Butterfly Diary…..(Mocha)

 

"ကိုယ့်ကို ကတိပေး ကိုယ်တစ်ခုခုဖြစ်ခဲ့ရင် ကိုယ့်ကိုထားခဲ့ပြီး မင်းကိုယ်လွတ်ရုန်းထွက်ပြေးပါ့မယ်လို့"

"ဟင့်အင်း ကျွန်မ မလုပ်နိုင်ဘူး .... "

"ကိုယ့်ကို ကတိပေးစမ်းပါ မင်းတစ်ခုခုဖြစ်လို့မရဘူး မင်းသာတစ်ခုခုဖြစ်ရင် ကိုယ်တစ်ယောက်ထဲအသက်ဆက်ရှင်နေနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး... ကိုယ့်ထက် မင်းကိုယ်မင်းချစ်ရမယ် ကိုယ်ပြောတာနားလည်လား...." 

ကျွန်မ ပခုံးနှစ်ဖက်ကို သူခပ်ကြမ်းကြမ်းလှုပ်ခါရမ်းပြော​နေပေမယ့် အရုပ်တစ်ရုပ်လို ကျွန်မအသက်ဝိဉာဉ်မဲ့နေခဲ့တယ်...။ အဲချိန်မှာပဲ ရုတ်တရက် မှော်ဆရာလို မုတ်ဆိတ်ဖြူနဲ့အဖိုးအိုတစ်ယောက်ပေါ်လာပြီး ဓါးမြောင်ထုတ် ပါးစပ်ကလဲပွစိပွစိရွတ်ပြီး သူ့နောက်ကျောကို တရစပ်ထိုးလိုက်တယ်....။

 "အား...."

ကျွန်မ အိပ်မက်မက်နေတာပါလား....။ တစ်ကိုယ်လုံးလဲချွေးတွေရွှဲစိုလို့ ခေါင်းရင်းနားစားပွဲပေါ်က ရေဗူးကိုမော့သောက်လိုက်တယ်.....။ ပြီးတော့ သူ့ဆီဖုန်းဆက်မလို့ ဖုန်းကောက်ကိုင်လိုက်တာ အချိန်က မနက် (၃) ရှိနေပီ....။ သူ့ဆီ မက်ဆေ့ပို့ထားရင်ကောင်းမလား....။ 

"How you doing? " လို့အရင်နှုတ်ဆက်ရမလား ....။ တကယ်တော့ ကျွန်မတို့ အဆက်သွယ်မလုပ်ကြတာ တော်တော်ကြာနေပြီ ...။ "Long time no see" လို့အရင်ပြောရမလား...။ ခုမှ အွန်လိုင်းမှာ စတွေ့မယ့်သူတွေလို ကျွန်မ စကားလုံးတွေရွေး စာတွေစီနေမိတယ်....။

သူ့ဆီက တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင် မက်ဆေ့ဝင်လာသံကြောင့် ဖုန်းကိုင်ထားရင်း လန့်သွားရသေးတယ်....။ ကော်ဖီခွက်ကိုင်ထားတဲ့ပုံလေးပို့လာတာ...။ ကျမ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှာ သူ့မျက်လုံးတွေပြီးရင် သူ့လက်ချောင်းလေးတွေကို သိပ်သဘောကျတာပဲ ... ရှည်ရှည်သွယ်သွယ်နဲ့ အနုပညာဆန်တဲ့လက်ကလေး ကျမလက်ကိုဆုပ်ကိုင်ထားတဲ့အခါ မြဲမြံနွေးထွေးလိုက်တာလို့ ခံစားရတယ်...။ ဒါပေမယ့် အဲဒီနွေးထွေးတဲ့ လက်အစုံကိုပဲ လွတ်ချဖို့ ဒီနေ့ထိ ကျမအမြဲကြိုးစားနေမိတယ်...။

 

 

