Wave.....

ယူက ကိုယ့္ပထမဆံုးဖြင့္တဲ႔ gmail ထဲမွာ ဘယ္တုန္းကမွန္းမသိလိုက္ဘဲ ကိုယ့္သူငယ္ခ်င္း ျဖစ္ေနႏွင့္ျပီးသား သူတစ္ေယာက္ပါ...။ 

တကယ္ေတာ့ gmail သာဖြင့္ထားခဲ႔ျပီး gtalk ဘယ္လိုေျပာရလည္း ကိုယ္တကယ္မသိခဲ႔ဘူး...။ ယူက “Hi” လို႔ စႏႈတ္ဆက္ျပီး ၀င္လာခဲ႔တယ္..။ အဲဒီခ်ိန္ကစျပီး ကိုယ္တို႔ gtalk မွာ စကားေျပာၾကရင္း ခင္မင္ရင္းႏွီးသြားၾကတယ္...။ ယူက ကိုယ့္ကို ျမန္မာစာလက္ကြက္ေတြ အခ်ိန္တိုအတြင္း ျမန္ျမန္ရိုက္တတ္သြားေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးတဲ႔ ကိုယ္႔ရဲ႔ဆရာတစ္ေယာက္လည္းျဖစ္တယ္..။ ကိုယ့္ကို ယူပထမဆံုး ႏႈတ္ဆက္လိုက္တဲ႔ စကားလံုးက 109 110 လားတဲ႔ ကိုယ့္ကို ....။ ကိုယ္ကျဖင့္ အဲဒါဘာေျပာတာလည္း နားမလည္လို႔ ေမးလိုက္ေတာ့ ယူက ထားလိုက္ပါတဲ႔...။ တကယ္ပဲ Chatting ၀င္တဲ႔သူေတြက အီစီကလီေတြမ်ားတာလား ကိုယ္မွမသိဘဲကိုး... ယူလည္း ကိုယ့္ကို အဲဒီလို ယူေျပာဖူးေနက် သူေတြလို႔ထင္ေနမွာေပါ့ ဟုတ္လား “ေခါင္”...။ ကိုယ္တို႔ရင္းႏီွးသြားေတာ့ .ယူ႔ကို ယူ႔နားမည္သံုးလံုးထဲက ေနာက္ဆံုးတစ္လံုးကို ကိုယ္ကအဖ်ားဆြတ္ေခၚခဲ႔တယ္...။ ကိုယ္က ယူ႔ထက္ အသက္ပိုၾကီးလို႔ ယူက ကိုယ့္ကို “မ”လို႔ေခၚတယ္...။ 

ေနာက္ပိုင္း ကိုယ္တို႔ Ciberဆိုင္မွာ ပံုမွန္စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္..။ ကိုယ္နဲ႔ယူစကားေျပာၾကတဲ႔အခါ ယူ႔ေက်ာင္းကိစၥနဲ႔ ယူေနတဲ႔ ေနရာက ရာသီဥတုအေၾကာင္းတြေ ေျပာျဖစ္တာမ်ားပါတယ္...။ ယူ ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္တဲ႔အခိ်န္တို႔ ေက်ာင္းပိတ္ရက္ေတြတို႔မွာ စကားေျပာျဖစ္တယ္ ယူ စာေမးပြဲရွိတဲ႔လဆို ကိုယ္တို႔ တစ္လလံုးနီးပါး မေျပာျဖစ္ၾကဘူး...။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္တို႔ေတြ gtalk nick ေတြမွာ ေျပာခ်င္တဲ႔ စာေလးေတြ တင္ထားေလ့ရွိၾကတယ္...။ တခါတေလ ယူခ်ိန္းထားတဲ႔အခ်ိန္ ကိုယ္ေရာက္မလာႏိုင္ခဲ႔ရင္ ပ်က္ကြက္ခဲ႔ရင္ ကိုယ့္ကိုယူက စိတ္ကောက္ျပီး Nick မွာဒီလိုေလးေရးတတ္တယ္ “ျပန္ဆံုဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ရင္လည္း block လိုက္ပါ” တဲ႔..။ ကိုယ္လည္း ယူ႕ကို မၾကည္တဲ႔ေန႔ဆိုရင္ ကိုယ့္နစ္မွာ အဲဒီစာသားေလးတင္လိုက္တယ္...။ အဲခါက်ေတာ့ ယူက ကိုယ့္ကို စကားလာေျပာျပီး ျပန္ခါနီးႏႈတ္ဆက္ရင္ မသိမသာေလးနဲ႔ ေျပာတတ္ေသးတယ္ “ဆံုဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုရင္လဲ Block လိုက္ပါ အဲဒီစာသား ေျပာင္းလိုက္ဦး”တဲ႔...။

