မွေးရပ်မြေသို့ (၂)

 

ေနာက္ေန႔မနက္ေတာ့ အဖိုးအတြက္ သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းကပ္ဖို႔ စားစရာမုန္႔တခ်ိဳ႔နဲ႔ ဟင္းေတြကို ေစ်းထဲသြား၀ယ္ရတယ္…။ ဒီေစ်းဟာ ကၽြန္မငယ္ငယ္တုန္းက အေမနဲ႔အတူ ေစ်းေရာင္းထြက္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ ေစ်းေလးေပါ့..။ ခုခ်ိန္ထိ ပံုစံသိပ္မေျပာင္းေသးဘူး…။ ဆိုင္ေတြမ်ားလာတာကလြဲရင္ ေတာေစ်းေလးပါပဲ…။ ဖက္ကေလးေတြနဲ႔ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြထုပ္ျပီး သဘာ၀အတိုင္းေလးေရာင္း ေနၾကတုန္းပဲ..။ ကၽြတ္ကၽြတ္အိတ္သံုးေပမယ့္ ဖက္နဲ႔အရင္ထုပ္ျပီးမွထည့္ေပးတယ္…။ အဲဒါေလးကိုေတာ့ သေဘာက်မိတယ္…။ ရန္ကုန္မွာလဲ အဲလိုျဖစ္ေစခ်င္လိုက္တာလို႔ေတြးမိသြားတယ္…။ အဖိုးသက္ေပ်ာက္ဆြမ္းအတြက္ ရွမ္းလိုခ်က္ထားတဲ႔ ၾကက္ေရက်ဲဟင္း၊ ငွက္ေပ်ာဖက္နဲ႔ထုပ္ထားတဲ႔ငါးခူငါးအံုး၊ ငါးခူငရုတ္သီးေထာင္း အစာသြပ္ေၾကာ္၊ ရွမ္း၀က္သားစင္းေကာ၊ ေကာက္ညွင္းေပါင္း၊ ရွမ္း၀က္သားကင္ေပါင္း နဲ႔လက္ဖက္ရည္တစ္ခြက္ သစ္သီး စတာေတြပါတဲ႔လင္ဗန္းနဲ႔ ဟင္းခြက္ေလးေတြျပင္ဆင္ ေရသန္႔တစ္ဗူးထည့္ ဖေယာင္းတိုင္တစ္စံုထည့္ျပီး အဖိုးအိမ္မ်က္ေစာင္းထိုးက ရွမ္းဖုန္းၾကီးေက်ာင္းကို သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းကပ္ဖို႕ အကုန္သြားၾကရတယ္…။ သက္ေပ်ာက္ဆြမ္းလာကပ္သူ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းအကုန္လံုး ဘုန္းၾကီးကိုဆြမ္းကပ္ျပီး  ဖေယာင္းတိုင္ တစ္ေယာက္တစ္စံုစီ မီးညိွကိုင္ျပီး လက္အုပ္ခ်ီ ဘုန္းဘုန္းရွမ္းလိုရြတ္ဖတ္တဲ႔ တရားကိုနာျပီးတာနဲ႔ ေရးစက္ခ်ရတယ္..။ ရွမ္းဘာသာနဲ႔ရြတ္ကို နားမလည္ေပမယ့္… ဘ၀တပါးေျပာင္းသြားသူအတြက္ ေကာင္းမြန္ရာဘံုဘ၀ကိုေရာက္ဖို႔ ဒီေနရာမွာ စြဲကပ္မေနဖို႔ အမွ်အတန္းေပးေ၀တာပါပဲ…။ ဒါေပမယ့္ ရွမ္းဘုန္းၾကီးေတြက အမွ် အမွ် အမွ်လို႔ေတာ့ မရြတ္ဘူး… ကိုယ္ေတြပဲနားမလည္တာလား…။ ေနာက္ဆံုး ေရစက္ခ်ျပီးေတာ့ သာဓုေခၚတာေတာ့ပါတယ္…။