" Mocha Latte သောက်ရင်း မင်းကိုသတိရလာလို့ ဘေဘီရေ... နေကောင်းလား"တဲ့.... ။

အိပ်မက်ဆိုးကလန့်နိုးလာချိန် သူ့ဆီကလဲမက်ဆေ့ဝင်လာတော့ ဝမ်းနည်းဝမ်းသာနဲ့ မျက်ရည်ကျရသေးတယ်....။ ဖုန်းစခရင်ကိုကြည့် ပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်သုတ်လိုက်တယ်...။ ကျွန်မငိုရင် သူပြောတတ်လေ့ရှိတဲ့ စကားကိုကြားယောင်လာမိတယ်... "ငိုတာနဲ့မင်းနဲ့မလိုက်ဖက်ဘူးလေ မငိုနဲ့ မင်းမျက်နှာက မာနတွေနဲ့မာကျောခက်ထန်နေမှပိုကြည့်လို့ကောင်းတာ ကိုယ့်ရှေ့ရော နောက်ကွယ်ရော ဘယ်တော့မှမငိုနဲ့ ကြားလား" ဆိုပြီး အဲနေ့က သနပ်ခါးပါးကွက်ကျားနဲ့ ကျွန်မပါးပြင်ပေါ်က မျက်ရည်စီးကြောင်းကို သူ့လက်နဲ့ခပ်ဖွဖွသုတ်ပေးခဲ့ဖူးတယ်....။

တကယ်တမ်း ကျွန်မက ဘယ်တုန်းကမှ မာကျောတဲ့မိန်းမတစ်ယောက်မဟုတ်ခဲ့ဘူး....။ လူကြောက်တတ်ပြီး အမြဲတမ်းအားငယ်ပျော့ညံ့နေတတ်ခဲ့သူတစ်ယောက်ပါ....။ အတွင်းစိတ်ကို လူမြင်မှာစိုးလို့ ဖုံးကွယ်ရင်း မျက်နှာကျောအမြဲမာနေတာ အဲလောက်ပါပဲ....။

“Halo…I am good . I miss you” လို့ ကျွန်မပြန်ပြောတော့ ချက်ချင်းပဲ သူစာပြန်ရိုက်လာခဲ့တယ်....။ 

"မင်း ခုချိန်ထိမအိပ်ရသေးတာလား တရေးနိုးလာတာလား ကိုယ်မက်ဆေ့ပို့လိုက်တဲ့အသံကြောင့်လား ဖုန်းကိုအနားမှာထားမအိပ်နဲ့လို့ ကိုယ်ပြောထားတယ်လေ..." ဆိုပြီး သူ ကျွန်မကို ဆက်တိုက်လွှတ်ပါလေရော...။

“I had a nightmare ” လို့ သူကျွန်မကို ထပ်မဆူခင် မြန်မြန်စာပြန်လိုက်တယ်....။ 

"ဘာအိပ်မက် မက်လို့လဲ မင်းအရမ်းကြောက်နေလား ငိုနေလား"တဲ့....။ "နေဦး ကိုယ်ခု VC ခေါ်လိုက်မယ် မင်းမျက်နှာလေး မတွေ့ရတာကြာပြီ" ဆိုပြီး ကျွန်မဆီ VC ချက်ချင်းခေါ်လာပါလေရော....။