ကိုယ္တို႔ အျပန္အလွန္ ဓါတ္ပုံေတြပို႔ၾကေတာ့ ကိုယ့္ပံုက ဧည့္ခံပြဲတစ္ခုမွာ ရိုက္ထားတဲ႔ပံု လက္ထဲမွာ ၀ီစကီခြက္ေလးကိုင္ျေမွာက္ထားတဲ႔ပံု...။ အဲပံုကိုျမင္ေတာ့ ယူကေျပာတယ္ “ေခါင္က အရက္ေသာက္တတ္တဲ႔ မိန္းမဆို သိပ္မုန္းတာ အရင္ထားဖူးတဲ႔ ရည္းစားေတာင္ ဘီယာေသာက္တတ္လို႔ ဖ်က္လိုက္တာ”တဲ႔ေလ...။ ဒါဆို ယူက ကိုယ့္ကို သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္က စြန္႔လႊတ္ပစ္ေတာ့မွာလား...? ယူကေျပာတယ္ “မ က သူငယ္ခ်င္းပဲေလ ခြင့္လႊတ္ရမွာေပါ့”တဲ႔ “ေနာက္မေသာက္ပါနဲ႔”တဲ႔...။ ကိုယ္ကေတာ့ ဘယ္တုန္းကမွ ဘယ္သူ႔အတြက္မွ ကိုယ့္ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္လြတ္လပ္ခြင့္ကိုဖဲ႔မေပးခဲ႔ဖူးဘူး...။ ဒါျဖင့္ အီးေမးလ္ထဲက အဲဒီပုံကို ဖ်က္ပစ္လိုက္ေတာ့လို႔ ကိုယ္ေျပာေတာ့ ယူက “အဲဒီပံုကို ေခါင္က ေဒါင္းလုတ္ေတာင္မလုပ္ထားဘူး သူငယ္ခ်င္းေတြၾကည့္မွာစိုးလို႔ ေမးလ္ထဲပဲသိမ္းထားတာ”တဲ႔...။ “မ ဘာသိလို႔လဲ ေယာက်္ားေတြက ေတာ္ၾကာ မ ပံုကိုခိုးနမ္းရင္ဘယ္လိုလုပ္မလဲ”တဲ႔...။ ယူ ကိုယ့္ကိုစိတ္ပူလို႔ ေျပာေနမွန္းသိသားပဲ ဒါေပမယ့္ယူ႔ကိုစခ်င္လို႔ တမင္ေျပာလိုက္ေတာ့... “ဒါျဖင့္လဲ ေနာက္ေန႔ Net လာထိုင္တဲ႔သူေတြကို ဓါတ္ပံုေတြေ၀ေပးလိုက္မယ္ေလ အဲဒီလိုလုပ္ရင္ အဆင္ေျပမလား ကဲ...ေျပာ” ယူနဲ႕စကားေျပာလို႔ ယူစိတ္တိုလာတဲ႔အခ်ိန္ ယူ႔ရဲ႔ ခပ္စြာစြာေလသံနဲ႔ “ကဲ...ေျပာ”ဆိုတဲ႔ အသံုးအႏႈန္းကို ကိုယ္သေဘာအေက်ဆံုးပဲ...။

ကိုယ္တုိ႔ စာနဲ႔ပဲေျပာျဖစ္လာတာ အဲဒီေန႔က ယူ Voice call ေခၚျပီး အသံနဲ႔ စကားေျပာျဖစ္ၾကတယ္...။ ယူ႔အသံက အသံလံုးၾကီးတယ္ ဂီတာရဲ႕အေပၚဆံုးၾကိဳးႏွစ္ေခ်ာင္းတည္း တီးခတ္လိုက္တဲ႔အသံမ်ိဳး ေယာက်္ားပီသတဲ႔အသံမ်ိဳး...။ လိုင္းမေကာင္းလို႔ ကိုယ္ျပန္ထူးတဲ႔အသံကို ယူမၾကားလိုက္ရဘူး...။ အဲဒီေန႔က ယူကိုယ့္အသံမၾကားလိုက္ရလို႔ မေက်မနပ္နဲ႔ ဖုန္းခ်သြားလိုက္ရတယ္..။ ယူနဲ႔ကိုယ့္ၾကားမွာ မျမင္ႏိုင္တဲ႔ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းရွိေနျပီလား...။ တကယ္ေတာ့ လူႏွစ္ေယာက္ၾကားမွာ ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္းျဖစ္လာဖို႔ အခ်ိန္အကန္႔အသတ္ မလိုအပ္ပါဘူး...။ 