ရွမ္းထံုးစံမွာ လူတစ္ေယာက္ေသဆံုးျပီဆိုတာနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးမိတ္သဂၤဟေတြအားလံုးကို ဖိတ္စာနဲ႔တကြဖိတ္ရပါတယ္ သျဂိဳလ္မယ့္ေန႔မွာ အားလံုးတက္ေရာက္ဖို႔ အဲဒီေန႔ဟာ စည္စည္ကားကားနဲ႔ ထမင္းဟင္း အေအးအစံုေကၽြးပါတယ္…။ တကယ့္အလွဴၾကီးပါပဲ ရြာလံုးကၽြတ္ ရြာနီးခ်ဳပ္စပ္အကုန္လာၾကတယ္..။ အဖိုးကိုေျမခ်ဖို႔ သားသမီးေတြကိုေစာင့္တာနဲ႔ ငါးရက္ထားတယ္..။ ေနာက္ဆံုးေျမခ်မယ္ေန႔ကမွာ လာသမွ်ဧည့္သည္ေတြက ေရာက္လာတာနဲ႔ အဖိုးအေခါင္းေျခရင္းမွာ အေမႊးတိုင္တစ္တိုင္စိုက္ထြန္းျပီးတာနဲ႔ အလွဴပံုးထဲကို အလွဴေငြထည့္ရတယ္…။ နာေရးအကူေငြေပါ့…။ အဖိုးကိုေျမခ်ေတာ့ အဖုိးကိုယ္ပိုျခံထဲမွာပဲ သူေဆာက္ထားျပီးသား အုတ္ဂူမွာ ေခါင္းသြင္းလိုက္ရံုပဲ…။ ျခံထဲမွာလဲ လိုက္ပို႔တဲ႔ ဧည့္သည္ေတြက ရာခ်ီတယ္ အျပည့္ပဲ… အဲမွာ အေအးဗူးေတြ ေရသန္႔ေတြေ၀ေပးရတယ္…။ ဂူမသြင္းခင္ ဘုန္းၾကီးေတြက သရဏဂံုတင္ ရြတ္ဖတ္ၾကေသးတယ္…။ ျပီးတာနဲ႔ အဖုိးအေခါင္းေပၚကို သားသမီးေတြအားလံုး လွဴဖြယ္ သကၤန္းငါးစံုနဲ႔ မ်က္ႏွာသုတ္ပု၀ါေတြကို ကန္ေတာ့ဖို႔ တိုင္ေပးတဲ႔သူက တစ္ဦးခ်င္းဆီ နာမည္ေခၚတာနဲ႔ လွဴဖြယ္ပစၥည္းေတြကို သြားတင္ျပီး ကန္ေတာ့ရတယ္…။ သားသမီးေတြျပီးတာနဲ႔ ေဆြမ်ိဳးေတြ ရင္းႏွီးတဲ႔မိတ္ေဆြေတြကို ဆက္ေခၚျပီး အဲလိုအလွဴပစၥည္းေတြကို အေခါင္းေပၚတင္ၾကရျပန္တယ္..။ အားလံုးျပီးသြားေတာ့ အေခါင္းဖြင့္ အဖိုးမ်က္ႏွာေပၚကို အုန္းသီးခြဲျပီး အုန္ရည္နဲ႔ေလာင္းတယ္…။ အေခါင္းျပန္ပိတ္ျပီးတာနဲ႔ ဂူသြင္းလိုက္ျပီ…။ အဲခါမွာ သျဂိဳလ္ျခင္းကိစၥျပီးသြားလို႔ လိုက္ပို႔ၾကတဲ႔ ဧည့္သည္ေတြလည္း ျပန္သြားၾကျပီ…။ က်န္ေဆြမ်ိဳးသားသမီးမ်ားကေတာ့ ဂူကို အဂၤေတနဲ႔ပိတ္ဖို႔ကိစၥကို ဆက္လုပ္ရပါတယ္…။ ဒီေန႔ေတာ့အၾကမ္းပဲေပါ့…။ ေနာက္ေတာ့မွ အဖိုးအုတ္ဂူကို အေခ်ာသတ္ ေက်ာက္ျပားေတြကပ္ ကမၺည္းထုိးတာေတြကိုဆက္လုပ္ၾကမွာ…။ အဖိုးကိုေျမခ်တာက ေမ(၁)ရက္ေန႔…။ 

