အဝါရောင်အလွမ်း……

နွေဦးလေပြေနဲ့အတူ သံစဉ်လှလှတွေက နူးညံ့တိုးတိတ်စွာ ကိုယ့်ကိုခေါ်ဆောင်သွားကြတယ်……….

လွမ်းစရာကောင်းလိုက်တာ……………

အဝါဖျော့ရောင် နေခြည်နုနုအောက်မှာ အချစ်လိပ်ပြာကလေးတွေ ဝဲပျံနေကြတာကို တခဏ ငေးမောနေကြည့်မိတယ်….။ စိတ်တွေထဲမှာ အလွမ်းတွေက သိပ်သိပ်သည်းသည်းလေးပင်လွန်းလို့ ထိုင်နေရင်း ပင်ပန်းလာတယ်…။ ရော်ဝါတွေကလည်း လေအဝေ့မှာ တဖြုတ်ဖြုတ်ကြွေလွင့်လို့ရယ်…….။ ရွက်နုအစို့ကလေးတွေပေါက်နေတဲ့ စကားပင်ကိုင်းပေါ်မှာ အညိုဝါကျား ငှက်ကလေးတစ်ကောင်က ခါတိုင်းလို တေးမဆိုဘဲ နှုတ်ဆိတ်လို့ ငြိမ်ငြိမ်ကလေးနားနေတယ်…..။ 

အရောင်တွေထဲမှာ အဝါရောင်ကို ကိုယ်မကြိုက်ဘူး….။ အလွမ်းရောင်တွေဟာ အဝါရောင်လား…..။ ဒါဆို ကိုယ့်ဘဝမှာ အဝါရောင်တွေက အချိန်ဘယ်လောက်ကြာအောင်ရှိနေမလဲ…..။ ကိုယ်မနှစ်သက်ပါဘူးဆိုတဲ့ အရောင်ကို စွဲလန်းလာမိတဲ့ နေ့အထိလား…..။ 

ကိုယ့်ဆီမှာ ကိုယ်ပိုင်တဲ့ အဝါရောင်အသုံးအဆောင်ပစ္စည်းတွေက လက်ချိုးရေလို့ရနိုင်တယ်….။ ကိုယ့်မှာ တီရှပ်အဝါရောင်တစ်ထည် ရေခဲသားလို ပျော့ပျော့လွင့်လွင့်နဲ့ ရင်ဘတ်မှာ အတွန့်အဖတ်ကလေးပါတဲ့ အဝါရောင် ဘလောက်စ်အင်္ကျီတစ်ထည် အဝါရောင်ပိုက်ဆံအိတ် တစ်လုံးရယ်….. ရွှေတွင်းဝါလို့ခေါ်တဲ့ ကျောက်နဲ့ခတ်ထားတဲ့ လော့ကက်သီးရယ် လက်စွပ်တစ်ကွင်းရယ်ပဲရှိတာ…။ အဝါရောင်တွေကို တစ်နှစ်လုံးနေမှ ကိုယ်တစ်ကြိမ်နှစ်ကြိမ် ဝတ်ဆင်ဖူးတာ….။ မသိစိတ်ကများ အဝါရောင်ဟာ အလွမ်းရဲ့ အရောင်လို့ကြိုသိနေခဲ့လို့များလား…..။ ဒါပေမယ့်လည်း ကိုယ်မနှစ်သက်ပေမယ့်လည်း အဝါရောင်က ကိုယ့်အိပ်မက် ကိုယ့်အတွေး ကိုယ့်စိတ်ကူး... နောက်ဆုံး ကိုယ့်ဘဝကိုတောင်မှ လွှမ်းမိုးထားချင်တော့တာ……။ 

မနက်စောစော နေခြည်အရောင်ကလည်းအဝါရောင်….....

နွေနေ့ခင်းပြင်းပြင်းပြပြနေရောင်ကလည်း အဝါရောင်….......

မြေပြင်ပေါ်ကြွေခနေတဲ့ သစ်ရွက်တွေကလည်းအဝါရောင်…......

ရေကန်ထဲကူးလူးသွားလာနေတဲ့ ရွှေငါးတစ်ချို့ကလည်းအဝါရောင်…...... 

ကိုယ်ကော်ဖီသောက်တဲ့ ပြူတင်းပေါက်မှာလာနားတတ်တဲ့ ငှက်ကလေးရဲ့လည်ရစ်မှာ အဝါစင်းကလေးပါတယ်….။ ညနေသုံးနာရီအချိန်ကလည်း အဝါရင့်ရောင်သန်းနေတယ်….။ ညနေအိမ်ပြန်ရောက်လို့ ဖျော်သောက်မိတဲ့ လီမွန်သီးကလည်း အဝါရောင်….။

အဝါရောင်ဆိုတာ အခြေခံအရောင်ခုနှစ်ရောင်ထဲမှာ ပါသလား ကိုယ်သေချာမသိပါဘူး….။ သေချာတာကတော့ မင်းဆိုတဲ့ အဖြူရောင် အပေါ် ကိုယ့်ရဲ့ အညိုရောင်ဆေးစက်တွေ စွန်းထင်သွားလို့ အဝါရောင်ဖြစ်ပေါ်လာခဲ့ရတာ…။

မိုးငွေ့