ဖုန်းဖန်သားပြင်မှာပေါ်လာတဲ့ သူ့ရုပ်ပုံမှာ သူ့ဆံပင်တွေတော်တော်ရှည်နေပြီ နဂိုထဲက ဆံပင်ကြမ်းကြမ်းအုံထူထူနဲ့မို့ ရှည်လာတော့ ပိုပြီးပွယောင်းနေတယ်....။ သူ့ညာဖက်နှုတ်ခမ်းဘေးက ပါးချိုင့်က ပြုံးလိုက်တော့ ပီပီပြင်ပြင်လေး သူ့မျက်လုံးစိုစိုနက်နက်တွေက ကျွန်မကိုစူးစိုက်နေတာ တစ်ခုခုဆူတော့မယ့်သယောင် "ငိုထားပြန်ပြီ မဟုတ်လား"တဲ့ ....။ ကျွန်မက သူ့နောက်ကွယ်မှာ အပြစ်လုပ်ထားမိတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်လို တစ်ချက်အသံထွက်ရယ်လိုက်ပြီး စကားလွှဲဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်....။ ကျွန်မလေ...ဘယ်တော့မဆို သူ့အသံကိုကြားရရင်ဖြစ်ဖြစ် သူ့ရုပ်ကိုမြင်တွေ့ရရင်ပဲဖြစ်ဖြစ် love at first sight လိုခံစားမှုမျိုး စိတ်လှုပ်ရှားရမြဲ ရိုလာခိုစတာစီးရမြဲပဲ အဲဒါဟိုး....သူနဲ့ပထမဆုံးစတွေ့ကတည်းကနေ ခုချိန်ထိ မရိုးမအီနိုင်အောင် အဲဒီဖြစ်စဉ်လေးက အသက်ဝင်မြဲပါပဲ...။

သူနဲ့ VC ခနပြောပြီး ကျွန်မကိုပြန်အိပ်ဖို့ပြောပြီး သူဖုန်းချသွားတယ်....။ 

ဟိုအရင်အချိန်... ကျွန်မတို့ ညဖက် VC နဲ့ ဖုန်းပြောဖြစ်ကြလို့ ကျွန်မအိပ်ငိုက်လာရင် သူက ဖုန်းမချသေးဘဲ အိပ်ပျော်သွားတဲ့အထိ စာဖတ်ရင်းဖြစ်ဖြစ် စီးကရက်သောက်ရင်းဖြစ်ဖြစ် စောင့်ပေးပြီးမှ ဖုန်းချသွားတတ်တယ်...။ ဘာရယ်မဟုတ် ပြန်မရနိုင်တော့တဲ့ အခွင့်အရေးတွေကို လူတွေက တောင်းတတတ်ကြတယ်... အဲထဲကျွန်မလည်း ပါဝင်နေတယ်...။

မနက်ကျ အိမ်မှာကျန်နေသေးတဲ့ ကိုကိုးမှုန့်တွေနဲ့ မိုးခါးကော်ဖီဖျော်သောက်မယ် စိတ်ကူးရင်း... ခုတော့ ကိုယ့်ဘာသာ ပြန်အိပ်ပျော်ဖို့ ကြိုးစားရဦးမယ်...။

"ခုမှ သေချာကြည့်မိတယ် မင်းမျက်သားတွေနဲ့မျက်ဆံတွေက ပျိုးယုဝသုန် ဝတ္ထုထဲက ရှင်မင်းခလိုပဲ မိုခါးကော်ဖီနဲ့တူတယ် မျက်သားတွေက နို့မြှုပ်အရောင်ဖြူဖြူနဲ့ မျက်ဆံတွေက ချောကလက်ရောင်...." လို့ ကျွန်မတို့ ကော်ဖီဆိုင်အတူထိုင်ဖြစ်တုန်းက သူမှတ်ချက်ပေးဖူးတယ်....။ "ကော်ဖီချစ်သူ"ဆိုတဲ့ စာအုပ်လေး ကျမသူ့ကိုပေးဖတ်ဖူးလို့ "ပျိုးယုဝသုန်" ဇာတ်ကောင်ကိုသူသိနေတာ.... ။ သူ့မျက်ဆံတွေလဲ သေချာကြည့်ရင် အနက်ရောင်တော့မဟုတ်ဘူး ညှို့ဓါတ်ပြင်းပြနေတတ်တဲ့ စိုလက်လက် အညိုရင့်ရင့်မျက်ဝန်းတွေ....။

 

__________________
Revolution will prevail

မိုးငွေ့