 ရွမ္းထံုးစံအရေတာ့ အားလံုးျပီးသြားျပီဆိုေပမယ့္… ကၽြန္မတို႔က ျမန္မာလို ရက္လည္ဆြမ္းလည္းေကၽြးခ်င္ေသးတာမို႔ တာေလစစ္တပ္ေရွ႔ အုတ္က်င္းရြာက ျမန္မာဘုန္းၾကီးေက်ာင္းကို သြားျပီး ဘုန္းၾကီးကိုေလွ်ာက္ၾကတယ္…။ ရက္လည္က စေနေန႔ ေမ(၃)ရက္ေန႔က်တယ္…။ လူငါးဆယ္စာဆြမ္းဟင္းေတြကို ခ်က္ျပဳတ္တာ၀န္ခံတဲ႔ အဖြဲ႔ကို ေသခ်ာမွာခဲ႔လိုက္တယ္…။ အဲေန႔ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ေတြ အဖိုးအိမ္မွာမအိပ္ေတာ့ဘဲ တာခ်ီလိတ္ကို ဆက္သြားလိုက္တယ္…။ ရက္လည္အတြက္လိုအပ္တဲ႔ အလွဴပစၥည္းေတြကို တာခ်ီလိတ္နဲ႔ မယ္ဆိုင္ဖက္ကမ္းေတြမွာ သြား၀ယ္ၾကရတယ္…။ မယ္ဆိုင္မွာပဲလိုတာအကုန္၀ယ္လိုက္ၾကတယ္…။ တာခ်ီလိတ္မွာ ႏွစ္ညအိပ္ျပီး စေန႔မနက္ေစာေစာက်မွ တာေလကိုသြားၾကတယ္…။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ခ်က္ျပဳတ္ျပီးေနၾကျပီ…။ မန္းကအေဒၚက သူပါလာတဲ႔ ငါးပိေၾကာ္ဗူးေတြ ထိုးမုန္႔ေတြ လက္ဖက္ေတြနဲ႔ အခ်ိဳတည္းဖို႔ေပးတယ္…။ ဘုန္းၾကီးငါးပါးနဲ႔ ရြတ္ဖတ္ ေရစက္ခ်အမၽွေပးျပီး တရားနာျပီးမွ ဆြမ္းစားေဆာင္မွာ ဆြမ္းကပ္တယ္..။ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းၾကီးက ခရၤီးသြားေနလို႔ ယာယီေက်ာင္းထုိင္ကိုယ္ေတာ္ရယ္ ငါးပါးျပည့္ေအာင္ တျခားေက်ာင္းကပင့္ထားတဲ႔ ဘုန္းဘုန္းေတြပါတယ္…။ ကိုရင္ေလးေတြက ခုႏွစ္ပါး…။