ဘာလို႔လည္းမသိဘူး အဲဒီေန႔က ယူဖုန္းဆက္လာလိမ္႔မယ္လို႔ စိတ္ထဲၾကိဳသိေနသလိုပဲ...။ တကယ္လည္း ယူ႔အသံကို ဒုတိယအၾကိမ္ၾကားလိုက္ရတယ္...။ ကိုယ့္အသံကို ယူက ခုမွသာၾကားဖူးတာ...။ voice call နဲ႔မဟုတ္ဘူး ၾကိဳးဖုန္းနဲ႔ဆက္လာတာ...။ 4မိနစ္ေလာက္ ကိုယ္တို႔ ဖုန္းေျပာျဖစ္ခဲ႔ၾကတယ္..။ ယူ႔အသံၾကားလိုက္ရတာ ကိုယ့္ေသြးေၾကာထဲကို စီးေမ်ာ၀င္ေရာက္သြားသလို ရင္ဘတ္တစ္ခုလံုး ႏႈန္းေခြသြားတယ္ သိလားေခါင္...။ ကိုယ့္အသံကေတာ့ ယူ႔ေလာက္ဆြဲေဆာင္မႈမရွိပါဘူး...။ တခါတခါ ယူ typing မရိုက္အားတဲ႔အခ်ိန္ Voice call နဲ႔ေျပာခ်င္တဲ႔အခါ ကိုယ္ျငင္းခဲ႔ရင္ ယူကေျပာေသးတယ္..“ေခါင္က ေျပာမယ္ မ ကနားေထာင္ေလ Net ကေန ေခါင္က မကို ဘာမွလုပ္လို႔မရပါဘူး မရယ္...ေခါင့္ကို ေၾကာက္ရေအာင္ ေခါင္က မကိုဘာလုပ္မွာမို႔လဲ”လို႔ ရန္ျပန္စြာတတ္တယ္...။ 

ကိုယ္တို႔ စကားေျပာတဲ႔ ေန႔ ကိုယ္လာေစာင့္လို႔ ယူေရာက္မလာခဲ႔ရင္ ေနာက္ေန႔ ေမးလ္ထဲမွာ ယူစာပို႔ထားတတ္တယ္..။ “ မ စိတ္မဆိုးပါနဲ႔ နက္ဖန္ စာေမးပဲြရွိေနလို႔ စာက်က္ေနရလို႔ပါ”တဲ႔..။ ကိုယ္က အဲဒီေလာက္အထနေကာက္တတ္တဲ႔ သူမဟုတ္မွန္း ယူသိလ်က္နဲ႔...။  ေက်ာင္းစတက္ရျပီမို႔ ခါတိုင္းလို ပံုမွန္ စကားမေျပာႏိုင္ေတာ့လို႔ ယူက ကိုယ့္ကို မွာတမ္းေတြေခၽြတတ္ေသးတာ..။ “ ေခါင္တို႔ စကားမေျပာျဖစ္တဲ႔ ရက္ေတြမွာ ေခါင့္ကို သတိရေနေနာ္ မ ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္” စသျဖင့္ေပါ့..။ တကယ္ေတာ့ ယူဟာ ကိုယ့္ရဲ႕ ကြန္ပ်ဴတာထဲက တကယ့္ ဗိုင္းရပ္စ္ပိုးေကာင္ေလးပါပဲ ေခါင္...။ ဒါေပမယ့္လည္း ကၽြမ္းက်င္သူေတြနဲ႔ေတာ့ ကိုယ္ Format ျပန္မခ်ေတာ့ပါဘူး...။ ပိုးေကာင္ကေလး ကိုယ့္ကြန္ပ်ဴတာကို ဘယ္ေလာက္ကိုက္ႏိုင္မလဲ ကိုယ္ေစာင့္ၾကည့္လိုက္ဦးမယ္...။ “ေက်ာင္းျပန္တက္တဲ႔ အခိ်န္ဆို တစ္ပတ္မွ တနဂၤေႏြတစ္ရက္ထဲ စကားေျပာရမွာမို႔ ေခါင္နဲ႔စကားလာေျပာေပးမယ္ မဟုတ္လား” လို႔ မွန္ေၾကာင္ကေလး စာဂ်ပိုးယူက ကိုယ့္ကို လိႈက္လိႈက္လွဲလဲွ ေတာင္းဆိုတတ္လာတယ္..။ 

