လွင့်မျောပန်းတစ်ပွင့်ရဲ့ ရာဇဝင်.....

ကိုယ်ဟာ…ပန်းကလေးတစ်ပွင့်ဆိုကြပါစို့….။                                             

စမ်းရေစီးမှာ ဆယ်သူမဲ့မျောချင်တိုင်းမျောနေတဲ့ ပန်းကလေးတစ်ပွင့်ပေါ့…..။ တစ်ခါတစ်လေ…ကမ်းကပ်ချင်ကပ်မယ် ရေစီးနဲ့အတူ ထပ်ပြီးမျောချင်မျောနေဦးမယ်ပေါ့..။

တစ်နေ့နေ့တစ်ချိန်ချိန်မှာ ကျယ်ပြောလှတဲ့ ကိုယ်ချစ်သော ပင်လယ်ပြာပြာထဲကိုရောက်ရနိုးနိုးပေါ့လေ……။

တခါတရံ ပူပြင်းတဲ့နေရောင်အောက်…....                                                                               

တခါတရံမိုးသက်လေပြင်းအောက်…......                                                                                          

တခါတရံ အေးစက်မှောင်မိုက်သောညအောက်…………… 

တခါတရံ တိတ်ဆိတ်တဲ့ ပြာလဲ့လဲ့လရောင်အောက်…......

မင်းကတော့ ဘယ်ဆီမှာ…လွင့်ဝဲလို့…နေသလဲ ကိုယ်မသိနိုင်ပါဘူး…….။

နေ့စဉ်ဘဝအမောထဲ အားတင်းလို့ ရုန်းကန်နေရသလား……….. ?                                  

စိတ်ပျက်စရာတွေကို တခုခုနဲ့အစားထိုးပြီး မေ့လျော့ချင်ယောင်ဆောင်နေရသလား……?                   

တခါတခါ အဝေးတနေရာက မင်းကို တိတ်ဆိတ်စွာလွမ်းနေတတ်သော မိန်းမတစ်ယောက်ကို စက္ကန့်ပိုင်းကလေးဖြစ်ဖြစ် မင်းသတိရနေတတ်သလား………….?

ကန်ရေပြင်တစ်ခုလို မင်းရဲ့ အဖြူရောင်စကားလုံးတွေဖြန့်ကျဲထားရာ နေရာကို အကြာကြီးငေးမောကြည့်နေမိတယ်……။

သံစဉ်တွေက ဆူညံတိုးတိတ်စွာ တိုးဝင်လာကြပြန်တယ်…..။

နာကျင်မှုအစုအဝေးတစ်ခုကို ရင်ဝယ်ပိုက်လို့ မျောလွင့်နေရတာ… 

တကယ်တော့ ထွက်ပေါက်တစ်ခုလည်း မဟုတ်ခဲ့ပါဘူး….။ 

မိုးငွေ့