။ ဒီထက္ပိုဆိုးတာက အိမ္မွာ ခ်က္ျပဳတ္မစားဘဲ အျပင္စာေတြခ်ည္း နိစၥဓူ၀၀ယ္စာေနတာပဲ...။ အျပင္စာေတြက သန္႔တာမဟုတ္ဘူး ျဖစ္သလို ခ်က္ထားၾကမယ္....။ ခံတြင္းမေကာင္းဘူးဆိုျပီး အခ်ဥ္အစပ္ေတြစားခ်င္စားလိုက္မယ္...။ အသုပ္ဆိုတာ ဆိုးေဆးပါတဲ႔ ငရုတ္ဆီနဲ႔ အဲဒါပိုေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတာ...။ အခု စီပိုးေတြ ဘီပိုးေတြကလဲ ျဖစ္မွျဖစ္ပဲ...။ ခုလို ကိုယ္ခံအားနည္းေနခ်ိန္မွာ ေရာဂါပိုျပီးကူးစက္လြယ္တာေပါ့...။ ခက္ကတာ သူတို႔က ဆန္ျပဳတ္ကအစ အျပင္ဆိုင္မွာ ၀ယ္ေသာက္တယ္...။ တကယ္ဆို ကိုယ့္က်န္းမာေရးအတြက္ အိမ္မွာ သန္႔သန္႔ေလး ၾကက္ေပါင္ေလးတစ္ပိုင္းနဲ႔ ဆန္ေလးျပဳတ္ထားလိုက္ လတ္ဆတ္သန႔္ရွင္းျပီး ပူပူေႏြးေႏြးလည္းေသာက္ရေတာ့ ဘယ္ေလာက္အရသာရွိလိုက္သလဲ....။ အထူးသျဖင့္ မၾကာခဏဗိုက္ေအာင့္တတ္ေတာ့ အစာအိမ္ထဲမွာ အနာျဖစ္ခ်င္ျဖစ္ေနမယ္ ေရာင္ရမ္းေနမယ္ဆိုရင္ တစ္ပတ္လံုးအစာၾကမ္းမစားဘဲ ဆန္ျပဳတ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးကို တစ္ပတ္လံုးေသာက္လိုက္ရင္ ေဆးေတာင္ကူဆရာမလိုဘဲ သက္သာတယ္...။ က်မလည္းဆရာေတြ ေျပာတာမွတ္ထားတာပါ...။ ကိုယ္ကေတာ့အၾကံဥာဏ္ေပးတာပဲ လုိက္လုပ္မလုပ္ေတာ့ သူတို႔အပိုင္းျဖစ္သြားျပီ...။ လူတစ္ေယာက္မွာ က်န္းမာေရးဗဟုသုတေတာ့ရွိသင့္တယ္လို႔ထင္ပါတယ္....။ က်မျမင္ေတြ႔ေနရတာေတာ့ ေခါင္းကိုက္ရင္ ႏွာေစးရင္ပဲ အနာဂ်က္ဆင္ ပါရာစီတာေမာ ဘာမီတြမ္ ဒီေဆးေတြကိုပဲသံုးေနၾကတုန္း....။ ဒီေဆးေတြက ကြမ္းယာဆိုင္မွာ အလြယ္တကူ၀ယ္ေသာက္ႏိုင္တဲ႔ ေဆးမီတိုလိုျဖစ္ေနပါတယ္....။ တကယ္ေတာ့ သူ႔ထက္ generation ျမင့္တဲ႔ ေဆးေတြကို က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းေတြ ညႊန္ၾကားတဲ႔အတိုင္း ေသာက္သင့္ပါတယ္....။ ကိုယ့္ဘာသာကို ရမ္းသမ္းမကုသင့္ဘူး...။ မေန႔က က်မအေဒၚအငယ္ ငိုယိုျပီးဖုန္းဆက္လာပါတယ္....။ တစ္ကိုယ္လံုးနာေနလို႔တဲ႔...။ နက္ျဖန္မန္းသြားမယ့္ အေစာဆံုးေလယာဥ္လက္မွတ္ရေအာင္လုပ္ေပးပါဆိုလို႔....။ သူ႔ခင္မ်ာ ေမြးထားတာကသားႏွစ္ေယာက္ တစ္ေယာက္ကသေဘာၤလိုက္ေနတယ္... ေနာက္တစ္ေယာက္က second mate ေျဖေနတယ္...။ သားေတြဆိုေတာ့ သမီးေတြေလာက္ေတာ့ အေမအတြက္ အေဖာ္မရဘူးေပါ့...။ ခုလိုေနထိုင္မေကာင္းတဲ႔ အခ်ိန္မွာလည္းမနားရဘူး...။ လုပ္ေနက်အိမ္အလုပ္ေတြကိုလုပ္ရတယ္... ေယာက္က်ားစားဖို႔ သားစားဖို႔ ခ်က္ျပဳတ္ေၾကာ္ေလွာ္ေပးရတယ္...။ အေဒၚကနဂိုထဲက က်ည္းေပါင္းလည္းတက္ဖူးတယ္...။ ေလးဖက္နာကလည္းရွိတယ္...။ ခုေလာေလာဆယ္ျဖစ္ေနတာက လည္ပင္းမွာ အက်ိတ္ျဖစ္ေနတာ...။ အက်ိတ္ေၾကာင့္လား ေလးဖက္နာေၾကာင့္လားေတာ့မသိဘူး တစ္ကိုယ္လံုးနာေနတယ္ပဲေျပာေနတယ္...