အဲေန႔က ကိုယ္စာစစ္ေနတုန္း ယူေရာက္လာခဲ႔တယ္...။ ေက်ာင္းက 11:30မွသြားရမွာတဲ႔...။ “မ ေနေကာင္းလား ဘာလုပ္ေနလဲ” “ခုမွ စာ၀င္စစ္တာ ေခါင့္ဆီက စာတစ္ေစာင္မွလည္းမေတြ႕ဘူး”လို႔ ေျပာေတာ့..“ေခါင္မွမအားတာ မကလည္း ေက်ာင္းကျပန္ရင္စာလုပ္ရတယ္ စာနဲ႔ေက်ာင္း ေက်ာင္းနဲ႔စာ ပတ္ခ်ာကိုလည္ေနတာပဲ မေန႔ကဆိုေအးကေအးနဲ႔ ေစာေစာထျပီး အ၀တ္ေလွ်ာ္ရေသးတာ..”လို႔ ညည္းညဴျပတတ္တယ္...။ “ေခါင္သိပ္ပင္ပန္းေနျပီ စာလုပ္ရဦးမယ္ ေနာက္မွ ေတြ႔မယ္”ဆိုျပီး ဆိုင္းေအာက္လုပ္ျပီး ျပန္ထြက္သြားတယ္...။ ဆုိင္းေအာက္ခါနီး ေျပာသြားေသးတယ္ “မ သတိရေနေနာ္ ေခါင့္ကို” တဲ႔..။ ေခါင္သာ ကိုယ့္ကို သတိမရအားရင္ရွိမယ္ ကုိယ္က ေခါင့္ကို အျမဲသတိရေနပါတယ္...။

ကိုယ္အလုပ္ေတြရႈပ္ျပီး ယူနဲ႔စကားမေျပာျဖစ္တဲ႔အခါ ႏႈတ္မဆက္ျဖစ္တဲ႔အခါ ယူက အလိမၼာနဲ႔ နစ္မွာ “သတိရေသးရင္ႏႈတ္ဆက္ပါ”လို႔ ေရးတင္ထားတတ္တယ္...။ “ေခါင္ ေနေကာင္းလား” လို႔ ကိုယ္ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေတာ့ “ ေခါင္ ေနမေကာင္းတာ ေလးရက္ရွိျပီး ေခါင္မရွိတုန္း ဘယ္ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ စကားေျပာေသးလဲ”လို႔ ေနမေကာင္းတဲ႔ၾကားထဲက ယူက ကိုယ့္ကို တရားခံစစ္စစ္ေနေသးတာ...။ အဲဒီေန႔က စကားမစပ္ဘဲ တစ္ဦးတည္းေသာသား ယူကေျပာသြားေသးတယ္ “ေခါင္ျပန္ေရာက္တဲ႔အခါ မကို ေမေမနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးမယ္” တဲ႔ ...။

ေႏြရာသီမွာ လူေတြအတြက္ အရိပ္ရတဲ႔ သစ္ပင္တစ္ပင္ေတာ့ျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔ ယူေျပာဖူးတယ္ေလ..။ ကိုယ္ကေတာ့ ယူ႕ရဲ႕အရိပ္ရတဲ႔ သစ္ပင္ေအာက္ကေစာင့္ေနမယ္...။ ယူ အြန္လိုင္းေတာ့ဖြင့္ထားတယ္ ဒါေပမယ့္ ကြန္ပ်ဴတာနားမွာမရွိဘူး...။ ယူ႔ရဲ႔ Custom Massage မွာ “ခမ္းနားမႈေတြမရွိလည္း ႏူးည့ံစြာ ငါ့အနားမွာေနေပးပါ” လို႔တင္ထားတယ္...။ “ေခါင္ ေနေကာင္းလား”လို႔ ကိုယ္ႏႈတ္ဆက္ေတာ့ ယူေရာက္မလာေသးဘူး...“သတိရရင္ႏႈတ္ဆက္ပါ”လို႔ ကိုယ္ေရးထားေတာ့ ေနာက္ငါးမိနစ္မွာ ယူေရာက္လာတယ္...။ “ဟိုဖက္ေဆာင္ကို ေရာက္ေနလို႔ မေရာက္လာတာမသိလိုက္ဘူး ေဆာရီးေနာ္”တဲ႔..။ ယူကိုယ့္ကို ေစာင့္ေနတဲ႔အတြက္ ေက်းဇူးပါေခါင္...။ ကိုယ္တို႔ VC ေျပာျဖစ္ၾကတယ္...။ အေဆာင္ကို လူၾကီးေတြေရာက္လာလို႔ ထံုးစံအတိုင္း “မ ေနေကာင္းေအာင္ေနေနာ္ က်န္းမာေရး ဂရုစိုက္ေနာ္” လို႔ မွာတမ္းေတြနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္ျပီး ထြက္သြားတယ္...။