ရက္လည္ဆြမ္းကပ္တဲ႔ေန႔က ဘုန္းၾကီးငါးပါးအတြက္လွဴဖြယ္ပစၥည္းေတြ

ဆုတောင်းပြည့်လန့်သောင်းဘုရား

ကျမတို့ငယ်ငယ်က လေးတန်းကနေ ကိုးတန်းအတန်းအထိ အဲအဆောင်မျာစာသင်ခဲ့ရတာ

ရက္လည္ဆြမ္းကပ္ျပီးေတာ့ တာေလျမိဳ႔ထဲကို ခဏသြားလည္ၾကျပီး တာေလနဲ႔ခုႏွစ္မိုင္ေလာက္ ထပ္သြားရတဲ႔ တန္ခိုးၾကီးဆုေတာင္းျပည့္ လန္႔ေတာင္းဘုရားကို သြားဖူးၾကတယ္….။ ဘုရားကအျပန္ တာေလကိုထပ္၀င္ ဓါတ္ပံုေတြရိုက္ ကၽြန္မတို႔ေနခဲ႔တဲ႔ ငလ်င္တုန္းကျပိဳျပီး အသစ္ေဆာက္ထားတဲ႔ အိမ္ကိုဓါတ္ပုံရိုက္.. သူငယ္တန္းတုန္းကတည္းက ကၽြန္မရဲ႔ျမန္မာစာဆရာမကို သြားကန္ေတာ့ ေက်ာင္း၀င္းထဲက ကၽြန္မတို႔ေက်ာင္းတက္ခဲ႔တဲ႔ တစ္ခုတည္းသာ က်န္ေတာ့တဲ႔ ေက်ာင္းအေဆာင္အေဟာင္းကို ဓါတ္ပုံရိုက္ျပီး ကၽြန္မငါးတန္းတုန္းက အဂၤလိပ္စာသင္တဲ႔ ဆရာကိုလည္း၀င္ကန္ေတာ့ခဲ႔ရတယ္…။ ငယ္တုန္းကဆရာ ဆရာမေတြက ဒီႏွစ္ေယာက္ပဲ ဒီမွာရွိေနၾကတာ ပင္စင္လည္းယူကုန္ၾကျပီေလ…။ ေက်ာင္း၀င္းထဲမယ္ အေဆာက္အဦအသစ္ေတြခ်ည္းပဲ…။ ေက်ာင္းျပန္လည္ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းေရးရံပံုေငြေကာက္တဲ႔အဖြဲ႔က ဦးေလးတစ္ေယာက္က ကၽြန္မေမြးေန႔တုန္းက လွဴခဲ႔တဲ႔အလွဴမွတ္တမ္းလႊာေပးလိုက္ေသးတယ္…။ ျပီးေတာ့ တာခ်ီလိတ္ကိုျပန္လာခဲ႔ၾကတယ္…။ ကၽြန္မ မကာဟိုခမ္းရပ္ကြက္မွာရွိတဲ႔ အေဒၚအိမ္မွာပဲတည္းတယ္…။ မေရာက္တာၾကာေတာ့ မစားျဖစ္တာၾကာျပီျဖစ္တဲ႔ ရွမ္းစာေတြေလွ်ာက္စားတယ္ ..။ တာေလာ့ရပ္ကေတာ့ အစည္ဆံုးပဲ မယ္ဆိုင္တံတားကူးျပီးတာနဲ႔ တာေလာ့ပဲ…။ အဲမွာ တရုတ္ပစၥည္းေတြအမ်ားဆံုးပဲ…။ ဟိုဖက္ကေနကူးလာတဲ႔ထိုင္းေတြက ဒီဖက္မွာ အဲပစၥည္းေတြကို ၀ယ္ၾကတယ္…။ ဘရန္းအတုေတြအစံု ေယာက်ၤား၀တ္ရွပ္ စပို႔ရွပ္…။ ခရီးေဆာင္အိတ္ေသတၱာနဲ့ ပိုက္ဆံအိတ္ေတြကလည္း ေပါျခင္းေသာျခင္းပါပဲ…။ ဟိုဖက္ကမ္းက ထိုင္းအ၀တ္အစား အသံုးအေဆာင္ေတြကေတာ့ နယ္ျမိဳ႔မို႔ထင္တယ္ ရန္ကုန္ေလာက္ေတာင္မစံုပါဘူး…။ ဒီဇိုင္းေတြကလည္း တုံးေသးတယ္…။