။ ဒါကို သူ႔ေယာက္က်ားက တကယ္မနာပဲ လုပ္ယူတယ္လို႔စြပ္စြဲတယ္..။ ဒီေတာ့ အေဒၚ့ခင္မ်ာ မနားရတဲ႔အျပင္ အာေပးမယ့္သူမရွိ... အဲလိုလဲအေျပာခံရေတာ့ စိတ္ဓါတ္ေတြက်ျပီး ငိုတာျဖစ္မယ္...။ အဲဒါေတြခက္တာပါ...။ အေနာက္တိုင္းနဲ႔ အေရွ႔ကြာတာ အဲဒါေတြပဲ...။ က်မတို႔ အာရွမွာ မိန္းမတစ္ေယာက္ဟာ အိမ္ေထာင္ျပဳလိုက္ျပီ ဆိုရင္မီးဖုိေခ်ာင္၀င္ရမယ္ အိမ္အလုပ္အကုန္လုံုးအစအဆံုးလုပ္ရမယ္လို႔ အေသသတ္မွတ္ထားၾကတာကိုး...။ ေယာက္က်ားေတြက ရွာမေကၽြးႏိုင္ေတာ့ရင္ေတာ့ မိန္းမကိုကူဖို႔မေျပာနဲ႔ အိမ္ဦးခန္းမွာ အခန္႔သားေနေနတာမ်ိဳးကိုေတာ့ က်မမႏွစ္ျမိဳ႔ပါဘူး...။ အဲဒီလိုခြဲျခားတာကို ျပင္သင့္ျပီလို႔ထင္ပါတယ္....။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္လင္မယားဆိုတာ ဆိုးတူေကာင္းဖက္အတူေပါင္းလာျပီးေတာ့မွ ဘာမဆို ေဖးေဖးမမ မွ်မွ်တတ လုပ္စရာရိွတာအတူ ခြဲေ၀လုပ္သင့္တယ္ထင္ပါတယ္...။ ဒါနဲ႔ ဆက္ပါဦးမယ္...။ မန္းမွာက က်မတို႔ ဦးေလးခြဲစိပ္ဆရာ၀န္ၾကီးရွိတယ္...။ အဲဒီမွာ အေဒၚကသူ႔ေရာဂါကို သြားကုဖို႔ ဟိုရက္ေတြကတည္းကေျပာထားျပီးသား...။ က်မအေမကို အေဖာ္ေခၚသြားမယ္ေပါ့....။ အေမကလည္းသူ႔ညီမကို အေဖာ္လိုက္ေပးမယ္ေျပာထားေပမယ့္ ခုလိုျမန္ျမန္ဆန္ဆန္သြားလိမ္႔မယ္ မထင္ထားဘူးေပါ့...။ အေဒၚလည္း မခံစားႏိုင္လြန္းလို႔ခ်က္ခ်င္းသြားမယ္ျဖစ္သြားတာေနမွာ...။ တေလာကလည္း ဦးေလးတစ္ေယာက္လိမ္႔က်လို႔ ခါးရိုးထိျပီး လမ္းမေလွ်ာက္ႏိုင္တာနဲ႔ ေဆးရံုတင္လိုက္ရတယ္...။ ဓါတ္မွန္ရိုက္ၾကည့္ေတာ့ အရိုးပါးေနတယ္ေျပာတယ္...။ တီဗီမွာ က်န္မာေရးက႑က အရိုးအဆစ္အေၾကာင္းေဆြးေႏြးတာ နားေထာင္လိုက္ရတယ္...။ လူၾကီးေတြအေတာ္မ်ားမ်ား အရိုးပါးေရာဂါျဖစ္ၾကတယ္...။ အဓိကက ကယ္စီယမ္နည္းလို႔ျဖစ္ၾကတာ...။ လူတစ္ေယာက္မွာ ေန႔စဥ္လိုအပ္တဲ႔ ကယ္လ္စီယမ္ကိုစားေပးရတယ္...။ ဥပမာ ႏြားႏို႔ေသာက္ေပးတာတို႔ ငါးကေလးေၾကာ္စားတာတို႔ေပါ့...။ အာရွဘက္ကလူေတြဟာ ၾကမ္းျပင္မွာအထိုင္မ်ားတဲ႔အတြက္ ဒူးက်ည္းေပါင္းအျဖစ္မ်ားတယ္...။ အေနာက္တိုင္းသားေတြကေတာ့ တင္ပဆံုက်ည္းေပါင္းျဖစ္ၾကသတဲ႔...။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္................... လူတစ္ေယာက္ေနထိုင္မေကာင္းျဖစ္လာရင္... ေဆးကုတာလည္းကုေပမယ့္ အေရးၾကီးတာစိတ္ဓါတ္လည္းပါေသးတယ္...။ စိတ္အားငယ္ရင္ စိတ္က်ေနရင္နဂိုေရာဂါနဲ႔ ေပါင္းျပီးပိုဆိုးသြားေရာ....။ အနားမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာနာစြာနဲ႔ အားေပးႏွစ္သိမ္႔ေပးမယ့္သူရွိေနရင္ ေဆးတစ္ခြက္ပါပဲ....။ ဘာနဲ႔မွလဲလို႔မရတဲ႔ ဘယ္မွာမွရွာလို႔မရတဲ႔ အားေဆးတစ္ခြက္ပါပဲ...။ 

မိုးေငြ႔