“ခုထိေတာ့ ေခါင္ မခ်စ္တတ္ေသးဘူး” တဲ႔...။ လူတစ္ေယာက္မွာ အခ်စ္နဲ႔အစာအိမ္မရွိရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲလို႔ ကိုယ္ေတြးဖူးတယ္...။ တကယ္ေတာ့ မခ်စ္တတ္တာပဲ ခပ္ေကာင္းေကာင္းရယ္...။ ဒါေပမယ့္ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာေတာ့ ယူအခ်စ္ရဲ႔အရသာကို ခံစားဖူးတတ္လာမွာပါ..။ ကိုယ္ကေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀မွာ အခ်စ္ဘယ္မွာရွိသလဲဆိုတာ ေတြ႔လိုက္သိလိုက္ပါလ်က္နဲ႔ လက္လႊ႔တ္ဆံုးရံႈးသြားခဲ႔ရဖူးတယ္ေလ..။ အဲအခ်ိန္ကစျပီး ကိုယ္ လူတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္ဖို႔၀န္ေလးသြားျပီ..။ တကယ္လို႔ ေရြးခ်ယ္ယူလို႔မရတဲ႔ အခ်စ္တစ္ခု ကိုယ့္ဆီကို အသစ္တဖန္ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္လာခဲ႔ရင္ေတာင္ ကိုယ္မေမွ်ာ္လင့္ခ်င္ေတာ့ပါဘူး...။

တစ္ေန႔ ယူ နစ္မွာ ဘာစာေတြလည္းမသိ ကိုယ္မသိတဲ႔ ယူတို႔ႏိုင္ငံက ဘာသာစကားနဲ႔ေရးထားတာ ကိုယ္နားမလည္လို႔ေမးၾကည့္ေတာ့ ယူ “အဲဒါ ျဂိဳလ္သားစာေတြေလ” တဲ႔....။ “ဘယ္လိုမွ မင္းကိုေမ့လို႔ မရပါဘူး ေမွာ္ဆရာမေလးရယ္... ငါအိမ္ျပန္လာခဲ႔သလို မင္းကိုလည္း အိမ္ျပန္လာေစခ်င္တယ္”လို႔ ယူက ဘာသာျပန္ျပတယ္...။ သူကဘယ္သြားလို႔ အိမ္ျပန္လာေစခ်င္တာလဲလိ႔ု ကိုယ္ေမးေတာ့ ယူက “အရင္ဘ၀တုန္းကလဲ ေခါင့္ခ်စ္သူျဖစ္ခဲ႔ဖူးတဲ႔ အဲဒီတစ္ေယာက္ကို ခုဘ၀မွာလဲ ျပန္လာေစခ်င္တာ”တဲ႔...။ ယူ႔မွာ အဲလိုစိတ္ကူးယဥ္အေတြးလည္း ရွိသားပဲ...။