တာခ်ီလိတ္မွာသံုးညအိပ္ျပီးမွာ ရန္ကုန္ျပန္ခဲ႔တာ…။ တနလာၤေန႔ ခ်င္းရိုင္းခရိုင္မွာလႈပ္ခတ္သြားတဲ႔ ၆အဆင့္ရွိတဲ႔ ေျမငလ်င္လႈပ္ေတာ့ တာခ်ီလိတ္မွာ အဖ်ားခတ္တာခံရတယ္…။ အဲညေနက ကၽြန္မတို႔ အျပန္မထြက္ခင္ ေရမိုးခ်ိဳးျပီး အေဒၚတို႔အိမ္အေပၚထပ္ အခန္းထဲမွာရွိေနၾကတာ…။ တိုက္ကေတာ္ေတာ္ သိသိသာသာကိုလႈပ္ျပီး အသံျမည္ေနတာ… ထေျပးဖို႔သတိမရေသးဘဲ ေၾကာင္ျပီးထိုင္ေနတုန္း…။ အေဒၚက ေအာက္ကိုေျပးဆင္းလို႔ လွမ္းေအာ္ေတာ့မွ သတိ၀င္လာျပီး ေျပးဆင္းၾကတာ ေလွကားနားေရာက္ေတာ့ ငလ်င္ကရပ္သြားျပီ…။ ၅ေလာက္ရွိမယ္လို႔ေတာ့ ခန္႔မွန္းၾကတယ္…။ ခ်င္းရိုင္းမွာေတာ့ ကတၱရာလမ္းေတြ အက္ကြဲျပီး  ေရွးေဟာင္းဘုရားဆင္းတုေတာ္ေတြ ေခါင္းျပတ္က် ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြျပိဳက်…။ ကၽြန္မတို႔ပုဂံလို ေရွးေဟာင္းလက္ရာေတြ ပန္းပုေတြနဲ႔ထုဆစ္ထားတဲ႔ နာမည္ၾကီး ဘုရားျဖဴေက်ာင္းလည္း ေတာ္ေတာ္ပ်က္စီးသြားတယ္…။ ညဖက္ ထိုင္းသတင္းမွာ ခ်က္ခ်င္းၾကည့္ရတာ…။ အဲညမတိုင္ခင္က မိုးေတြအၾကီးက်ယ္ရြာျပီး မိုးၾကိဳးပစ္တာ…။ ရန္ကုန္မွာ ေနတာၾကာေတာ့ အဲလိုမိုးၾကိဳးပစ္သံကို မၾကားရတာဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ..။ အဲမွာေတာ့ လွ်ပ္စီးတစ္ခါလက္တာနဲ႔ မိုးခ်ိန္းသံအက်ယ္ၾကီး လိုက္လာေတာ့မယ္ဆိုတာၾကိဳသိေတာ့ နားပိတ္ထားရတယ္..။ တာေလကလူေတြကေတာ့ ၂၀၁၁ တုန္းက အၾကီးက်ယ္လႈပ္ခတ္သြားတဲ႔ ငလ်င္ဒဏ္ကိုခံထားခဲ႔ရဖူးေတာ့ အၾကီးက်ယ္ကိုတုန္လႈပ္ေနၾကတာေပါ့…။ ငလ်င္တခါလႈပ္ျပီးတာနဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲငလ်င္ငယ္ေတြ လိုက္လာတတ္တယ္…။ ေနာက္ေန႔မနက္အေစာၾကီး ကၽြန္မတုိ႔အိပ္ယာႏိုးေတာ့ ထိုင္းသတင္းဖြင့္ၾကည့္ေနတုန္း တခါလႈပ္တယ္… မနက္စာစားေနတုန္း ရွစ္နာရီေလာက္မွာ တစ္ခါထပ္လႈပ္ျပန္တယ္…။ သတင္းထဲမွာ ရန္ကုန္ ေနျပည္ေတာ္ မႏၱေလးအထိ အဖ်ားခတ္တယ္ၾကားေတာ့ ရန္ကုန္ကို ဖုန္းဆက္ေမးၾကည့္တယ္…။ ရုံုးဆင္းခ်ိန္လမ္းေပၚေရာက္ေနေတာ့ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသိပ္မသိၾကေပမယ့္ ဆာကူရာဆယ္ထပ္တုိက္ေပၚက လူေတြအကုန္ေျပးဆင္းၾကတယ္လို႔ ၾကားတယ္…။

ျပန္ခါနီးတစ္ရက္ကို မယ္ဆိုင္ထပ္သြားျပီး ပစၥည္းေတြ၀ယ္ ရန္ကုန္သယ္မယ့္ စားစရာေတြ၀ယ္နဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေမာသြားတယ္…။ ဒီတစ္ခါေတာ့အလာတုန္းကလို ကၽြန္းပတ္မစီးရဲေတာ့လို႔ တိုက္ရိုက္ဖရိုက္ပ်ံတဲ႔ Air KBZ ကိုပဲစီးလိုက္တယ္…။ တာခ်ီလိတ္ကေန မြန္းလႊဲတစ္နာရီေလယာဥ္စထြက္တယ္ ရန္ကုန္ကို ႏွစ္နာရီေလးဆယ္ငါးမိနစ္ေရာက္တယ္…။ ရန္ကုန္ေရာက္ေတာ့ ေလဆိပ္ကေန အိမ္ကို ကားပိတ္လို႔ ေလးနာရီမွေရာက္တယ္…။ စာဖတ္သူေတြပ်င္းသြားမွာစိုးလို႔ ခရီးသြားပို႔စ္ေလးကို အတိုခ်ံဳးပဲေရးလိုက္ပါတယ္..။ အတိုခ်ံဳးေပလို႔ပဲ ေတာ္ေတာ္ရွည္ေနတာ..။ ဒါေပမယ့္ မျပီးေသးဘူးေနာ္… ေနာက္တပို႔စ္မွာ ကၽြန္မ စားျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ ရွမ္းစာေတြကို ဓါတ္ပံုေလးေတြနဲ႔ တင္ပါဦးမယ္..။

 

မိုးေငြ႔