ေခါင္းရင္းနားကေန ဖုန္းသံျမည္လာေတာ့ Alarm ျမည္တယ္ပဲထင္ေနခဲ႔တာ...။ Alarm က ဒီအသံမဟုတ္ပါဘူးလို႔ အသိ၀င္လာျပီး ကိုင္လိုက္ေတာ့ Number is not available လို႔ေပၚေနတာကို ျမင္တာနဲ႔ ေခါင္လို႔ တန္းျပီးသိလိုက္တယ္...။ အိပ္ခ်င္မူးတူးအသံနဲ႔ ကိုယ္ျပန္ထူးေတာ့ “ခုေျပာေနတာ ဘယ္သူလဲ သိလို႔လား”တဲ႔...။ ယူ႔အသံမၾကားခင္ကတည္းက ယူဆက္တယ္ဆိုတာ သိျပီးသားပါ..။ ယူ႔အသံကို ကိုယ္တေရးႏိုးေတာင္ မွတ္မိပါတယ္ေနာ္...အခ်ိန္က 2:06Am ေခါင္တို႔ဆီမွာက ည 11နာရီခြဲ...။ ဘာရယ္မဟုတ္  ညက ဘုရားရွိခိုးျပီး အိပ္ရဲ႕လားလို႔ ကိုယ့္ကိုစစ္ခ်င္တာနဲ႔ ဖုန္းဆက္လိုက္တာျဖစ္မွာေပါ့...။ မေန႔ညက သီတင္းကၽြတ္ေနာက္ဆံုးညေလ...ကိုယ္တို႔ရဲ႕ ျမတ္စြာဘုရား ေဂါတမအရွင္ တာ၀တိၤသာမွာ ဓမၼစၾကာတရားေဟာျပီး ျပန္ၾကြတဲ႔ညမို႔ တစ္အိမ္လံုးဆီမီးထြန္းျပီး ပူေဇာ္ၾကတယ္ေလ...။ ညဥ့္သန္းေခါင္မွာမွ ေန၀င္တဲ႔ ေခါင္တို႔ဆီမွာေတာ့ ဒီလိုဓေလ့မ်ိဳးဘယ္ရွိပါ့မလဲ....။

ယူျပန္မလာခင္ ေျခာက္လေလာက္အလုိကတည္းက ယူနဲ႔ကိုယ္ အဆက္သြယ္က အရင္လိုမဟုတ္ဘဲ ျပတ္ေတာင္းေနခဲ႔ျပီ...။ တကယ္တမ္းယူျပန္ေရာက္လာေတာ့ ကိုယ့္ကိုအေၾကာင္းမၾကားဘဲ ယူတကယ္အလုပ္လုပ္တဲ႔ ေနရာကိုေရာက္မွ ကိုယ့္ဆီ ဖုန္းဆက္လာခဲ႔တယ္...။ ကိုယ့္ကို အံ့အားသင့္ေစခ်င္လို႔ ဆက္လိုက္တာ မဟုတ္မွန္း ကိုယ္သိပါတယ္...။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္အရာ ဘယ္လိုအေတြးမ်ိဳးက ယူ႔ကို ကိုယ့္ဆီဖုန္းဆက္ျဖစ္ေအာင္ တိုက္တြန္းလိုက္သလဲ ဆိုတာ ကိုယ္တကယ္မသိခ်င္ေတာ့ပါဘူး...။ ကိုယ္တို႔ၾကားက အစိမ္းေရာင္ကာလေတြက ရွည္လ်ားခဲ႔ျပီပဲ သူငယ္ခ်င္းဆိုတဲ႔ ခင္မင္မႈကလဲ ေမွးမွိန္ေနခဲ႔တာၾကာျပီပဲ...။

နိဂံုးခ်ဳပ္ေတာ့ ကိုယ့္ဆီကို ရုပ္ရွင္ဆန္ဆန္ မဂၤလာဖိတ္စာတစ္ေစာင္ေရာက္လာခဲ႔တယ္...။ ယူျပန္ေရာက္ျပီး သိပ္မၾကာခင္မွာပဲ အေမေပးစားတဲ႔ ေကာင္မေလးနဲ႔လက္ထပ္လိုက္တယ္တဲ႔...။ ရုပ္ရွင္ဆန္ေတာ့လည္း တခ်ိန္မွာ စာတန္းထိုးျပီး ရပ္သြားမယ္ဆိုတာ ......။


@@@@@@@


လိႈင္းေတြ တကယ္ရိွတယ္ဆိုတာ ယံုလား.....

‌ေလလိႈင္းထဲကတဆင့္ စဆံုခဲ႔ၾကလို႔ တစ္ေန႔ မျမင္ႏိုင္တဲ႔ လိႈင္းကေနပဲ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားရမယ္ဆိုတာ ကိုယ္ၾကိဳတင္တြက္ဆ နားလည္ခဲ႔ျပီးသားပါ...။


မိုးေငြ႔